Ένας ισχυρής θνησιμότητος ιός, ταλαιπωρεί τον πλανήτη εδώ και περισσότερο από ένα χρόνο, σε μια πανδημία που κανείς από εμάς, δεν έχει ζήσει στο παρελθόν. Η κοινωνία μας, δεν ήταν έτοιμη για κάτι τέτοιο. Δεν ήταν έτοιμη σε επίπεδο κράτους, υγειονομικών υποδομών, αυτάρκειας υλικών, αριθμού ιατρονοσηλευτικού προσωπικού ή κοινωνικών δομών.
Η οικονομική θύελλα των τελευταίων ετών, μασούλησε αποθεματικά σε κρατικό και προσωπικό επίπεδο και η υγειονομική καταιγίδα, βύθισε τελικά το καρυδότσουφλο, πάνω στο οποίο ταξίδευε αυτή η κοινωνία, αυτοπλανώμενη ότι βρίσκεται σε μια κρουαζιέρα πολυτελείας.
Πιαστήκαμε απροετοίμαστοι. Ζούσαμε μια ψεύτικη ευδαιμονία φτιαγμένη με iPhone και BMW, και νομίζαμε ότι είμαστε άτρωτοι. Προχωρούσαμε στη ζωή, με σημαία την ατομικότητά μας. Κοιτάγαμε τον εαυτούλη μας. «Πουλάγαμε μούρη» και νομίζαμε ότι δεν έχουμε ανάγκη κανένα.
Αυτό που ουσιαστικά συνέβη είναι ότι, οι διεθνείς επικυρίαρχοι, εξαγόρασαν την αδιαφορία μας, με χάντρες και καθρεφτάκια και κλείσαμε τα μάτια στις υποχρεώσεις μας ως πολίτες, ως ελεύθερες, αυτεξούσιες προσωπικότητες κι όχι ατομικότητες. Αποδεχθήκαμε να καταπίνουμε ψέματα για δημοκρατία, ισότητα, ελευθερία, ισονομία, ενώ βλέπαμε (ή τουλάχιστον έπρεπε να βλέπουμε) όλα αυτά τα «ιδανικά» να καταρρέουν γύρω μας, σε μια αδυσώπητη δύνη ψευτιάς, ρεμούλας, διαπλοκής, απαξίας, διαστροφής και ξεχειλώματος.
Ώσπου ο θάνατος, μας χτύπησε την πόρτα. Γιατί μην αμφιβάλλει κανείς ότι, ο κίνδυνος από τον κορωνοϊό είναι αληθινός. Και είναι διττός. Από την μία απειλεί την υγεία των ηλικιωμένων, των φίλων, των γνωστών, των συγγενών και γειτόνων μας. Από την άλλη απειλεί ότι έχει απομείνει σαν κοινωνική αξία στις μέρες μας, από τα μέτρα που παίρνουν «για το καλό μας» όλοι εκείνοι που δεν νοιάστηκαν ποτέ πριν για το καλό μας.
Η κοινωνία είναι μπερδεμένη και δεν ξέρει τι να πιστέψει. Πόσο κινδυνεύουμε; Πότε κινδυνεύουμε; Πότε μας εκμεταλλεύονται; Πότε μας χρησιμοποιούν; Ερωτήματα που δεν μπορεί να απαντήσει ένας αστός των ημερών μας και πνίγεται στην αμφιβολία και την αγανάκτηση.
Είναι λογικό. Δώσαμε βάση σε λάθος πράγματα και χάσαμε τον δρόμο μας. Δώσαμε αξία σε τηλεπερσόνες, τραγουδιάρες και «παράξενα πουλιά» αυτής της ανόητης κοινωνίας, πέφτοντας με βουλιμία σε ένα εφήμερο κι ανούσιο κυνήγι μιας χάρτινης πραγματικότητας.
Και ξαφνικά, ανακαλύψαμε ότι περισσότερη αξία από τα είδωλα που λατρεύαμε είχαν απλοί άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Ντελιβεράδες, ψιλικατζήδες, η κοπέλα που μας φτιάχνει καφέ στην γωνία, οι υπάλληλοι του σούπερ μάρκετ, οι γιατροί, οι νοσοκόμοι/ες και τόσοι άλλοι «ταπεινών» καθημερινών επαγγελμάτων «μικροί» άνθρωποι κι όχι «wow περσόνες» που απότομα ανακαλύψαμε ότι είναι απαραίτητοι για την ζωή μας.
Κι ύστερα ήλθαν τα εμβόλια. Και μπερδευτήκαμε ακόμη περισσότερο, γιατί απλούστατα συνεχίζουμε να ακούμε τους λάθος ανθρώπους και να πιστεύουμε εκείνους που έχουν για πραμάτεια τους την αξία της ζωής και των ιδανικών μας.
Τι μάθαμε στ’ αλήθεια; Μάλλον τίποτε. Συνεχίζουμε να κοιτάμε στα μάτια όλους όσοι υπηρετούν ένα φαιδρό κατεστημένο που αυτοκαταστρέφεται και σχεδόν εκδικητικά απαιτεί να μας παρασύρει μαζί του στην καταστροφή. Μοιάζουμε με λαγούς που τυφλωμένοι από τα φώτα, κοιτάνε αποσβολωμένοι το αυτοκίνητο που θα τους πατήσει. Κι ακόμα να ξυπνήσουμε…
Πως είναι δυνατόν να ανέχεστε να σας μιλάνε για ειρήνη και ευημερία, όλοι όσοι εμπορεύονται τον θάνατο;
Το κακό του ιού, λέει, ξεκίνησε από τους αμόρφωτους και οπισθοδρομικούς κινέζους…
Σκεφθείτε όμως. Σκεφθείτε λίγο, ίσως πονέσει η διαδικασία σκέψης κάποιους, αλλά προσπαθήστε το. Ακόμη δεν είναι παράνομη. Σε λίγο καιρό ίσως…
Όλες οι μεγάλες δυνάμεις (και πάρα πολλές από τις μικρότερες) έχουν τεράστια, κυρίως στρατιωτικά, προγράμματα Ατομικού Ραδιολογικού Βιολογικού Χημικού Πολέμου (Α.Ρ.Β.Χ.Π.).
Όλες δηλαδή, καλλιεργούν ιούς, για πολεμικές χρήσεις και πειραματίζονται με την επίδραση στον εχθρό. Όταν κάτι τέτοιο συμβαίνει σε μια τόσο μεγάλη κλίμακα, τότε η περίπτωση του λάθους, του ατυχήματος, της δολιοφθοράς ή του τρελού που θα έχει την δύναμη, είναι κάτι περισσότερο από σίγουρο ότι θα συμβεί, είτε στην Κίνα, είτε στις ΗΠΑ, είτε στο Τιμπουκτού…
Και είναι το ίδιο σύστημα εξουσίας, που μας έβαλε να αφαιρέσουμε τις νάρκες από τα σύνορά μας, γιατί ήταν λέει «απάνθρωπο». Που μας διώκει αν πούμε τον μαύρο, μαύρο, γιατί είναι λέει «ρατσιστικό». Που μας απαγορεύσει να γυρίσουμε πίσω τις βάρκες με τους λαθρεποίκους γιατί είναι λέει «έγκλημα μίσους».
Αυτοί οι τόσο προοδευτικοί, που θέλουν να πάψουμε να χρησιμοποιούμε τις λέξεις «πατέρας και μητέρα» και μας επιβάλλουν τον γονέα 1 και γονέα 2, σαν να είμαστε εμπόρευμα σε αποθήκη, αυτοί, οι ίδιοι ευαίσθητοι, χρηματοδοτούν με δισεκατομμύρια από τα χρήματά μας, την παρασκευή βιολογικών όπλων που με εξαιρετική άνεση ευκολία και ταχύτητα, θα σκοτώσουν μια μέρα, νέους γέρους και παιδιά (εχθρούς βέβαια) χωρίς να καταστρέψουν όμως, τις οικονομικές υποδομές του κράτους στόχου!
Αυτοί που δεν μπορούσαν να παραβλέψουν το «τεράστιο πρόβλημα» του Ελληνικού χρέους «που θα βύθιζε την ευρωζώνη» και έπρεπε να έρθουν τα πάνω κάτω στα εργασιακά και εμπορικά δρώμενα της χώρας αλλά τώρα που το χρέος έχει αυξηθεί κι άλλο, που η οικονομία έχει αρρωστήσει με κορωνοϊό εδώ και ένα χρόνο, βρήκαν κάπου 20 τόσα δις για να την στηρίξουν…έτσι μας λένε…
Και όλοι αυτοί, εργάζονται τώρα με πάθος, για να μας απαλλάξουν από την πανδημία. Και εμείς ακόμη τσακωνόμαστε μεταξύ μας, ποιος από αυτούς, μας λέει το περισσότερο πιστευτό ψέμα…
Επιτέλους ξυπνήστε. Αντιδράστε. Πάρτε τις ζωές σας στα χέρια σας. Απαιτήστε σοβαρές κυβερνήσεις που παράγουν έργο για την κοινωνία κι όχι σίριαλ για τις τηλεοράσεις. Απαιτήστε αξιοπρέπεια και ιδανικά.
«Αυτός που μας δημιούργησε χωρίς τη βοήθειά μας, δεν θα μας σώσει χωρίς τη συγκατάθεσή μας».
Ιερός Aυγουστίνος
Αχιλλέας Ξανθάκης
