Οι αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών εξεπλάγησαν από την πρόσφατη δοκιμή κινεζικού υπερ-υπερηχητικού πυραύλου που θα μπορούσε να εξοπλιστεί με πυρηνική κεφαλή. Σύμφωνα με τους Financial Times «η Κίνα έχει επιδείξει εκπληκτική πρόοδο στην στρατιωτική τεχνολογία και στην ανάπτυξη υπερ-υπερηχητικών όπλων, ανάπτυξη πολύ πιο προηγμένη απ’ ότι πίστευαν οι ΗΠΑ». Η δοκιμή του πυραύλου έγινε με άκρα μυστικότητα τον Αύγουστο, το υπερ-υπερηχητικό όχημα με την ονομασία Boost-Glide εκτοξεύτηκε στο διάστημα από τον πύραυλο Long March 2C.
Σύμφωνα με πληροφορίες της εφημερίδας που πηγάζουν από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, ο κινεζικός πύραυλος θεωρητικά θα μπορούσε να πετάξει πάνω από τον Νότιο Πόλο, γεγονός που θα αποτελούσε σημαντικό πρόβλημα για την αεράμυνα των ΗΠΑ, της οποίας τα αντιπυραυλικά συστήματα στοχεύουν στην βόρεια πολική κατεύθυνση και ούτε είναι ικανά να αντιμετωπίσουν υπερ-υπερηχητικούς πυραύλους.
Το αμερικανικό Πεντάγωνο δια του εκπροσώπου του John Kirby εξέφρασε την ανησυχία του για τις στρατιωτικές δυνατότητες που συνεχίζει να αναπτύσσει η Κίνα, ενώ η κινεζική πρεσβεία στις ΗΠΑ με δήλωση της τονίζει ότι «η στρατιωτική πολιτική της Κίνας είχε πάντα αμυντικό χαρακτήρα».
Η νέα τεχνολογία των hypersonic πυραύλων μειώνει δραστικά τους χρόνους απόκρισης-αντίδρασης και υπονομεύει σχεδόν όλα τα υπάρχοντα συστήματα πυραυλικής άμυνας. Τα υπερ-υπερηχητικά πυραυλικά συστήματα ανήκουν στην κατηγορία εκείνων των οπλικών συστημάτων που στο όχι και πολύ μακρινό μέλλον θα αλλάξουν την φύση του πολέμου. Αυτός ο τομέας της στρατιωτικής τεχνολογίας πυροδοτεί ένα νέο γύρο στον εξοπλιστικό ανταγωνισμό μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων, σημειώνουμε ότι οι υπερ-υπερηχητικοί πύραυλοι θα έχουν την δυνατότητα να φέρουν και πυρηνικές κεφαλές, κάτι που κατηγοριοποιεί αυτά τα συστήματα ως υπερόπλα του μέλλοντος.
Οι υπερ-υπερηχητικοί (hypersonic) πύραυλοι θα έχουν την δυνατότητα να καταστρέφουν στόχους πολύ γρήγορα και πολύ πιο εύκολα από οποιοδήποτε άλλο πυραυλικό σύστημα σύγχρονης τεχνολογίας. Τα υπερ-υπερηχητικά συστήματα αναπτύσσουν ταχύτητες πάνω από 5 Mach (πέντε φορές την ταχύτητα του ήχου, ήτοι 1,7χλμ ανά δευτερόλεπτο) και έχουν ανώτατο ύψος πτήσης τα 60.000 μέτρα (200.000 πόδια).
Για να επιτευχθούν οι απαιτούμενες ταχύτητες τα πυραυλικά αυτά συστήματα πετούν στην ανώτερη ατμόσφαιρα της γης πριν κτυπήσουν τους επίγειους στόχους. Αυτό σημαίνει ότι τα νέα πυραυλικά συστήματα θα πρέπει να αντέχουν σε υψηλότατες θερμοκρασίες και να είναι εξαιρετικά ευέλικτα για τον εντοπισμό των στόχων.
Ο ρόλος των hypersonic συστημάτων είναι η ακριβής στόχευση με μεγάλες ταχύτητες, ικανές να διασπάσουν το επίγειο ή διαστημικό αντιπυραυλικό σύστημα του αντιπάλου. Σε αντίθεση με τους βαλλιστικούς πυραύλους, οι οποίοι πετούν σε ένα τόξο ψηλά στο διάστημα, οι υπερ-υπερηχητικοί πύραυλοι πετούν σε χαμηλότερη τροχιά για να φτάσουν στον στόχο το συντομότερο δυνατό. Σε σύγκριση με τους βαλλιστικούς πυραύλους των οποίων ο στόχος καθορίζεται από μια φυσική καθορισμένη πορεία, στις πολλαπλές υπερ-υπερηχητικές ιπτάμενες κεφαλές που απελευθερώνονται από τους διηπειρωτικούς πυραύλους ICBM oι στόχοι είναι άγνωστοι και πολλοί, καθώς αυτά τα hypersonic οχήματα μπορούν να κάνουν ελιγμούς και να αλλάξει το κάθε ένα από αυτά πορεία κατά την πτήση.
Η ανάπτυξη hypersonic συστημάτων μειώνει στο ελάχιστο τον χρόνο αντίδρασης, ο οποίος είναι συνδυασμός της παρατήρησης, του προσανατολισμού, της απόφασης και της πράξης, στην πραγματικότητα ο χρόνος απόφασης και πράξης μειώνεται σε μερικά δέκατα του δευτερολέπτου, κάτι στο οποίο είναι αδύνατο να αποκριθεί ο ανθρώπινος παράγοντας. Αυτό σημαίνει ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί πλέον να παίξει κάποιον ρόλο και μόνο συστήματα τεχνητής νοημοσύνης ικανά να αποφασίσουν σε κλάσματα του δευτερολέπτου θα είχαν (ίσως) δυνατότητα αντίδρασης.
Πάντως οι στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες και οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ δεν θα έπρεπε να εκφράζουν «έκπληξη» για τις δυνατότητες τη Κίνας στον τομέα των hypersonic οπλικών συστημάτων, καθώς είναι γνωστό ότι το Πεκίνο έχει κατασκευάσει την μεγαλύτερη αεροδυναμική σήραγγα του κόσμου στην οποία δύνανται να εκτελούνται προσομοιώσεις υπερ-υπερηχητικών ταχυτήτων έως 12χλμ ανά δευτερόλεπτο, δηλαδή 35 Mach.
Η κατασκευή αυτή ξεπερνά τις δυνατότητες της πιο ισχυρής αεροδυναμικής σήραγγας των ΗΠΑ, η οποία παρέχει ταχύτητες 30 Mach. Οι Κινέζοι ήδη από το 2019 παρουσίασαν τον διηπειρωτικό βαλλιστικό πύραυλο Dongfeng-41 με βεληνεκές 12.000 έως 15.000 χλμ και ο οποίος μπορεί να φτάσει στις ΗΠΑ σε μισή ώρα. Ο Dongfeng-41 μπορεί να φέρει έως και 10 πυρηνικές κεφαλές και μπορεί να εκτοξευτεί από κινητές εξέδρες εκτόξευσης ή σιλό, συγκαταλέγεται δε στους πλέον ισχυρούς πυραύλους στον κόσμο.
Οι επιτυχίες των ΗΠΑ σε αυτό τον τομέα των εξοπλισμών δεν είναι ενθαρρυντικές. Το 2011 το Πεντάγωνο δοκίμασε με επιτυχία τον hypersonic πύραυλο AHW (Advanced Hypersonic Weapon), αφού το 2010 είχε αποτύχει με την εκτόξευση του HTV-2 (Hypersonic Technology Vehicle) από διηπειρωτικό πύραυλο, όχημα το οποίο ήταν σχεδιασμένο να αναπτύξει ταχύτητα 20 Mach. Σύμφωνα με πληροφορίες μια πρόσφατη δοκιμή του hypersonic οχήματος X-51A (Wave Rider) της Boeing, το οποίο ανέπτυξε ταχύτητα πάνω από 5 Mach, ήταν επιτυχής. Γεγονός είναι ότι όλες οι προσπάθειες βρίσκονται σε αναπτυξιακό στάδιο και η εισαγωγή υπερ-υπερηχητικών όπλων στο αμερικανικό οπλοστάσιο δεν θα γίνει πριν το τέλος της δεκαετίας.
Η εισαγωγή υπερ-υπερηχητικών οπλικών συστημάτων σε επιχειρησιακή λειτουργία αλλάζει το παγκόσμιο στρατηγικό τοπίο. Οι παράγοντες όπως συμπιεσμένος χρόνος αντίδρασης, αυξημένη επίδραση αποτροπής, αυξανόμενη ασάφεια περί συμβατικής ή πυρηνικής επίθεσης, μειώνουν την στρατηγική σταθερότητα μεταξύ των κρατών, ανεξάρτητα από το αν ή όχι τα κράτη διαθέτουν υπερ-υπερηχητικό οπλοστάσιο. Η υπερ-υπερηχητική ταχύτητα και η σχεδόν ανύπαρκτη ορατότητα αυτών των οπλικών συστημάτων σε σύγκριση με τους προκατόχους τους, προκαλούν την πιο εμφανή αλλαγή στο στρατηγικό τοπίο.
Τα υπερ-υπερηχητικά όπλα φέρνουν την επανάσταση στην διοίκηση και τον έλεγχο των στρατιωτικών δυνάμεων και την γεωπολιτική δυναμική. Η απόκτηση κυριαρχίας στην εφαρμογή της υπερ-υπερηχητικής τεχνολογίας έχει σημαντικότατες γεωπολιτικές συνέπειες, δημιουργώντας μια ανισορροπία ισχύος, όπως δεν έχει παρατηρηθεί ποτέ στην ιστορία του 20ου αιώνα.
Η εγγυημένη ικανότητα πρώτης επίθεσης (first strike) ανατρέπει τις τρέχουσες στρατηγικές πυρηνικής αποτροπής και σίγουρα αυξάνει την διεθνή αστάθεια.
Γ. Λιναρδής
