Η συνάντηση κορυφής μεταξύ του Πρωθυπουργού της Ελλάδος Μητσοτάκη και του τούρκου Προέδρου Ερντογάν, λαμβάνει μέρος στην Νέα Υόρκη, στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, απέναντι από την έδρα του ΟΗΕ, στο «Σπίτι της τουρκίας».
Το κτίριο αυτό εγκαινιάστηκε από τον Ερντογάν το 2021 και περιλαμβάνει κι έναν όροφο που έχει παραχωρηθεί στο ψευδοκράτος της Β. Κύπρου.
Δεν καταλαβαίνω γιατί οι συναντήσεις δεν μπορούσαν να γίνουν σε κάποιο γραφείο στο τεράστιο κτίριο του ΟΗΕ ύψους 150 μέτρων και εμβαδού 75.000 τμ.
Αλλά ας δεχθούμε σαν υπόθεση εργασίας ότι δεν γινόταν…
Η συνδυασμένη περιοχή της Νέας Υόρκης, έχει πληθυσμό 23,58 εκατομμύρια κατοίκους. Βρίσκεται σε έναν από τους μεγαλύτερους φυσικούς λιμένες του κόσμου. Αποτελείται από πέντε δήμους, καθένας από τους οποίους είναι μια κομητεία της Νέας Υόρκης. Οι πέντε δήμοι, Μπρούκλιν, Κουίνς, Μανχάταν, Μπρονξ και Στάτεν Άιλαντ, ενοποιήθηκαν σε μία ενιαία πόλη το 1898.
Είναι αλήθεια ότι η Νέα Υόρκη αποτελεί μιαν ιδιαίτερα πυκνοκατοικημένη περιοχή όμως σίγουρα σε μια τέτοια μεγαλούπολη, η Ελλάδα θα μπορούσε να βρει έναν άλλο χώρο για συνάντηση των δύο ηγετών κι όχι στο ένα και μοναδικό κτίριο που ονομάζεται «Σπίτι της τουρκίας». Ας ελπίσουμε τουλάχιστον να μην έχουν συμφωνήσει οι συναντήσεις να γίνουν στον όροφο του ψευδοκράτους…
Στην πολιτική καμία λέξη δεν ακούγεται χωρίς μελέτη. Καμία δήλωση δεν στέκει στο κενό αλλά εντάσσεται σε μια πολιτική γραμμή. Στην πολιτική τίποτε δεν είναι τυχαίο. Εκτός κι αν είναι γκάφα ή τεράστια γκάφα.
Εδώ λοιπόν, βρισκόμαστε στην διασταύρωση ενός συλλογισμού.
Είτε, η συνάντηση γίνεται στο «Σπίτι της τουρκίας» για να δοθεί ένα μήνυμα, να μας προϊδεάσουν δηλαδή για την «ηγεμονική» ιδιότητα της τουρκίας, μπροστά στην οποία η «μικρή» Ελλάδα, υποχωρεί και θα υποχωρεί.
Έτσι αυτόματα, κάθε προσδοκία για θετικά αποτελέσματα υπέρ της Ελλάδος, από την συνάντηση αλλά και τις επόμενες που θα έλθουν, απορρίπτεται. Και γίνεται υποδόρια χωρίς να απαιτείται καμία σχετική προφορική δήλωση.
Είτε, η Ελληνική πλευρά συμφώνησε να γίνει εκεί η συνάντηση επειδή είναι πολιτικά ηττημένη, διπλωματικά διαλυμένη και διανοητικά ανεπαρκής. Έκανε δηλαδή μια τεράστια γκάφα.
Όποιον και από τους δυο δρόμους να διαλέξουμε να αποδεχθούμε, το συμπέρασμα είναι το ίδιο και είναι απόλυτο:
Η Ελληνική κυβέρνηση δεν κάνει για τον ρόλο της. Τα αποτελέσματα δε, θα είναι ανατριχιαστικά. Η τουρκία, θα πάρει ότι θέλει. Θα έχει κερδίσει τις όποιες διαπραγματεύσεις από τα αποδυτήρια και οι συναντήσεις γίνονται μόνο για έναν λόγο. Για να ανεβάσει το προφίλ του ο τούρκος Πρόεδρος, κυρίως στο εσωτερικό της τουρκίας.
Είναι αλήθεια ότι η τουρκία, εργάζεται σοβαρά και με συνέπεια για να επιβάλλει το νέο της δόγμα για την εξωτερική πολιτική ότι, τίποτε δεν γίνεται χωρίς την τουρκία. Και είναι επίσης αλήθεια ότι τα καταφέρνει αρκετά καλά για την επίτευξη αυτού του στόχου.
Να θυμίσουμε όμως στον Πρόεδρο της τουρκίας με τις ηγεμονικές τάσεις, πως η Ελλάδα έχει καταφέρει στο παρελθόν να τσακίσει την Υψηλή Πύλη του Σουλτάνου. Βεβαίως όταν το έκανε, δεν την κυβερνούσαν Μητσοτάκηδες, Κουτσούμπες και Τσίπρες αλλά Κολοκοτρώνηδες, Καραισκάκηδες και Νικηταράδες.
Το ξέρω και το καταλαβαίνω αυτό. Και αυτό δίνει προβάδισμα στους τούρκους.
Αν όμως μελετήσουν λίγο ιστορία, θα δουν πως ηγέτες όπως οι Κολοκοτρώνηδες δεν βγαίνουν από τζάκια αλλά από το μαγκάλι του λαού. Και το Ελληνικό Έθνος έχει ατελείωτο απόθεμα από σπίθες μαγκαλιών, όπως αποδεικνύει η 9.000 χρόνων ιστορία μας.
Παρόλα αυτά, η πολιτική πράξη της συνάντησης, δεν θα παιχτεί στα ιστορικά βιβλία αλλά στο «Σπίτι της τουρκίας». Και δεν θα περιλαμβάνει Κολοκοτρώνηδες αλλά Μητσοτάκηδες. Αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα θα βγει ηττημένη από αυτή την διπλωματική μάχη. Και πιθανότατα πολύ περισσότερο χαμένη από όσο θα μας αποκαλύψουν στις κοινές δηλώσεις.
Στα τελευταία πενήντα περίπου χρόνια, η πολιτική της τουρκίας είναι σαφώς πετυχημένη και της Ελλάδος αδιαμφισβήτητα αποτυχημένη. Η χώρα σήμερα διαβιεί σε ένα τοπίο όπου, η Κύπρος είναι παγιωμένα κατεχόμενη, η ιστορία και το όνομα της Μακεδονίας ξεπουλήθηκαν, το Αιγαίο γκριζάρισε, νησιά μας είναι υπο αμφισβήτηση, ο ορυκτός πλούτος έτοιμος να παραδοθεί, η Εύβοια και ο Έβρος κατεστραμμένη γη από φωτιές και η Θεσσαλία πνιγμένη στην «επιτυχία των προοδευτικών κυβερνήσεων».
Το επόμενο χτύπημα, θα είναι σημαντικότατο. Η τουρκία δεν θα αφήσει ποτέ να πάει χαμένη μια τόσο ευνοϊκή για εκείνην πολιτική στιγμή. Μια Ελλάδα αόρατη στους συμμάχους, αδύναμη στο εσωτερικό, με πολιτικό δυναμικό υπό του μηδενός και σε οικονομική δυσχέρεια. Όχι, ο Ερντογάν δεν θα κάνει ποτέ τέτοιο σφάλμα.
Η φράση «Σπίτι της τουρκίας» μου θύμισε το ιταλικό τραγούδι του Νico Fidenco: “A CASA D’ IRENE” το οποίο αναφέρεται σε έναν οίκο ανοχής. Παρομοιάζοντας με το σήμερα, θα έλεγα ότι ο ΟΗΕ είναι το σπίτι, οι σύμμαχοι οι πελάτες, η τουρκία η τσατσά που πληρώνεται για την εκπόρνευση της χώρας και ο λαός μας, εκείνος που μαζεύει τα χρησιμοποιημένα προφυλακτικά.
Ας είμαστε όλοι προετοιμασμένοι για τα δεινά που θα «πετύχει η κυβέρνηση».
του Αχιλλέως Ξανθάκη
