Σε αυτό το αγγλοσαξονικό (?) δόγμα, έχουν στηριχθεί αδικίες από την εποχή της φεουδοκρατίας, μέχρι τις μεγάλες αυτοκρατορίες του πρόσφατου παρελθόντος αλλά και τις μεγάλες δημοκρατικές αυτοκρατορίες του παρόντος.
Τι δημοκρατίες δηλαδή, κουραφέξαλα. Οι καθημερινοί άνθρωποι της διπλανής πόρτας, όταν χρησιμοποιούμε την λέξη «δημοκρατία» στην ουσία αναφέρουμε μια κωδική λέξη. Μια λέξη που για εμάς εμπεριέχει έννοιες, ελευθερίας, ισονομίας, δικαιοσύνης και πάνω από όλα: λογοδοσίας.
Γιατί περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, η «δημοκρατία» πρέπει να επιβάλλει την υποχρέωση λογοδοσίας στους εξουσιάζοντες και το προνόμιο του ελέγχου στους εξουσιαζόμενους. Αν αυτό δεν ισχύει, ας κάνετε εκλογές κάθε μέρα, δημοκρατία δεν έχετε.
Στις σύγχρονες λοιπόν κοινοβουλευτικές δημοκρατίες, υπάρχει ένα πολύπλοκο πλέγμα εξουσίας.
Αυτό περιλαμβάνει και ένα αχανές δικανικό σύστημα. Νόμοι επί νόμων, διατάξεις επί διευκρινιστικών ερμηνειών, κανόνες και ποινές, όλα σχεδιασμένα (υποτίθεται) για να διασφαλισθεί η δικαιοσύνη, η ηθική και η ισονομία «σε μια δημοκρατική κοινωνία».
Όμως έρχεται το περίφημο δόγμα που ανέφερα και παραπάνω: «Possession is nine-tenths of the law» και σαν δίκοπο μαχαίρι απο δαμασκηνό ατσάλι, σκίζει οριζόντια, όλο το φτιασιδωμένο δημοκρατικό αφήγημα της δικαιοσύνης.
Κατέχει η τουρκία την Κύπρο; Ας ξέρουμε όλοι ότι την πήρε με εισβολή και διαπράττοντας εγκλήματα, ας εκδίδει ο ΟΗΕ ψηφίσματα για την αποχώρηση του τουρκικού στρατού, ας μην αναγνωρίζει (σχεδόν) κανείς την κατοχή της, η τουρκία συνεχίζει να την κρατά στην δόλια αγκαλιά. Γιατί;
Γιατί, «Possession is nine-tenths of the law» …
Με τον ίδιο τρόπο οι «δυτικές» δυνάμεις (βλέπε Αμερικανοί) κρατούν και εκμεταλλεύονται πετρελαιοπηγές της Συρίας. Πως βρέθηκαν στην κατοχή τους, όλοι γνωρίζουν. Με την διαδικασία ενός ύπουλου, πολύχρονου και άδικου πολέμου εναντίον του Συριακού λαού. Υπάρχουν νόμοι εναντίον τέτοιων καταστάσεων; Βεβαίως. Συνεχίζει η παράνομη κατοχή των πετρελαιοπηγών; Πάλι βεβαίως. Γιατί;
Γιατί, «Possession is nine-tenths of the law» …
Ήλθε στην κατεχόμενη από τους βάρβαρους τούρκους Ελλάδα, ο Λόρδος (τρομάρα του) Έλγιν με σκοπό να βουτήξει ότι καλλιτέχνημα μπορούσε να αρπάξει; Ναι. Αγόρασε από τους κατακτητές (κλεπταποδοχή) τα υπέροχα γλυπτά του Παρθενώνος; Ναι. Προσπάθησε να βουτήξει κι άλλα μοναδικά Ελληνικά δημιουργήματα; Ναι.
Γνωρίζουν όλοι πως έκλεψε την περιουσία του Ελληνικού Έθνους; Ναι. Επιστρέφουν τα γλυπτά στην Ελλάδα; Όχι. Γιατί;
Γιατί, «Possession is nine-tenths of the law» …
Σκεφθείτε, να είχε καταλάβει η Γερμανία στον Β’ ΠΠ την Αγγλία και ένας Έλληνας Λόρδος, να έπαιρνε τα κοσμήματα του Αγγλικού Στέμματος στην Ελλάδα για να τα «προστατεύσει» από τους Γερμανούς. Όταν η Αγγλία απελευθερωνόταν, να μην επιστρέφαμε τα «προστατευμένα» κοσμήματα του Στέμματος, αλλά να συζητούσαμε επί 10ετίες με ποιο τρόπο θα μπορούσαμε να τους τα δανείσουμε, ώστε να τους ρίξει μια ματιά το λοβοτομημένο πόπολο και να ξαναψηφίσει με ευγνωμοσύνη τον «μεγάλο πολιτικό» που κατάφερε να δανειστεί την περιουσία τους. Σας φαίνεται τρελό;
Αφήστε στην άκρη, κι ας μην συζητήσουμε, την τεράστια νομική γκάφα, αφού η αποδοχή ενός δανεισμού των γλυπτών, αποδυναμώνει ακόμη περισσότερο την προσπάθεια επαναπατρισμού των γλυπτών, αφού πολύ απλά, δεν γίνεται να δανειστείς κάτι που είναι δικό σου!
Σε μια πολιτισμένη συμμαχία δημοκρατικών κρατών, όπως φωνάζει η Δύση ότι είναι, θα περίμενε κανείς, να υπάρξουν τουλάχιστον, συμφωνίες χρονομίσθωσης των Ελληνικών αριστουργημάτων στα μουσεία που τα κατέχουν (αφού τα βούτηξαν) ώστε να συνεχίσουν να τα εκμεταλλεύονται ή το καλύτερο, να επιστραφούν στην Πατρίδα τους.
Κάτι τέτοιο δεν θα γίνει. Παρά τις δημοκρατίες, παρά το δίκαιο, παρά την ισότητα, παρά την διαφάνεια, παρά τις επιτροπές, τα ψηφίσματα, τις υπογραφές, την στήριξη από προσωπικότητες… Γιατί;
Γιατί, η μόνη δημοκρατία που υπάρχει στην δυτική κοινωνία είναι: «Possession is nine-tenths of the law» …
του Αχιλλέως Ξανθάκη
