Κάποτε, κάποιος που γνώριζε, μου εξήγησε πως οι μυστικές υπηρεσίες στο 90% των δράσεων τους δεν κάνουν τίποτε περισσότερο από την «δημιουργία κλίματος». Μόνο το 10% των ενεργειών τους έχει να κάνει με επιχειρήσεις του τύπου που μας έχουν συνηθίσει να βλέπουμε στις ταινίες αλλά και από αυτό, το 90% αφορά παρακολουθήσεις.
Η «δημιουργία κλίματος» είναι η κύρια δραστηριότητα του παρακράτους και των βραχιόνων του, είτε είναι επίσημοι είτε ανεπίσημοι. Δημιουργία κλίματος όπως δηλαδή, φοβική αντιμετώπιση των εχθρικών θέσεων της τουρκιάς, υπονόμευση του φρονήματος, διασπορά ψευδών ειδήσεων, psyop επιχειρήσεις διαστρέβλωσης της αλήθειας σε ότι αφορά π.χ. τους λαθρομετανάστες, τους πολιτικούς αντιπάλους, τις κοινωνικές τάσεις και ομάδες (εμβόλια, αντιεμβολιαστές, μένουμε Ευρώπη, αξιόμαχο στρατού κλπ).
Η εφαρμογή τέτοιων σεναρίων έχει συγκεκριμένα εργαλεία και πρακτικές. Το κυριότερο είναι η σύσταση της λεγόμενης «5ης φάλαγγας». Η δημιουργία δηλαδή ενός οργανισμού που έχει σαν στόχο την διάβρωση καταστάσεων και ιδεών ή και προσώπων, εκ των έσω. Που προσπαθεί να γελοιοποιεί, να δαιμονοποιεί, να διασπά ομάδες (κάθε τύπου, λαούς και κράτη) και με την εφαρμογή του «διαίρει και βασίλευε» να τις καθιστά ακίνδυνες.
Σήμερα λοιπόν, είμαι ακράδαντα βέβαιος για την ύπαρξη 5ης φάλαγγας στον λεγόμενο εθνικοπατριωτικό χώρο. Πολιτικές κινήσεις που έδωσαν φωνή στον εξοστρακισμένο από την πολιτική κονίστρα εθνοπροστατευτικό λόγο, διαλύθηκαν και διαλύονται, μόνο εκ των έσω!
Οι αντίπαλες φωνές είναι οργίλες, στάζουν μίσος και διαβολή, αλλά αυτό που τελικά αποδεικνύεται μοιραίο για τον χώρο, δεν έρχεται από αυτούς αλλά από εκείνους που υποτίθεται ότι τον εκπροσωπούν, τον καθοδηγούν, τον νουθετούν. Δηλαδή εκ των έσω!
Σκεφθείτε, πόσες χαζές δηλώσεις και παιδιάστικα άστοχες και άσκοπες ενέργειες έχουν γίνει τα τελευταία είκοσι περίπου χρόνια.
Πολιτική τακτική αυτοκαταστροφής, μηδενικός προγραμματισμός και σχεδιασμός, δηλώσεις IQ κερκίδας φανατικών ποδοσφαιροχαζών, διωγμός ικανών στελεχών και προώθηση αχυρανθρώπων, παροχή στους αντιπάλους κάθε δυνατού πολιτικού και ποινικού πυρομαχικού για την εξόντωσή μας και τέλος μια διεστραμμένη σχέση κολίγα και τσιφλικά, όσον αφορά την σχέση ηγέτη-διοίκησης με υποστηρικτές. Ποιοι τα έπραξαν και τα πράττουν αυτά; Οι εξωτερικοί εχθροί; ΟΧΙ, γίνονται εκ των έσω!
Όλα αυτά δεν υπονοούν την ύπαρξη 5ης φάλαγγας, την αποδεικνύουν!
Πιο πρόσφατο κεφάλαιο στο μυθιστόρημα της κοινοβουλευτικής παρουσίας του «χώρου» το κωμειδύλιο του «πολιορκητικού κριού» του συστήματος, του κόμματος των Σπαρτιατών.
Αφού η προσπάθεια για ψηφοδέλτιο του κόμματος «Έλληνες» πέρασε από τα χίλια κύματα απαξίωσης, τελικά βρήκε διέξοδο υπο την ηγεσία Στίγκα. Ενός ανθρώπου με σαφέστατα συστημική πολιτική πορεία μέχρι χθες.
Κάτι που έβλεπαν όλοι εκτός από τους κολίγες. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης γέμισαν με επικά άρθρα υποστήριξης του κ. Στίγκα και του συνδυασμού που ηγείτο. Αυτή ήταν η λύση για τον χώρο. Αυτούς έπρεπε τελικά να ψηφίσουμε όλοι εμείς που «παροικούμε την Ιερουσαλήμ» αφού αυτή ήταν μια κίνηση ματ, απέναντι στο σύστημα, κατασκευασμένη από τα χέρια του «μοναδικού και πανάξιου αγγειοπλάστη των πολιτικών του Έθνους».
Δεν έκλεισε όμως μήνας και το κόμμα απειλείται με διάσπαση! Ούτε μήνας!
Οι προσκείμενοι στον «αγγειοπλάστη» εκλεγμένοι βουλευτές ουσιαστικά ζητούν την απομάκρυνση του Προέδρου των Σπαρτιατών, με την κατηγορία ότι τόλμησε να μην υποστηρίξει την (καταδικασμένη) υποψηφιότητα του Ονάτα, στον Δήμο Αθηναίων. Και το κόμμα που μέχρι πριν λίγες ημέρες, μας το πλάσαραν ως μόνη και ιδιοφυή λύση, διχάστηκε στην πρώτη φουσκοθαλασσιά, ούτε καν τρικυμία.
Όλα αυτά, εκ των έσω. Χωρίς καμία κίνηση, των αντιπάλων. Εκείνο που καθιστά ολοφάνερη την 5η φάλαγγα, δεν είναι τόσο αυτός καθαυτός ο διχασμός, όσο το πυκνό μίσος, οι απειλητικές εκφράσεις και η απαξιωτική ρητορική, που σαν τσουνάμι ξεχύθηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εναντίον του Στίγκα, από εκείνους που μόλις λίγες ημέρες πριν, τον εκθείαζαν και απαιτούσαν να τον ψηφίσουμε!!!
Τα μεγάλα λόγια για 15% και 20% στις προηγούμενες εκλογές συνετρίβησαν. Τα μεγάλα λόγια έχουν πάντα τέτοια κατάληξη… Ο χώρος διψά για πολιτική εκπροσώπηση και με αυτή την ελπίδα αυτό-εξαπατείται. Ας μην ξεχνάμε όμως, πως η ελπίδα ήταν το τελευταίο κακό που βγήκε από το κουτί της Πανδώρας.
Δεν έχουμε ανάγκη από Νάρκισσους Μεσσίες και μάννα εξ’ ουρανού. Έχουμε ανάγκη από σοβαρούς, προσγειωμένους και βαθύνοες ηγέτες και στελέχη που θα σχεδιάσουν την επόμενη ημέρα. Δεν μας είναι χρήσιμα τα πολιτικά κομματικά τερτίπια, αντιθέτως είναι πολύ χρήσιμα στους αντιπάλους, που χρησιμοποιούν τον πολιτικαντισμό για την εξαθλίωση του κράτους και τους Έθνους.
Ας θυμίσουμε εδώ τι είχε πει ο μέγας Νίτσε για τους πολιτικούς: «Πολιτικός είναι κάποιος που διαιρεί τους ανθρώπους σε δυο τάξεις: σε υποχείρια και σε εχθρούς».
Δεν χρειαζόμαστε πολιτικούς εμπόρους ελπίδας, χρειαζόμαστε αξιοπρεπείς ανθρώπους που σιχαίνονται το πολιτικό εμπόριο.
Στα χρόνια μας, η πλειονότητα είναι βασικά μορφωμένη και με βασική ικανότητα σκέψεως. Δεν υπάρχει δικαιολογία για την άγνοια κινδύνου, άγνοια ιστορίας και άγνοια της πολιτικής πολεμικής τακτικής που χρησιμοποιεί το σύστημα. Δεν υπάρχει με δυο λόγια δικαιολογία, για να γινόμαστε θύματα της 5ης φάλαγγας μέσα στο σπίτι μας.
Στα χρόνια μας, η κατάσταση του Ελληνικού κράτους είναι μια συνεχής και ατέρμονη απογοήτευση. Μια πρακτική που σίγουρα κοστίζει ακριβά στο Έθνος και θα κοστίσει περισσότερο στο μέλλον.
Οι εθνικοπατριωτικές δυνάμεις, οφείλουμε να αντιλαμβανόμαστε τα τεκταινόμενα και να βλέπουμε μακρύτερα από τα σύνορα του τσιφλικιού στο οποίο έχουμε αυτό-εγκλωβιστεί.
Αλλιώς δεν αξίζουμε να λεγόμαστε εθνικιστές.
«Διαίρει και βασίλευε» – ένα σωστό αξίωμα. «Να ενώνεις και να είσαι ηγέτης» – ένα καλύτερο.
Βόλφγκανγκ Γκαίτε
του Αχιλλέως Ξανθάκη