Επεξήγηση του Δόγματος Αποτροπής από τον Κονδύλη μέχρι σήμερα και ο ρόλος της Αμερικανικής Ομογένειας
Πίσω στο 1997 ο Καθ. Παναγιώτης Κονδύλης απαντούσε με εμφανή δυσαρέσκεια στον τότε δημοσιογράφο του “Βήματος” Ριχάρδο Σωμερίτη σχετικά με το περιεχόμενο του βιβλίου του “Θεωρία του Πολέμου” που εκδόθηκε στη Γερμανία το 1988. Συγκεκριμένα χαρακτήριζε τα σχόλια του Σωμερίτη “λιβελογράφημα” που παραβίαζαν τον κώδικα τιμής των ευπρεπών συζητήσεων και είχε δώσει τότε με σαφήνεια την σημασία του όρου ¨πρώτο πλήγμα” που συμβούλευε και την Ελλάδα να το αποτολμήσει.
Συγκεκριμένα ο Κονδύλης απαντούσε ότι ανάλυση του δεν έλεγε ότι η Ελλάδα οφείλει να κάνει πόλεμο, αλλά τι θα όφειλε να κάνει αν γινόταν πόλεμος. Επιπροσθέτως ο Κονδύλης δήλωνε στο βιβλίο του ότι τις στρατηγικές προϋποθέσεις μιας νίκης η Ελλάδα δεν τις συγκέντρωνε στην δεκαετία του ’90 και ότι ένας ελληνοτουρκικός πόλεμος θα οδηγούσε σε ελληνική συντριβή.
Όμως ποιές ήταν οι παράμετροι που συνυπολόγιζε ο Κονδύλης για να υποστηρίξει το παραπάνω συμπέρασμα? Πρώτον ο Κονδύλης θεωρούσε ότι η κατανομή της γεωγραφικής μορφολογίας, όπου η Τουρκία είναι συμπαγής χώρος ενώ η Ελλάδα αποτελείται από ενδοχώρα και νησιά έδινε στην Τουρκία ένα προφανές στρατηγικό πλεονέκτημα. Αναλυτικά θεωρούσε ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να υπερασπίσει τα πάντα, έτσι η επίθεση της Τουρκίας σε κάτι σχετικά απομονωμένο και συνεπώς ανυπεράσπιστο θα μπορούσε να είναι επιτυχής ώστε να αποσπάσει κάτι, είτε μικρό, είτε σημαντικό.
Περαιτέρω η ελληνική πλευρά θα έπρεπε να επιλέξει τα σημεία που θα ήταν κομβικά για την άμυνα καθώς ταυτόχρονα να επιδιώξει αυτοτελή εδαφικά κέρδη, όπως η Ίμβρος, η Τένεδος και η Θράκη, δηλαδή τα ευρωπαϊκά τουρκικά εδάφη, που θα έπρεπε να απελευθερωθούν με οποιοδήποτε κόστος για να υπάρχει αντάλλαγμα στις μεταγενέστερες διαπραγματεύσεις. Τελικώς η Ελλάδα θα έπρεπε να καλύπτει με ικανή δύναμη πυρός το σύνολο της τουρκικής επικράτειας για να έχει η άμυνα της την δυνατότητα της αποτροπής.
Τώρα ο Κονδύλης ξεδίπλωνε την πραγματική διαπίστωση του για την Ελληνοτουρκική διαμάχη λέγοντας ότι το κλειδί μιας νίκης της Ελλάδος εναντίον της Τουρκίας είναι ο αιφνιδιασμός. Δηλαδή μπροστά στη γενικότερη πλεονεκτική θέση της Τουρκίας λόγω γεωγραφικής μορφολογίας η ελληνική πλευρά δεν θα είχε σοβαρές πιθανότητες στρατιωτικής νίκης αν δεν έβρισκε τη δύναμη και την αποφασιστικότητα να καταφέρει το πρώτο και μαζικό πλήγμα, αιφνιδιάζοντας τον εχθρό.
Όμως η αποκρυπτογράφηση της παραπάνω διαπίστωσης του Κονδύλη, που ίσως εσκεμμένα είχε παρανοηθεί από τον Σωμερίτη αλλά και από άλλους διανοητές της ελληνοτουρκικής φιλίας ως “προτροπή για γιουρούσι”, είναι ότι ο αναφερόμενος “αιφνιδιασμός” νοείται ως όμοιος των Ισραηλινών στον πόλεμο των Έξι Ημερών.
Αναλυτικά ο αιφνιδιασμός των Ισραηλινών δεν ήταν μια ξαφνική απόφαση για “πρώτο πλήγμα” αλλά μια πολύ καλά μελετημένη και οργανωμένη επιχείρηση κατασκοπείας εναντίον των Αραβικών κρατών που κατέληξε στην ισραηλινή νίκη.
Αναλυτικά ο Πόλεμος των Έξι Ημερών, γνωστός και ως Αραβοϊσραηλινός Πόλεμος του 1967 ή Τρίτος Αραβοϊσραηλινός Πόλεμος, ξέσπασε μεταξύ του Ισραήλ και της Αίγυπτου, της Ιορδανίας και της Συρίας. Συγκεκριμένα τον Μάιο του 1967 η Αίγυπτος εκδίωξε τις δυνάμεις του Ο.Η.Ε. (UNEF) από την χερσόνησο του Σινά που διατηρούσαν μια ζώνη ασφαλείας ως συνέπεια της σχετικής εισβολής του Ισραήλ το 1956. Επιπροσθέτως η Αίγυπτος συγκέντρωσε 1000 τεθωρακισμένα και 100 χιλιάδες στρατιώτες στα σύνορα, έκλεισε τα στενά του Τιράν σε όλα τα πλοία που έφεραν ισραηλινή σημαία ή μετέφεραν στρατιωτικό υλικό και έκανε πρόσκληση για ενωμένη αραβική απάντηση στο Ισραήλ.
Όμως στις 5 Ιουνίου 1967 το Ισραήλ εξαπέλυσε το πρώτο πλήγμα, δηλαδή μια αιφνιδιαστική επίθεση εναντίον των αεροπορικών δυνάμεων της Αιγύπτου λόγω επικείμενης εισβολής. Βέβαια αυτό το πλήγμα δεν ήταν καθόλου ξαφνικό. Επεξηγηματικά τα καταλυτικά κριτήρια της Ισραηλινής νίκης ήταν πρώτον η για πολλά χρόνια πριν κατασκοπική δραστηριότητα των ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών και κατά δεύτερον η απόφαση για απόκτηση αεροπορικής υπεροχής ως το κύριο στρατιωτικό σκέλος του πρώτου πλήγματος.
Σήμερα είναι αποδεδειγμένο από τις στρατηγικές σπουδές και τις πολιτικές επιστήμες ότι υπάρχουν δύο τρόποι κατάκτησης μιας αντίπαλης χώρας, η στρατιωτική επέμβαση και ο πολιτικός πόλεμος. Επιπροσθέτως από τα γεγονότα του προηγούμενου καλοκαιριού ως σήμερα, παρατηρείται μια έξαρση των τουρκικών προκλήσεων. Επίσης έχει επιβεβαιωθεί η άποψη του Κονδύλη ότι η κατοχή των παραλίων της Μ. Ασίας από την Τουρκία την ευνοεί στην διεξαγωγή κάθε είδους πολέμου, είτε στρατιωτικής (ναυτικές βάσεις με πρόσβαση στο Αιγαίο) είτε πολιτικής φύσεως (αθρόα εισβολή λαθρομεταναστών).
Άραγε θα μπορούσε η Ελληνική Ομογένεια στην Αμερική να βοηθήσει στην ανάσχεση της τουρκικής επεκτατικότητας?
Στο πεδίο της στρατιωτικής δράσης η Ομογένεια θα μπορούσε να επεμβαίνει καταλυτικά στην σύνθεση και ψήφιση εξοπλιστικών νομοσχεδίων στην Αμερική που να ευνοούν την Ελληνική πλευρά. Για παράδειγμα στο πρόσφατο νομοσχέδιο των φιλελλήνων Γερουσιαστών Μενέντεζ και Ρούμπιο “Νόμος περί άμυνας και διακοινοβουλευτικής εταιρικής σχέσης ΗΠΑ-Ελλάδας 2021” θα μπορούσε να υπάρξει προτροπή για την πρόσθεση αποστολής μη-επανδρωμένων συστημάτων στην Ελλάδα καθώς και αντίστοιχη μεταφορά τεχνογνωσίας και εγχώριο κατασκευαστικό έργο.
Επιπροσθέτως όπως συνέβηκε πρόσφατα θα μπορούσε η Ελληνική μαζί με την Αρμενική Ομογένεια να δυσχεραίνει τις στρατιωτικές δυνατότητες της Τουρκίας, με την προτροπή απαγόρευσης της εκτόξευσης τουρκικών κατασκοπευτικών δορυφόρων που αποδεδειγμένα χρησιμοποιούνται για επιθετικές στρατιωτικές επιχειρήσεις.
Σήμερα υπάρχει μια χρυσή ευκαιρία για ένα “πρώτο πλήγμα πολιτικού πολέμου” στην Τουρκία. Αναλυτικά στο πεδίο του πολιτικού πολέμου η Ομογένεια θα μπορούσε να κάνει δυναμικές επεμβάσεις προς την αμερικανική κοινή γνώμη που να ευνοούν την Ελλάδα. Επεξηγηματικά θα πρέπει να αρχίσει να καταρρίπτεται η αμερικανική άποψη της εποχής του Ψυχρού Πολέμου ότι η Τουρκία είναι σημαντική για τις ΗΠΑ, ιδιαίτερα τώρα που η Αμερική ανοικτά δεν θεωρεί την Τουρκία στρατηγικό εταίρο.
Σημαντικά πρόσφατα γεγονότα, όπως η αναγνώριση της Αρμενικής Γενοκτονίας και των εγκληματικών πράξεων που βίωσε ο αρμενικός λαός από την Οθωμανική Αυτοκρατορία θα πρέπει να προβάλλονται με κάθε ευκαιρία και περιοδικά να καταχωρούνται σε αμερικανικές εφημερίδες προς ενημέρωση όλης της κοινής γνώμης των ΗΠΑ.
Είναι αποδεδειγμένο ότι η Ελληνική Ομογένεια στην Αμερική έχει βαθιά πατριωτική συνείδηση. Χαρακτηριστική είναι η πρόσφατη επιστολή που έστειλε η Πανελλήνια Ομοσπονδία της Φλόριντα στον Κ. Μητσοτάκη εκφράζοντας τις βάσιμες ανησυχίες της για το λαθρομεταναστευτικό πρόβλημα, που είναι ακριβώς αντίστοιχο εργαλείο πολιτικού πολέμου της Τουρκίας εναντίον της Ελλάδος.
Συμπερασματικά ο ρόλος της Ελληνικής Ομογένειας στην Αμερική είναι εξαιρετικά σημαντικός και θα έπρεπε το Ελληνικό κράτος να συνδράμει πρόθυμα και καταλυτικά προς τις προσπάθειες της με οικονομική και ηθική συνδρομή.
Θεόδωρος Γ. Κωστής
