Πριν από λίγες ημέρες ανέλαβε ως νέος πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Ελλάδα, ο Γεώργιος Ιάκωβος «Τζορτζ» Τσούνης.
Ο Τζορτζ Τσούνης, γεννήθηκε τον Δεκέμβριο του 1967 στο Κουίνς της Νέας Υόρκης των ΗΠΑ, από τους Τζέιμς και Ελένη Τσούνη (μετανάστες πρώτης γενιάς από τον Πλάτανο Αιτωλοακαρνανίας). Μεγάλωσε και φοίτησε στη Νέα Υόρκη. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης και στη συνέχεια, σπούδασε Νομική στο Πανεπιστήμιο Σαιντ Τζονς στη Νέα Υόρκη.
Είναι παντρεμένος με την ομογενή διδάκτορα Φυσικοθεραπείας Όλγα Αντζουλή, με την οποία έχουν αποκτήσει τρια παιδιά.
Η οικογένεια Τσούνη δραστηριοποιήθηκε στην διαχείριση ξενοδοχείων, μεταξύ των οποίων τα «Hilton», «Intercontinental», «Starwood» και «Radisson». Ο ίδιος, υπηρέτησε ως ειδικός σύμβουλος στην πόλη του Χάντινγκτον και ως σύμβουλος στην Επιτροπή Τραπεζών, Στέγασης και Αστικών Υποθέσεων της Γερουσίας των ΗΠΑ στον Γερουσιαστή Αλφόνς Ντ΄Αμάτο, καθώς και ως ανώτερο μέλος του προσωπικού της προεκλογικής εκστρατείας του 1994 του τότε κυβερνήτη της Νέας Υόρκης Τζορτζ Πατάκι. Έχει επίσης υπηρετήσει ως δικηγόρος στο Δημοτικό Συμβούλιο της Νέας Υόρκης. Είναι πρόεδρος, διευθύνων σύμβουλος και συνιδρυτής, του ξενοδοχειακού ομίλου «Chartwell LLC». Η προσωπική περιούσια του, υπολογίζεται ότι ξεπερνά τα 110 εκατομμύρια δολάρια.
Προφανώς και είναι έμπιστος άνθρωπος της κυβέρνησης Μπάϊντεν και προφανώς παρά τις ελληνικές ρίζες και καταβολές του, βρίσκεται εδώ για να υπερασπιστεί τα συμφέροντα των ΗΠΑ. Αυτά είναι δεδομένα.
Αυτό που με εξέπληξε στις πρώτες ημέρες που τον «γνωρίσαμε» από τις επαφές που έκανε με τον εγχώριο πολιτικό κόσμο, είναι η συνάντηση που είχε με τον υπούργο «Άδωνις» Γεωργιάδη.
Το σχετικό μικρό video υπάρχει στο διαδίκτυο και μπορείτε εύκολα να το δείτε. Ο Γεωργιάδης πλησιάζει τον Αμερικανό Πρεσβευτή και οι δυο ανταλλάσσουν μια μεγάλη, ανοικτή και εγκάρδια αγκαλιά. Κι εκεί αρχίζει το περίεργο…
Ο Γεωργιάδης ακούγεται στο video να του λέει:
«τι χαρά μας έχεις δώσει ρε λεβέντη, αλήθεια σου λέω… σκέφτομαι τον άνθρωπο που είχα γνωρίσει και τώρα κοίτα που είσαι..»
Ύστερα γυρίζει προς μια παρευρισκόμενη κυρία και με περίσσιο ενθουσιασμό, αλλά και αγένεια της λέει:
«έλα, τράβα μας μία (φωτογραφία)».
Απορώ λοιπόν, πως ένας Έλληνας πολιτικός και υπούργος, δημοσίως, απευθύνεται με τέτοιο τρόπο, προς τον Αμερικανό Πρεσβευτή.
Και τι νόημα έχουν τα λόγια «σκέφτομαι τον άνθρωπο που είχα γνωρίσει και τώρα κοίτα που είσαι..» από έναν τηλεβιβλιοπώλη που ουσιαστικά παράτησε την εταιρία του (μάλιστα κατά καιρούς είχαν βγει ειδήσεις για δανεισμούς και κακή πορεία της επιχείρησης) συγκριτικά με έναν απόλυτα επιτυχημένο μεγαλοεπιχειρηματία που αναλαμβάνει ουσιαστικά ως τοποτηρητής των αμερικανικών συμφερόντων στην χώρα μας.
Ο Γεωργιάδης ή εκμεταλλεύεται την καλή προαίρεση του Πρέσβη και δίνει ένα (ακόμη) show στις κάμερες, θέλοντας να δείξει ότι γνωρίζει καλά (και πατρονάρει κιόλας) τον νέο Αμερικανό αξιωματούχο ή είναι ο γνωστός αμετροεπής Γεωργιάδης, που αποδεικνύει ότι δεν αντιλαμβάνεται τον δικό του θεσμικό ρόλο, το διπλωματικό υπόβαθρο μιας συνάντησης υπουργού και Πρεσβευτού.
Η επισήμανση «αλήθεια σου λέω» στην φράση του: «τι χαρά μας έχεις δώσει ρε λεβέντη, αλήθεια σου λέω…» είναι μια υποσυνείδητη παραδοχή: κοίτα εγώ συνέχεια λέω πολλά που δεν πιστεύω, αλλά εσύ τώρα, πίστεψέ με, γιατί τώρα λέω αλήθεια…
Από την άλλη μεριά, ο νέος Πρεσβευτής, αν πράγματι έχει στενή σχέση (ίσως και φιλική) με τον Γεωργιάδη, απλά επιβεβαιώνει τους φόβους μας πως, δε είναι ένας άνθρωπος από τον οποίο μπορούμε να περιμένουμε μιαν τίμια πολιτική αντιμετώπιση των σχέσεων των δυο χωρών.
Διότι αξιότιμε κ. Πρέσβη, στην Ελλάδα έχουμε μια παροιμία που λέει: «δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι».
Και αυτός ο «φίλος» είναι εκείνος που έχει κατά καιρούς δηλώσει στους Έλληνες όποια ανακρίβεια και όποια κατά το κοινώς λεγόμενο ‘παπάντζα’ μπορεί κανείς να φανταστεί.
Είναι ο πολιτικός που κατέβαινε στις εκλογές με αφίσες που έγραφαν «όποιος δεν θέλει τζαμί στην Αθήνα να ψηφίσει Γεωργιάδη» και αργότερα στην Βουλή ψήφιζε υπέρ του τζαμιού με τα δυο χέρια.
Είναι ο πολιτικός που σε τηλεοπτική εκπομπή γελούσε ασταμάτητα για δυο περίπου λεπτά (αφήνοντας πολλές αμφιβολίες σε όσους τον είδαν για την ψυχική του υγεία) σε σχόλιο άλλου παρευρισκόμενου για την βαρύνουσα πολιτική αξία του Κυριάκου Μητσοτάκη, λέγοντας ανάμεσα στα γέλια κοροϊδευτικά «ποιος; ο Μητσοτάκης»…
Του οποίου σήμερα είναι θερμότατος υποστηρικτής…
Είναι ο πολιτικός που έκανε την δηλωση: «το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ είναι κοινοί κλέφτες και όποιος πολίτης τους ψηφίσει να ξέρει ότι γίνεται συνένοχος». Και επιπλέον δήλωνε πως: «αναρωτιέμαι τι ληγμένα ναρκωτικά παίρνουν αυτοί που λένε ότι θα πάω στην ΝΔ» για να προσχωρήσει στην ΝΔ μόλις λίγες ημέρες αργότερα. Είναι ο πολιτικός που αφού είπε κι έκανε όλα τα παραπάνω, προσπάθησε να αναλάβει την αρχηγία της ΝΔ και έγινε αντιπρόεδρός της.
Είναι ο πολιτικός που απέτυχε παταγωδώς (όσο κανείς άλλος στο παρελθόν) σε οποιαδήποτε αναπτυξιακή δράση στο υπουργείο του.
Αυτός λοιπόν ο «φίλος» κ.Πρεσβευτά, μόνο τις χείριστες συμβουλές μπορεί να δώσει για τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις. Μόνο αλήθεια δεν θα πει.
Πολλοί έχουν κατηγορήσει τον κ. Τσούνη πως, δεν έχει την απαραίτητη εμπειρία για την θέση που ανέλαβε.
Δεν το γνωρίζω, αλλά ελπίζω να μην βασιστεί σε τέτοιους φίλους.
Επειδή όλοι κρινόμαστε από τα έργα μας και επειδή θέλω να βλέπω τον κόσμο καλοπροαίρετα, καταλαβαίνω βεβαίως ποια συμφέροντα έχει υποχρέωση να υπηρετήσει ο Αμερικανός πρέσβης, αλλά ενδόμυχα ελπίζω να έχει προσωπική φιλοδοξία, όταν μια μέρα φύγει από την Ελλάδα, να θέλει να του πει ο Ελληνικός λαός κι όχι οι συστημικοί πολιτικάντηδες:
«τι χαρά μας έχεις δώσει ρε λεβέντη…»
Αχιλλέας Ξανθάκης
