Ο υποψήφιος των Δημοκρατικών για την προεδρία Ρόμπερτ Κέννεντυ Τζούνιορ σε πρόσφατη συζήτηση αναφερόμενος στο ΝΑΤΟ ζήτησε την διάλυσή του. Ο RFK Jr., ανιψιός του προέδρου John F. Kennedy, υποστήριξε ότι το ΝΑΤΟ αποτελεί απειλή για την παγκόσμια ειρήνη και ότι η εχθρική στάση του αμερικανικού κατεστημένου προς την Ρωσία όλα αυτά τα χρόνια, μαζί με τη σκόπιμη επέκταση του ΝΑΤΟ, έχει οδηγήσει στην τρέχουσα σύγκρουση στην Ουκρανία. «Είναι καιρός να διαλυθεί αυτό το στρατιωτικό σύμφωνο», είπε. «Μετά από 78 χρόνια, είναι επίσης καιρός οι ΗΠΑ να αποσύρουν επιτέλους τα στρατεύματά τους και τα πυρηνικά όπλα τους από την Γερμανία. Χρειαζόμαστε ειρήνη αντί για το ΝΑΤΟ».
Ακολουθώντας το σκεπτικό του Ρόμπερτ Κέννεντυ, ο οποίος προφανώς δεν είναι προδότης της πατρίδας του
ή κάποιος «κακός» ναζιστής, θα αναλύσουμε κατωτέρω τι ακριβώς πρεσβεύει-αντιπροσωπεύει το ΝΑΤΟ στην σύγχρονη ιστορία και γιατί το ΝΑΤΟ θα έκανε μεγάλη χάρη στην ανθρωπότητα αν σταματούσε τις δραστηριότητες του.
Η ιστοριογραφία απεικονίζει την ίδρυση του ΝΑΤΟ το 1949 ως αντίδραση στην ενίσχυση της Σοβιετικής Ένωσης και το βαπτίζει «αμυντική συμμαχία». Άμυνα δηλαδή σε μια επιθετική Σοβιετική Ένωση, η οποία εκείνη την εποχή αναβαθμίζεται και απειλεί να αυξήσει την σφαίρα επιρροής της ιδεολογίας της. Αυτή την Σοβιετική Ένωση εκαλείτο να αντιμετωπίσει το ΝΑΤΟ ως ένοπλη «ειρηνευτική συμμαχία». Μετά από 74 χρόνια από την ίδρυση του, σήμερα το ΝΑΤΟ αντιπροσωπεύει πολλούς πολέμους, πυρηνικά όπλα που μπορούν να εκτροχιάσουν τον πλανήτη, αλλά το σημαντικότερο αντιπροσωπεύει έναν ιμπεριαλιστικό προσανατολισμό που εξυπηρετεί τον καπιταλισμό και τα συμφέροντα της Νέας Παγκόσμιας Τάξης.
Το ΝΑΤΟ ιδρύθηκε ως μια αμυντική-στρατιωτική συμμαχία για να προστατεύσει τα κράτη-μέλη του από τον κομμουνιστικό επεκτατισμό. Ο στόχος του ΝΑΤΟ ήταν η θωράκιση της Δυτικής Ευρώπης από μια κομμουνιστική στρατιωτική εισβολή της Σοβιετικής Ένωσης και του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Παρ’ ότι η Σοβιετική Ένωση και το Σύμφωνο της Βαρσοβίας εναντίον των οποίων δημιουργήθηκε η Βορειοατλαντική Συμμαχία αυτοδιαλύθηκαν το 1990, η αυτοδιάλυση αυτή κατά παράδοξο τρόπο οδήγησε στην διεύρυνση της Συμμαχίας και στην εγκόλπωση ενός παγκόσμιου και καθαρά επιθετικού ρόλου. Η ιμπεριαλιστική-αποσταθεροποιητική μετεξέλιξη του ΝΑΤΟ ξεκίνησε
με την εγκληματική επίθεση κατά της Γιουγκοσλαβίας και συνεχίστηκε με την αιματηρή και δολοφονική κατοχή του Αφγανιστάν και του Ιράκ, με την επίθεση κατά της Λιβύης και την διάλυση αυτής της χώρας, καθώς και με τις αποσταθεροποιητικές ενέργειες κατά της νόμιμης κυβέρνησης της Συρίας, ενώ είχαν μεσολαβήσει τα πραξικοπήματα της Συμμαχίας στην Ουκρανία και την Γεωργία με τα γνωστά αποτελέσματα.
Από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, ο στόχος της συμμαχίας στην οποία προΐστανται οι ΗΠΑ ήταν πάντα η ιμπεριαλιστική κυριαρχία στον πλανήτη στο πλαίσιο της Νέας Παγκόσμιας Τάξης, μια ιμπεριαλιστική κυριαρχία που συμπεριλαμβάνει την αποσταθεροποίηση της Ρωσίας, της Κίνας και του Ιράν για να ελεγχθούν οι φυσικοί πόροι της Ευρασίας. Να υπενθυμίσουμε ότι στο μεταίχμιο της διάλυσης του Συμφώνου της Βαρσοβίας, ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους (πατήρ) είχε συμφωνήσει με τον τότε πρόεδρο της Σοβιετικής Ένωσης Μιχαήλ Γκορμπατσόφ την μη επέκταση του ΝΑΤΟ προς την Ανατολική Ευρώπη, τουτέστιν να μην συμπεριλάβει η Συμμαχία ως νέα μέλη τις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες της Ανατολικής Ευρώπης και πρώην χώρες μέλη του Συμφώνου της Βαρσοβίας.
Η συμφωνία Μπους-Γκορμπατσόφ δεν τηρήθηκε ποτέ και σήμερα μόνο η Λευκορωσία και η Ουκρανία δεν είναι μέλη του ΝΑΤΟ, η τελευταία κατόπιν σφοδρής αντίδρασης των ρωσόφωνων αυτής της χώρας και ένεκα της ρωσικής στρατιωτικής επιχείρησης, παρ’ ότι το πραξικόπημα του ΝΑΤΟ το 2014 στο Κίεβο είχε ως στόχο την ένταξη στην Βορειοατλαντική Συμμαχία (και στην ΕΕ).
Το ΝΑΤΟ διατείνεται σήμερα ότι προστατεύει παγκοσμίως την «ειρήνη» και την «δημοκρατία». Στην πραγματικότητα όμως προστατεύει τα συμφέροντα της Ουάσιγκτον, καθώς και της διεθνούς πλουτοκρατίας. Η συμμαχία αυτή αντί να είναι αμυντική εξελίχθηκε σε μια μετωπική ιμπεριαλιστική και αποσταθεροποιητική οργάνωση.
Το ΝΑΤΟ στο πέρασμα των τριών τελευταίων δεκαετιών έχει αποδείξει ότι ουδόλως είναι φύλακας της «ειρήνης» και της «δημοκρατίας», αλλά η εμπροσθοφυλακή του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού. Το σημερινό ΝΑΤΟ είναι μια πολιτική οργάνωση η οποία στο όνομα της δήθεν παγκόσμιας ασφάλειας διενεργεί επιθετικούς πολέμους και επεμβάσεις εκτός ορίων της Συμμαχίας, με στόχο την εξασφάλιση των συμφερόντων του αμερικανικού καπιταλισμού και των κατά τόπους (περιστασιακών) συνεταίρων του.
Το ΝΑΤΟ σήμερα είναι η καλύτερη αμερικανική «επένδυση» μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Σε αυτό το πλαίσιο ανακαλύπτει υποθετικούς αντιπάλους και υποτιθέμενες πηγές παγκόσμιας ανασφάλειας, ούτως ώστε να δικαιολογεί στρατιωτικές επεμβάσεις σε διάφορες περιοχές και χώρες του πλανήτη. Το σημερινό ΝΑΤΟ έχει μετατραπεί σε μια οργάνωση ελέγχου της εθνικής και λαϊκής βούλησης, όπως επίσης και σε μια οργάνωση ελέγχου και διευκόλυνσης των μεταναστευτικών ροών.
Η μεταπολεμική ιμπεριαλιστική τάξη και ο Ψυχρός Πόλεμος συνδέονται άρρηκτα με τον ρόλο του ΝΑΤΟ για την εξασφάλιση συμφερόντων υπό την ηγεμονία των ΗΠΑ. Ο Ψυχρός Πόλεμος και η εδραίωση του κομμουνιστικο-σταλινισμού στην ανατολική Ευρώπη, στην Σοβιετική Ένωση και στην Κίνα (αν και με ιδεολογικές διαφοροποιήσεις) αποτέλεσε μεν σημαντική απώλεια εδάφους για τον καπιταλισμό, εν τούτοις μακροπρόθεσμα λόγω της πολιτικής της «ειρηνικής συνύπαρξης» η παγκόσμια τάξη σταθεροποιήθηκε και αναγνωρίσθηκε εκατέρωθεν το ιμπεριαλιστικό status quo.
Η επανάσταση των κομμουνιστών στην Κούβα και ο πόλεμος του Βιετνάμ κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου προξενεί μεν κάποια πολιτικά και οικονομικά ρήγματα στον ιμπεριαλισμό, δεν αμφισβητείται όμως η ηγεμονία των ΗΠΑ. Ο πόλεμος του Βιετνάμ δείχνει ότι ο γίγαντας μπορεί να νικηθεί. Η στρατηγική του ΝΑΤΟ περί «βιώσιμου πυρηνικού πολέμου» που υιοθετήθηκε αρχές της δεκαετίας 1980 σε συνάρτηση με τα οικονομικά προβλήματα της Σοβιετικής Ένωσης οδήγησαν στην ήττα του κομμουνιστικού μπλοκ, στην διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Στο τέλος της δεκαετίας του 1980 το ΝΑΤΟ και κατά συνέπεια η Δύση είναι ο νικητής του Ψυχρού Πολέμου.
Μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ και κατ’ επέκταση του αρχικού λόγου ύπαρξης του ΝΑΤΟ, τα μέλη του ΝΑΤΟ, μερικές φορές υπό την σημαία της Συμμαχίας και μερικές φορές όχι, βοήθησαν στην διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και της Σερβίας, κατέστρεψαν το Αφγανιστάν, το Ιράκ (δύο φορές), την Λιβύη, την Συρία, την Υεμένη, προκάλεσαν πόλεμο στην Γεωργία, πραγματοποίησαν πραξικόπημα στην Ουκρανία και συμμετέχουν στον εκεί εν εξελίξει πόλεμο.
Το ΝΑΤΟ υποτίθεται ότι πολιτικά προωθεί τις δημοκρατικές αξίες και επιτρέπει στα μέλη του να διαβουλεύονται και να συνεργάζονται σε θέματα άμυνας και ασφάλειας, έτσι ώστε να οικοδομείται η εμπιστοσύνη μεταξύ των μελών και ταυτόχρονα να προλαμβάνονται μακροπρόθεσμα οι συγκρούσεις με άλλα κράτη που δεν ανήκουν στην Συμμαχία. Στρατιωτικά το ΝΑΤΟ δεσμεύεται για την ειρηνική επίλυση των διαφορών.
Εάν οι διπλωματικές προσπάθειες αποτύχουν, έχει την στρατιωτική εξουσία να διεξάγει επιχειρήσεις διαχείρισης κρίσεων. Αυτά εφαρμόζονται σύμφωνα με την ρήτρα συλλογικής άμυνας του «άρθρου 5» της ιδρυτικής συνθήκης του ΝΑΤΟ ή βάσει εντολής των Ηνωμένων Εθνών σε συνεργασία με άλλες χώρες και διεθνείς οργανισμούς. Το ερώτημα που προκύπτει είναι:
Διευθέτησε το ΝΑΤΟ ειρηνικά κάποια διαμάχη μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ; Κάπου; Κάποια στιγμή; Το ΝΑΤΟ έδρασε πάντα στρατιωτικά. Τι σχέση είχε το «άρθρο 5» (μια επίθεση εναντίον ενός μέλους λογίζεται ως επίθεση εναντίον όλων των μελών) με τον πόλεμο της Συμμαχίας στην Λιβύη; Μήπως η Λιβύη επιτέθηκε σε κάποιο μέλος του ΝΑΤΟ; Η Σερβία ή το Αφγανιστάν επιτέθηκαν σε κάποιο μέλος του ΝΑΤΟ; Μπορεί να υποστηριχθεί ότι το Ιράκ επιτέθηκε στην Συμμαχία ή στις ΗΠΑ; Όσον αφορά τις «δημοκρατικές αξίες», ήταν εξόχως διασκεδαστικό να παρακολουθούμε τις εκλογικές διαδικασίες στην διεφθαρμένη Ουκρανία ή τους διακινητές ανθρωπίνων οργάνων και λευκής σαρκός στους οποίους το ΝΑΤΟ έχει διαθέσει ένα ολόκληρο κρατίδιο, το Κόσοβο.
Ομολογουμένως αν το ΝΑΤΟ ήταν ψυχικά ασθενής, θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι ζει σε έναν κόσμο φαντασίας όπου όλα αντιστρέφονται. Αλίμονο όμως σε όσους αποκαλούν το κακό ως καλό και το καλό ως κακό, αλίμονο σε αυτούς που αντιλαμβάνονται το σκοτάδι ως φως και το φως ως σκοτάδι.
Η σημερινή κρίση στην Ευρώπη και στην Νοτιοανατολική Ασία σηματοδοτεί μια καμπή στην ιστορική εξέλιξη. Δεν έχουμε μόνο μια ιστορική κρίση της παγκοσμιοποίησης ως τελευταίας περιόδου της εξέλιξης του αμερικανο-ιμπεριαλισμού, αλλά έχουμε να κάνουμε με μια ιστορική κρίση του καπιταλισμού στο σύνολο του. Η επικείμενη παγκόσμια οικονομική κρίση διαμορφώνει ολόκληρη την παγκόσμια κατάσταση, κάτι που είναι κεντρικό στοιχείο της κατανόησης της εξέλιξης του ΝΑΤΟ.
Η συνεχιζόμενη συνεργασία ΗΠΑ και ΕΕ υπό το αλεξιβρόχιο του ΝΑΤΟ ενάντια σε κοινούς αντιπάλους και «αποικιακές» χώρες και έθνη θα δοκιμαστεί από μια περίοδο αυξανόμενης αντιπαλότητας και εντεινόμενης αντιπαράθεσης μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων. Προσεγγίζουμε μια περίοδο που θα θέσει άμεσα το ζήτημα της αναβίωσης του έθνους-κράτους, της εθνικιστικής επανάστασης, της ανθρωπιάς ή της βαρβαρότητας. Το ΝΑΤΟ δεν είναι παρά ένα λείψανο του Ψυχρού Πολέμου. Το άλλο λείψανο, το κομμουνιστικό Σύμφωνο της Βαρσοβίας, ήδη έχει ταφεί από το 1991.
Ο μόνος λόγος επιβίωσης αυτού του άθλιου οργανισμού είναι η υποδαύλιση συγκρούσεων και οι επεμβάσεις που εξυπηρετούν άνομα συμφέροντα. Έτσι είναι παντελώς δικαιολογημένο το ερώτημα «γιατί είμαστε μέλος του ΝΑΤΟ», αφού ο λόγος ύπαρξης του ανήκει στο παρελθόν και αφού εξυπηρετεί συμφέροντα πέραν του Ατλαντικού. Ας αναρωτηθούμε γιατί χρειαζόμαστε το ΝΑΤΟ; Για να μας προφυλάξει από ποιους; Από ποιους απειλούμεθα; Από την Ρωσία ή μήπως από την Κίνα; Ή μήπως από τους ισλαμοσυμμορίτες που το ίδιο το ΝΑΤΟ δημιούργησε και χρηματοδότησε και τώρα εισρέουν στην Ευρώπη ως «μετανάστες»; Η μόνη χώρα που μας απειλεί είναι η Τουρκία που είναι πολύφερνο μέλος του ΝΑΤΟ.
Η καταπολέμηση του ΝΑΤΟ ως εργαλείου αμερικανο-ιμπεριαλιστικής πολιτικής είναι αναγκαία και δυνατή, μπορεί δε να είναι αποτελεσματική μόνο υπό το πρίσμα μιας εθνικής στρατηγικής σε ένα παγκόσμιο πολυπολικό σύστημα, στο πλαίσιο ενός εθνικού προγράμματος μετάβασης-γεφύρωσης αμυντικών προτεραιοτήτων με στόχο την ανεξαρτησία, την εθνική κυριαρχία και εδαφική ακεραιότητα. Ο εχθρός μας είναι η Τουρκία, δεν είναι η Ρωσία ή η Κίνα.Ότι το ΝΑΤΟ θα μας προστατεύσει από μια εχθρική ενέργεια των Τούρκων αποτελεί φαντασίωση των αρχέγονων μαριονετών του ελληνικού πολιτικο-στρατιωτικού κατεστημένου.
Η εποχή του ΝΑΤΟ τελείωσε. Το ΝΑΤΟ είναι απειλή για όλο τον κόσμο. Αν εμβαθύνουμε στην ιστορία του ΝΑΤΟ γίνεται σαφές ότι είναι ο εκτελεστικός βραχίονας των αμερικανο-ιμπεριαλιστών και της διεθνούς πλουτοκρατίας.
του Γεωργίου Λιναρδή
