Ο Otto von Bismarck είπε πριν πολλά χρόνια ότι «ο Θεός έχει μια ειδική πρόνοια για ανόητους, μεθυσμένους και τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής». Όσον αφορά τις ΗΠΑ το απόφθεγμα του επιδέχεται αμφισβήτησης.
Σε άρθρο μας με τίτλο «Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΤΑΛΛΑΣΣΕΤΑΙ ΣΕ ΜΕΓΑΛΟ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟ ΙΣΧΥΟΣ» είχαμε αναλύσει ότι «οι ΗΠΑ απομακρύνονται από αντιπάλους χαμηλής τεχνολογίας και χαμηλών πόρων και εστιάζουν στον μεγάλο ανταγωνισμό ισχύος, τουτέστιν στην Κίνα και στην Ρωσία, καθώς οι προτεραιότητες μετατοπίζονται από την εστίαση στην αντιτρομοκρατία στην αντιμετώπιση των σχεδόν ομότιμων ανταγωνιστών».
Μετά τον αξιολύπητο χειρισμό της αποχώρησης από το Αφγανιστάν και την συμφωνία για τα πυρηνικά υποβρύχια με την Αυστραλία, που σαφώς προϊδεάζουν για στρατιωτική δραστηριοποίηση των ΗΠΑ στον Ινδο-Ειρηνικό με αιχμή την Ταϊβάν (βλ. άρθρο με τίτλο «ΟΙ ΕΞΕΛΙΣΣΟΜΕΝΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΑΪΒΑΝ-ΚΙΝΑΣ»), τίθενται σοβαρά ερωτήματα σχετικά με τον μεγαλοϊδεατισμό της ομάδας εθνικής ασφαλείας του Μπάιντεν καθώς και την ανισόρροπη κατεύθυνση της εξωτερικής πολιτικής του.
Η χαοτική εκκένωση του Αφγανιστάν και η συμφωνία AUKUS οδηγούν τους ευρωπαίους συμμάχους να αμφισβητήσουν την αξιοπιστία και τις προθέσεις των ΗΠΑ. Οι Γάλλοι προσπαθούν να πείσουν τα ευρωπαϊκά κράτη να σχηματίσουν την δική τους στρατιωτική δύναμη προκειμένου να έχουν περισσότερη στρατηγική αυτονομία, ο Μακρόν αμφισβητεί ανοικτά την δέσμευση των ΗΠΑ προς την Ευρώπη, θυμίζουμε την δήλωση του ότι «το ΝΑΤΟ είναι εγκεφαλικά νεκρό». Η Γαλλία με την συμφωνία AUKUS έλαβε ένα αγενές μάθημα αμερικανικής ευνοιοκρατίας προς την Βρετανία, κάτι που εξόργισε ιδιαίτερα τον Μακρόν λόγω της μακροχρόνιας εχθρότητας της Γαλλίας με την Βρετανία.
Η «στροφή» των ΗΠΑ στον Ινδο-Ειρηνικό, αν και δεν ήταν ξαφνική καθώς κηρύχθηκε πριν από δέκα χρόνια, σηματοδοτεί την στρατιωτικοποίηση της πολιτικής των ΗΠΑ έναντι της Κίνας, όταν η πραγματική πρόκληση έχει οικονομικό χαρακτήρα.
Η Ουάσιγκτον με την αποχώρηση επί κυβερνήσεως Τραμπ από την εμπορική σύμπραξη TPP (Trans Pacific Partnership/ Συμφωνία για την Συνεργασία των Χωρών του Ειρηνικού) ουσιαστικά εγκατέλειψε το τέλειο όχημα για να ανταγωνιστεί την Κίνα στην Ανατολική και Νοτιοανατολική Ασία. Η οικοδόμηση μιας πολιτικής έναντι της Κίνας γύρω από μια συμφωνία υποβρυχίων φαίνεται ιδιαίτερα παράξενη, λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι αυτά τα πλοία θα επιχειρούν στην περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού μετά από 10-15 χρόνια.
Εν τω μεταξύ ο Μπάιντεν συνεχίζει την πολεμική του Ψυχρού Πολέμου στις σχέσεις των ΗΠΑ έναντι της Ρωσίας και Κίνας, απλώς έχει αντικαταστήσει στο λεξιλόγιο τους «κομμουνιστές» ενός προηγούμενου Ψυχρού Πολέμου με τον όρο «αυταρχικές κυβερνήσεις». Ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του Λευκού Οίκου Τζέικ Σάλιβαν και ο αναπληρωτής του Κερτ Κάμπελ φημίζονται για τις σκληροπυρηνικές τους απόψεις έναντι της Κίνας και της Ρωσίας, πιστεύουν ακράδαντα ότι οι δύο χώρες θέλουν να εκτοπίσουν τις ΗΠΑ ως παγκόσμια δύναμη.
Το Πεντάγωνο και το στρατιωτικοβιομηχανικό λόμπι εκμεταλλεύονται σαφώς την ψυχροπολεμική πολιτική έναντι της Κίνας, πρωτίστως, με τον Μπάιντεν να φαίνεται απρόθυμος να αντιμετωπίσει εκείνα τα διεθνή προβλήματα που είναι ευαίσθητα σε διπλωματική παρέμβαση, κάτι που προκαλεί εντύπωση στους μυημένους στα της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ. Και εξηγούμεθα ιχνηλατώντας το παρελθόν.
Πέρασαν περίπου 70 χρόνια από τότε που οι ΗΠΑ εξέλεξαν πρόεδρο με την εμπειρία που έχει ο Μπάιντεν για θέματα εξωτερικής πολιτικής και εθνικής ασφαλείας. Ο μοναδικός του αντίπαλος σε αυτή την κατηγορία ήταν ο Αϊζενχάουερ, ο οποίος ήταν ιδεολογικά αντίθετος στην διπλωματική αντιμετώπιση της Σοβιετικής Ένωσης.
Ως αποτέλεσμα ο πρόεδρος Αϊζενχάουερ έχασε μια σημαντική ευκαιρία όταν ο θάνατος του Στάλιν έδωσε την ευκαιρία σε πιθανές διαπραγματεύσεις με την νέα ηγεσία της Μόσχας. Τότε το στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα πρόβαλε την ισχύ του και απέτρεψε τις όποιες προσεγγίσεις.
Ο Μπάιντεν συγκεντρώνει μια εμπειρία σχεδόν 50 ετών σε εξέχουσες κυβερνητικές θέσεις, περιλαμβάνονται 20 χρόνια στην Επιτροπή Εξωτερικών Σχέσεων του Κογκρέσου και 8 χρόνια ως αντιπρόεδρος. Ο Μπάιντεν είχε προεκλογικά καυχηθεί για την ικανότητα του να κυριαρχεί στην γραφειοκρατία της εξωτερικής πολιτικής και εθνικής ασφαλείας, πολλές φορές είχε τονίσει ότι «ο στρατός δεν θα τα βάλει μαζί μου». Μετά από 10 μήνες στην εξουσία αποδεικνύεται ότι είναι εγκλωβισμένος στο σύστημα του βαθέως κράτους, για το οποίο ο Αϊζενχάουερ είχε προειδοποιήσει όλους τους μελλοντικούς προέδρους στην αποχαιρετιστήρια ομιλία του από την προεδρία των ΗΠΑ: «Στα συμβούλια της κυβέρνησης, πρέπει να επαγρυπνούμε κατά της απόκτησης αθέμιτης επιρροής, είτε επιδιωκόμενης είτε όχι, από το στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα. Το ενδεχόμενο για την καταστροφική άνοδο της άστοχα τοποθετημένης ισχύος υπάρχει και θα επιμείνει».
Η κυβέρνηση Μπάιντεν με την στρατιωτικοποίηση του Ινδο-Ειρηνικού στοχοποιεί ευθέως την Κίνα, η οποία απορροφά ασταμάτητα επιθέσεις των ΗΠΑ από το 1949. Το αν η Κίνα θα απαντήσει στις αμερικανικές προκλήσεις με μια επίθεση ισοδύναμη του Περλ Χάρμπορ εναντίον της Ταϊβάν είναι απίθανο, αν και κάτι τέτοιο θα ήταν επιθυμητό από το βαθύ κράτος της Ουάσιγκτον. Το βέβαιο είναι ότι τα πυρηνικά υποβρύχια της συμφωνίας AUKUS αποτελούν πρόσθετη απειλή, το πρόβλημα καταπολέμησης αυτών των υποβρυχίων θα γίνει αρκετά οξύ για την Κίνα, καθώς γεωγραφικά η Αυστραλία θα μπορεί να εμποδίσει εντελώς την σύνδεση της Κίνας με τον Ινδικό Ωκεανό.
Αλλά η Αυστραλία δεν θα γίνει σύντομα μια χώρα με στόλο πυρηνικών υποβρυχίων. Αυτές οι τεράστιες επενδύσεις και οι στρατιωτικο-πολιτικές «στροφές» δεν πραγματοποιούνται γρήγορα και χωρίς αντίρροπες δυνάμεις, ιδιαίτερα σε έναν κόσμο όπου η αμερικανική ιμπεριαλιστική πολιτική δέχεται εντονότατες πιέσεις.
Και αυτό μας φέρνει στο αναπόφευκτο συμπέρασμα: Θα πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη ότι ο κόσμος βρίσκεται στο χείλος ενός πολέμου. Οι ασταμάτητες προκλήσεις των ΗΠΑ προς την Κίνα και η παρακμιακή εξωτερική πολιτική και πολιτική εθνικής ασφαλείας της κυβέρνησης Μπάιντεν θα οδηγήσουν στην καταστροφή.
Γ. Λιναρδής
