Ολοκληρώνουμε το στοχευμένο οδοιπορικό μας στο κέντρο της Αθήνας, της «μητρόπολης» όπως την αποκαλούν οι «συντάκτες» γνωστού παρακρατικού – κρατικού ιστολογίου. Πέραν πάσης αμφιβολίας υπάρχουν πλέον σαφείς διαπιστώσεις για την κατάσταση.
1. Η οργάνωση των παρακρατικών ομάδων είναι άρτια, τουλάχιστον πολύ καλύτερη από οιουδήποτε άλλου ανταγωνιστή στο δρόμο.
2. Διαθέτουν δίκτυο ενημέρωσης και πληροφόρησης και παρουσιάζουν άμεσα «ανακλαστικά», είτε για να δράσουν επιτιθέμενοι με ταχύτητα είτε για να ακυρώσουν νόμιμες πολιτικές κινήσεις αυτών που θέλουν να αφανίσουν από τους δρόμους.
3. Η εικόνα της πολιτικής τους παρουσίας στο δρόμο είναι δυσανάλογη της αριθμητικής τους ισχύος.
4. Πολλές από τις δράσεις τους απαιτεί οικονομική ενίσχυση, την οποία αποδεδειγμένα διαθέτουν.
5. Έχουν άγνοια κινδύνου και περίσσιο θράσος, καθότι γνωρίζουν ότι σε σχέση με την «πολιτεία», την οποία υποτίθεται ότι πολεμούν, βρίσκονται στο απυρόβλητο ή τυγχάνουν ευνοϊκής μεταχείρισης.
6. Υποστηρίζονται και από «κοινοβουλευτικά» κόμματα, είτε μέσω πολιτικών δηλώσεων είτε με αμέριστη νομική υποστήριξη.
7. Απολαμβάνουν της επιλογής να καταλαμβάνουν ιδιωτικούς ή δημόσιους χώρους – κτήρια για οιαδήποτε χρήση επιθυμούν.
8. Απολαμβάνουν της ανοχής της αστυνομίας (κατόπιν εντολών) ώστε να μην παρενοχλούνται σε στοχευμένες δράσεις τους.
9. Ήδη είναι κοινό μυστικό η σύμπλευση, η συνεργασία και υπαλληλική τους σχέση με διεθνείς ιδιωτικούς κερδοσκοπικούς οργανισμούς.
10. Παρότι εμφανίζονται διασπασμένοι σε πολλές μικρές ομάδες, κόμματα και οργανώσεις, στα «δύσκολα» δρουν όλοι μαζί, ως ένα αντιφασιστικό, αντιρατσιστικό, αντιεθνικιστικό μόρφωμα, ως όχλος που μετετράπη σε μάζα με τρόπο τεχνητό, όχι φυσικό.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα μπορούσε κάποιος να προσθέσει ακόμη περισσότερες σκοτεινές «ιδιότητες» των παρακρατικών ομάδων. Όσα αναφέραμε παραπάνω είναι γνωστά σε όλους, δεν κομίζουμε γλαύκα εν Αθήναις.
Σκοπός μας ήταν να υπάρξει μία σαφής, εμπεριστατωμένη, σύντομη και ενισχυμένη με φωτογραφικά ντοκουμέντα παράθεση στοιχείων ώστε να επιστήσουμε την προσοχή του αναγνώστη και να αναδείξουμε τη δυσκολία και τη σοβαρότητα της κατάστασης.
Αυτά τα συμπεράσματα ιδωμένα ως κώδικας «επικυρωμένος» από την κοινοβουλευτική πολιτεία είναι ένα εφαλτήριο για να επεκτείνουμε τη σκέψη μας και να ψέξουμε πράγματα και καταστάσεις βασιζόμενοι σε αδιάψευστα επιχειρήματα.
Έχοντας μία συνολική εικόνα της δράσης των παρακρατικών – κρατικών οργανώσεων – συμμοριών, ο σώφρων άνθρωπος που ανησυχεί για το Έθνος και την Πατρίδα του αναρωτιέται: Εμείς τι κάνουμε;
Δυστυχώς η απάντηση ευρίσκεται ενώπιόν μας. Οι «εθνικά» σκεπτόμενες δυνάμεις δεν έλαβαν κανένα μήνυμα από τα λάθη, ή μάλλον τις ερασιτεχνικές, αριβιστικές, σεκταριστικές τακτικές του παρελθόντος. Η οκνηρία, η ευνοιοκρατία, ο αποκλεισμός των αρίστων, η θεσιθηρία, η ανικανότητα, η ανυπαρξία προγραμματισμού και χρονοδιαγραμμάτων, οι αποφάσεις του γόνατος, τα ψεύδη και τελικά η διαφθορά επέφεραν την πλήρη καταστροφή και τον εξευτελισμό.
Τα τραγικά παραδείγματα του παρελθόντος φαίνεται ότι αντί παραδειγμάτων προς αποφυγή, σήμερα είναι παραδείγματα προς μίμηση από τους διάφορους καιροσκόπους, οκνούς και ανίκανους «λοχαγούς», πολιτικάντηδες, παρεάκηδες, «στρατηγούς», εθνοσωτήρες, «ηρωικούς» αγωνιστές, πρώην υπαρχηγούς, ανθρώπους της «αγοράς» και λοιπά μιάσματα. Ένας κορμός εθνικά σκεπτόμενων ανθρώπων έχει περάσει από τον κόφτη και έχει κατακερματιστεί σε δεκάδες σαχλαμάρες. Ο καθένας τους (μη έχοντας να πει κάτι πρωτότυπο), απαγγέλλει το ίδιο τροπάριο:
Όλοι ενωμένοι στον αγώνα, αλλά κάτω από το δικό μου κόμμα. Μπράβο, πολύ έξυπνο. Μερικοί συναντώνται για να «αρραβωνιαστούν» προ των εκλογών αλλά συνήθως δεν τα βρίσκουν στη μοιρασιά. Ξευτίλα.
Τι άλλο χρειάζεται για να καταλάβει κανείς ότι αυτοί οι άνθρωποι ενδιαφέρονται για δύο πράγματα:
Το χρήμα και τη δόξα. Τίποτε άλλο. Εγκαταλείψτε τους, είναι ασθένεια. Η Εθνική Σκέψη για να αναπτυχθεί και να ανθίσει δεν χρειάζεται κόμμα, αλλά Κίνημα. Ένα Κίνημα με αφοσιωμένους αγωνιστές, με άρτια οργάνωση, με δίκτυο άμεσης επικοινωνίας και πληροφόρησης, με πρόγραμμα και χρονοδιάγραμμα, με εκπαιδευτικό σύστημα.
Ένα Κίνημα δίχως πρόσωπο και δίχως προσωπείο. Ένα Κίνημα που θα λειτουργεί σας ενιαίος, ζωντανός οργανισμός. Και αυτό το Κίνημα θα έχει μπροστά του την αρμόζουσα πρόκληση. Να πολεμήσει, να νικήσει και να αφανίσει από τους δρόμους όλες τις θρασύδειλες παρακρατικές ομάδες.
Τότε, και μόνο τότε, θα αρχίσουν οι προετοιμασίες για το κόμμα. Θα είναι ένα κόμμα που δεν θα τολμά κανείς να το ενοχλήσει, να το διαβάλλει και να το διαπομπεύσει γιατί οι δρόμοι των πόλεων θα το στηρίζουν και θα κόβουν τα άρρωστα βρωμόχερα που θα απλώνονται πάνω του.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΥΔΟΥΝΑΣ
