Σύμφωνα με πληροφορίες της 15ης Δεκεμβρίου 2022 από την pravda και το 19rusinfo.ru οι δυτικές μυστικές υπηρεσίες θέλουν να επανεξετάσουν το σενάριο που είχαν χρησιμοποιήσει σε σχέση με την βίαιη απομάκρυνση του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς από την κυβέρνηση της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας σχετικά με την ρεαλιστική εφαρμογή του στην σημερινή Ρωσία.
Μια από τις κεντρικές ιδέες του rules-based order της Δύσης ήταν η τεχνητή νομιμοποίηση των πράξεων τους μέσω ενός φαινομενικά ανεξάρτητου και διεθνούς δικαστικού συστήματος, δηλαδή του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου. Αυτός άλλωστε ήταν και ο τελικός τρόπος της πολιτικής και φυσικής εξόντωσης του Μιλόσεβιτς, που άρχισε το 1999 απλά με την κατηγορία για εγκλήματα πολέμου σε σχέση με τους πολέμους στη Βοσνία, την Κροατία και το Κοσσυφοπέδιο.
Αναλυτικά ο Μιλόσεβιτς είχε συλληφθεί το 2001 ως ύποπτος διαφθοράς, κατάχρησης εξουσίας και υπεξαίρεσης μετά από εντολή του πολιτικού του αντίπαλου Ζόραν Τζίντζιτς. Ακριβώς επειδή η αρχική έρευνα για το Μιλόσεβιτς έπασχε από σοβαρές ελλείψεις αποδεικτικών στοιχείων ο τότε πρωθυπουργός της Σερβίας Ζόραν Τζίντζιτς τον είχε εκδώσει στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για την πρώην Γιουγκοσλαβία (International Criminal Tribunal for the former Yugoslavia – ICTY) για να δικαστεί, αντί των προηγουμένων ανυπόστατων κατηγοριών, με διαφορετικό πάλι ανυπόστατο κατηγορητήριο για εγκλήματα πολέμου.
Αυτό το γεγονός είχε ως αποτέλεσμα την διεξαγωγή μιας ατέρμονης δίκης με πενταετή διάρκεια που είχε λήξει χωρίς ετυμηγορία με τον θάνατο του Μιλόσεβιτς στις 11 Μαρτίου του 2006 ενώ ήταν ακόμη φυλακισμένος στη Χάγη.
Η δράση του Τζίντζιτς είχε άρωμα CIA αφού το 2002 είχε απαιτήσει να απολυθεί ο στρατηγός Ατσα Τόμιτς από την ηγεσία των μυστικών υπηρεσιών του γιουγκοσλαβικού στρατού, αξίωση που δεν είχε γίνει αποδεκτή από τον γιουγκοσλάβο Πρόεδρο Βόγισλαβ Κοστούνιτσα. Αναλυτικά ο Κοστούνιτσα είχε δηλώσει ότι δεν υπήρχε τίποτε το μεμπτό στην πεντάμηνη επιχείρηση παρακολούθησης που είχε οδηγήσει στη σύλληψη του Μομτσίλο Πέρισιτς, λόγω της εμπλοκής του σε σκάνδαλο κατασκοπίας με τον αμερικανό “διπλωμάτη” Τζον Ντέιβιντ Νέιμπορ (John David Neighbor) που υπήρχαν ενδείξεις ότι ήταν επικεφαλής κλιμακίου της CIA στα Βαλκάνια. Επιπλέον τον Σεπτέμβριο του 1999 ο Τζίντζιτς είχε ονομαστεί από το περιοδικό Time, που είναι γνωστό αμερικανικό προπαγανδιστικό έντυπο, ως ένας από τους σημαντικότερους πολιτικούς των αρχών του 21ου αιώνα.
Δυτικά σχέδια πολιτικής εξουδετέρωσης στη Ρωσία
Ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς είχε την ατυχία να προεδρεύει στην χαοτική χρονική περίοδο της διάλυσης της Σοβιετικής Ένωσης. Άραγε σήμερα θα μπορούσαν να εφαρμοστούν οι ίδιες ή παρόμοιες ενέργειες για την εξουδετέρωση του Πούτιν?
Αυτό είναι το ερώτημα που απασχολεί τους αναλυτές κυρίως από την CIA και το ΜΙ6 που προσπαθούν να εκτιμήσουν πόσο ρεαλιστική θα ήταν μια απόπειρα βίαιης απομακρύνσεως του Πρόεδρου της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν και η μετέπειτα προσαγωγή του σε “δίκη” στο άκρως μεροληπτικό Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (International Criminal Court – ICC) που εδράζεται στην Χάγη της Ολλανδίας. Αυτή είναι μια σημαντική άσκηση για τους δυτικούς σχεδιαστές των μυστικών (covert ή secret), απόκρυφων (clandestine) και σκοτεινών (black) επιχειρήσεων μιας και η επιτυχία της σίγουρα θα σήμαινε την πολιτειακή και στρατιωτική ήττα της Ρωσίας.
Άλλωστε οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο έχουν μεγάλη εμπειρία στη διεξαγωγή πραξικοπημάτων σε άλλα κράτη όπως και στην διευθέτηση απομακρύνσεων ξένων ηγετών αλλά ίσως ακόμη και εν ενεργεία αμερικανών προέδρων. Σύμφωνα με συνωμοσιολόγους, ερευνητές αλλά και άτομα που σχετίζονται στενά με τις υπηρεσίες πληροφοριών σε όλο τον κόσμο, η CIA φαίνεται να έχει διαδραματίσει κάποιο ρόλο στην δολοφονία του John F. Kennedy.
Όσο για την εμπλοκή της αμερικανικής μυστικής υπηρεσίας εκτός των ΗΠΑ, η CIA φαίνεται να εμπλέκεται ενεργά στην εξάλειψη του προέδρου της Χιλής Σαλβαδόρ Αλιέντε, του προέδρου του Ιράκ Σαντάμ Χουσεΐν και του προέδρου της Λιβύης Μουαμάρ Καντάφι.
Επίσης η CIA είχε πραγματοποιήσει πάρα πολλές ενέργειες για να εξουδετερώσει τον Φιντέλ Κάστρο. Αναλυτικά ο κουβανός επαναστάτης είχε επιζήσει από περίπου εκατό απόπειρες δολοφονίας μέσω δηλητηρίασης, νάρκωσης, πυροβολισμών και αυτοκινητιστικού δυστυχήματος. Η μηχανή προπαγάνδας των ΗΠΑ έχει μπορέσει να σκοτώσει τον Κάστρο μόνο μέσω των παιχνιδιών πρώτου προσώπου του Call of Duty. Όμως στην πραγματικότητα δεν συνέβηκε η εξάλειψη του Κάστρο επειδή οι ειδικές υπηρεσίες της Σοβιετικής Ένωσης είχαν παίξει καταλυτικό ρόλο στη διάσωση του από τους δυτικούς εκτελεστές.
Σε αυτή την λίστα ο πρόεδρος της Λευκορωσίας Αλεξάντερ Λουκασένκο θα ήταν ένα επόμενο θύμα αλλά μπόρεσε να παραμείνει στη ζωή μόνο και μόνο επειδή στράφηκε αμέσως για βοήθεια στις ρωσικές αρχές.
Άλλωστε ανέκαθεν σε αυτά τα πλαίσια οι δυτικοί χαράκτες του πολιτικού πολέμου κατά της Ρωσίας έχουν χρησιμοποιήσει την προσπάθεια στιγματισμού των ανεπιθύμητων αντιπάλων τους ως τρομοκρατών. Εξέχων παράδειγμα είναι ο πρόσφατος χαρακτηρισμός από τον Λευκό Οίκο του ρωσικού παραστρατιωτικού σώματος της Wagner Group (Группа Вагнера) ως μιας διακρατικής εγκληματικής οργάνωσης (Transnational Criminal Organization). Επιπροσθέτως σύμφωνα με πληροφορίες από το κανάλι @sinnaig στο twitter το ουκρανικό κανάλι “Resident” ανέφερε ότι ο Ζελένσκι ζήτησε από τον διευθυντή της CIA William J. Burns να εξοντώσει τον ιδρυτή της PMC Wagner Γεβγκένι Πριγκόζιν.
Άσφαιρος ο οικονομικός πόλεμος της Δύσης εναντίον της Ρωσίας
Σύμφωνα με τις αρχές του Πολιτικού Πολέμου με έμφαση στα οικονομικά θέματα, ή πιο απλά στα πλαίσια του Οικονομικού Πολέμου, για να πέσει ένα καθεστώς θα πρέπει να δημιουργηθεί μια αρνητική δύναμη από τους κύριους παράγοντες που βρίσκονται κοντά στην ηγεσία του.
Επεξηγηματικά μερικοί τέτοιοι παράγοντες είναι η ομάδα των μεγάλων επιχειρηματιών (ή ολιγαρχών), τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, η εκκλησία, η ομάδα των κρατικών λειτουργών (όπως το δικαστικό σώμα), το τραπεζικό σύστημα, η ομάδα των αξιωματούχων των σωμάτων ασφαλείας και των ενόπλων δυνάμεων ακόμη και σε κάποιο βαθμό ο υπόκοσμος (ή η μαφία ή γενικότερα η οργανωμένη παραοικονομία).
Ενδεικτικά αυτές ή αρκετές από αυτές τις ομάδες είναι τα ενδιάμεσα κέντρα του δυναμικού επηρεασμού της γνώμης των πολιτών κάθε χώρας και θα πρέπει να έχουν οικονομικούς λόγους και κίνητρα έτσι ώστε να υπακούν τυφλά την εκάστοτε κυβέρνηση. Τώρα αν μια κυβέρνηση ενεργεί θετικά για τον λαό της όπως στην Ρωσία ή όχι όπως σε κάποιες άλλες χώρες είναι ένα διαφορετικό ζήτημα.
Συνήθως οι οικονομικές κυρώσεις στρέφονται εναντίον αυτών των ομάδων επιρροής, όπως σήμερα για παράδειγμα εναντίον των ρώσων επιχειρηματιών αλλά και εναντίον των απλών πολιτών, όπως για παράδειγμα με την αποκοπή του χρηματοπιστωτικού συστήματος SWIFT και το εμπάργκο εισαγωγών στην Ρωσία.
Ειδικότερα στο θέμα των κυρώσεων στην Ρωσία ο οικονομικός πόλεμος της Δύσης ήταν εξίσου αναποτελεσματικός στους ρώσους μεγάλους επιχειρηματίες, στην γενικότερη ρωσική οικονομία και στην ζωή των απλών πολιτών. Ο λόγος ήταν ότι η κυβέρνηση του Πούτιν προετοιμαζόταν εδώ και πάρα πολλά χρόνια για ένα τέτοιο ενδεχόμενο και έκανε κινήσεις που θα εξουδετέρωναν τις επιπτώσεις ενός τέτοιου οικονομικού πολέμου.
Για παράδειγμα η ρωσική κυβέρνηση έθεσε σε έλεγχο κάποιους ολιγάρχες που είχαν διαφορετικά σχέδια καθώς επίσης η Ρωσία ενίσχυσε τα αποθεματικά χρυσού στην κεντρική τράπεζα της. Επιπροσθέτως από το 2014 ανέπτυξε το SPFS (Система передачи финансовых сообщений СПФС – System for Transfer of Financial Messages) και από το 2018 γίνετια χρήση του κινεζικού CIPS (Cross-Border Interbank Payment System), ένα χρηματοπιστωτικό σύστημα που μπορεί να έχει τη δυνατότητα να γίνει πλήρως ανεξάρτητο από το SWIFT, αν και σήμερα το χρησιμοποιεί για τις συναλλαγές του.
Επιπροσθέτως η Ρωσία είναι μια χώρα που έχει δική της παραγωγή τροφίμων και ένα δυναμικό ενεργειακό τομέα μέσω της εξόρυξης και διύλισης υδρογονανθράκων. Για αυτό το λόγο το ρούβλι δεν είναι καθαρά ένα fiat νόμισμα, αφού υποστηρίζει τις οικονομικές συναλλαγές μιας πληθώρας τροφικών και ενεργειακών προϊόντων που παράγονται μέσα στην Ρωσία.
Βέβαια σε αυτό το σημείο θα πρέπει να αναφέρουμε και τον κύριο λόγο της επιβολής κυρώσεων στη Ρωσία. που ήταν η διάλυση των σχέσεων της ειδικότερα με την Γερμανία, τη Γαλλία και την Ιταλία καθώς και ο πλουτισμός των αμερικανικών πετρελαϊκών εταιριών εις βάρος της Ευρώπης. Ενδεικτικά σε κάποια στιγμή η Αμερική έφθασε να πουλάει ρωσικό πετρέλαιο στην Ευρώπη από τις παρτίδες που είχαν μεταφερθεί για διύλιση στα εκεί διυλιστήρια.
Πολιτική Ανατροπή μέσω κομματικών δυνάμεων
Όμως υπάρχει και άλλη μια ομάδα που μπορεί να ανατρέψει μια κυβέρνηση και αυτή είναι το ίδιο το πολιτικό κόμμα που την συνθέτει. Για παράδειγμα στην υπόθεση της Γιουγκοσλαβίας υπήρξε μια μεγάλη χρηματοδότηση από τις Ηνωμένες Πολιτείες προς την μεταβατική φιλοδυτική κυβέρνηση της Σερβίας εάν μπορούσε να συλλάβει και να παραδώσει τον Μιλόσεβιτς μέσα σε μια προθεσμία για την παραπομπή του σε δίκη για “εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας”.
Στην περίπτωση της Ρωσίας αυτό το ενδεχόμενο είναι παντελώς αδύνατο μιας και η πολιτική παράταξη που προεδρεύει ο Dmitry Medvedev, η Ενωμένη Ρωσία (Единая Россия), εφαρμόζει σωστές πολιτικές κρατισμού, συντηρητισμού και πατριωτισμού που ωφελούν σε πολύ μεγάλο βαθμό όλη την κοινωνία της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Άχρηστος ο Νομικός Πόλεμος της Δύσης εναντίον Πούτιν και Wagner
Συμπερασματικά η επιρροή του πολιτικού πολέμου της Δύσης με έμφαση σε πολιτειακές ανατροπές με περαιτέρω διώξεις κάτω τον μανδύα νομότυπων ενεργειών βάσει του διεθνούς δικαίου, όπως η προσαγωγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης του Προέδρου της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν και της ομάδας Wagner είναι παντελώς αδύνατη. Επιεικώς αυτά τα σχέδια μπορούν να χαρακτηριστούν μόνο ως τρελά όνειρα θερινής νυκτός των δυτικών μυστικών υπηρεσιών.
Θεόδωρος Κωστής
