Στην πεντηκοστή τρίτη ετήσια σύνοδο του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF) συγκεντρώθηκαν πενήντα δύο παγκόσμιοι ηγέτες, εκατοντάδες στελέχη επιχειρήσεων, διάφοροι καλλιτέχνες και άλλες προσωπικότητες για να μιλήσουν για την «Συνεργασία σε έναν Κατακερματισμένο Κόσμο». Ο κατακερματισμός είναι η νέμεση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ και των εταίρων του, αλλά και των Ηνωμένων Εθνών. «Κατακερματισμός» σημαίνει ότι μεγάλα τμήματα του παγκόσμιου πληθυσμού δεν τηρούν την ατζέντα της «κλιματικής αλλαγής» και τις αρχές της «Μεγάλης Επαναφοράς» (Great Reset).
Η Μεγάλη Επανεκκίνηση του Schwab, το «ιερό δισκοπότηρο» των συμμετεχόντων στην ετήσια σύνοδο του WEF, ισοδυναμεί με ένα υβριδικό κρατικo-εταιρικό καρτέλ που θέλει να διαχειριστεί την παγκόσμια οικονομία, και κατ’ επέκταση τα παγκόσμια πολιτικά συστήματα, υπό τη διεύθυνση του WEF, του ΟΗΕ, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) και του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, καθώς και κορυφαίων εταιρικών υπευθύνων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, όπως ο διευθύνων σύμβουλος της BlackRock, Larry Fink. Σημειώνουμε ότι ο Larry Fink, ο οποίος συμμετέχει στο διοικητικό συμβούλιο του WEF, είναι ο μεγαλύτερος διαχειριστής περιουσιακών κεφαλαίων στον κόσμο, η εβραϊκών συμφερόντων BlackRock κατέχει και διαχειρίζεται πάνω από 10 τρισεκατομμύρια δολάρια σε περιουσιακά στοιχεία, συμπεριλαμβανομένων των συνταξιοδοτικών ταμείων πολλών πολιτειών των ΗΠΑ. Πρόσφατα η BlackRock ανέλαβε τον συντονισμό του προγράμματος επενδύσεων για την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας, ήτοι την διοχέτευση στους πιο «σχετικούς» και «επιδραστικότερους» τομείς του πακτωλού χρημάτων που ρέει από την Δύση προς την οικονομία της χώρας.
Το WEF και οι συνεδριάσεις του, όπως η πρόσφατη στο Νταβός, δεν αντιπροσωπεύουν απλώς τις μεγαλεπήβολες αυταπάτες ορισμένων αναποτελεσματικών κλόουν, απ’ εναντίας πρέπει να σημειωθεί μετ’ επιτάσεως ότι ο «καπιταλισμός των ενδιαφερομένων» (stakeholder capitalism) του WEF, όρος που εισήχθη το 1971 από τον Klaus Schwab, ιδρυτή και πρόεδρο του WEF, και τον Hein Kroos (συγγραφείς του βιβλίου «Modern Company Management in Mechanical Engineering»), έχει αγκαλιαστεί από τον ΟΗΕ, από τις περισσότερες κεντρικές τράπεζες, καθώς και από τις κορυφαίες εταιρείες στον κόσμο, εμπορικές τράπεζες και διαχειριστές περιουσιακών στοιχείων. Ο καπιταλισμός θεωρείται από όλους αυτούς ο μόνος τρόπος λειτουργίας του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος. Οι Schwab και Kroos στο πόνημα τους προτείνουν ότι «η διοίκηση μιας σύγχρονης επιχείρησης πρέπει να εξυπηρετεί όχι μόνο τους μετόχους αλλά όλους τους ενδιαφερόμενους για την επίτευξη μακροπρόθεσμης ανάπτυξης και ευημερίας». Τα ενδιαφερόμενα μέρη κατά τον Schwab και Kroos είναι οι συμμορφούμενες και συνένοχες εταιρείες και κυβερνήσεις, όχι οι πολίτες.
O Schwab στην ομιλία του στο Συνέδριο του WEF επεσήμανε τις πολλαπλές κρίσεις που αντιμετωπίζει ο κόσμος τονίζοντας ότι «ο ενεργειακός μετασχηματισμός, οι συνέπειες της covid, η αναδιαμόρφωση των αλυσίδων εφοδιασμού λειτουργούν ως καταλυτικές δυνάμεις για τον οικονομικό μετασχηματισμό, όλοι αυτοί οι παράγοντες ευνοούν τον υψηλό πληθωρισμό, την αύξηση των επιτοκίων και το αυξανόμενο εθνικό χρέος».
Επεσήμανε το πρόβλημα του κοινωνικού και γεωπολιτικού κατακερματισμού και «ένα ακατάστατο συνονθύλευμα δυνάμεων», αναφερόμενος στον πόλεμο στην Ουκρανία. Παραπονέθηκε επίσης για «μεγάλες εταιρικές δυνάμεις και δυνάμεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που ανταγωνίζονται όλο και περισσότερο για εξουσία και επιρροή, με αποτέλεσμα η τάση να κινείται και πάλι προς αυξημένο κατακερματισμό και αντιπαράθεση», προφανώς αναφερόμενος και στην πρόσφατη κατάληψη του Twitter από τον Elon Musk και την απώλεια μιας σημαντικής πλατφόρμας προπαγάνδας και λογοκρισίας.
Φυσικά, αναφέρθηκε στην «κλιματική αλλαγή» και τους «ιούς» ως υπαρξιακές απειλές που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην «εξαφάνιση μεγάλων τμημάτων του παγκόσμιου πληθυσμού». Το ερώτημα βέβαια είναι αν η «κλιματική αλλαγή» και οι «ιοί» ή μήπως οι απαντήσεις σε αυτές τις υποτιθέμενες απειλές θα είναι η αιτία των μαζικών εξαφανίσεων. Σύμφωνα με τον Schwab, η «πιο κρίσιμη απειλή κατακερματισμού» τίθεται από εκείνους
«που διατηρούν μια κριτική και συγκρουσιακή στάση» στην ατζέντα του Νταβός, δηλαδή εκείνους που έχουν την τόλμη να αντιταχθούν σε μια παγκόσμια ατζέντα «της κλιματικής αλλαγής» και τον επακόλουθο έλεγχο της παραγωγής και της κατανάλωσης και την εξάλειψη των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας για την συντριπτική πλειοψηφία.
Διαπρύσιος υποστηρικτής του «καπιταλισμού των ενδιαφερομένων» είναι ο Brian T. Moynihan, Διευθύνων Σύμβουλος της Bank of America και πρόεδρος του επιχειρηματικού συμβουλίου του WEF. Ο Moynihan πρότεινε ότι οι εταιρείες που δεν πληρούν τα «περιβαλλοντικά», «κοινωνικά» και «κριτήρια διακυβέρνησης» (Environmental, Social, Governance) θα πρέπει να μείνουν πίσω και ει δυνατόν να αποκλειστούν από επιχειρηματικές δραστηριότητες. Όπως σχολίασε, «κανείς δεν θα συνεργαστεί με τέτοιες εταιρείες».
Τα σχόλια του Moynihan στο Νταβός αποκάλυψαν τον βαθμό στον οποίο ο «καπιταλισμός των ενδιαφερομένων» και τα κριτήρια ESG έχουν διεισδύσει στην πολιτική των τραπεζών. Στην πραγματικότητα, πάνω από τριακόσιες μεγάλες τράπεζες έχουν υπογράψει τις «Αρχές Υπεύθυνης Τραπεζικής» (Principles for Responsible Banking) του ΟΗΕ, οι τράπεζες αυτές αντιπροσωπεύουν σχεδόν το ήμισυ του παγκόσμιου τραπεζικού κλάδου.
Αυτές οι αρχές επικεντρώνονται εξ ολοκλήρου στη συμμόρφωση με τα κριτήρια ESG και στην επίτευξη των στόχων βιώσιμης ανάπτυξης της Ατζέντας 2030 του ΟΗΕ. Το εύρος των κριτηρίων ESG καλύπτουν πλέον¬ κάθε πτυχή των τραπεζικών και επενδυτικών επιχειρήσεων, συμπεριλαμβανομένων των εταιρειών στις οποίες επενδύουν, του τρόπου με τον οποίο συμμορφώνονται οι ίδιες με αυτά τα κριτήρια και του τρόπου με τον οποίο συνεργάζονται με ανταγωνιστές για την προώθηση ¬των ESG. Γίνεται προφανές ότι η προσαρμογή στα κριτήρια ESG αυξάνει το κόστος της επιχειρηματικής δραστηριότητας, λιμοκτονεί τους μη συμμορφούμενους και δημιουργεί ένα καρτέλ προτιμώμενων επιχειρήσεων και παραγωγών.
Ένα κεντρικό ζήτημα που εξετάστηκε στην 53η ετήσια συνάντηση στο Νταβός ήταν «οι τρέχουσες ενεργειακές και επισιτιστικές κρίσεις στο πλαίσιο ενός νέου συστήματος για την ενέργεια, το κλίμα και την φύση». Το θέμα συμφωνεί με τους προηγούμενους και επαναλαμβανόμενους ισχυρισμούς του WEF ότι η αλυσίδα εφοδιασμού γεωργικών προϊόντων είναι πολύ «κατακερματισμένη» για «βιώσιμη» γεωργία». «Ένα ανθεκτικό, φιλικό προς το περιβάλλον σύστημα τροφίμων θα απαιτήσει μια μετατόπιση μακριά από τις τρέχουσες κατακερματισμένες αλυσίδες εφοδιασμού μας» είναι μια φράση που συχνά επαναλαμβάνεται σε πολλά έγγραφα του WEF, μαζί με την επωδό του «κατακερματισμού».
Σύμφωνα με το WEF, η βιώσιμη γεωργία δεν μπορεί να επιτευχθεί υπό τις «κατακερματισμένες» γεωργικές συνθήκες που επικρατούν σήμερα. Στο έγγραφο με τίτλο «Can Collective Action Cure What’s Ailing Our Food Systems» (Μπορεί η συλλογική δράση να θεραπεύσει αυτό που ταλαιπωρεί τα συστήματα τροφίμων μας) υποστηρίζεται ότι ο κατακερματισμός αντιπροσωπεύει το τελικό¬ εμπόδιο στη βιωσιμότητα και αποτελεί σημαντική τροχοπέδη για την διατροφή ενός αυξανόμενου πληθυσμού με θρεπτικό και βιώσιμο τρόπο.
Στο ίδιο μονοπάτι του «βιώσιμου τρόπου» βρίσκεται και η International Labour Organization (ILO), μια διεθνής υπηρεσία του ΟΗΕ που θέτει εργασιακά πρότυπα σε 187 χώρες και έχει τον διακηρυγμένο στόχο να εξαλείψει τον κατακερματισμό της γεωργίας.
Αυτός ο στόχος της ILO υποστηρίζεται από μεγάλες διεθνείς τράπεζες όπως η Rabobank. Το τραπεζικό συμφέρον για τον αποκερματισμό είναι να αποκτήσουν οι τράπεζες ελέγχουσα συμμετοχή σε όλο και μεγαλύτερες γεωργικές εκμεταλλεύσεις. Το συμφέρον της διοίκησης των εργατικών συνδικάτων είναι να έχουν περισσότερους εργαζόμενους υπό την εποπτεία και τον έλεγχο τους. Τα τραπεζικά και εργατικά συμφέροντα μαζί έχουν ως αποτέλεσμα να τεθούν υπό έλεγχο μεγάλες γεωργικές εκμεταλλεύσεις υπό τον έλεγχο τραπεζών με συνεπακόλουθο την απομάκρυνση των μικρών και μεγάλων ιδιοκτητών γης και τον απόλυτο έλεγχο εργατών γης, ένας στόχος που επικαλύπτεται με την «Ατζέντα 2030» του ΟΗΕ.
Η ενοποίηση ή η ιδιοκτησία γεωργικών περιουσιακών στοιχείων από όλο και λιγότερες οντότητες (αναρωτηθείτε γιατί ο Μπιλ Γκέιτς είναι ο μεγαλύτερος ιδιοκτήτης γης παγκοσμίως) είναι και στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο σχεδιασμός «Farm to Fork Strategy» (Από το αγρόκτημα στο πιάτο) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής βρίσκεται στο επίκεντρο της Ευρωπαϊκής «Πράσινης Συμφωνίας». Ο στόχος της «Πράσινης Συμφωνίας» (Green Deal) είναι «μηδενικές καθαρές εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου έως το 2050», κάτι που μπορεί να επιτευχθεί, μεταξύ άλλων, με την ενοποίηση γεωργικών περιουσιακών στοιχείων και κλείσιμο μικρών αγροκτημάτων (άραγε τι από αυτά γνωρίζουν οι αγροκτήμονες της Ελλάδας;)
Η στρατηγική «Πράσινη Συμφωνία» και το σχέδιο «Από το αγρόκτημα στο πιάτο» σημαίνει ανάπτυξη που περιορίζεται από ουτοπικές, αντιεπιστημονικές περιβαλλοντικές¬ επιταγές, συμπεριλαμβανομένης της μείωσης της παραγωγής και της κατανάλωσης στον ανεπτυγμένο κόσμο και¬ της παρεμπόδισης της ανάπτυξης που θα είχε ως αποτέλεσμα την παραγωγή πρόσθετων αερίων του θερμοκηπίου στον αναπτυσσόμενο κόσμο. Όσον αφορά την γεωργία, αυτό συνεπάγεται την μείωση της χρήσης πλούσιων σε άζωτο λιπασμάτων, την τελική εξάλειψη τους και την σταδιακή κατάργηση των βοοειδών που παράγουν μεθάνιο και¬ αμμωνία. Στην Ολλανδία αυτή πρωτοβουλία έχει ήδη οδηγήσει στην υποχρεωτική εξαγορά και κλείσιμο από την κυβέρνηση έως και τριών χιλιάδων αγροκτημάτων, γεγονός που θα οδηγήσει σε δραματική μείωση των αποδόσεων των καλλιεργειών από τον δεύτερο μεγαλύτερο εξαγωγέα γεωργικών προϊόντων στον κόσμο.
Στην σύνοδο του WEF, ο απεσταλμένος των ΗΠΑ για το κλίμα Τζον Κέρι (πρώην υπουργός Εξωτερικών και γερουσιαστής των Δημοκρατικών επί 28 χρόνια, μεγαλομέτοχος της πολυεθνικής εταιρίας τροφίμων Heinz) πρότεινε ότι αυτός και οι συνομιλητές του στο Νταβός είναι «μια επιλεγμένη ομάδα ανθρώπων, που λόγω όσων μας άγγιξαν κάποια στιγμή στην ζωή μας, είναι σε θέση να καθίσουν σε ένα δωμάτιο και να συναντηθούν και να μιλήσουν πραγματικά για την σωτηρία του πλανήτη». Προδίδοντας τον θρησκευτικό, λατρευτικό χαρακτήρα της ομάδας του Νταβός, ο Κέρι πρότεινε ότι το χρίσμα του ίδιου και άλλων ως σωτήρων του πλανήτη είναι σχεδόν θεόσταλτο. Όμως ουδείς νοήμων πιστεύει ότι ο Κέρι και η παρέα του είναι καλοθελητές, αλλά μάλλον οι περισσότεροι εξ ημών γνωρίζουν ότι πρόκειται για φρικιά και μεγαλομανείς αποφασισμένους να ελέγξουν τον παγκόσμιο πληθυσμό με μια ατζέντα που έχει τις ρίζες της στα «Πρωτόκολλα των Πρεσβυτέρων της Σιών».
Εν ολίγοις, με την ατζέντα του Νταβός, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια συντονισμένη εκστρατεία για την κατάργηση των παραγωγικών ικανοτήτων ¬στην ενέργεια, την μεταποίηση και την γεωργία. Αυτό το έργο που καθοδηγείται από τις ελίτ και συγκεντρώνεται προς όφελος τους, ισοδυναμεί με την μεγαλύτερη «επανεκκίνηση προς τα πίσω» στην καταγεγραμμένη ιστορία. Εάν δεν σταματήσει και δεν αντιστραφεί, θα οδηγήσει σε οικονομική καταστροφή, συμπεριλαμβανομένης της δραματικής¬ μείωσης της κατανάλωσης και του βιοτικού επιπέδου. Και είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα οδηγήσει σε περισσότερη πείνα στον ανεπτυγμένο κόσμο και λιμούς στον αναπτυσσόμενο κόσμο.
Οι συνδαιτημόνες και παρακοιμώμενοι του Schwab οραματίζονται ένα βιώσιμο μέλλον στο οποίο όλες οι μορφές ανθρώπινης δραστηριότητας θα παρακολουθούνται και θα ελέγχονται πολύ στενά για το «καλό του πλανήτη και της ανθρωπότητας». Είναι απολύτως πεπεισμένοι ότι ένα παγκόσμιο σύστημα στο οποίο θα έχουν καταργηθεί τα έθνη είναι το καλύτερο για την ανθρωπότητα, προφανώς και για την διατήρηση της «ελέω Γιαχβέ» ηγεμονικής πυραμίδας τους.
Θα τους αφήσουμε;
Γ. Λιναρδής
