Η εργασία μου ως ελεύθερος επαγγελματίας, μεταξύ άλλων, προϋποθέτει καθημερινή και εκτεταμένη μετακίνηση σε όλο τα λεκανοπέδιο. Συνέπεια αυτού του γεγονότος είναι να γίνομαι αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυς πολλών και διαφόρων περιστατικών. Ένα από αυτά με ενέπνευσε να γράψω το παρόν άρθρο, με ύφος και περιεχόμενο που δεν συνηθίζω.
Πρόσφατα λοιπόν, ευρισκόμενος σε ένα συρμό του ΗΣΑΠ και επιστρέφοντας από την Κηφισιά, συνάντησα μία κυρία, να κάθεται στο απέναντι και διαγώνιο κάθισμα. Με χαιρέτισε ευγενικά χωρίς να με γνωρίζει, και ανταπέδωσα. Φάνηκε ότι ήθελε να ξεκινήσει μία συζήτηση για να εκτονώσει ένα βάρος.
Μετά από λίγες κουβέντες μου συστήθηκε και μου είπε ότι ζει σε μία περιοχή της Α΄ Αθηνών και ότι είναι συνταξιούχος στρατιωτικός. Επίσης κάθε φορά που βγαίνει από το σπίτι της λέει στα παιδιά της ότι τα αγαπάει, φοβούμενη ότι υπάρχει πιθανότητα να μην επιστρέψει λόγω της εγκληματικότητας και της εν γένει υποβάθμισης των συνειδήσεων.
Κατ’ αυτήν, αιτία της εγκληματικότητας, της πορνείας και της εν γένει ηθικής κατάπτωσης είναι η φτώχεια και η πείνα. Με κατέλαβε μία μεγάλη απογοήτευση. Όχι για τη φτώχεια και τη μιζέρια (είναι δεκαετίες δεδομένη), αλλά για τον τρόπο σκέψης των τελευταίων Ελλήνων αυτών των περιοχών.
Η ισοπεδωτική προπαγάνδα έχει δηλητηριάσει το πνεύμα όλων και σε πολύ προχωρημένο βαθμό. Αισθάνθηκα ενστικτωδώς να της υπενθυμίσω ότι, παρότι η φτώχεια είναι όντως ένας ισχυρός συντελεστής επιρροής για την εγκληματικότητα, όμως όχι ο πλέον καθοριστικός.
Οι φτωχοί μικροεγκληματίες ληστεύουν καταστήματα (διότι πεινάνε;), αδύναμους περαστικούς, ηλικιωμένους, μικρά παιδιά. Ενίοτε τέτοιες επιθέσεις καταλήγουν και σε ανθρωποκτονίες. Δεκτό και αυταπόδεικτο.
Όμως αυτή είναι η εγκληματικότητα του «δαπέδου». Πάνω από αυτούς υπάρχουν οι οργανωμένες συμμορίες που δεν πεινάνε καθόλου, αλλά επαγγέλλονται το μικροέγκλημα. Πάνω από αυτές υπάρχουν οι βαρόνοι της νύχτας, διαφόρων εθνικοτήτων, που ζουν πλουσιοπάροχα μέσω της προστασίας και του λιανεμπορίου ναρκωτικών.
Πιο πάνω υπάρχουν οι άρχοντες του trafficking και τα δίκτυά τους που ζουν ως βαρόνοι χωρίς να φέρουν επίσημα τον τίτλο. Ακόμη υψηλότερα υπάρχουν οι «επιχειρηματίες» που με νομιμοφανείς μεθοδεύσεις και σε απόλυτη συνεργασία με «παραστρατημένους» υπαλλήλους και παράγοντες του δημοσίου τομέα διασπαθίζουν το δημόσιο πλούτο και ασκούν «πολιτική».
Σε ανώτερο επίπεδο εγκληματικότητας κινούνται πολιτικά πρόσωπα και διεφθαρμένοι δημόσιοι οργανισμοί. Τέλος φθάνουμε στο ανώτατο επίπεδο εγκληματικότητας, τους οργανισμούς διακίνησης του διεθνούς παρασιτικού κεφαλαίου που σε συνεργασία με τις τράπεζες, τα χρηματιστήρια, τους οίκους αξιολόγησης (γενικά τις αγορές) και τις τοπικές κυβερνήσεις των κρατών ασκούν την κοινοβουλευτική δημοκρατία που στηρίζεται στις τέσσερεις βασικές αρχές: την αδικία, την τρομοκρατία, την ανηθικότητα και την εξαπάτηση.
Οφείλουμε να διακρίνουμε ολόκληρη την εικόνα της κατάστασης ξεπερνώντας την πνευματική οκνηρία και την ψυχολογική αδυναμία με ενδοσκόπηση και αυτοβελτίωση. Υπάρχει μία Πυραμίδα εγκληματικότητας που αγκαλιάζει την κοινωνία στο σύνολό της.
Η αιτία της εγκληματικότητας και της ανηθικότητας δεν είναι η φτώχεια. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι φτωχοί που διακρίνονται για την αξιοπρέπεια και την ευγένειά τους. Αιτία είναι η ίδια η ύπαρξη της Πυραμίδας. Αυτή πρέπει να γκρεμίσουμε αφού πρώτα έχουμε οικοδομήσει τη δική μας Πυραμίδα με τις δικές μας αρχές και αξίες.
Όμως οι αιτιάσεις των περισσοτέρων (ευτυχώς όχι όλων) σταματούν στην φτώχεια και στην πείνα.
Η φτωχή, απλουστευμένη και περιορισμένη αντίληψη που έχει επιβληθεί μέσω της Ψυχοπολιτικής και όζει δημοκρατίλα, αριστεράτζα και το γνωστό αναισθητικό αέριο το «προοδευτόλ».
Υγιαίνετε!!
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΥΔΟΥΝΑΣ
