Ο Ολλανδός πρωθυπουργός Μαρκ Ρούτε έδωσε αυστηρό μήνυμα στον Βίκτορ Ορμπάν της Ουγγαρίας στη συγκέντρωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης την περασμένη εβδομάδα στις Βρυξέλλες:
“Σεβαστείτε τα δικαιώματα της LBGT ή βγείτε από την ΕΕ.”
Σύμφωνα με το Reuters, οι παρευρισκόμενοι την χαρακτήρισαν ως την “πιο έντονη προσωπική σύγκρουση μεταξύ των ηγετών του μπλοκ εδώ και χρόνια”.
Τι προκάλεσε τη σύγκρουση; Η Ουγγαρία μόλις ψήφισε νόμο ο οποίος απαγορεύει στα σχολεία να χρησιμοποιούν υλικά που θεωρούνται υπέρ της ομοφυλοφιλίας. Ο νέος νόμος “απαγορεύει την δημοσια χρήση περιεχομένου σχετικά με την ομοφυλοφιλία ή την αλλαγή φύλου σε άτομα κάτω των 18 ετών σε προγράμματα σχολικής σεξουαλικής εκπαίδευσης, ταινίες ή διαφημίσεις”.
Ο Ρούτε δήλωσε για την αντιπαράθεσή του με τον Ορμπάν:
«Ήταν πραγματικά δυναμικό. Είχε να κάνει με τις αξίες μας. Αυτό αντιπροσωπεύουμε.” Είπα, “Σταματήστε αυτό. Πρέπει να αποσύρετε το νόμο, και αν δεν σας αρέσει αυτό και να πείτε πραγματικά ότι οι ευρωπαϊκές αξίες δεν είναι οι αξίες σας, τότε πρέπει να σκεφτείτε αν θα παραμείνετε στην Ευρωπαϊκή Ένωση».
Ο Ορμπάν αυτοαποκαλείται μαχητής της ελευθερίας και υπερασπιστής των παραδοσιακών καθολικών αξιών που πιστεύει στη δημοκρατία αλλά όχι στον φιλελευθερισμό: «Το ουγγρικό έθνος δεν είναι ένας απλός σωρός ατόμων».
Ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ υπενθύμισε στον Ορμπάν «ότι αξίες όπως η ελευθερία, η ανοχή και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια βρίσκονται στο επίκεντρο της ΕΕ».
Αρκετά κράτη μέλη της ΕΕ υπέγραψαν επιστολή στην οποία διακηρύσσουν:
“Ο σεβασμός και η ανοχή βρίσκονται στο επίκεντρο του ευρωπαϊκού εγχειρήματος. Δεσμευόμαστε να συνεχίσουμε αυτή την προσπάθεια, διασφαλίζοντας ότι οι μελλοντικές ευρωπαϊκές γενιές θα μεγαλώσουν σε μια ατμόσφαιρα ισότητας και σεβασμού.»
Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες ήταν στη συνάντηση και, ερωτηθείς για το νέο νόμο της Ουγγαρίας, απάντησε: «Όλες οι μορφές διακρίσεων είναι εντελώς απαράδεκτες και προφανώς οποιαδήποτε μορφή διάκρισης σε σχέση με τους ΛΟΑΤΚΙ+ ανθρώπους είναι εντελώς απαράδεκτες».
Τα ζητήματα που εγείρονται από αυτήν την αντιπαράθεση είναι πολλά.
Κατ’αρχήν, δικαιώθηκαν όσοι προειδοποίησαν τη δεκαετία του 1960 ότι η ΕΕ, η οποία ξεκίνησε ως Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα, μια γαλλογερμανική ζώνη ελεύθερων συναλλαγών έξι εθνών, αναπόφευκτα θα εξελισσόταν και θα επεκτεινόταν σε ένα διεθνικό καθεστώς που θα επιδίωκε να επιβάλει τις “αξίες” της στα μέλη της.
Και ποιες είναι οι “αξίες της ΕΕ”; Ποιος τις δηλώνει; Ποιος τις ορίζει;
Οι χριστιανικές διδασκαλίες έχουν ιστορικό βάθος χιλιετιών. Αλλά ποια είναι η πηγή ηθικής εξουσίας για το δόγμα της νεωτερικότητας ότι η ομοφυλοφιλία είναι ηθική, εκτός από κάποια παροδική ιδεολογία;
Ποια είναι η πηγή της ηθικής που διδάσκει ότι τα σύμφωνα γάμου του ίδιου φύλου εξισώνονται με τον παραδοσιακό γάμο και κάθε κυβέρνηση που ίσως δεν συμφωνεί είναι ένα φανατικό καθεστώς με το οποίο δεν πρέπει να συνεργαζόμαστε;
Αλλάζουν οι αξίες; Ή απλά οι άνθρωποι οδηγούνται σε νέες θρησκείες, νέες πεποιθήσεις, νέες ιδέες και νέες «αξίες» που έρχονται σε αντίθεση με τις παλιές που διδάσκονταν και πίστευαν για αιώνες;
Εάν η ανοχή είναι, όπως δηλώνει ο Michel, μια αξία της ΕΕ, η στέγη αυτής της ανοχής γιατί δεν είναι αρκετά μεγάλη, για να συμπεριλάβει τις χριστιανικές αξίες που ενστερνίζεται ο Ορμπάν, αν και έρχονται σε αντίθεση με τις αξίες της ΕΕ που ο Ρούτε και άλλοι δηλώνουν;
Δεν υφίσταται η Ουγγαρία διακρίσεις από την ΕΕ για το ηθικό αδίκημα της διατήρησης πεποιθήσεων που διαφέρουν από τη νέα συναίνεση της ΕΕ; Είναι ο φιλελευθερισμός της ΕΕ τόσο μισαλλόδοξος στη διαφωνία που θα διώξει ένα μέλος που δεν ασπάζεται τις διδασκαλίες του 21ου αιώνα σχετικά με τα δικαιώματα των LBGT ;
Μόλις στον 21ο αιώνα η ομοφυλοφιλία κηρύχθηκε συνταγματικό δικαίωμα στις ΗΠΑ. Η Ανώτατη δικαστής Antonin Scalia διαφώνησε έντονα με την απόφαση αυτή, δηλώνοντας ότι οι αμερικανικές αξίες, που κάποτε διακηρύσσονται ως ελευθερία, ελευθερία και ανεξαρτησία, έχουν εξελιχθεί σε συμπερίληψη, ποικιλομορφία και ανοχή. Που μας οδηγεί στην ακύρωση του πολιτισμού.
Πού είναι η ανοχή εδώ για τις διαφορές γνώμης σχετικά με το αν η ομοφυλοφιλία είναι ηθική; Γιατί όποιος διαφωνεί αυτόματα διώκεται; Μήπως οι αξίες της ένταξης και της διαφορετικότητας είναι τελικά πολύ στενές;
Γιατί να αποκλειστούν οι αντίθετοι από τον κύκλο των αξιοπρεπών ανθρώπων; Γιατί πρέπει να διδαχθούν οι μελλοντικές ευρωπαϊκές γενιές ότι η χριστιανική θέση για την ομοφυλοφιλία ήταν οπισθοδρομική, φανατική και ότι η εγκατάλειψή της σηματοδότησε ένα σημαντικό βήμα στην ανθρώπινη πρόοδο;
Και ποιος τελικά επιβάλλει αυτή την ανεκτικότητα με τα μη ανεκτικά όρια;
Αχιλλέας Ξανθάκης
