Πέρασε αρκετός καιρός, ίσως πολύς καιρός, από το τελευταίο κείμενο που συνέταξα για τον ιστότοπο. Ένας ιδιάζων τύπος προσωπικής τακτικής, οι ενίοτε σκληρές απαιτήσεις της ζωής, τα πολλά «μέτωπα» και εν τέλει κάποια εσωτερική παρόρμηση προερχόμενη από το «πνεύμα» με κράτησαν μακριά από την ηλεκτρονική γραφίδα. Αυτό ουδόλως σημαίνει αδράνεια, τουναντίον παραμένω ενεργός παρατηρητής και αυτοβελτιούμενος μαθητής. Εξ’ άλλου έχω την πεποίθηση ότι για να συντάξω ένα κείμενο χρειάζομαι πρώτιστα την εσωτερική παρόρμηση, την ανάγκη για να το πράξω. Πιστεύω ότι κάθε κείμενο, όπως κάθε πράξη πρέπει να γίνεται με «καρδιά». Τότε αποκτά την επιθυμητή αξία και επιδραστικότητα.
Γιορτινές μέρες λοιπόν, και να ευχηθώ «καλές γιορτές» – «καλά Χριστούγεννα» – «καλή νέα χρονιά»! Δυστυχώς είναι ευχές χωρίς πίστη, χωρίς ουσία, χωρίς καρδιά. Είναι λίγοι ή περισσότεροι αυτοί που το αντιλαμβάνονται; Δεν μπορώ να είμαι βέβαιος.
Είμαι βέβαιος ότι οι περισσότεροι γιορτάζουν όχι γιατί πιστεύουν στο Υπερβατικό, όχι γιατί προσμένουν πνευματική ή ηθική εξιλέωση. Τουναντίον δράττονται την ευκαιρία να «ξεδώσουν» και να «ξεφύγουν» για λίγο από την πεζή, άδικη και γκρίζα καθημερινότητα την οποία οι ίδιοι τρέφουν με τις πράξεις, τις επιλογές και την εν γένει ύπαρξή τους πάνω στη φλούδα του πλανήτη. Την βυζαίνουν με τη ζωτική τους ενέργεια νομίζοντας ότι εξασκούν το απαράβατο δικαίωμά τους να ζήσουν τις «ελεύθερες» ζωές τους.
Κάποιοι συναθροίζονται στους ναούς για να παραλάβουν μερικά ακόμη ένσημα για τη μελλοντική τους σωτηρία (δικαίωμά τους), αρκεί να έχουν πάρει μυρωδιά για το τι περίπου είναι ο κόσμος που μας περιβάλλει. Για λίγους, οικονομικά και κοινωνικά ισχυρούς είναι μέρες ευκαιρίας για προβολή των κοινωνικών και ηθικών τους χαρισμάτων (όχι αξιών) με την ταλμουδική νοοτροπία της έντοκης ανταπόδοσης.
Ουαί προτεστάντες, παρότι δηλώνετε χριστιανοί του εμπορίου και των επιχειρήσεων,
οι πνευματικοί σας ταγοί πάντα προηγούνται!!
Τα παιδιά και οι νεαροί συρρέουν στους δρόμους για να τραγουδήσουν τα κάλαντα.
Το κάνουν για να εκδηλώσουν τη χαρά για την έλευση του Θείου Βρέφους ή για να την πέσουν σε όσα περισσότερα καταστήματα και να κονομήσουν τα κάτι παραπάνω; Αναρωτιέται κανείς για την αληθινή εικόνα των εορτών. Τα δώρα, οι στολισμοί και οι χορωδιακές εκδηλώσεις γίνονται για να διαμορφωθεί η κατανυκτική ατμόσφαιρα που αναμασούν τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ; Συμμετέχει η κοινωνία σε κάτι τέτοιο, το αισθάνεται, επεκτείνει την αντίληψή της για τον «cosmos» ή περιορίζεται στο βραδινό επίπεδο της κρασοκατάνυξης;
Είμαι επίσης βέβαιος ότι εάν λίγο περιορίσετε τα πάρε δώσε με το υποσυνείδητο και ξεβολέψετε τα γούστα σας αφήνοντας το πνεύμα να αναδυθεί θα συμφωνήσετε σε όλα. Σε όλα τα χθόνια, τα υποχρεωτικώς υποκριτικά, τις αρπαχτές των εορτών.
Μέρες που είναι λοιπόν ας θυμηθούμε που βρισκόμαστε. Τα είχε προβλέψει με θαυμαστή και εφιαλτική ακρίβεια ο Μεγάλος Βαρόνος.
Η πίστη και η επικοινωνία με το υπερβατικό απωλέσθηκε, έμειναν οι ιδέες.
Οι ιδέες σταδιακά αλλά συστηματικά δηλητηριάστηκαν και χάθηκαν. Έμειναν οι αξίες. Οι αξίες πολεμήθηκαν, πληγώθηκαν και αντιστράφηκαν. Πλέον υπάρχουν μόνον απαξίες. Έμειναν οι νόμοι. Οι νόμοι περικυκλώθηκαν, χαλάρωσαν, απαξιώθηκαν και υπάρχουν ως αναγκαία λειτουργία γιατί κάτω από αυτούς δεν υπάρχει τίποτα, παρά μόνο κοινωνίες που αποσαθρώνονται, καταρρέουν και διαλύονται.
Εποχή Ράγκναροκ ή Κάλι Γιούνγκα; Οι οπτιμιστές θα προτιμούσαν το δεύτερο.
Οι ευχές μου λοιπόν μόνο προς αυτούς που διαθέτουν πνεύμα και – κυρίως- χαρακτήρα. Ελαστικοί βράχοι που πιστεύουν και έχουν το θράσος να ευαγγελίζονται το φαινομενικά απίθανο.
Είμαι μαζί τους λοιπόν γιατί ο «cosmos» είναι αποδεδειγμένα μη υλικός, μη αναλογικός αλλά κβαντικός. Και στον κβαντικό κόσμο το απίθανο κάποτε θα γίνει πιθανό.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΥΔΟΥΝΑΣ
