ΗΠΑ και ΝΑΤΟ χωρίζουν τον κόσμο σε άξια και ανάξια θύματα, σε θύματα που μας επιτρέπεται να λυπόμαστε, όπως οι Ουκρανοί που υπομένουν τα βάσανα του πολέμου, και σε εκείνα που είναι «παράπλευρες απώλειες» των οποίων τα βάσανα απορρίπτονται ή αγνοούνται, όπως τα αθώα θύματα των πολέμων εναντίον Αφγανών, Παλαιστινίων, Ιρακινών, Σύριων, Λιβύων, Σομαλών, Υεμενιτών κ.α.
Αυτή η υποκρισία και το ψέμα μπορεί να διατηρηθεί μόνο μεταξύ εκείνων που φορούν παρωπίδες ή δεν είναι εξοικειωμένοι με το εκρηκτικό μίγμα των πυραύλων, των βομβών, των όλμων, των πολυβόλων που πέφτουν στις μεγάλες ζώνες των πεδίων μάχης. Η υποκρισία και το ψέμα που θέλει να ξεχωρίσει μεταξύ άξιων και ανάξιων θυμάτων αποτελεί βασικό συστατικό της προπαγάνδας του πολέμου. Ο ρωσόφωνος πληθυσμός στην Ουκρανία για την Δύση είναι ανάξια θύματα, οι φιλοδυτικοί Ουκρανοί είναι άξια θύματα και αποτελεσματικό εργαλείο δαιμονοποίησης της Μόσχας.
Τα άξια θύματα χρησιμοποιούνται για να εκφραστεί μια «ιερή» οργή που θέλει να πυροδοτήσει την αυτό-κολακεία της Δύσης περί της «σωστής πλευράς της ιστορίας» και να θάψει τα στοιχεία που βασίζονται σε γεγονότα. Τσαρλατάνοι, ψεύτες, απατεώνες και καιροσκόποι χρησιμοποιούνται από την προπαγάνδα για να τροφοδοτήσουν την ιερή οργή για τα αθώα θύματα, φτάνει αυτά να βρίσκονται στην σωστή πλευρά της ιστορίας, όπως αυτή ορίζεται από την Δύση.
Οι επιθέσεις του Σαντάμ Χουσεΐν κατά των Κούρδων άξιζαν της γενικής κατακραυγής, καθώς οι Κούρδοι ήταν άξια θύματα. Οι διαχρονικές επιθέσεις του Ισραήλ εναντίον των Παλαιστινίων με βόμβες διασποράς από την ισραηλινή αεροπορία και το πυροβολικό, με χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες, δεν αξίζουν ούτε μιας δεύτερης σκέψης από την Δύση.
Δεν ισχυριζόμαστε ότι τα άξια θύματα δεν υποφέρουν, ούτε ότι δεν αξίζουν την υποστήριξη και την συμπόνια μας, το θέμα είναι ότι τα άξια θύματα καθίστανται ανθρώπινα, ενώ τα ανάξια δεν είναι. Τουτέστιν, η υπερχειλίζουσα από «ανθρωπιά» Δύση επικεντρώνεται στα θύματα των εχθρικών δυνάμεων και ξεχνάει τα θύματα των φίλιων-συμμαχικών δυνάμεων.
Θυμίζουμε για παράδειγμα από το παρελθόν, η κατάρριψη του κορεατικού πολιτικού αεροσκάφους ΚΑL 007 από τους Σοβιετικούς τον Σεπτέμβριο του 1983 οδήγησε σε μια εκτεταμένη εκστρατεία δυσφήμησης του επίσημου εχθρού της Δύσης. Αντίθετα, η κατάρριψη από το Ισραήλ ενός πολιτικού αεροσκάφους της Λιβύης τον Φεβρουάριο του 1973 δεν οδήγησε σε καμία κατακραυγή από την Δύση, σε καμία καταγγελία για «εν ψυχρώ δολοφονία», σε καμία κύρωση.
Η Ρωσία πρέπει να παραλύσει οικονομικά από τις κυρώσεις της Δύσης για την εισβολή στην Ουκρανία, αλλά οι ΗΠΑ δεν υπέστησαν καμία κύρωση για την εισβολή στο Ιράκ, έναν πόλεμο που ξεκίνησε βάσει ψεμάτων και κατασκευασμένων αποδεικτικών στοιχείων από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες.
Η υποκρισία της Δύσης είναι εκπληκτική. Οι ίδιοι αξιωματούχοι που ενορχήστρωσαν την εισβολή στο Ιράκ, οι οποίοι σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο είναι εγκληματίες πολέμου για την διεξαγωγή προληπτικού πολέμου, τιμωρούν τώρα την Ρωσία για παραβίαση του ιδίου Δικαίου. Θυμίζουμε ότι η αμερικανική εκστρατεία εναντίον του Ιράκ με την κωδική ονομασία «Σοκ και Δέος» είχε ως αποτέλεσμα την ρίψη 3.000 βομβών σε μη στρατιωτικές περιοχές που στοίχισαν την ζωή σε πάνω από 7.000 μη συμμάχους, μόλις τους πρώτους δυο μήνες του πολέμου.
Η τότε κυβέρνηση των ΗΠΑ (Τζορτζ Μπους, Κοντολίζα Ράις, Κόλιν Πάουελ) δικαιολόγησε την εισβολή στο Ιράκ με τον πιθανό κίνδυνο απόκτησης πυρηνικού οπλοστασίου από τον Σαντάμ Χουσείν. Το σκεπτικό για προληπτικό πόλεμο, το οποίο σύμφωνα με τους νόμους μετά την Νυρεμβέργη αποτελεί εγκληματικό πόλεμο επιθετικότητας, δεν διαφέρει από το σκεπτικό του Ρώσου υπουργού Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ, ο οποίος αναφέρει ότι η ρωσική εισβολή διεξάγεται μεταξύ άλλων για να αποτρέψει την απόκτηση πυρηνικών όπλων από την Ουκρανία. Όμως η εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ δεν αντιμετωπίστηκε από την Δύση ως έγκλημα πολέμου, η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία που γίνεται πρωτίστως για την απελευθέρωση των Ρώσων και ρωσόφωνων της Ανατολικής Ουκρανίας από τις βεβαιωμένες βαρβαρότητες του Κιέβου, η προπαγάνδα της Δύσης την αντιμετωπίζει ως έγκλημα πολέμου.
Οι «χρήσιμοι ηλίθιοι» των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στα μέσα ενημέρωσης και στις δυτικές κυβερνήσεις χαρακτήριζαν τους Ιρακινούς ως καταπιεσμένα θύματα, τα οποία ο αμερικανικός στρατός απελευθέρωνε. Οι «χρήσιμοι ηλίθιοι» χαρακτήρισαν τα εγκλήματα, την αγριότητα των πολέμων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στην Λιβύη, στο Βιετνάμ (θυμηθείτε το Μάι Λάι, ακόμη και τους κρατούμενους στο Αμπού Γκράιμπ) ως σκόπιμες εκτροπές που δικαιολογούνται από την ροή του πολέμου. Οι ίδιοι «χρήσιμοι ηλίθιοι» θέτουν σήμερα ζήτημα για εγκλήματα πολέμου της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Προφανώς εκφράζουμε την αγωνία μας για τον λαό της Ουκρανίας, όμως η ρωσική εισβολή μέχρι στιγμής ουδόλως έχει χαρακτηριστικά εγκλημάτων πολέμου. Από την άλλη, είναι εξοργιστική η «ηθική ανωτερότητα» της Δύσης, η οποία θέτει την ζωή ενός παλαιστίνιου ή ενός ιρακινού παιδιού ως υποδεέστερη από την ζωή ενός ουκρανικού παιδιού.
Πριν κάποιοι στην Δύση «καταδικάσουν» τον Πούτιν ας φροντίσουν να στείλουν στο κελί τον Τζορτζ Μπους, τον Κλίντον, τον Ομπάμα και όλους τους γενικούς γραμματείς του ΝΑΤΟ μετά το 1990. Όσο υπάρχουν άξια και ανάξια θύματα πολέμων, καλά θα κάνει η Δύση της υποκρισίας και της ψευτιάς να σιωπά.
Λ. Ιουστινιάνης
