Αν θέλουμε να μας φέρονται σαν ενήλικα άτομα, ως ενεργούς και ενημερωμένους πολίτες που συμμετέχουν στα δρώμενα της κοινωνίας και όχι ως ένα κενό φύλλο χαρτιού στο οποίο άνομα και ισχυρά συμφέροντα γράφουν τα δικά τους ιδιοτελή αφηγήματα, τότε θα πρέπει να αυξήσουμε το εύρος της κριτικής μας σκέψης, ειδικότερα στην εποχή της πανδημίας. Αυτό είναι σημαντικό διότι ένας από τους κυρίους τρόπους με τους οποίους εκφράζεται η εξουσία στην κοινωνία μας είναι μέσω της κατασκευής επίσημων αφηγήσεων (συνήθως μέσω των μέσων που ανήκουν στους ολιγάρχες) και του ελέγχου και της διαμόρφωσης του δημόσιου διαλόγου.

Την δεκαετία 2010 τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης επέτρεψαν σε μεγάλο αριθμό εξ ημών να ανακαλύψουμε ίσως για πρώτη φορά εκείνους τους συγγραφείς που μέσω της βαθύτερης εξοικείωσης τους με ένα συγκεκριμένο θέμα και της επακόλουθης μεγαλύτερης αντίστασης τους στην προπαγάνδα, μπορούν να μας βοηθήσουν να σκεφτούμε πιο κριτικά για όλα τα είδη των θεμάτων, θέματα που άπτονται της γεωπολιτικής, των διακρατικών σχέσεων, την Ρωσία, την Παλαιστίνη, το Ισραήλ, την Κίνα, την Βενεζουέλα, τον Ψυχρό Πόλεμο, η λίστα είναι ατελείωτη.

Αυτή η καμπύλη μάθησης της τελευταίας δεκαετίας (για τους περισσότερους εξ ημών) ήταν ιδιαίτερα χρήσιμη και μας βοήθησε να αμφισβητήσουμε αφηγήσεις που δυσφημούν τους «επίσημους εχθρούς» της αυτοαποκαλούμενης Δύσης και την «υπεύθυνη» πολιτική δύναμη των δυτικών κρατών. Τουτέστιν έγινε πιο ορατός ο ρόλος των παγκόσμιων τοκογλυφικών συμφερόντων και των υπερεθνικών ολιγαρχών.

Αλλά αυτή η καμπύλη μάθησης τα τελευταία δυο χρόνια της πανδημίας Covid-19 αντιστράφηκε ταχέως και τα κέρδη έγιναν ελλείματα. Δεν θα πρέπει να εκπλησσόμεθα, όταν οι άνθρωποι ανησυχούν για τον εαυτό τους και τους αγαπημένους τους, όταν αισθάνονται απομονωμένοι και απελπισμένοι, όταν το «φυσιολογικό» έχει καταρρεύσει, τότε σκέφτονται λιγότερο κριτικά.

Η πανδημία αναμφίβολα μας κάνει να νιώθουμε λιγότερο αισιόδοξοι, αυξάνει το άγχος εκθέτοντας μας στον συχνά τεχνητό χαρακτήρα της επίσημης πραγματικότητας και υπονομεύει την αίσθηση μας για το τι είναι το «φυσιολογικό», αποκαλύπτοντας ότι αυτό το «φυσιολογικό» είναι συχνά αυτό που είναι χρήσιμο για τις ελίτ της εξουσίας και όχι αυτό που είναι επωφελές για το δημόσιο καλό.

Είναι δεδομένο ότι οι νοήμονες άνθρωποι έλκονται από την κριτική σκέψη επειδή έχουν τα εργαλεία και τα κίνητρα, τουτέστιν εκπαίδευση και πρόσβαση σε πληροφορίες, για να διερευνήσουν πληρέστερα ζητήματα που τους αφορούν. Ίσως και επειδή έχουν την συναισθηματική και ψυχολογική ανθεκτικότητα να αντιμετωπίσουν την απογύμνωση των επίσημων αφηγημάτων για να δουν την ζοφερή πραγματικότητα και τοιουτοτρόπως να απελευθερωθούν από την διεφθαρμένη εξουσία των τοκογλύφων και των ολιγαρχών που μας κυβερνούν και μας ωθούν προς την λήθη.

Η έκθεση μας στην Covid-19, σε αντίθεση με την κριτική σκέψη, είναι εκτός του ελέγχου μας, εμβαθύνοντας στις συναισθηματικές και ψυχολογικές ανασφάλειες μας. Η πανδημία έχει αναδείξει τις δυσκολίες του να είσαι ανασφαλής και ευάλωτος. Όταν είμαστε ανασφαλείς και απομονωμένοι, θέλουμε γρήγορες και καθησυχαστικές λύσεις, επιζητώντας να βρούμε προσωπικότητες της εξουσίας που μπορούμε να εμπιστευτούμε και οι οποίες ενεργούν στο όνομα μας.

Τα ανωτέρω οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η αποκλειστική εξάρτηση από τα εμβόλια ήταν ένας πολύ καλός τρόπος για τις εθελόδουλες στους τοκογλύφους κυβερνήσεις να δείξουν ότι γνωρίζουν τι κάνουν επί παντός επιστητού. Ταυτόχρονα η μαγική γυάλινη σφαίρα των εμβολίων ήταν ένας ιδανικός τρόπος για τις διεφθαρμένες υπερεθνικές φαρμακοβιομηχανίες να ξεπλύνουν την εικόνα τους από τα τόσα πολλά προηγούμενα εγκληματικά σκάνδαλα και τα ψεύδη τους περί μακροχρόνιας ανοσίας, τερματισμού της μετάδοσης και άλλων πολλών ανοησιών κατά την διάρκεια της πανδημίας.

Τα εμβόλια επέτρεψαν στις ελίτ της εξουσίας να μεταθέσουν την ευθύνη από τον εαυτό τους για τις αποτυχημένες πολιτικές δημόσιας υγείας, επέτρεψαν στις διεφθαρμένες φαρμακοβιομηχανίες να μετατοπίσουν την προσοχή από την τοκογλυφική κερδοσκοπία τους και ενθαρρύνοντας μαζί με την εξουσία την πλειοψηφία να εμβολιαστεί, αποδιοργάνωσαν και εξέθεσαν ως κακοποιά στοιχεία την ανεμβολίαστη μειονότητα.

Ακροτελεύτιο. Ας προσπαθήσουμε να αρθρώσουμε κριτική σκέψη, έχοντας ανοιχτό μυαλό παρά την πανδημία. Ας περιφρονήσουμε την σιωπή των διαφωνούντων επιστημόνων, τα μέσα ενημέρωσης των ολιγαρχών, τον εορτασμό των εμβολίων ως «σωτήρων», την καταδίκη της φυσικής ανοσίας ως αντιεπιστημονικής, την διχαστική χρήση των ανεμβολίαστων ως αποδιοπομπαίων τράγων. Όλα αυτά δηλαδή που προσδοκά από εμάς το ιδιοτελές αφήγημα της εξουσίας.