Όπως συμβαίνει στην φύση έτσι και στα μαθηματικά δεν υπάρχει παρθενογένεση. Ένα συγκεκριμένο αντικείμενο δεν μπορεί να δημιουργηθεί από το τίποτε, πρέπει κάτι να προηγηθεί που θα προκαλέσει την δημιουργία του. Στα μαθηματικά αυτό που προηγείται πάντα είναι τα αξιώματα, δηλαδή μαθηματικές προτάσεις που χρησιμεύουν ως αρχή για το συμπέρασμα άλλων προτάσεων με λογικό τρόπο. Αντίθετα με τα θεωρήματα, τα αξιώματα δεν μπορούν να παραχθούν με αρχές επαγωγής ούτε γίνεται να αποδειχθούν. Το αξίωμα λοιπόν είναι μια λογική πρόταση της οποίας η αλήθεια θεωρείται δεδομένη και χρησιμεύει ως αρχικό σημείο για την αναγωγή άλλων αληθών προτάσεων.
Το γεωπολιτικό αξίωμα της Ρωσίας για την Ουκρανία είναι το εξής: Δεν υπάρχει τίμημα το οποίο δεν είναι διατεθειμένη να πληρώσει η Μόσχα, εάν επηρεαστούν τα συμφέροντα της στις ρωσόφωνες περιοχές Ντονέτσκ και Λουχάνσκ (Ντονμπάς).
Θυμίζουμε ότι το πραξικόπημα του Φεβρουαρίου 2014 στο Κίεβο που οργανώθηκε από τις μυστικές υπηρεσίες της Δύσης, το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ απομάκρυνε από την εξουσία την νόμιμη φιλορωσική κυβέρνηση και αιματοκύλησε την χώρα, κυρίως τις ανατολικές της επαρχίες οι οποίες όντας ρωσόφωνες αντιστάθηκαν με επιτυχία στα σχέδια της Δύσης που ήταν η ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ. Αποτέλεσμα του πραξικοπήματος ήταν η προσάρτηση της Κριμαίας στην Ρωσική Ομοσπονδία και η ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονέτσκ και της Λαϊκής Δημοκρατίας του Λουχάνσκ που συγχωνεύτηκαν σε μια συνομοσπονδία με το όνομα Ομοσπονδιακή Πολιτεία της Νέας Ρωσίας, έχοντας ως διακηρυγμένο στόχο την προσχώρηση στην Ρωσική Ομοσπονδία.
Τις τελευταίες ημέρες παρατηρούμε μια έξαρση επιθετικότητας από το δυτικόφιλο καθεστώς του Κιέβου και το ΝΑΤΟ εναντίον των ρωσόφωνων της Ανατολικής Ουκρανίας, με προφανή σκοπό να αναγκάσουν την Μόσχα να παρέμβει. Ο στόχος του ΝΑΤΟ και του Κιέβου δεν είναι να νικήσουν στρατιωτικά την Ρωσία στο μέτωπο της Ανατολικής Ουκρανίας, αλλά να νικήσουν την Ρωσία πολιτικά και προπαγανδιστικά.
Το μεν ΝΑΤΟ θέλει να αποδείξει ότι είναι ζωτικής σημασίας για την ευρωπαϊκή ασφάλεια, ο δε κλόουν Ζελένσκι που παριστάνει τον πρόεδρο της Ουκρανίας θέλει να αποδείξει την χρησιμότητα του στα αφεντικά του και ταυτόχρονα να κατηγορήσει την Ρωσία για τα τεράστια οικονομικά προβλήματα της διαιρεμένης χώρας του. Όσο χειρότερη γίνεται η κατάσταση στο εσωτερικό της Ουκρανίας, τόσο περισσότερο κίνητρο έχει η κυβέρνηση του Κιέβου να προκαλεί με χρήση στρατιωτικών μέσων.
Η Ρωσία στο ζήτημα του Ντονμπάς ούτε είναι αδύναμη, ούτε θέλει να φανεί αδύναμη στρατιωτικά και πολιτικά.
Ο Ναπολέων και ο Χίτλερ έχουν διδάξει στους Ρώσους να είναι φιλικοί με τον χρόνο, να περιμένουν έως ότου ο εχθρός τους να είναι ο πιο αδύναμος πριν επιλέξουν να εμπλακούν. Όμως αυτή η προσέγγιση ισχύει για έναν εχθρό που θέλει να εμπλακεί. Στην περίπτωση της Ουκρανίας δεν μπορεί να λειτουργήσει, καθώς ο εχθρός δεν σκοπεύει να κερδίσει, αλλά εμπλέκεται για να χάσει. Τουτέστιν αν ο εχθρός στοιχηματίζει υπέρ του θανάτου του, τότε δεν υπάρχει άλλη επιλογή από το να τον νικήσεις.
Για την Ρωσία ο εχθρός δεν είναι το Κίεβο, ο πραγματικός εχθρός είναι η Δύση που θέλει τον ουκρανικό λαό βορά των κανονιών του ΝΑΤΟ. Η πραγματική μάχη δεν είναι για το μέλλον της Ουκρανίας ή το Ντονμπάς, αλλά για το μέλλον της ευρωπαϊκής ηπείρου.
Το ΝΑΤΟ ξιφουλκεί εναντίον της Ρωσίας στην Ευρώπη, με την προσδοκία να την περιορίσει γεωπολιτικά, ερωτοτροπώντας με πόλεμο. Χρησιμοποιεί ως θρυαλλίδα πολέμου την Ουκρανία, θέλοντας να καταστήσει την Ρωσία υπόλογη για την ιμπεριαλιστική του επιθετικότητα και θεωρώντας ότι η Ουκρανία είναι αναλώσιμη όπως και το αίμα των Ευρωπαίων.
Η Ρωσία θα αντιδράσει στις προκλήσεις των ελίτ που κινούν τα νήματα στο ΝΑΤΟ, στην Ουάσιγκτον και στις Βρυξέλλες, υπενθυμίζοντας τις προηγούμενες προσπάθειες τους στην Γεωργία (Αμπχαζία, Νότια Οσετία), στην Συρία και την Λιβύη. Δεν θα το κάνει με λόγια, αλλά με σαφείς και παρατηρήσιμες ενέργειες που θα οδηγήσουν τις δυτικές ελίτ πίσω στην πραγματικότητα.
Γ. Λιναρδής
