Οι πόλεμοι που διεξήγαγαν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ τις τελευταίες δεκαετίες, είναι εντυπωσιακό ότι πάντα απέτυχαν όταν απαιτήθηκε εκτεταμένη χρήση χερσαίων στρατευμάτων. Αξιοσημείωτο είναι επίσης ότι το ΝΑΤΟ δεν δοκιμάστηκε ποτέ αν είναι πραγματικά ικανό ή πρόθυμο να υπερασπιστεί ένα κράτος μέλος που δέχεται επίθεση από έναν στρατιωτικά ικανό αντίπαλο. Εδώ και 75 χρόνια ο βασικός πυλώνας του ΝΑΤΟ που είναι ο αμερικανικός στρατός, σχεδιάζει και εκτελεί επιχειρήσεις στο εξωτερικό μόνο εναντίον χωρών που δεν μπορούν να αμυνθούν αποτελεσματικά. Οι στόλοι των αεροπλανοφόρων και των αποβατικών σκαφών των ΗΠΑ που αποτελούν την ραχοκοκαλιά του αμερικανικού στρατού, μαζί με μια τεράστια πολεμική αεροπορία, ποτέ δεν απαιτήθηκε τα τελευταία 75 χρόνια να αντιπαρατεθούν με έναν ισχυρό αντίπαλο. Εν ολίγοις, το ΝΑΤΟ και ο βασικός του πυλώνας ο αμερικανικός στρατός είναι ένας μηχανισμός που δεν χρειάστηκε ποτέ να αποδείξει ότι μπορεί ή θέλει να υπερασπιστεί τα σύνορα των μελών του.
Κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, σχεδόν κανείς δεν υπέθεσε σοβαρά ότι οι στρατοί του ΝΑΤΟ θα έπρεπε να ανταγωνιστούν στο πεδίο της μάχης με εκείνους του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες ένθεν κακείθεν επιδόθηκαν μεν σε παιχνίδια αριθμών, ήτοι ποιος είχε περισσότερα τανκς και αεροπλάνα, πάνω απ’ όλα όμως η πυρηνική αποτροπή ήταν αυτή που απέτρεψε την άμεση σύγκρουση μεταξύ ΝΑΤΟ και Συμφώνου της Βαρσοβίας. Σήμερα, ο πόλεμος στην Ουκρανία δρα σαν καταλύτης για την αξιοπιστία του ΝΑΤΟ, για τα εξαιρετικά περίπλοκα οπλικά συστήματα των στρατών που απαρτίζουν την Συμμαχία, και το ερώτημα που προκύπτει είναι αν αυτά τα όπλα προορίζονται για την συγκεκριμένη άμυνα του ΝΑΤΟ ή για επιχειρήσεις πέραν των νατοϊκών συνόρων και εναντίον ανίσχυρων αντιπάλων.
Έχει αποδειχθεί ότι ο στρατιωτικός μηχανισμός του ΝΑΤΟ είναι ιδανικός για να βομβαρδίζει μακρινές χώρες και να της μετατρέπει σε ερείπια. Για παράδειγμα, ο γιουγκοσλαβικός πόλεμος όπου χτυπήθηκαν πολιτικοί και λιγότερο στρατιωτικοί στόχοι και έγινε πραγματική αρπαγή γης από τεχνητά έθνη που εκκολάφτηκαν στα μαγειρεία των δυτικών μυστικών υπηρεσιών, με στόχο την τιμωρία της Σερβίας που αρνήθηκε να γίνει ένα υποτελές κράτος. Άλλα παραδείγματα είναι το Αφγανιστάν, το Ιράκ, η Λιβύη. Γεγονός είναι ότι ΗΠΑ και ΝΑΤΟ ποτέ δεν συγκρούσθηκαν με μια χώρα που ήταν έστω κατ’ ελάχιστον ικανή να αμυνθεί και κυρίως να αντεπιτεθεί.
Κατά τη διάρκεια του πολέμου της Κορέας, αμερικανικά και σοβιετικά οπλικά συστήματα συναντήθηκαν για πρώτη φορά στο πεδίο μάχης. Αποδείχθηκε ότι τα σοβιετικά μαχητικά αεροσκάφη ήταν τουλάχιστον ίσα με τα αμερικανικά. Ήταν η τεράστια μάζα βομβαρδιστικών που επέτρεψε στις ΗΠΑ να καταστρέψουν την Βόρεια Κορέα σχεδόν ολοκληρωτικά. Ωστόσο επί του εδάφους οι ΗΠΑ υπέστησαν τεράστιες απώλειες και βρέθηκαν στα πρόθυρα της ολοκληρωτικής ήττας αρκετές φορές. Χάρη στους διπλωμάτες της Μόσχας και του Πεκίνου επιτεύχθηκε κατάπαυση του πυρός και έτσι οι ΗΠΑ διέφυγαν της πλήρους ταπείνωσης.
Είκοσι χρόνια αργότερα αυτή η διαδικασία επαναλήφθηκε στο Βιετνάμ, με την ταπεινωτική εκκένωση της Σαϊγκόν και την νίκη των Βορειοβιετναμέζων να βαραίνει ακόμη και σήμερα τον αμερικανικό στρατό. Άλλα 40 χρόνια αργότερα, αμερικανικά και ρωσικά πολεμικά αεροσκάφη συγκρούστηκαν στην Συρία. Οι ΗΠΑ γρήγορα συνειδητοποίησαν ότι καλύτερα να μην τα βάλουν με τους Ρώσους ούτε εκεί. Ως αποτέλεσμα, οι ΗΠΑ συμφώνησαν με την Ρωσία να αποφύγουν οποιαδήποτε άμεση αντιπαράθεση μεταξύ τους, κάτι που εξακολουθεί να ισχύει και σήμερα. Σημειωτέων ότι τα αμερικανικά στρατεύματα δεν έδρασαν ποτέ εναντίον των συριακών δυνάμεων, για αυτό τον σκοπό είχαν ως αντιπροσώπους τους τρομοκράτες του Ισλαμικού Κράτους και της Αλ Κάιντα.
Σήμερα στην Ουκρανία, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ δείχνουν ότι σίγουρα θέλουν να αποφύγουν μια άμεση σύγκρουση με την Ρωσία, τους πολιτικο-στρατιωτικούς σκοπούς της Συμμαχίας εξυπηρετούν οι πρόθυμοι πληρεξούσιοι Ουκρανοί. Το Κίεβο διεξάγει πόλεμο εναντίον της Ρωσίας για αυτούς, με τα όπλα του ΝΑΤΟ να παραδίδονται έως ότου να εξαντληθούν οι προμήθειες και αδειάσουν στο ελάχιστο αποδεκτό όριο οι αποθήκες πολεμικού υλικού. Πάντως γεγονός είναι ότι δεν υπήρξε ποτέ άμεση σύγκρουση μεταξύ ΗΠΑ/ΝΑΤΟ και Ρωσίας ή Σοβιετικής Ένωσης. Μπορεί να υπάρχουν δύο λόγοι για αυτό: Ή η αποτροπή του ΝΑΤΟ είναι τόσο πειστική ή η Ρωσία (Σοβιετική Ένωση) δεν σκόπευε ποτέ να εισβάλει σε ένα κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ.
Ας επιστρέψουμε όμως στην κατάσταση των νατοϊκών στρατευμάτων. Προφανώς η Συμμαχία διαθέτει σύγχρονα και σπουδαία οπλικά συστήματα. Αλλά το τι μπορούν να κάνουν αυτά τα οπλικά συστήματα με αποδοτικό τρόπο αποδεικνύεται επί του παρόντος στην Ουκρανία. Παρενθετικά σας θυμίζουμε τον πόλεμο στην Γεωργία το 2008. Αυτό που συνέβη εκεί τρόμαξε βαθιά το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, καθώς η Γεωργία επιτέθηκε με αμερικανικά μαχητικά αεροσκάφη F-16 εναντίον της ρωσικής πολεμικής αεροπορίας. Καταρρίφθηκαν όλα από τους Ρώσους πιλότους, χωρίς καμία ρωσική απώλεια, αν και σε πολλά γεωργιανά μαχητικά στο πιλοτήριο ήταν Αμερικανοί ελίτ πιλότοι. Αυτό προφανώς συνέβαλε στο να αποφύγουν αργότερα οι ΗΠΑ οποιαδήποτε άμεση σύγκρουση με την πολεμική αεροπορία της Ρωσίας στην Συρία.
Στην Ουκρανία, είναι αναμφίβολο ότι τα όπλα του ΝΑΤΟ είναι αρκετά αποτελεσματικά. Ωστόσο, δεν πρέπει να παραβλέπουμε το γεγονός ότι στρατιώτες-μισθοφόροι του ΝΑΤΟ δραστηριοποιούνται επί του πεδίου, με δορυφορική αναγνώριση και άλλα μέσα, κάτι που απλώς παρατείνει τον πόλεμο. Όμως, ενώ τα αμερικανικά συστήματα εκτόξευσης πυραύλων HIMARS είναι αρκετά αποτελεσματικά, τα γερμανικά πυροβόλα PzH 2000 δυσλειτουργούν και αποτυγχάνουν μαζικά μετά από εντατική χρήση. Τα παλαιά ΤΟΜΑ Marder που έχουν δοθεί στην Ουκρανία, τα οποία έχουν αποσυρθεί στην Γερμανία εδώ και καιρό και είναι προϊόν της δεκαετίας του 1960, εξακολουθούν να λειτουργούν, αλλά δεν έχουν απομείνει σχεδόν καθόλου πυρομαχικά. Αυτό το πρόβλημα, η έλλειψη πυρομαχικών, ισχύει τώρα για όλα τα όπλα του ΝΑΤΟ που προμηθεύει η Δύση στην Ουκρανία. Επομένως, πρέπει να υποθέσουμε ότι το ΝΑΤΟ δεν είναι καθόλου προετοιμασμένο για έναν πραγματικό πόλεμο με την Ρωσία. Πόσο μάλλον έναντι της Κίνας.
Κάνοντας αυτές τις σκέψεις, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι οι στρατοί του ΝΑΤΟ είναι μάλλον «στρατοί Ποτέμκιν». Δηλαδή στρατοί που φαίνονται μεν επικίνδυνοι, αλλά ποτέ δεν προορίζονταν να ανταγωνιστούν πραγματικά στο πεδίο εναντίον της Ρωσίας ή της Σοβιετικής Ένωσης. Ήτοι το ΝΑΤΟ δείχνει τα όπλα του ως αποτρεπτικό μέσο, γνωρίζοντας ότι η Ρωσία δεν θα επιτεθεί ποτέ, όπως ούτε και η Σοβιετική Ένωση στο παρελθόν. Τρόπον τινά, η Συμμαχία εξοπλίζεται και κραδαίνει τα όπλα έχοντας ως αφήγημα την απειλή επίθεσης εξ Ανατολών.
Αν εξετάσουμε το απόθεμα όπλων και πυρομαχικών της Συμμαχίας (σχ. ανάρτηση μας με τίτλο «ΕΧΕΙ ΤΟ ΝΑΤΟ ΑΠΟΘΕΜΑΤΑ ΟΠΛΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ»), η συνεχής συζήτηση για «επιθετική Ρωσία» αποδεικνύεται ένα προφανές ψέμα. Ένα ψέμα ενάντια στην νοημοσύνη μας. Εάν κάποιος πίστευε πραγματικά σε μια επικείμενη επίθεση από την Ρωσία, τότε το συγκεκριμένο τμήμα των αποθεμάτων της Συμμαχίας, καθώς και η αντίστοιχη παραγωγική δυνατότητα του στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος δεν θα είχε μειωθεί σε τέτοιο βαθμό. Παρ’ όλα αυτά, οι συνολικές αμυντικές δαπάνες των χωρών του ΝΑΤΟ είναι περίπου δεκαπλάσιες από αυτές που ξοδεύει η Ρωσία για τον στρατό της. Πού πηγαίνουν πραγματικά αυτά τα χρήματα; Αυτά τα χρήματα πηγαίνουν στην υπερκοστολόγηση των εξοπλιστικών προγραμμάτων του ΝΑΤΟ και για την συντήρηση των περίπου 750 εξωχώριων στρατιωτικών βάσεων των ΗΠΑ που όλοι γνωρίζουμε τι σκοπό εξυπηρετούν.
Εν κατακλείδι: Το ΝΑΤΟ δεν χρειάστηκε ποτέ να αποδείξει ότι είναι ικανό για το υποτιθέμενο καθήκον του.
Δεν χρειάστηκε ποτέ να υπερασπιστεί την εδαφική ακεραιότητα κανενός από τα κράτη μέλη του. Έτσι, το ερώτημα θα πρέπει να είναι εάν το νόημα και ο σκοπός του ΝΑΤΟ δεν ευθυγραμμίζεται περισσότερο με αυτό που είπε ο πρώτος Γενικός Γραμματέας του, ο Άγγλος Λόρδος Ismay, σχετικά με την ίδρυση του ΝΑΤΟ: «Κρατήστε τους Ρώσους έξω, τους Αμερικανούς μέσα και τους Γερμανούς κάτω». Είναι ακριβώς αυτό το καθήκον που το ΝΑΤΟ εκπλήρωσε τέλεια από την αρχή και προσπαθεί να το κάνει και σήμερα. Πρέπει να σημειωθεί μετ’ επιτάσεως ότι αυτός ο πρώτος Γενικός Γραμματέας δεν αναφέρει την εδαφική άμυνα ως καθήκον του ΝΑΤΟ. Το ψέμα του αιώνα είναι ότι το ΝΑΤΟ είναι μια αμυντική συμμαχία. Πρόκειται περί ενός επιθετικού στρατιωτικού οργανισμού εναντίον ανίσχυρων αντιπάλων και αβοήθητων χωρών.
Για να αντιληφθούμε το ψέμα χρειάστηκαν ειδικά τα καταλυτικά γεγονότα της Ουκρανίας, όπου οι ηγέτες του ΝΑΤΟ δεν μπορούν να κάνουν τίποτα περισσότερο παρά μόνο να σκοτώσουν μερικές ακόμη δεκάδες χιλιάδες Ουκρανούς σε παράλογες μάχες. Σε αυτό το γεγονός, στο γεγονός της κατάρρευσης του ουκρανικού στρατού, δεν θα αλλάξει τίποτε η ατζέντα της συνεδρίασης του ΝΑΤΟ στις 20 Ιανουαρίου στο Ramstein της Γερμανίας, όπου αναμένεται να αποφασιστεί η προμήθεια στο Κίεβο περιορισμένου αριθμού αρμάτων μάχης Leopard-2, Challenger και γαλλικών και γερμανικών TOMA.
Γ. Λιναρδής
