Το ναυάγιο ανοιχτά της Πύλου είναι ένα από τα όσα έχουν συμβεί στο παρελθόν και –δυστυχώς- δεν φαίνεται να είναι το τελευταίο. Αυτό καθαυτό το δυστύχημα, όπως και κάθε άλλο που πιθανόν θα φέρει ο χρόνος, συνιστά μία τεράστια ευκαιρία νεοφιλελεύθερης «φριντμανικής» αντίληψης για, όχι οικονομική, αλλά πολιτική εκμετάλλευση.
Ίσως ο όρος «πολιτική εκμετάλλευση» δεν είναι ο πλέον κατάλληλος. Φοβάμαι ότι τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα. Ας ξεκινήσουμε τον συλλογισμό και τα συμπεράσματα θα έρθουν φυσιολογικά. Εδώ και δεκαετίες ο Burnham, παρακολουθώντας την σταθερή παρακμή της Δύσης σε πολιτικό, κοινωνικό και στρατιωτικό επίπεδο, με οξυδέρκεια αποκάλυψε και διατύπωσε μία σειρά πνευματικών ασθενειών που προοδευτικά δηλητηρίαζαν τις συνειδήσεις των πολιτών.
Ασθένειες συμφυείς με την παρακμή και την μπλαζέ διάθεση την παραχθείσα από την ευδαιμονία. Μία εξ αυτών των ασθενειών είναι το αίσθημα ενοχής απέναντι σε οποιονδήποτε ζει έξω από τον ολονέν συρρικνούμενο δυτικό κόσμο. Πρόσφυγες, μετανάστες και μειονότητες κάθε τύπου, σταδιακά έγιναν τα υποκείμενα που ξυπνάνε και ενισχύουν το αίσθημα ενοχής των πολιτών των ανοικτών φιλελεύθερων κοινωνιών. Το πώς και το γιατί δημιουργήθηκε το αίσθημα ενοχής απέναντι σε κάθε «αναξιοπαθούντα» αλλόφυλο κάτοικο του δημογραφικά εκρηγνυόμενου τρίτου κόσμου δεν αποτελεί ζητούμενο του παρόντος. Αυτό που όλοι πέραν πάσης αμφισβήτησης καταγράφουμε και κατανοούμε είναι ότι το αίσθημα ενοχής υπάρχει, αναπτύσσεται και συστηματικά «διδάσκεται» από διάφορους λιμοκοντόρους λογάδες, ιδεολόγους της βραστής πατάτας και φίτσουλες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που μπαίνουν στα σπίτια μας καθημερινά με το «έτσι θέλω».
Το αστείο με το αίσθημα ενοχής των δυτικών κοινωνιών είναι ότι έχει διαχυθεί σε κοινωνικά στρώματα που ούτε έφεραν ούτε φέρουν καμία ευθύνη για τα τεκταινόμενα στον πλανήτη. Γεγονός αυταπόδεικτο αφού δεν είναι σε θέση να επηρεάσουν το παραμικρό στη διαχείριση της ροής των γεγονότων.
Επιστρέφοντας στην αρχή του παρόντος, το ναυάγιο ανοιχτά της Πύλου κατέδειξε ότι το «κοράνι της δημοκρατίλας» διδάσκεται συστηματικώς και αδιαλείπτως. Τις ημέρες της γνωστοποίησης του ναυαγίου δεκάδες απρόσκλητοι «δάσκαλοι» έσπευσαν να μας διδάξουν ότι πρέπειεμείς να αισθανόμαστε ένοχοι. Εμείς, που προσπαθούμε να επιβιώσουμε στην φρικτή καθημερινότητα που οι ιερείς της δημοκρατίλας μας έχουν επιβάλει.
Ο Κουρουμπλής, ο Φίλης, ο Μουσιάλας, ο Σκουρλέτης και πολλοί άλλοι βγήκαν από τα χρυσά κλουβιά τους και άρχισαν το λιβάνισμα.
Άκουσα εκφράσεις που με έκαναν διστακτικό στο να γελάσω ή να εκμανώ.
«Εγώ αισθάνομαι ντροπή» έλεγε ένας. «Είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι» έλεγε άλλος. «Είμαστε κράτος ρατσιστικό» έλεγε τρίτος. Και το γαϊτανάκι δεν είχε τελειωμό. Η κυβέρνηση κήρυξε τριήμερο Εθνικό Πένθος.
Ας βάλουμε τα πράγματα σε μία σειρά, εξ άλλου σε αυτές τις περιστάσεις απαιτείται ψυχραιμία. Ένα πρώην αλιευτικό – σκυλοπνίχτης ξεκινάει από την Αίγυπτο γεμάτο κόσμο.
Οι αιγυπτιακές αρχές δεν το είδαν; Η ακτοφυλακή; Που ήταν όταν έπλεε αργά τις ακτές της Αιγύπτου για να πάει στη Λιβύη; Φθάνει στη Λιβύη και φορτώνει κι άλλους για να ξεκινήσει την πορεία προς Ιταλία. Οι Λιβυκές αρχές τι έκαναν; Ήταν ένα σαπιοκάραβο στο οποίο οι άνθρωποι κρέμονταν σαν τσαμπιά. Ακούσατε κανένα να αναρωτιέται τι έκαναν οι αρχές αυτών των χωρών; Από την αφετηρία πρέπει να ξεκινήσουν οι ερωτήσεις και οι απορίες. Ουδείς ενδιαφέρθηκε για πραγματική έρευνα.
Οι μουλάδες της αριστεράτζας έχουν ειλημμένη ιεραποστολή. Η λογική έχει εξοστρακιστεί ανεπιστρεπτί και η «προοδευτικότητα» προς την πνευματική κατηφόρα οδηγεί τους έχοντες υποστεί την πλύση εγκεφάλου να λειτουργούν με συναισθηματικές εκρήξεις. Ίδιον του πρωτόγονου και του χθόνιου.
Αυτό είναι το κατάντημα των φιλελεύθερων προοδευτικών κοινωνιών. Δεν φταίνε οι άλλοι, ότι και αν συμβαίνει φταίμε εμείς, δηλαδή εσείς φουκαράδες της καθημερινότητας. Και μετά την επιστάμενη κατήχηση οι μουλάδες της αριστεράτζας επιστρέφουν περήφανοι στα χρυσά κλουβιά τους στα βόρεια και νότια προάστια.
Αλήθεια, η Συρία, το Ιράκ, η Αίγυπτος, η Λιβύη και οι όποια άλλη χώρα προέλευσης κήρυξαν εθνικό πένθος; Δικοί τους άνθρωποι πνίγηκαν. Ή μήπως ήθελαν να τους ξεφορτωθούν; Ξεφτίλα και όνειδος παντού.
Η Ελλάς χάνει 35000 ανθρώπους κάθε χρόνο λόγω υπογεννητικότητας. Τηρουμένων των αναλογιών θα έπρεπε να είμαστε σε μόνιμο Εθνικό Πένθος.
Αλλά, είπαμε, η παρακμή καταστρέφει πρώτα το πνεύμα.
του Θεοδώρου Κουδούνα
