Δεδομένης της γενικευμένης επιθετικής τάσης μεταξύ Ουάσιγκτον και Μόσχας, θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι η Ρωσία το τρέχον έτος αναδεικνύεται στον υπ’ αρ.1 εχθρό στο έγγραφο Στρατηγική Εθνικής Άμυνας των ΗΠΑ (NDS, National Defense Strategy). Αλλά αυτό είναι μια λανθασμένη υπόθεση. Αν και το πλήρες κείμενο του εγγράφου NDS είναι μυστικό, ωστόσο το αμερικανικό Πεντάγωνο δημοσίευσε ενημερωτικό δελτίο για το έγγραφο, στο οποίο αναφέρεται ότι «το Πεντάγωνο θα ενεργήσει επειγόντως για να διατηρήσει και να ενισχύσει την αποτροπή, με την Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας να είναι ο κύριος στρατηγικός ανταγωνιστής μας και η μεγαλύτερη πρόκληση για το υπουργείο Άμυνας». Τουτέστιν παρά τα τρέχοντα στην Ουκρανία, το υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ διατηρεί την Κίνα ως τον υπ’ αρ.1 εχθρό, όπως κάνει ανελλιπώς τα τελευταία χρόνια. Το Πεντάγωνο επίσης διευκρινίζει ότι «η Κίνα βρίσκεται στο επίκεντρο της προσοχής, ενώ η Ρωσία αποτελεί οξεία απειλή λόγω της εισβολής της στην Ουκρανία», αποκαλύπτοντας ότι οι ΗΠΑ θεωρούν την Ρωσία ως εχθρό δεύτερης κατηγορίας.
Οι υστερικές κραυγές που ακούμε το τελευταίο διάστημα από τις ΗΠΑ και τους πρόθυμους συμμάχους τους, στην πραγματικότητα δεν έχουν να κάνουν με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Όλα τα fake news, η προπαγάνδα, οι χειραγωγούμενες αφηγηματικές κατασκευές των μέσων ενημέρωσης είναι για να δημιουργήσουν κλίμα και υποστήριξη για μια τελική αναμέτρηση εναντίον της Κίνας και της Ρωσίας, με στόχο να αποτραπεί η εμφάνιση ενός πολυπολικού κόσμου και η δημιουργία μιας νέας παγκόσμιας αρχιτεκτονικής ασφαλείας.
Η ιστορία θα αναδείξει ως μέγα στρατηγικό λάθος των ΗΠΑ την κατάληψη του χώρου της μετασοβιετικής Ρωσίας, πρακτικά εξάπλωση του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς, με την προσδοκία ότι η Μόσχα θα συρόταν από μόνη της σε συνεργασία άνευ όρων με την Δύση και ούτως θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως όπλο κατά του ανατέλλοντος υπ’ αρ. 1 εχθρού, την Κίνα. Αυτό δεν συνέβη. Αντ’ αυτού είδαμε μια συντονισμένη, μελετημένη σε βάθος, προσπάθεια της Μόσχας να συνεργαστεί περισσότερο με την Κίνα, υποστηρίζοντας την δημιουργία ενός πολυπολικού κόσμου.
Αυτό το στρατηγικό λάθος των ΗΠΑ και του υποχείριου τους ΝΑΤΟ οδήγησε σε απόλυτο εφιάλτη την νομενκλατούρα του βαθέος κράτους της Ουάσιγκτον, καθώς τώρα η Αυτοκρατορία του Ψεύδους και της Υποκρισίας υποχρεούται να αγωνιστεί για την παγκόσμια κυριαρχία ενάντια σε δυο υπερδυνάμεις ταυτόχρονα. Πλέον Ρώσοι και Κινέζοι συζητούν ανοικτά τα σχέδια τους να δημιουργήσουν έναν πολυπολικό κόσμο, χαρακτηριστική είναι η δήλωση του Σεργκέι Λαβρόφ κατά την διάρκεια της πρόσφατης επίσκεψης του στο Πεκίνο, παρουσία του Κινέζου ομολόγου του Γουάνγκ Γι: «Θα συνεργαστούμε μαζί σας και με τους υποστηρικτές μας για να αγωνιστούμε για μια πολυπολική, δίκαιη και δημοκρατική παγκόσμια τάξη».
Στην μεγάλη σκακιέρα λοιπόν, σύμφωνα και με το πρόσφατο έγγραφο της Στρατηγικής Εθνικής Άμυνας (NDS), οι ΗΠΑ θεωρούν την Κίνα ως βασιλιά και την Ρωσία ως βασίλισσα. Έχουν την πεποίθηση ότι η μονοπολική τους κυριαρχία θα διατηρηθεί, έστω κι αν αυτή η πεποίθηση σημαίνει σύγκρουση με δυο πυρηνικές υπερδυνάμεις.
Εισβάλλοντας στην Ουκρανία, ο Πούτιν απέδειξε ότι στο τρίγωνο ΗΠΑ-Ρωσίας-Κίνας οι σχέσεις είναι δυο εναντίον ενός. Για να γίνουν πιο ξεκάθαρα τα πράγματα: Η ελεγχόμενη από την κινεζική κυβέρνηση Global Times επέκρινε δριμύτατα τα κατάφωρα ψέματα των ΗΠΑ σχετικά με την στρατιωτική επιχείρηση της Ρωσίας και κατηγόρησε την Ουάσιγκτον ότι η πολιτική εξάπλωσης του ΝΑΤΟ προς τα ρωσικά σύνορα είναι η κύρια αιτία του πολέμου. Οι Global Times τονίζουν επίσης ότι «οι υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων της Ουάσιγκτον απλά δεν καταλαβαίνουν ότι με τις ηγεμονικές φιλοδοξίες τους και τις εχθρικές κινήσεις εναντίον της Ρωσίας και της Κίνας απειλούν τους λαούς των δυο χωρών, όχι μόνο ένα συγκεκριμένο άτομο ή πολιτική ομάδα». Το τελευταίο σχόλιο έγινε για να καυτηριαστεί η προσπάθεια της αμερικανικής ηγεσίας να διαχωρίσει τον Πούτιν από τον ρωσικό λαό και τον ηγέτη Τζινπίνγκ από τον κινεζικό λαό.
Είναι βέβαιο ότι ο Πούτιν είχε ενημερώσει τον Τζινπίνγκ για την εισβολή στην Ουκρανία, πιθανότατα αυτό έγινε κατά την διάρκεια της επίσκεψης του στο Πεκίνο στις 4 Φεβρουαρίου. Εάν ο Πούτιν δεν είχε λάβει διαβεβαίωση για υποστήριξη από τον Kινέζο ηγέτη, ίσως να μην είχε επιτεθεί στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου. Δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε ότι η πρόσφατη υποστήριξη της Κίνας θα ήταν τόσο ισχυρή και ακλόνητη, αν η κινεζική ηγεσία δεν γνώριζε για την στρατιωτική επιχείρηση της Ρωσίας.
Η Κίνα γνώριζε, τούτο ενισχύεται από την δήλωση του Τζινπίνγκ στους ηγέτες της ΕΕ την 1η Απριλίου: «Η θέση της Κίνας στο ζήτημα της Ουκρανίας είναι σαφής και συνεπής. Η Κίνα είναι πάντα με το μέρος της ειρήνης και εξάγει τα συμπεράσματα της ανεξάρτητα της βάσης μεμονωμένων θεμάτων». Επισημαίνουμε «της βάσης μεμονωμένων θεμάτων», δηλαδή το Πεκίνο υπογραμμίζει ότι οι τρέχουσες προσπάθειες για ενίσχυση της στρατηγικής εταιρικής σχέσης με την Ρωσία θα συνεχιστούν παρά την κρίση στην Ουκρανία και άλλων συνεχιζόμενων κρίσεων, όπως οι κυρώσεις.
Συμπεράσματα:
Η προσέγγιση μεταξύ Κίνας και Ρωσίας έχει εξελιχθεί σε άτεγκτη και αποτελεσματική συνεργασία.
Οι ΗΠΑ θα πρέπει να καταλάβουν ότι η «παγκόσμια ισορροπία δυνάμεων» έχει υποστεί θεμελιώδη αλλαγή, η ισορροπία μετατοπίζεται εις βάρος της Ουάσιγκτον. Ο τρόπος που κινούνται οι ΗΠΑ στην σκακιέρα, εναντίον του βασιλιά Κίνα και της βασίλισσας Ρωσία, δεν δείχνει ότι έχουν κάποιο σχέδιο.
Οι κινήσεις τους είναι εξαιρετικά διασπαστικές στην γηραιά ήπειρο και υπαρξιακά επικίνδυνες για ολόκληρο τον κόσμο.
Θέτοντας στο ηγεμονικό τους στόχαστρο την Κίνα, με την ελπίδα να διατηρήσουν με κάθε κόστος την μονοπολική τους κυριαρχία, ερωτοτροπούν με την πιθανότητα ενός πυρηνικού παγκοσμίου πολέμου.
Γ. Λιναρδής
