Τις τελευταίες ημέρες και με αφορμή τις πυρκαγιές πολλοί κυβερνητικοί παράγοντες για να δικαιολογήσουν την αποτυχία και αδράνεια του «επιτελικού κράτους» περί του οποίου κομπορρημονούν τα τελευταία χρόνια,
έφεραν ως είθισται στο προσκήνιο την «κλιματική αλλαγή» ως απόρροια της ανθρωπογενούς αύξησης του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, η οποία κατά την ατεκμηρίωτη άποψη τους ευθύνεται για όλες τις φυσικές καταστροφές του πλανήτη και βέβαια της χώρας μας.
Τα συστημικά μέσα ενημέρωσης από την πλευρά τους έχουν ένα νέο αγαπημένο θέμα: Την «ακραία», «ιστορική»
ή ακόμα και «θανατηφόρα» ζέστη στον πλανήτη, ειδικά στην Ευρώπη, που είναι μια πρόγευση της «κόλασης» που
μας περιμένει. Εξάλλου, η κλιματική αλλαγή που υποτίθεται ότι προκλήθηκε από όλους εμάς, μόλις ξεκίνησε.
Τώρα που η σκηνοθετημένη από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης επιδημία έχει τελειώσει, ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν εξελίσσεται όπως θα επιθυμούσαν, το «κλίμα» γίνεται τελικά το αιώνιο αγαπημένο των μέσων ενημέρωσης.
Μας εγκλωβίζουν στο καθαρτήριό τους. Θα το δεχθούμε, είναι τα πράγματα έτσι όπως μας τα παρουσιάζουν;
Στις φυσικές επιστήμες, η απλούστερη εξήγηση μεταξύ πολλών είναι η σωστή. Σύμφωνα με την ερευνητική αρχή του William of Ockham, γνωστή και ως το «ξυράφι του Όκαμ» ή αρχή της φειδούς, η εξήγηση οποιουδήποτε φαινομένου πρέπει να βασίζεται σε όσο το δυνατό λιγότερες υποθέσεις, αποκλείοντας εκείνες που δεν επηρεάζουν τις ορατές προβλέψεις της θεωρίας για την εξήγηση αυτού του φαινομένου. Ήτοι όταν «ακούμε καλπασμό,
να σκεφτόμαστε άλογο και όχι ζέβρα».
Έχουμε δύο πιθανές εξηγήσεις για την αύξηση της θερμοκρασίας από την τελευταία μεσοπαγετώδη περίοδο.
Αύξηση της ποσότητας ενέργειας που ακτινοβολείται από τον ήλιο ή μείωση της ακτινοβολίας θερμότητας λόγω ατμοσφαιρικών αλλαγών. Ας αναλύσουμε την σχέση που έχει η μεταβλητή απόσταση μεταξύ του ήλιου και της γης έναντι του ανθρωπογενούς CO2.
Η αλλαγή στην απόσταση μεταξύ του Ήλιου και της Γης προκαλείται από το γεγονός ότι ο Ήλιος περιστρέφεται γύρω από το κέντρο μάζας του ηλιακού συστήματος. Μετρήσεις και υπολογισμοί έχουν δείξει ότι αυτές οι αλλαγές εξηγούν ποσοτικά την αύξηση της θερμοκρασίας από την τελευταία Μικρή Εποχή των Παγετώνων, η οποία έληξε
το 1715. Η άλλη προσέγγιση, ήτοι το CO2 που απελευθερώνεται από τον άνθρωπο, απαιτεί πολύ μεγαλύτερο αριθμό υποθέσεων, ορισμένες από τις οποίες αφορούν διαδικασίες που εξακολουθούν να είναι ελάχιστα κατανοητές και,
ως εκ τούτου, βασίζεται σε πιο αβέβαια επιστημονικά μοντέλα που δεν έχουν ακόμη παράσχει σωστές προβλέψεις. Το ξυράφι του Ockham, επομένως, ορίζει ότι η εξήγηση με την αλλαγή στην απόσταση Ήλιου-Γης πρέπει να αναγνωριστεί ως η σωστή και ότι η άλλη πρέπει να απορριφθεί.
Ορθά πολλοί θα αναρωτηθούν: Γιατί τα αποτελέσματα του ήλιου είναι πιο αξιόπιστα; Απάντηση: Σε σύγκριση με την κλιματική μοντελοποίηση, τα τροχιακά μοντέλα για τα ουράνια σώματα είναι απλά, ακόμη και αν δεν υπάρχουν αναλυτικές λύσεις για αυτά. Μπορούν να ελεγχθούν αρκετά καλά, καθώς οι πλανήτες κινούνται με σταθερή ταχύτητα, είναι εύκολο να βρεθούν και είναι γνωστοί και μετρημένοι για αρκετές χιλιετίες. Έτσι, τα φυσικά και μαθηματικά μοντέλα είναι εύκολα επαληθεύσιμα. Το ηλιακό μοντέλο εξηγεί επίσης άλλα φαινόμενα που δεν είναι προσβάσιμα στην θεωρία του CO2. Για παράδειγμα εξηγεί την πιο πρόσφατη Μικρή Εποχή των Παγετώνων από το 1645 έως το 1715. Μια μικρή εποχή παγετώνων συμβαίνει όταν η απόσταση μεταξύ του ήλιου και της γης γίνεται μεγαλύτερη και έτσι μειώνεται η ένταση της ακτινοβολίας της ηλιακής ενέργειας. Ο Ήλιος έχει έναν κύκλο αλλαγής πόλων 11 ετών, όπου ο βόρειος και ο νότιος πόλος ανταλλάσσονται. Το λεγόμενο Great Solar Minimum (GSM), γνωστό και ως Maunder Minimum, καταγράφηκε τελευταία φορά από το 1645 έως το 1715 και διαρκεί έξι κύκλους έντεκα ετών.
Από την άλλη πλευρά, δεν υπάρχει έγκυρη εξήγηση βασισμένη στο CO2 για την εποχή των παγετώνων.
Στην Wikipedia βρίσκουμε την ακόλουθη εξήγηση: «Η αυξημένη ηφαιστειακή δραστηριότητα, η χαμηλότερη δραστηριότητα του ήλιου και η αναδάσωση της γεωργικής γης μετά από μείωση του πληθυσμού λόγω ασθενειών θεωρήθηκαν ως αιτίες για τη Μικρή Εποχή των Παγετώνων». Επομένως, δεν υπάρχει έγκυρη εξήγηση να προσφέρουμε. Το γεγονός ότι η αναδάσωση μπορεί να προκαλέσει μια εποχή παγετώνων είναι προφανώς εξωφρενικό. Εν πάση περιπτώσει, δεν γίνεται καμία αναφορά στο CO2. Αλλά αν δεν είχε κανένα ρόλο στον σχηματισμό της Εποχής των Παγετώνων, γιατί θα έπρεπε να φταίει για την υπερθέρμανση;
Ούτως, η αλλαγή στην ακτινοβολία ως απόρροια της απόστασης μεταξύ του Ήλιου και της Γης εξηγεί και τα δύο φαινόμενα, δηλαδή τόσο την εποχή των παγετώνων όσο και την υπερθέρμανση. Όσο δεν υπάρχει διάψευση αυτού, κάθε λογικός επιστήμονας θα θεωρήσει ότι η θεωρία Ήλιου-Γης είναι σωστή και ότι η υπόθεση του CO2 είναι λανθασμένη.
Η σωστή λοιπόν επιστημονική προσέγγιση θα ήταν να γίνει περαιτέρω έρευνα και μετρήσεις για την θεωρία
Ήλιου-Γης, επανεξέταση της μεθοδολογίας και των υπολογισμών και δημοσίευση των αποτελεσμάτων της επανεξέτασης. Αντί αυτού έγινε κάτι άλλο, κάτι που συμβαίνει συχνά τα τελευταία χρόνια, ήτοι ολόκληρη η βιομηχανική ανάπτυξη ξεκίνησε να βασίζεται στην ψευδή υπόθεση του CO2, ενώ όλες οι αντίθετες απόψεις και μελέτες άρχισαν να δυσφημίζονται, να διαγράφονται και να λογοκρίνονται.
Είναι ενδιαφέρον να εξετάσουμε από πού προήλθε η παραγγελία της δυσφήμησης και λογοκρισίας;
Τον Ιανουάριο του 2020 ο διευθύνων σύμβουλος του μεγαλύτερου επενδυτικού ταμείου στον κόσμο, ο περιβόητος Larry Fink της Blackrock, δημοσίευσε μια επιστολή προς τους συναδέλφους του στην Wall Street και τους διευθύνοντες συμβούλους των επιχειρήσεων, σχετικά με το μέλλον των επενδυτικών ροών. Στο έγγραφο με σεμνό τίτλο «Μια θεμελιώδης αναμόρφωση της χρηματοδότησης» (A Fundamental Reshaping of Finance) ο Fink, ο οποίος ηγείται του μεγαλύτερου αμοιβαίου κεφαλαίου στον κόσμο με περίπου 7 τρισεκατομμύρια δολάρια σε περιουσιακά στοιχεία υπό διαχείριση, ανακοίνωσε μια ριζική αλλαγή στις εταιρικές επενδύσεις. Στην πολυδιαφημισμένη επιστολή του 2020, ο Fink δήλωσε:
«Στο εγγύς μέλλον τα χρήματα θα γίνουν πράσινα, και νωρίτερα από ό,τι αναμένουν οι περισσότεροι θα υπάρξει σημαντική ανακατανομή κεφαλαίων… Ο κλιματικός κίνδυνος είναι επενδυτικός κίνδυνος. Κάθε κυβέρνηση, κάθε εταιρεία και κάθε μέτοχος πρέπει να αντιμετωπίσει την κλιματική αλλαγή».
Εφόσον όμως έχουμε να κάνουμε με μια εντελώς φυσική διακύμανση των μέσων θερμοκρασιών λόγω της ουράνιας μηχανικής, τότε οποιαδήποτε «Πράσινη Συμφωνία» λόγω του «κλιματικού κινδύνου» και η προσπάθεια μείωσης της περιεκτικότητας του αέρα σε CO2 είναι άσκοπη και άχρηστη.
Αλλά προφανώς ο Larry Fink δεν ενδιαφέρεται ούτως ή άλλως για το μέλλον της ανθρωπότητας ένεκα της υπερθέρμανσης του πλανήτη, ενδιαφέρεται για το «πράσινο κέρδος» και την εξουσία της παγκοσμιοποίησης.
Ας αναλύσουμε με ορισμένα στοιχεία και αριθμούς αν ο κλιματικός κίνδυνος και η υπερθέρμανση έχουν σχέση με
την ανθρωπογενή αύξηση του CO2.
Η ενέργεια που ακτινοβολείται από τον Ήλιο στο διάστημα είναι σχετικά σταθερή και είναι 3,8*10exp26 J. Η πηγή αυτής της ενέργειας είναι η σύντηξη υδρογόνου σε πυρήνες ηλίου στο εσωτερικό του Ήλιου, δηλαδή η πυρηνική σύντηξη. Κάθε δευτερόλεπτο, 567 εκατομμύρια τόνοι υδρογόνου συντήκονται για να σχηματίσουν 562,8 εκατομμύρια τόνους ηλίου. Σύμφωνα με την σχέση μεταξύ μάζας και ενέργειας του Άλμπερτ Αϊνστάιν, το μαζικό ελάττωμα των 4,2 εκατομμυρίων τόνων αντιστοιχεί στην προαναφερθείσα ενέργεια, ήτοι:
E=mc²
E=4,210exp9 kg * (310exp8 m/s) ² = 3,810exp26 J
Αυτή η ενέργεια εκπέμπεται με την μορφή ακτινοβολίας από τον ήλιο στον περιβάλλοντα χώρο. Μόνο ένα μικρό μέρος αυτής της ενέργειας φτάνει στον πλανήτη μας. Στην Γη, μια ενέργεια 1,36 kJ χτυπά ένα τετραγωνικό μέτρο κάθετα κάθε δευτερόλεπτο. Αυτή η ποσότητα ονομάζεται ηλιακή σταθερά. Ωστόσο, αυτό δεν είναι εντελώς σταθερό, αλλά εξαρτάται από την απόσταση μεταξύ της Γης και του Ήλιου, η οποία ποικίλλει κατά το ποσό των 2,3936 εκατομμυρίων χιλιομέτρων και επομένως αυξομειώνει την ενεργειακή ακτινοβολία στην Γη.
Δηλαδή για τους έχοντες κοινή λογική: Η «κλιματική αλλαγή», η υπερθέρμανση του πλανήτη λόγω αύξησης του ανθρωπογενούς διοξειδίου του άνθρακα, εξυπηρετεί τα συμφέροντα σκοτεινών χρηματοπιστωτικών συμφερόντων και κυβερνήσεων οι οποίες είναι μαριονέτες του Κλάους Σβαμπ, του Τζορτζ Σόρος, του Λάρι Φινκ και άλλων.
Αυτό που είναι σίγουρο: Τα δήθεν μέτρα που λαμβάνονται για την κλιματική αλλαγή δεν μπορούν να περιορίσουν την δραστηριότητα του Ήλιου ή την ουράνια μηχανική, κάνουν όμως πιο πλούσιους τους πλουτοκράτες.
Εν κατακλείδι, δεν είναι η υποτιθέμενη κλιματική κόλαση, αλλά το καθαρτήριο των μέσων ενημέρωσης που μας απειλεί και μπορεί πραγματικά να αποβεί για εμάς μοιραίο στο τέλος.
του Γεωργίου Λιναρδή
