Τελικά, δεν είναι μόνον στην γεωγραφία που υστερούν οι πρωθυπουργοί.
Θυμίζω ότι ο κ. Μητσοτάκης θεωρεί την Πορτογαλία Μεσογειακή χώρα (!) και ο κ. Τσίπρας είχε πει σε λόγο του στην Αλεξανδρούπολη ότι βρίσκεται στο ανατολικότερο λιμάνι της Ε.Ε. αγνοώντας προφανώς ότι ανατολικότερα της Αλεξανδρουπόλεως βρίσκονται η Μυτιλήνη, η Χίος, η Ικαρία, η Σάμος, η Λέρος, η Κάλυμνος, η Κως, η Τήλος, η Σύμη, η Ρόδος, η Αστυπάλαια, η Κάρπαθος, η Σητεία και φυσικά η Κύπρος !!!
Εκτός λοιπόν της γεωγραφίας, φαίνεται ότι οι πρωθυπουργοί της χώρας έχουν επιτακτική και άμεση ανάγκη, φροντιστηρίου και στα μαθηματικά. Και αναφέρομαι στην απλή αριθμητική, όχι σε τίποτε δύσκολες εξισώσεις δευτέρου βαθμού.
Έτσι, μετά τον κ. Μητσοτάκη που στο παρελθόν σε ομιλία του στην ΔΕΘ, απευθυνόμενος σε όσους χρωστούν 3.000€ είχε πει:
«Τους λέω ξεκάθαρα ότι οι παλιές οφειλές πρέπει να πάψουν να είναι θηλιά στο λαιμό τους. Θα καθιερώσουμε μιαν ενιαία ρύθμιση 120 δόσεων με ελάχιστη καταβολή 20€ το μήνα».
Μόνο που 120 δόσεις επί 20€ μας κάνουν 2.400€ κι όχι 3.000€ !!!
Αναπόφευκτα λοιπόν συμπεραίνουμε ότι, είτε ο Πρωθυπουργός δεν γνωρίζει πρόσθεση και πολλαπλασιασμό είτε πρότεινε σε κεφάλαιο 2.400€ να πληρωθούν 600€ τόκοι (25%) για να φύγει έτσι, η θηλιά από τον λαιμό !?!
Μετά λοιπόν την «δημιουργική τραπεζική λογιστική» του κ. Μητσοτάκη, που σημειωτέων ότι μεταξύ άλλων είναι κι απόφοιτος του Harvard, ήρθε προ ημερών η «δημιουργική αριθμητική δικαιοσύνης» του κ. Τσίπρα -ο οποίος είναι απόφοιτος Πολυτεχνείου- και προσπαθώντας να υπεραμυνθεί της αλλαγής του ποινικού Κώδικα που έκανε η κυβέρνησή του είπε:
«Ναι μεν μειώσαμε την μέγιστη ποινή από 20 σε 15 χρόνια φυλάκισης, αλλά αυξήσαμε τον χρόνο που εκτίουν από το 1/3 στα 2/5, άρα αυστηροποιήσαμε τον νόμο».
Μόνο που 20 επί 1/3 μας κάνει 6,7 χρόνια ενώ 15 επί 2/5 μας κάνει 6 χρόνια !!!
Συζητώντας με γνωστούς, οι απόψεις που άκουσα για το θέμα διίστανται. Κάποιοι μένουν μετέωροι, χωρίς σχόλια μπροστά σε τέτοιο πρόβλημα, να αιωρούνται ανάμεσα στον θυμό και το σοκ, κάποιοι τους θεωρούν αγράμματους, άλλοι πάλι, τους θεωρούν κυνικούς, που από βήματος δεν διστάζουν να πουν ό,τι χοντράδα τους έρθει εκείνη την στιγμή στο κεφάλι, χωρίς ενδοιασμό και θεωρώντας ότι απευθύνονται σε κοπάδια αιγοπροβάτων κι όχι πολίτες.
Εγώ προτείνω, να κάνουν άμεσα, ιδιαίτερα στα μαθηματικά.
Δεν είναι δυνατόν να περιδιαβαίνουν τα διεθνή φόρα και να διαπραγματεύονται σημαντικότατα και ιδιαιτέρως πολύπλοκα και περίπλοκα οικονομικά μεγέθη, επενδύσεις, δανεισμούς, χρηματοδοτήσεις, φόρους και διεθνείς ισοτιμίες αλλά να μην μπορούν να μετρήσουν τα δάχτυλά τους, χωρίς να κάνουν λάθος.
Αναμφίβολα πάντως, κάτω από αυτό το πρίσμα, πρέπει να παραδεχτούμε ότι και οι δύο είναι εξαιρετικά επιτυχημένοι στον ρόλο τους. Αν δηλαδή υπάρχει τέτοιο βασικό έλλειμα γνώσεων, τότε θα μπορούσαμε να είμαστε σε σαφώς χειρότερη κατάσταση ως χώρα. Μάλλον τα έχουν καταφέρει πολύ καλά, συγκριτικά με τις αντικειμενικές δυνατότητές τους.
Είναι βέβαια μεγάλο κρίμα για τους Έλληνες. Στα αλήθεια, δεν αξίζουμε τέτοια αντιπροσώπευση.
Εδώ, είναι η χώρα της διανόησης, των μεγάλων γεωγράφων, μαθηματικών και επιστημόνων, πριν καν ανακαλυφθεί ο όρος «επιστήμη».
Τι έχει συμβεί άραγε; Καλοπροαίρετα αναρωτιέμαι. Πως φθάσαμε σε τόσο χαμηλό επίπεδο;
Πως είναι δυνατόν να αποδεχόμαστε τέτοια λάθη; Πως είναι δυνατόν να χειροκροτούμε και να εμπιστευόμαστε για ηγέτες, ανθρώπους που αγνοούν ακόμη και την βασική διδακτέα ύλη του δημοτικού σχολείου;
Υπάρχει ένα αξίωμα στην διοίκηση (administration όπως θα έλεγαν στο Harvard) που λέει ότι: είναι καλύτερα να μην έχεις καθόλου Διευθυντή από το να έχεις έναν κακό Διευθυντή.
Όμως το ζήτημα παραμένει και είναι εξαιρετικά σοβαρό. Τι άλλο άραγε περιμένει αυτό τον δύσμοιρο λαό στο μέλλον; Τι άλλο πρέπει να μας συμβεί, για να αποφασίσουμε να αναλάβουμε τις ευθύνες μας ως Έλληνες πολίτες και να ξεκαθαρίσουμε την ήρα από το σιτάρι της πολιτικής;
Πότε θα σταματήσουμε να παρασυρόμαστε από μιαν σφοδρή πολιτική δύνη, που μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην τρύπα του χάους και να απαιτήσουμε, άξια, ικανή και αποτελεσματική εκπροσώπηση των συμφερόντων μας;
Κάποια στιγμή -στο πολύ κοντινό μέλλον- όλα αυτά θα φέρουν έναν πολύ ακριβό λογαριασμό και τότε καμία «δημιουργική λογιστική» δεν θα μπορεί ούτε να τα μπαλώσει, ούτε να μας σώσει.
Ελπίζω να προβληματιστούμε γόνιμα, πριν η κατάσταση γίνει ανεπίστρεπτη.
Αχιλλέας Ξανθάκης
