Ας ανακαλέσουμε στην μνήμη μας: Η Ρωσία είχε απαιτήσει εγγυήσεις ασφαλείας λόγω της μαζικής επέκτασης και επανεξοπλισμού του ΝΑΤΟ προς ανατολάς. Οι εγγυήσεις δεν χορηγήθηκαν. Ο Πούτιν αντέδρασε με τον πόλεμο στην Ουκρανία και πυροδότησε, πιθανώς σκόπιμα, τον αγώνα για μια νέα παγκόσμια τάξη. Ο αγώνας θα μπορούσε να οδηγήσει την Δύση να χάσει την υπεροχή της στην Ασία, στην Μέση Ανατολή, την Αφρική και την Νότια Αμερική μια για πάντα, σε περιοχές δηλαδή που ελέγχουν πάνω από το 70% των παγκόσμιων πρώτων υλών.
Σε αυτό τον γεωπολιτικό αγώνα η Ουάσιγκτον βλέπει την Κίνα ως το μεγαλύτερο εμπόδιο για την παγκόσμια ιμπεριαλιστική ηγεμονία της και σκοπεύει να ανατρέψει την αυξανόμενη επιρροή της Κίνας χρησιμοποιώντας στρατιωτική δύναμη. Η πολεμοκαπηλεία των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και των συμμάχων τους αποσταθεροποιεί με αυξητικούς ρυθμούς την περιοχή του Ειρηνικού και της Θάλασσας της Νότιας Κίνας, όπου κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο είχαν διεξαχθεί αιματηρές μάχες, ενώ τώρα η ίδια περιοχή σύρεται σε έναν επερχόμενο Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Πέρυσι στη Μαδρίτη, η Αυστραλία συμμετείχε για πρώτη φορά σε σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ. Προσκλήθηκε μαζί με την Ιαπωνία, την Νότια Κορέα και την Νέα Ζηλανδία, που συλλογικά ονομάστηκαν «Asia-Pacific Four» (AP4).
Οι AP4 έχουν γίνει ένας άξονας της άνευ προηγουμένου επέκτασης των επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ από την Ευρώπη με στόχο την Κίνα, στην άλλη πλευρά της στρατηγικά κρίσιμης και πλούσιας σε πόρους ευρασιατικής ηπείρου.
Η σύνοδος κορυφής της Μαδρίτης ήταν ένα βασικό σημείο γεωστρατηγικής καμπής, με τους ηγέτες του ΝΑΤΟ για πρώτη φορά να χαρακτηρίζουν την Κίνα ως «στρατηγική απειλή». Αυτό συμβαίνει υπό συνθήκες υπό τις οποίες οι ΗΠΑ ενισχύουν προκλητικά τους δεσμούς με την Ταϊβάν, υπονομεύοντας την 50χρονη πολιτική της «Μίας Κίνας» που αναγνωρίζει το Πεκίνο ως κυβέρνηση ολόκληρης της Κίνας, συμπεριλαμβανομένης της Ταϊβάν.
Το τελευταίο διάστημα ο πρόεδρος Μπάϊντεν έχει δηλώσει τουλάχιστον τέσσερις φορές δημοσίως ότι οι ΗΠΑ θα υπερασπιστούν στρατιωτικά το νησί εάν η Κίνα επιδιώξει την επανένωση.
Πως αντιδρά η Κίνα και η Ρωσία στις προκλήσεις στον Ειρηνικό και στην Θάλασσα της Νότιας Κίνας;
Από τις 8 έως τις 10 Απριλίου, υπήρξαν μεγάλης κλίμακας κινεζικά γυμνάσια στην Θάλασσα της Ανατολικής Κίνας γύρω από την Ταϊβάν. Στις 18 Απριλίου, υπήρξαν γυμνάσια του Κινεζικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού στην Κίτρινη Θάλασσα στα ανοικτά των ακτών της Νότιας Κορέας. Στις 21 Απριλίου, έγιναν γυμνάσια στην Θάλασσα της Νότιας Κίνας. Παράλληλα, στις 14 Απριλίου, ο πρόεδρος Πούτιν επιθεώρησε αιφνιδιαστικά τον στόλο του Ειρηνικού. Η επιθεώρηση γεωγραφικά κάλυψε την Βερίγγειο Θάλασσα, την Θάλασσα του Οχότσκ και την Θάλασσα της Ιαπωνίας. Ούτως Ρωσία και Κίνα δημιουργούν ένα τόξο ασφάλειας και οι ενέργειές τους σαφώς αλληλοσυμπληρώνονται, κάτι που είναι πολύ σημαντικό, διότι σε αυτές τις περιοχές βρίσκονται σημαντικές αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις. Είναι στρατιωτικά πρόδηλο ότι ως αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης μεταξύ των στόλων της Ρωσίας και της Κίνας, ολόκληρη η αμερικανική δομή στην περιοχή Ιαπωνίας και Νότιας Κορέας, συμπεριλαμβανομένης της Ταϊβάν, πιέζεται. Η Κίνα έρχεται από το νότο, η Ρωσία από το βορρά και αυτό το τόξο δημιουργεί τεράστιο πρόβλημα στην αμερικανική προσπάθεια για υπεροχή στην περιοχή.
Σημειώνουμε ότι τα γυμνάσια του κινεζικού και ρωσικού ναυτικού στην ίδια περιοχή, το ίδιο διάστημα, επισήμως δεν είχαν καμία σχέση μεταξύ τους, αλλά σύμφωνα με στρατιωτικούς αναλυτές αυτά κάλυψαν ολόκληρη την ακτή του Ειρηνικού των δύο κρατών και θα είχαν αποκόψει αποτελεσματικά τις αμερικανικές βάσεις στην Ιαπωνία και την Νότια Κορέα, καθώς και το νησί της Ταϊβάν, αν ήταν μια πραγματική αποστολή μάχης.
Η αναλογία των ναυτικών δυνάμεων στην περιοχή δεν είναι καθόλου υπέρ των ΗΠΑ, όπως ίσως κάποιοι αναλυτές φαντάζονται. Ο 7ος στόλος των ΗΠΑ που προκαλεί συνεχώς στα ανοικτά των κινεζικών ακτών με επικεφαλής το αεροπλανοφόρο «Ronald Reagan», διαθέτει τρία πυρηνοκίνητα υποβρύχια, τρία καταδρομικά και οκτώ αντιτορπιλικά, στην περιοχή συνολικά υπάρχουν περίπου 50 πολεμικά και βοηθητικά πλοία των ΗΠΑ.
Η Ρωσία και η Κίνα διαθέτουν το αεροπλανοφόρο «Liaoning», το καταδρομικό «Varyag», 25 αντιτορπιλικά, 22 φρεγάτες και 16 πυρηνοκίνητα υποβρύχια, συμπεριλαμβανομένου του νεότερου K-573 «Novosibirsk».
Επιπλέον, πρέπει να γνωρίζουμε ότι η παράκτια άμυνα της Κίνας διαθέτει υπερ-υπερηχητικούς αντιπλοϊκούς πυραύλους ικανούς να χτυπήσουν οποιαδήποτε ομάδα αεροπλανοφόρων των ΗΠΑ με ταχύτητες από τις οποίες δεν υπάρχει διαφυγή. Αυτό εξηγεί την αμυντική συμφωνία AUKUS (Αυστραλία, Ηνωμένο Βασίλειο, ΗΠΑ), μέσω της οποίας η Αυστραλία θα αποκτήσει πυρηνοκίνητα υποβρύχια στο βάθος της δεκαετίας, και το γεγονός ότι ο Ζοζέπ Μπορέλ, ύπατος εκπρόσωπος της ΕΕ για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφαλείας, ζήτησε πρόσφατα την αποστολή πολεμικών πλοίων από κράτη της Ένωσης στην περιοχή της Θάλασσας της Νότιας Κίνας.
Προ ολίγων ημερών έγινε γνωστό ότι το αμερικανικό Πεντάγωνο θα δαπανήσει το δυσθεώρητο ποσό των 200 δισεκατομμυρίων δολαρίων για υποβρύχια, ούτως ώστε να αποκαταστήσει την ναυτική ισορροπία με την Κίνα
και την Ρωσία.
Πώς επιβεβαιώνεται η ισχυρή στρατιωτικό-πολιτική σχέση Ρωσίας-Κίνας;
Το χρονοδιάγραμμα των στρατιωτικών ενεργειών των δυο χωρών δεν μπορεί να αγνοηθεί, καθώς το ίδιο διάστημα ο υπουργός Άμυνας της Κίνας πραγματοποίησε την πρώτη του επίσκεψη στο εξωτερικό, στην Ρωσία, μόλις τρεις εβδομάδες μετά την συνάντηση μεταξύ Πούτιν και Σι στην Μόσχα. Προφανώς η συνάντηση έγινε για την πρακτική εφαρμογή των συμφωνιών που επιτεύχθηκαν μεταξύ των δυο ηγετών. Χαρακτηριστική ήταν η δήλωση του κινέζου υπουργού Άμυνας, ο οποίος εκφράστηκε πολύ συγκεκριμένα: «Έχουμε πολύ ισχυρές σχέσεις, είναι ισχυρότερες από τις στρατιωτικό-πολιτικές συμμαχίες του Ψυχρού Πολέμου, βασίζονται στις αρχές της μη ευθυγράμμισης και της μη αντιπαράθεσης με ένα τρίτο μέρος, είναι πολύ σταθερές. Η σημερινή αμυντική ένωση των χωρών μας δεν επισημοποιείται με συνθήκη. Δεν έχουμε κανένα σύμφωνο και καμία αμοιβαία υποχρέωση στα χαρτιά.
Αλλά εκ των πραγμάτων είμαστε «πλάτη με πλάτη» και οι ισχυρές σχέσεις μας είναι ανώτερες από τις
στρατιωτικό-πολιτικές συμμαχίες του παρελθόντος».
Γιατί η στρατιωτική-στρατηγική αλληλεπίδραση μεταξύ Ρωσίας και Κίνας είναι τόσο σημαντική;
Γιατί οι ΗΠΑ βρίσκονται στο δρόμο της αποκλιμάκωσης στην Ουκρανία; Αν και τροφοδοτούν την σύγκρουση με πρωτοφανείς παραδόσεις όπλων και αναγκάζουν επίσης τους ευρωπαίους συμμάχους του ΝΑΤΟ να κάνουν όλο και περισσότερες θυσίες, παρ’ όλα αυτά γνωρίζουν ότι υπάρχουν περιορισμοί στον ορίζοντα, η στρατιωτική εφοδιαστική αλυσίδα του ΝΑΤΟ οριακά μπορεί να ανταποκριθεί (βλ. σχετική ανάρτηση «ΟΙ ΗΠΑ ΑΜΦΙΒΑΛΛΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΙΕΒΟΥ»). Εξ ου και όλο πιο συχνά γίνεται λόγος από το ΝΑΤΟ για την πυρηνική συνιστώσα και εφιστάται στο Κίεβο η προσοχή στην νομιμότητα των στρατιωτικών (τρομοκρατικών) ενεργειών στο ίδιο το ρωσικό έδαφος και σε ρωσικές πόλεις.
Η διαφαινόμενη ήττα του Κιέβου στον πόλεμο, ουδείς σοβαρός στρατιωτικός αναλυτής υποστηρίζει το αντίθετο, αναπόφευκτα θέτει το ερώτημα εάν δεν είναι καιρός για ένα τέλος των μαχών μέσω διαπραγματεύσεων. Αμερικανικά think tank που καθορίζουν την εξωτερική και αμυντική πολιτική των ΗΠΑ, όπως τα «Council on Foreign Relation» και «Rand Corporation», αποφαίνονται ότι «οι ΗΠΑ πρέπει να απαλλαγούν από την Ουκρανία εγκαίρως και να φροντίσουν την Κίνα». Παρόμοιες δηλώσεις προέρχονται από επιφανείς πολιτικούς της Γερμανίας, όπως του Roderich Kiesewetter, που δηλώνουν ότι η Γερμανία πρέπει να αναλάβει τον ηγετικό ρόλο στην Ουκρανία, ώστε οι ΗΠΑ να έχουν τα χέρια τους ελεύθερα για την Κίνα.
Οι ΗΠΑ αισθανόμενες την απώλεια του παλαιού παγκόσμιου κατασκευάσματός τους, στοχεύουν την Κίνα θέλοντας να επανακτήσουν με κάθε κόστος την παγκόσμια ηγεμονία τους. Ο πρόεδρος Μπάϊντεν, εγκαταλελειμμένος από το μυαλό του αλλά επηρεασμένος και ποδηγετούμενος από το βαθύ κράτος, δεν καταλαβαίνει πού κατευθύνεται ο κόσμος και προβαίνει σε ενέργειες ως εταιρία παροχής υπηρεσιών στο στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα της χώρας του, για το οποίο ο Dwight Eisenhower το 1961 είχε αναφέρει ότι «στα συμβούλια της κυβέρνησης, πρέπει να επαγρυπνούμε κατά της απόκτησης αθέμιτης επιρροής, είτε επιδιωκόμενης είτε όχι, από το στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα. Το ενδεχόμενο για την καταστροφική άνοδο της άστοχα τοποθετημένης ισχύος υπάρχει και θα επιμείνει».
Εν τω μεταξύ η Ρωσία δεν μένει μόνο στα λόγια στις απειλές από το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ. Η πυρηνική της αποτροπή βασίζεται στο σύστημα διηπειρωτικών πυραύλων Yars RS-24. Το αυτοκινούμενο πυραυλικό σύστημα φέρει πυρηνικές κεφαλές με ισοδύναμο ενός εκατομμυρίου τόνων TNT (βόμβα Χιροσίμα 15.000 τόνοι TNT) και μπορεί να φτάσει σε οποιοδήποτε σημείο της Γης με υπερ-υπερηχητικές ταχύτητες. Το Yars έχει μια άλλη απίστευτη ικανότητα: Κανένα σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας στον κόσμο δεν μπορεί να αποτρέψει τη διείσδυσή του λόγω της μέγιστης ταχύτητας του που είναι 14 Mach. Ήτοι ένας ICBM με εκρηκτική ισχύ ενός εκατομμυρίου τόνων TNT μπορεί να φτάσει με ταχύτητα Mach 14 (16.700 χλμ./ώρα) σε οποιοδήποτε μέρος της γης.
Τα περισσότερα συστήματα αντιπυραυλικής άμυνας δεν θα είναι καν σε θέση να τον ανιχνεύσουν, πολύ δε περισσότερο να τον καταρρίψουν, δηλαδή μόλις ο πύραυλος είναι στον αέρα τίποτε δεν μπορεί να τον σταματήσει.
Επειδή οι ΗΠΑ κατανοούν την δύναμη της Ρωσίας και της Κίνας, προσπαθούν να πείσουν τον κόσμο με μια υστερική ιστορία «κακής Ρωσίας και Κίνας που ενώνονται για να αποτελέσουν παγκόσμια απειλή στην ειρήνη και ελευθερία». Οι ΗΠΑ πίστευαν ότι η Ρωσία θα αφομοιωνόταν με την Ευρώπη με τον τρόπο που αυτές προτιμούσαν μετά την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, αλλά η πραγματικότητα αποδεικνύεται ως μια εντελώς διαφορετική ιστορία.
Η πραγματικότητα κάνει τις ΗΠΑ ανήσυχες και οι ανησυχίες τους αυξάνονται περαιτέρω με την άνοδο της Κίνας στην γεωπολιτική σκηνή. Ως αποτέλεσμα, υπάρχει η αναπόφευκτη δαιμονοποίηση της Κίνας και της Ρωσίας, κάτι που δεν έχει νόημα, καθώς τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει την ανάπτυξη της Κίνας ή την φιλία μεταξύ Κίνας
και Ρωσίας.
Οι ΗΠΑ πρέπει να κατανοήσουν ότι η «νέα παγκόσμια τάξη» έχει υποστεί θεμελιώδη αλλαγή, ο τρόπος που κινούνται στην σκακιέρα εναντίον των δυο υπερδυνάμεων της Ευρασίας δεν δείχνει ότι έχουν κάποιο σχέδιο. Οι κινήσεις τους είναι εξαιρετικά διασπαστικές στην γηραιά ήπειρο και υπαρξιακά επικίνδυνες για ολόκληρο τον κόσμο.
Θέτοντας στο ηγεμονικό τους στόχαστρο την Κίνα, με την ελπίδα να διατηρήσουν με κάθε κόστος την μονοπολική τους κυριαρχία, ερωτοτροπούν με την πιθανότητα ενός γρήγορου πυρηνικού παγκοσμίου πολέμου.
Η σχέση Ρωσίας-Κίνας έχει γίνει ο ακρογωνιαίος λίθος της πολυπολικής διεθνούς τάξης. Η μονοπολική εποχή ήταν μόνο μια φευγαλέα ψευδαίσθηση για μια δεκαετία περίπου μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, αλλά οι ΗΠΑ εξακολουθούν να επιδιώκουν την διατήρησή της. Παρ’ όλα αυτά Ρωσία και Κίνα επιχειρούν ως δύο προπύργια στον κόσμο που οι ΗΠΑ δεν μπορούν να εκπορθήσουν, γεγονός που αποτελεί βασική εγγύηση ενός πολυπολικού κόσμου.
του Γεωργίου Λιναρδή
