Σε πρόσφατη συνέντευξη του στο εβδομαδιαίο περιοδικό «The Economist», ο αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας, στρατηγός Valerii Fedorovich Zaluzhnyi, εξέφρασε με ειλικρίνεια τις ανάγκες του ουκρανικού στρατού σε εξοπλιστικό υλικό για να μπορέσει να κερδίσει τον πόλεμο: «Χρειάζομαι 300 άρματα μάχης, 600-700 οχήματα μάχης πεζικού, 500 πυροβόλα. Μόνο τότε είναι απολύτως ρεαλιστικό να φτάσουμε στις γραμμές της 23ης Φεβρουαρίου». Θυμίζουμε ότι στις 24 Φεβρουαρίου ξεκίνησε η ρωσική ειδική στρατιωτική επιχείρηση στην Ουκρανία.
Σύμφωνα με στρατιωτικούς εμπειρογνώμονες, η Ουκρανία από την αρχή του πολέμου έχει χάσει 7.134 άρματα μάχης και τεθωρακισμένα οχήματα, ενώ εξαντλείται σιγά-σιγά από πυραύλους για τους S-300, οι οποίοι αρχικά διαμόρφωσαν την αεράμυνα της. Οι «Financial Times» σε πρόσφατο πρωτοσέλιδο τους αποκάλυψαν ότι λόγω των ελλείψεων που παρατηρούνται στον ουκρανικό στρατό, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ αγοράζουν από παντού όπου υπάρχουν αποθέματα πυρομαχικών σοβιετικού διαμετρήματος για να αναπληρώσουν τα κενά στον ουκρανικό στρατό. Έτσι αγοράστηκαν πρόσφατα χειροβομβίδες και σοβιετικού τύπου πυρομαχικά και όπλα από πολλές αφρικανικές χώρες, κυρίως από το Σουδάν.
Στην προ ολίγων ημερών ανάρτηση μας με τίτλο «ΕΧΕΙ ΤΟ ΝΑΤΟ ΑΠΟΘΕΜΑΤΑ ΟΠΛΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ;» είχαμε επισημάνει ότι η παραγωγική ικανότητα της βιομηχανικής βάσης των χωρών του ΝΑΤΟ δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί στην ακόρεστη όρεξη του Κιέβου για πυρομαχικά, πυροβόλα και πυραυλικά συστήματα και ότι οι ίδιες οι ΗΠΑ και ισχυρές χώρες του ΝΑΤΟ αντιμετωπίζουν ήδη ελλείψεις σε πυρομαχικά και δεν διαθέτουν πλέον επαρκή αποθέματα.
Ο στρατηγός Zaluzhnyi παραδέχεται στον «Economist» και κάτι άλλο: «Τα στρατεύματα μας είναι τώρα όλα δεμένα στη μάχη, αιμορραγούν. Αιμορραγούν και συγκρατούνται μόνο από το θάρρος, τον ηρωισμό και την ικανότητα των διοικητών τους να κρατήσουν την κατάσταση υπό έλεγχο». Παραδέχεται επίσης ότι ο πόλεμος ξεκίνησε το 2014, ο απώτερος σκοπός της ουκρανικής διοίκησης ήταν οι ρωσόφωνοι του Ντονμπάς και η ανακατάληψη της Κριμαίας. «Η πιο σημαντική εμπειρία που είχαμε από τα οκτώ χρόνια πολέμου από το 2014 και έχουμε ασκήσει σαν θρησκεία, είναι ότι οι Ρώσοι και άλλοι εχθροί πρέπει να σκοτωθούν, απλά να σκοτωθούν και πάνω απ’ όλα δεν πρέπει να το φοβόμαστε αυτό». (Εκ προσωπικής άποψης βρίσκω ενδιαφέρουσα την οπτική γωνία του Zaluzhnyi, μου θυμίζει μια ομιλία του Χίμλερ στην οποία επαινεί τους άνδρες των SS για την θυσία που έκαναν απαρνούμενοι την ανθρωπιά τους).
Σύμφωνα με στοιχεία δυτικών μυστικών υπηρεσιών, η Ουκρανία κινδυνεύει να χάσει το ήμισυ του πληθυσμού της σοβιετικής εποχής. Η ουκρανική ηγεσία προσπαθεί να αποκρύψει τις πραγματικές απώλειες των Ουκρανών στρατιωτών, το Κίεβο έχει στείλει εντολές στα στρατεύματα και τις πολιτικές δομές για να αποκρύψει τις πληροφορίες σχετικά με τις απώλειες. Συγκεκριμένα, απαγορεύεται η μεταφορά πτωμάτων στο φως της ημέρας και η σήμανση του φορτίου. Επιπλέον, όπου είναι δυνατόν, θα πρέπει να χρησιμοποιούνται πολιτικά οχήματα για τις μεταφορές των πτωμάτων, το ουκρανικό ιατρικό προσωπικό δεν επιτρέπεται να μοιράζεται δεδομένα σχετικά με τον αριθμό και την κατάσταση του στρατιωτικού προσωπικού και απαγορεύονται οι εγγραφές φωτογραφιών και βίντεο σε ιατρικά ιδρύματα και νεκροτομεία χωρίς επίσημο αίτημα και άδεια από τις δυνάμεις ασφαλείας.
Η επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, δήλωσε τον περασμένο μήνα ότι η ουκρανική πλευρά είχε χάσει πάνω από 100.000 στρατιώτες και πάνω από 20.000 αμάχους από την έναρξη της ρωσικής ειδικής επιχείρησης. Είναι σαφές ότι οι απώλειες είναι τεράστιες και το Κίεβο προσπαθεί να το κρύψει με κάθε δυνατό τρόπο. Οι πραγματικές απώλειες εννοείται ότι θα παραμείνουν κρυφές έως ότου το καθεστώς του Κιέβου ηττηθεί πλήρως. Επί του παρόντος, εξουσιάζοντας στο εσωτερικό όλα τα μέσα ενημέρωσης, όλα τα μέσα επικοινωνίας και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οι απώλειες παραμένουν επτασφράγιστο μυστικό. Αυτό θα συνεχιστεί όσο ο Ζελένσκι κυβερνά στο Κίεβο, όσο το υπουργείο Άμυνας αναφέρει νίκες επί της Ρωσίας και όσο η ουκρανική κοινωνία πιστεύει ότι ο ουκρανικός στρατός τον επόμενο χρόνο θα είναι στην Κριμαία.
Το ακροτελεύτιο ερώτημα είναι: Σε ποιο βαθμό ο πληθυσμός της Ουκρανίας το έτος 2022 έχει μειωθεί και πώς αυτό θα επηρεάσει την ικανότητα της χώρας να αναβιώσει στο μέλλον; Σύμφωνα με την απογραφή του 1989, ο πληθυσμός της ουκρανικής Σοβιετικής Δημοκρατίας ήταν 51.452.000 κάτοικοι. Έκτοτε δεν έχει διεξαχθεί απογραφή στην Ουκρανία, πιθανώς για να αποκρυβούν τα τρομερά αποτελέσματα των φιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων των ολιγαρχών της δεκαετίας του 1990.
Το Κρατικό Γραφείο Στατιστικής της Ουκρανίας επιβεβαίωσε λίγο πριν ξεσπάσει ο πόλεμος ότι δέκα εκατομμύρια Ουκρανοί πολίτες εργάζονταν στο εξωτερικό ήδη από το 2007. Το 2014 με την απόσχιση της Κριμαίας, δυο εκατομμύρια άνθρωποι εγκατέλειψαν την Ουκρανία, σχεδόν δέκα εκατομμύρια ζουν στις ρωσόφωνες επαρχίες του Ντονμπάς, συμπεριλαμβανομένων των περιφερειών της Ζαπορίζια και της Χερσώνας, που πλέον έχουν ενταχθεί στην Ρωσική Ομοσπονδία. Αυτό σημαίνει ότι περίπου 22 εκατομμύρια άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων των μεταναστών προ του πολέμου, έχουν εγκαταλείψει την Ουκρανία. Με αισιόδοξους υπολογισμούς και αν λάβουμε υπόψη τον καταστροφικό αριθμό των μεταναστών και νεκρών του πολέμου, στην Ουκρανία έχει απομείνει ο μισός πληθυσμός της απογραφής του 1989.
Εν τω μεταξύ ο Ζελένσκι κατά την διάρκεια της πρόσφατης επίσκεψης του στην Ουάσιγκτον ζήτησε συστήματα αεράμυνας Patriot, κάτι που του υποσχέθηκε ο Μπάιντεν, γνωρίζοντας και οι δυο πολύ καλά ότι αυτά τα συστήματα δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν από τους Ουκρανούς χωρίς πολύμηνη εκπαίδευση. Ήτοι, όταν παραδοθούν ή αν φτάσουν αυτά τα συστήματα στον προορισμό τους θα εξυπηρετηθούν από νατοϊκό προσωπικό, παρ’ όλο που πρόσφατα ο πρόεδρος των ΗΠΑ τόνισε για άλλη μια φορά ότι δεν επιθυμεί μια άμεση σύγκρουση μεταξύ Ρωσίας και ΝΑΤΟ. Αυτό ακούγεται ωραίο, αλλά από τη μία πλευρά έρχεται σε αντίθεση με τα γεγονότα, και από την άλλη πλευρά, ακόμη και αν κάποιος θέλει να θεωρήσει την ανάπτυξη νατοϊκού προσωπικού μόνο ως περιορισμένη συμμετοχή, υπάρχει ένας κίνδυνος μιας «υφέρπουσας ανάπτυξης» (Mission creep), τουτέστιν αργή επέκταση μιας αρχικά περιορισμένης δέσμευσης. Εξυπακούεται λοιπόν ότι οι ΗΠΑ και άλλες νατοϊκές χώρες θα συνεχίσουν να εξοπλίζουν την Ουκρανία και να υποστηρίζουν το καθεστώς του Κιέβου μέχρι τελευταίου Ουκρανού στρατιώτη, η δε συμμετοχή νατοϊκού προσωπικού στον πόλεμο προφανώς αυξάνει τον κίνδυνο ευρείας κλιμάκωσης.
Συμπέρασμα: Οι απώλειες της Ουκρανίας αυξάνονται άσκοπα, οι Ουκρανοί θυσιάζονται στην κρεατομηχανή του ιμπεριαλιστικού ΝΑΤΟ, αφού όλοι οι στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες συμφωνούν ότι δεν μπορεί να υπάρξει επιστροφή στο παρελθόν. Άλλο ευσεβείς πόθοι της Δύσης και άλλο η καταστροφική πραγματικότητα που αντιμετωπίζει ο άμαχος πληθυσμός και ο ουκρανικός στρατός στο πεδίο της μάχης.
Αυτό που μπορεί να σώσει την Ουκρανία είναι οι διαπραγματεύσεις. Όμως στο στρατόπεδο της συλλογικής Δύσης, με εξαίρεση κάποια ψελλίσματα του Μακρόν και την ρεαλιστική θεώρηση του Κίσινγκερ, δεν υπάρχει διάθεση για διαπραγματεύσεις, μάλλον το αντίθετο. Ο δε απαξιωτικός τρόπος με τον οποίο το ΝΑΤΟ αναφέρεται στις διαπραγματεύσεις δημιουργεί τις ιδανικές συνθήκες για μοιραία λάθη που μπορεί να οδηγήσουν σε ευρείας κλίμακας σύρραξη.
Πολλοί αναλυτές προβλέπουν μια μαζική ρωσική επίθεση τον χειμώνα, ο Ρώσος στρατιωτικός διοικητής Σεργκέι Σουροβίκιν (επικαλούμενος και «στρατηγός Αρμαγεδδών») δεν θα δείξει κανένα έλεος στους εχθρούς της πατρίδας του. Πρόσφατα το περιοδικό «Newsweek» συνέκρινε τον Σουροβίκιν με τον θρυλικό στρατηγό του αμερικανικού Εμφυλίου Πολέμου Γουίλιαμ Τέκουμσεχ Σέρμαν και την καθοριστική συμβολή του στην νίκη των Βορείων επί των Νοτίων. Το άρθρο της 6ης Δεκεμβρίου του περιοδικού, με τίτλο «Τα Μαθήματα από τον Αμερικανικό Εμφύλιο», δείχνει γιατί η Ουκρανία δεν μπορεί να νικήσει (Lessons From the U.S. Civil War Show Why Ukraine Can’t Win).
Γ. Λιναρδής
