Σαφώς, ο συνεχιζόμενος αγών εναντίον της παραλλαγής-μεταλλάξεως δέλτα του κοροναϊού θα διατηρήσει αδιάπτωτον την υφισταμένην αβεβαιότητα στην παγκόσμιο οικονομία μέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους. Επίσης παραμένει ικανός ο συναφής κίνδυνος διακοπής των «αλύσων εφοδιασμού» λόγω της πανδημίας και λόγω άλλων διαρθρωτικών παραγόντων.
[Ως «Άλυσος Εφοδιασμού» στο εμπόριον, νοείται ένα πολυεπίπεδο και πολυσύνθετο σύστημα οργανώσεων, ανθρώπων, δραστηριοτήτων, πληροφοριών και πόρων που εμπλέκονται στην παροχή ενός προϊόντος ή μιας υπηρεσίας σε έναν καταναλωτή. Οι δραστηριότητες της αλύσου εφοδιασμού περιλαμβάνουν την μετατροπή φυσικών πόρων, πρώτων υλών και συστατικών σε τελικό προϊόν και την παράδοσή του στον τελικό πελάτη].
Η συνεχιζομένη ισχυρά οικονομική πίεση, αλλά και τα χαμηλά ποσοστά εμβολιασμού θα αναγκάσουν ορισμένες χώρες με εξαγωγικό προσανατολισμόν, ειδικώς στην Νοτιοανατολικήν Ασία, να αναπροσαρμόσουν τις στρατηγικές τους περί του μετριασμού της COVID-19, εκκινούσες μια σταδιακή στροφή προς μια νέα στρατηγική «συζείν με την COVID» (όπου βεβαίως αυτή είναι πολιτικώς εφικτή και βιώσιμος). Ταυτοχρόνως, τα υψηλά επίπεδα ελείμματος δαπανών σε ολόκληρο την Ευρωπαϊκή Ένωση θα βοηθήσουν να διατηρηθεί η οικονομία σε θετική κατεύθυνση, αλλά συνάμα θα αυξηθεί και ο κίνδυνος μίας μελλοντικής χρηματοπιστωτικής κρίσεως. Η κλιματική αλλαγή θα αποτελέσει το επίκεντρον της συνόλου δραστηριότητος για πολλές κυβερνήσεις, ενώ η αντίστοιχος διάσκεψη του ΟΗΕ στην Γλασκώβη της Σκωτίας θα πραγματοποιηθεί στις αρχές Νοεμβρίου.
[Η Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή του 2021, γνωστή και ως COP26, είναι η 26η διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή. Έχει προγραμματισθεί να διεξαχθεί στην πόλη της Γλασκώβης της Σκωτίας μεταξύ 31 Οκτωβρίου και 12 Νοεμβρίου 2021, υπό την προεδρία του Ηνωμένου Βασιλείου. Η διάσκεψη πρόκειται να ενσωματώσει την 26η «Διάσκεψη των Μερών» (COP – Conference of the Parties) στην Σύμβαση -πλαίσιον των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή (UNFCCC- United Nations Framework Convention on Climate Change ), τνη 16η συνάντηση των μερών του «Πρωτοκόλλου του Κιότο» (CMP16) και την τρίτη συνάντηση των μερών της συμφωνίας των Παρισίων (CMA3).]
Οι πρωτοβουλίες περί κλιματικής αλλαγής προσκρούουν σε …. τοίχο: Το επερχόμενο συνέδριον της κλιματικής αλλαγής στην Γλασκώβη θα επισημάνει τις υπόλοιπες αποκλίσεις μεταξύ των βορείων και νότιων χωρών, καθιστούν δυσχερές για τις κυβερνήσεις να εύρουν συναίνεση σχετικώς με την χρηματοδότηση πρωτοβουλιών για την μείωση του άνθρακος. Η διάσκεψη COP26 της 1ης Νοεμβρίου στη Γλασκώβη θα ενισχύσει την αυξανομένη δυναμική προς τις κλιματικές πρωτοβουλίες στον ιδιωτικό τομέα και σε μεγάλο μέρος του ανεπτυγμένου κόσμου. Ωστόσον, χωρίς την δυναμική των απαιτουμένων πενταετών ενημερώσεων μετά την Συμφωνία των Παρισίων, οι οποίες περιγράφουν νέους κλιματικούς στόχους και την πρόοδον που επήλθεν προ της Γλασκώβης, η διάσκεψη μάλλον θα επιβεβαιώσει το υφιστάμενον χάσμα μεταξύ του ανεπτυγμένου και του αναπτυσσόμενου κόσμου όσον αφορά στην χρηματοδότηση του κλίματος.
Παρ’ όλον που η πρόσφατος έκθεση της «Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Κλιματικήν Αλλαγή» («Intergovernmental Panel on Climate Change» – IPCC) ετόνισεν τον επείγοντα χαρακτήρα και την σοβαρότητα της κλιματικής κρίσεως, οι οικονομικοί περιορισμοί στον αναπτυσσόμενο κόσμο θα περιορίσουν την πρόοδο στον «παγκόσμιο νότο». Ενώ ο ιδιωτικός τομεύς θα συνεχίσει να παρουσιάζει πρωτοβουλίες για την μείωση των εκπομπών, η αργή οικονομική ανάκαμψη από την πανδημία της COVID-19 θα καταστήσει δύσκολη την εξασφάλιση χρηματοδοτήσεως σχετικώς με το κλίμα για τον αναπτυσσόμενο κόσμο.
[Η IPCC είναι επιστημονική διακυβερνητική επιτροπή υπό την αιγίδα του ΟΗΕ. Ιδρύθη το 1988 από τον «Παγκόσμιον Μετεωρολογικόν Οργανισμό» και το «Πρόγραμμα Περιβάλλοντος» του ΟΗΕ. Αυτοί οι δύο σχηματισμοί καθώς και εθελοντικές συνεισφορές κυβερνήσεων χρηματοδοτούν τις δραστηριότητες της επιτροπής. Σκοπός της είναι η ενδελεχής αξιολόγηση της επιστημονικής γνωστικής βάσεως και των ερευνών των διεξαγομένων περί την μελέτη των κλιματικών αλλαγών. Αξιολογεί τις προερχόμενες από ανθρωπίνη δραστηριότητα συνέπειες των κλιματικών μεταβολών, μελετώντας τις πιθανές πολιτικές και δράσεις αντιμετωπίσεως των ενδεχόμενων κινδύνων. Οι εκθέσεις της IPCC αποτελούν σημείον αναφοράς για ζητήματα απτόμενα της παγκοσμίου θερμάνσεως και ερείδονται επί επιστημονικών δημοσιεύσεων ειδικών ερευνητών.]
Αν και η δυναμική προς τους συναφείς φιλοδόξους και ευγενείς κλιματικούς στόχους και σκοπούς θα συνεχισθεί έως και την διάσκεψη της Γλασκώβης, η ιδία η συνάντηση θα είναι μια σκληρά και λεπτομερής υπενθύμιση των υπολειπομένων εκκρεμοτήτων, διαφορών και δυσκολιών, οι οποίες σχετίζονται με την αναγκαιότητα χρηματοδοτήσεως κλιματικών πρωτοβουλιών στον αναπτυσσόμενο κόσμο.
Η εμμένουσα εστίαση των ΗΠΑ στον Ειρηνικόν ως πεδίον πολυσυνθέτου και πολυεπιπέδου γεωστρατηγικής και γεωοικονομικής δραστριότητος θα συνεχισθεί κλιμακουμένη, καθώς η κυβέρνηση Μπάϊντεν προετοιμάζεται για το 2022 και για το τέλος της υπαρχούσης εμπορικής συμφωνίας με την Κίνα. Αναμένεται ότι η Ουάσινγκτον να συνεχίσει την σκληροπυρηνική της προσέγγιση, περιορίζουσα το περιθώριον για διμερή συνεργασία με το Πεκίνο σε όλα τα θέματα, (συμπεριλαμβανομένης δυστυχώς και της κλιματικής αλλαγής). Οι εταιρείες θα πρέπει επίσης να εξετάσουν έναν ηυξημένο κίνδυνο για την συνέχεια των επιχειρήσεών τους, ο οποίος σχετίζεται με τις τρέχουσες ρυθμιστικές μεταρρυθμίσεις της Κίνας και την εκστρατείαν «πολιτιστικής καθαρότητος», που θα θέσει υπό το «μικροσκόπιον» τους καθορισμένους τομείς.
Παρά το ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα συνεχίσουν να στρέφουν τις προτεραιότητές τους προς την Ασία, βεβαίως ο ρόλος των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή δεν εξαφανίζεται, καθώς πρωτίστως συνεχίζει αμετάβλητος η προστατευτική συμπόρευσή τους με το Ισραήλ. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα συμμετάσχουν σε τρέχουσες διαπραγματεύσεις με το Ιράν στο πλαίσιον του «Κοινού Συνολικού Σχεδίου Δράσεως» (Joint Comprehensive Plan of Action). Επειδή μια αμέσως προσεχής συμφωνία είναι απίθανος, ευλόγως η Τεχεράνη θα συνεχίσει τις «παρενοχλητικές και διαρρηκτικές» της τακτικές στον Κόλπο.
Οι Ταλιμπάν θα χρησιμοποιήσουν το αμέσως προσεχές διάστημα ώστε να αρχίσουν να καθορίζουν τα διαπιστευτήρια της διακυβερνήσεώς τους απέναντι στις εσωτερικές κοινωνικές πιέσεις και τον διεθνή έλεγχο. Αναμένεται ότι μάλλον η διεθνής βοήθεια προς το Αφγανιστάν θα συνεχισθεί, καθώς οι Ταλιμπάν συνεργάζονται διπλωματικώς με κάποιες ξένες δυνάμεις, αλλά και η καταστολή των διαφωνιών στην χώρα θα συνεχισθεί, ενδεχομένως δε να επεκταθεί και σε γειτονικά κράτη – δημιουργούσα μιαν επίμονον απειλή ασφαλείας για τα κράτη της Κεντρικής Ασίας. Στη Νότιον Αμερική, οι πολιτικές και οικονομικές κρίσεις, τόσον στην Αργεντινή όσον και στην Βραζιλία αλλά και η συνταγματική μεταρρύθμιση στην Χιλή θα κρατήσουν τις περιφερειακές δυνάμεις εστιασμένες εσωτερικώς.
Ένα περιβάλλον μάλλον εχθρικόν για τους Αφγανούς μετανάστες : Οι κυβερνήσεις στη Νότιον Ασία, στην Μέσην Ανατολή, στην Ευρώπη και σε άλλα μέρη του κόσμου θα προσπαθήσουν να ελαχιστοποιήσουν την άφιξη των Αφγανών μεταναστών, όσον το δυνατόν περισσότερον. Δεκάδες χιλιάδες Αφγανοί εγκατέλειψαν την χώρα μετά την κατάληψη της εξουσίας από τους Ταλιμπάν, είναι δε πιθανότατο να το επιχειρήσουν ακόμη περισσότεροι. Αλλά καθώς ευρίσκουν τα αεροπορικά ταξίδια ολοέν και δυσχερέστερον, πάμπολλοι θα προσπαθήσουν να διαφύγουν μέσω ξηράς, ειδικώς στο Πακιστάν (όπου υπάρχει πληθώρα Παστούν φυλετικών ομογενών τους) και στο Ιράν. Και οι δύο αυτές χώρες θα διστάσουν να επιτρέψουν την είσοδο νέων μεταναστών σε μεγάλον αριθμό, είναι δε λίαν πιθανόν να περιορίσουν τις αφίξεις εν όσω επιδιώκουν να καθορίσουν τις ιδικές τους πολιτικές έναντι της νέας κυβερνήσεως των Ταλιμπάν.
Ενώ είναι πιθανόν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να επανεγκαταστήσουν μερικούς Αφγανούς, θα προσπαθήσουν να αποφύγουν την επανάληψη της προσφυγικής κρίσεως της περιόδου 2015-2016. Αντ’ αυτού, θα προσφέρουν οικονομική βοήθεια σε χώρες όπως το Πακιστάν, το Ιράν και η Τουρκία για να φιλοξενήσουν τους Αφγανούς μετανάστες και να τους εμποδίσουν να επιχειρούν να εισέλθουν σε ευρωπαϊκόν έδαφος. Εν τω μεταξύ, η κυβέρνηση της Λευκορωσίας ημπορεί να προσπαθήσει να εκμεταλλευθεί την κρίση στο Αφγανιστάν διοχετεύουσα τους Αφγανούς μετανάστες στις χώρες της Βαλτικής Ευρωπαϊκής Ενώσεως μέσω της Λευκορωσίας, αν και ο αντίκτυπος είναι πιθανόν να είναι μέτριος, δεδομένου ότι χώρες όπως η Πολωνία και η Λιθουανία έχουν αυξήσει εντόνως τους ελέγχους στα σύνορά τους και μάλλον θα φανούν λίαν πρόθυμες να εκδιώξουν τους μετανάστες που εισέρχονται στο έδαφός τους.
Μια σκληρά γραμμή στις εν γένει εμπορικές εκμεταλλεύσεις : Η κυβέρνηση του Μπάϊντεν θα συνεχίσει να προσπαθεί να επιλύσει τις εμπορικές διαφορές της με τους δυτικούς συμμάχους της, καθώς ετοιμάζεται να υιοθετήσει μια σκληροτέρα στάση εναντίον της Κίνας στο εμπόριον μόλις τελειώσει η πρώτη φάση της μεταξύ τους εμπορικής συμφωνίας στα τέλη του 2021. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρωπαϊκή Ένωση πιθανότατα θα καταλήξουν έως το τέλος του έτους σε συμφωνία για την αναστολή ή τη χαλάρωση των δασμών των ΗΠΑ στον ευρωπαϊκό χάλυβα και στο αλουμίνιον. Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι απίθανο να καταργήσουν εντελώς τους δασμούς ενώ οι περισσότεροι κατασκευαστές των ΗΠΑ θα το προετίμων, όμως η συνακόλουθος μείωση των τιμολογίων θα απεξένωνε το ισχυρόν λόμπι του χάλυβος και τα εργατικά συνδικάτα. Ο Λευκός Οίκος είναι πιθανόν να εφαρμόσει σύστημα ποσοστώσεων στον ευρωπαϊκόν χάλυβα και στο αλουμίνιον.
Μέχρι το τέλος του έτους ο «Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Αναπτύξεως» (ΟΟΣΑ) θα σημειώσει πιθανότατα πρόοδον στις διαπραγματεύσεις για την μεταρρύθμιση της παγκοσμίου «φορολογικής αρχιτεκτονικής», αλλά ορισμένες χώρες, όπως π.χ. η Ιρλανδία, είναι απίθανον να συμμετάσχουν στην πρωτοβουλίαν αυτή λόγω ανησυχιών σχετικώς με τον αντίκτυπο στην «επενδυτικήν ελκυστικότητά» τους. Ακόμη και εάν επιτευχθεί συμφωνία, θα υπάρξουν ποικίλες υλικοτεχνικές προκλήσεις για την εφαρμογή της στις ΗΠΑ, ενώ πολλές χώρες ενδέχεται να μην τηρήσουν τις υποσχέσεις τους για κατάργηση των φόρων ψηφιακών υπηρεσιών τους οποίους έχουν εισαγάγει τα τελευταία πέντε έτη. Οι Ηνωμένες Πολιτείες ενδέχεται να ολοκληρώσουν την οκτάμηνο αναθεώρηση της εμπορικής πολιτικής τους με την Κίνα και να εκκινήσουν μια νέαν έρευνα κατά της χρήσεως επιδοτήσεων από την Κίνα για την στήριξη στρατηγικών βιομηχανιών. Μια τέτοια έρευνα είναι απίθανο να ολοκληρωθεί συντόμως. Εάν συνέβαινε κάτι τέτοιο, θα εσήμαινε ότι η Ουάσιγκτον ετοιμάζεται για όλως επιθετική εμπορική πολιτική στο επόμενον έτος και ότι είναι όλως απίθανος μια σημαντική μείωση των δασμών στην Κίνα.
Ένα σοβαρόν ενδεχόμενον ενδημικής COVID-19 διαγράφεται στον ορίζοντα : Η παραλλαγή – μετάλλαξη δέλτα του κορωναϊού θα συνεχίσει να τροφοδοτεί την εξάπλωση της COVID-19, κυρίως σε μη εμβολιασμένους πληθυσμούς σε ολόκληρον τον κόσμο, αλλά και να δημιουργεί κινδύνους διακοπής της αλύσου εφοδιασμού. Τα ποσοστά εμβολιασμού, τα μέτρα κοινωνικής αποστάσεως και οι νέες μεταλλάξεις του ιού θα παραμείνουν οι βασικοί παράγοντες που πρέπει να προσεχθούν όσον αφορά στην εξάπλωση του ιού. Η πιθανή έγκριση των παιδικών εμβολιασμών κατά του ιού που προκαλεί την COVID-19 στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε άλλες ανεπτυγμένες χώρες θα επιταχύνει τις προσπάθειες περιορισμού, αλλά ο δισταγμός περί των εμβολιασμών στον ανεπτυγμένο κόσμο και οι δυσκολίες αποκτήσεως και διανομής εμβολίων στις αναδυόμενες οικονομίες θα περιορίσουν την παγκοσμία προσπάθεια για τον τερματισμόν της πανδημίας.
Στο άμεσον μέλλον, ο κίνδυνος προσθέτων διαταραχών στην άλυσον εφοδιασμού θα παραμείνει υψηλός, ειδικώς σε χώρες που είναι αδιάφορες απορριπτικές προς για τον εφοδιαστικόν κίνδυνον, όπως επί παραδείγματι η Κίνα, χώρες οι οποίες μάλιστα διατηρούν και αυστηρές στρατηγικές «κλειδώματος». Ο κίνδυνος θα μειωθεί κάπως, προς το τέλος του έτους, καθώς άλλα έθνη, ειδικώς στην σκληρώς πληγείσα Νοτιοανατολικήν Ασία, μετατοπίζουν τη στρατηγική τους από την εφαρμογή αυστηρών περιορισμών στην εκμάθηση του «συζείν» με την COVID-19 προκειμένου να προστατεύσουν τις οικονομίες τους. Αλλά ακόμη και με την νέα προσέγγιση περί της COVID-19, οι διαταραχές που σχετίζονται με διαρθρωτικά ζητήματα και οι προσπάθειες να δοθεί έμφαση στην επικαιρότητα θα επιμείνουν και στο νέον έτος.
Η παγκόσμιος οικονομική ανάπτυξη θα επιβραδυνθεί εν μέσω της ανανεωθείσης αβεβαιότητος για την COVID-19 : Η παραλλαγή – μετάλλαξη δέλτα θα παραμείνει η κυρία πηγή παγκοσμίου οικονομικής αβεβαιότητος εν μέσω του αυξανομένου πληθωρισμού, των συμφορήσεων της εφοδιαστικής αλύσου και των ελλείψεων εργασίας. Ενώ η παγκόσμιος οικονομία αναπτύσσεται με τον ταχύτερον συνολικόν ρυθμόν από τα τέλη της δεκαετίας του 1970, η πανδημία θα παραμείνει ο μεγαλύτερος παράγων που δημιουργεί αβεβαιότητα. Εν τω μεταξύ, η παγκόσμιος συνολική ζήτηση ανακάμπτει γρηγορότερον από την προσφορά, γεγονός που δημιουργεί εμπόδια στην παραγωγή και στην διανομή, καθώς και ελλείψεις εργατικού δυναμικού που ασκούν ανοδική πίεση στις τιμές και αυξάνουν τον κίνδυνο να ενσωματωθεί ο πληθωρισμός και να επιβραδύνει περαιτέρω την πραγματικήν ανάπτυξη.
Με υψηλά επίπεδα δημοσίου χρέους, ειδικώς στις ανεπτυγμένες οικονομίες, οι μεγάλες κεντρικές τράπεζες θα μειώσουν τις επεκτατικές νομισματικές τους πολιτικές, οι οποίες αυξάνουν τις συναλλαγματικές πιέσεις στις αναδυόμενες αγορές και στις αναπτυσσόμενες οικονομίες (που αντιμετωπίζουν επίσης υψηλότερον πληθωρισμό). Ενώ η ανάπτυξη στις Ηνωμένες Πολιτείες και στην Κίνα θα παραμείνει σχετικώς υψηλή, πιθανότατα θα επιβραδυνθεί, καθώς τα ζητήματα της αλύσου εφοδιασμού περιορίζουν την παραγωγή.
Εν τω μεταξύ, η ανάκαμψη της Κίνας παραμένει άνισος και η οικονομία της φαίνεται να επιστρέφει σε μακροπρόθεσμες τάσεις βασιζόμενες σε επενδύσεις στις υποδομές, στην ανάπτυξη της ιδιοκτησίας και στην καθοδηγουμένη από τις εξαγωγές ανάπτυξη. Ο συνδυασμός της «συμπιέσεως» των ιδιοκτησιακών επενδύσεων, καθώς και της εισαγωγής μεγαλυτέρων ρυθμίσεων επί των εταιρειών τεχνολογίας θα ημπορούσε να επιβραδύνει περαιτέρω την κατανάλωση, οπότε και να καθυστερήσει την εξισορρόπηση της οικονομίας.
Τα υψηλά ποσά εσωτερικού χρέους αντιπροσωπεύουν μια σημαντικήν απειλή για την οικονομία, καθώς οι αυξανόμενες τιμές δεν μεταβιβάζονται στους εγχωρίους καταναλωτές, που υπονομεύουν την χρηματοπιστωτική σταθερότητα των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων. Είναι λοιπον πολύ πιθανή η συνέχιση των κυβερνητικών παρεμβάσεων στην οικονομία για την πρόληψη ή την αποτόνωση των διαβοήτων «φυσαλίδων».
Ενώ η Ευρώπη εξήλθεν από την ύφεση στις αρχές του έτους, η παραγωγή της παραμένει υπό τα επίπεδα προ της πανδημίας. Οι εκστρατείες εμβολιασμού της προσφάτως ανέπτυξαν ικανή δυναμική, (αν και η πρόοδος τους είναι άνισος μεταξύ των χωρών), επίσης δε ο ψυχρότερος καιρός θα ημπορούσε να φέρει νέες εστίες κορωνοϊού. Οι διαταραχές της εφοδιαστικής αλύσου επιβραδύνουν την ευρωπαϊκήν ανάπτυξη όπως αλλού και ο πληθωρισμός υπερβαίνει τους στόχους της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τραπέζης, αν και είναι απίθανον ότι θα τελειώσει προώρως το «εύκολον χρήμα».
Η οικονομική πρόοδος διαφέρει περισσότερον μεταξύ των «αναδυομένων αγορών και των αναπτυσσομένων χωρών» (EMDE – Emerging Markets and DEeveloping countries), οι οποίες εξακολουθούν να αποκλίνουν σε μεγάλον βαθμόν από τα ποσοστά εμβολιασμού, οπότε και είναι περισσότερον ευάλωτες σε νέα κρούσματα και αποκλεισμούς λόγω της COVID-19. Ο πληθωρισμός αποτελεί ιδιαιτέρα ανησυχία στην Λατινικήν Αμερική, όπου οι ρυθμοί επενδύσεων και η ανάπτυξη υστερούν σαφώς εν συγκρίσει με τις παγκόσμιες τάσεις.
Εις ότι αφορά στις εξωτερικές επιδράσεις της οικονομίας των ΗΠΑ, πρυτανευούσης δυνάμεως του φιλελευθέρου καπιταλισμού, επισημαίνεται ότι η μείωση και η τελική διακοπή των αγορών περιουσιακών στοιχείων από την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ των ΗΠΑ (την … «συνομωσιολογικώς» διαβόητον Federal Reserve) η οποία περισφίγγει την παγκόσμιον ρευστότητα και τελικώς οδηγεί σε υψηλότερα επιτόκια, θα επηρεάσει σαφώς τις συναλλαγματικές ισοτιμίες των EMDE και θα ημπορούσε επίσης να προκαλέσει φυγή κεφαλαίων από αυτές, γεγονός που θα επιβραδύνει έτι περαιτέρω την ανάπτυξή τους.
Καθώς τα έκτακτα χρηματοοικονομικά μέτρα ευρίσκονται ακόμη εν εξελίξει, η παγκόσμιος «αρχιτεκτονική» για την αντιμετώπιση κρατικών χρηματοπιστωτικών ζητημάτων θα ημπορούσε να δοκιμασθεί βαρύτερον, κατ΄ αρχάς με την (λίαν) πιθανή διαπραγμάτευση της … ραγδαίως φθινούσης Ζάμπια για ένα νέο πρόγραμμα οικονομικής και διαρθρωτικής προσαρμογής στους τελευταίους μήνες του 2021 ή στις αρχές του 2022, υποστηριζόμενο από το «φιλαάνθρωπον» ΔΝΤ. Μια αναγκαία αναδιάρθρωση του εξωτερικού χρέους της Ζάμπια δεν θα περιλαμβάνει μόνον τους παραδοσιακούς επισήμους πιστωτές της, αλλά και τις μεγάλες απαιτήσεις από την Κίνα και τον ιδιωτικόν τομέα που θα ημπορούσαν να δοκιμάσουν την παγκόσμιο συνεργασία υπ’ αυτό το οποίον η G-20 έχει δηλώσει ως κοινό πλαίσιο αντιμετωπίσεως της κρατικής φερεγγυότητος.
Παρά τον αριθμόν ρεκόρ των κρατικών αθετήσεων (συμφωνιών χρεών – δανεισμών) το 2020, (κυρίως λόγω της πανδημίας της COVID-19), την οικονομική πίεση στις EMDE την διεχειρίσθησαν (κατά μεγάλο μέρος) με επισήμως συγκροτηθείσες υπηρεσίες αναστολής χρέους (όπως π.χ., η «Πρωτοβουλία Υπηρεσίας Αναστολής Χρέους των G-20» – «G-20’s Debt Service Suspension Initiative») και με την δημιουργίαν 650 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε νέα διεθνή αποθεματικά περιουσιακών στοιχείων από το «Διεθνές Νομισματικό Ταμείο» (IMF) !
Δεν πρέπει να προβαίνουμε σε ευχολογιακές προσεγγίσεις και αποτιμήσεις της περιρρεούσης πραγματικότητος : Προφανώς, έως τούδε, το «υπό διαρκή κρίση» διεθνές πλουτοκρατικό κεφαλαιοκρατικόν σύστημα αυτορυθμίζεται ομοιοστατικώς και αναζωογονείται … ανέτως ! Επίσης το κατ΄ εξοχήν ζητούμενο της Κοινωνικής Δικαιοσύνης παραμένει πρωτίστως ηθικόν αίτημα και επ’ ουδενί λόγω δεν ημπορεί να είναι απόρροια ανυποστάτων, δήθεν ιστορικών, δήθεν «νομοτελειών» !
Α. Κωνσταντίνου
