ΜΕΡΟΣ 2ο
Πραγματικές Επιπτώσεις στον Φυσικό Κόσμο
Με την αυξανόμενη σημασία του Διαδικτύου και των χρήσεων του στην καθημερινή μας ζωή, είναι πλέον δυνατό να προσδιοριστεί επαρκώς ο αντίκτυπός τους στην ικανότητά μας να επικοινωνούμε στον πραγματικό κόσμο.
Αν και εξακολουθεί να είναι πολύ δύσκολο να επιτευχθεί συναίνεση, πολλές μελέτες δείχνουν σαφώς ότι η τακτική έκθεση σε οθόνες επηρεάζει τις γλωσσικές δεξιότητες των μικρών παιδιών.
Ωστόσο, πράγμα εν μέρει παρήγορο, πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι ο αντίκτυπος αυτός εξαρτάται άμεσα από την ποιότητα των προγραμμάτων που καταναλώνονται μέσω των οθονών. Επίσης, η αυξανόμενη χρήση των κοινωνικών δικτύων για προσωπική επικοινωνία και κοινωνικοποίηση έχει σαφώς αρνητικές επιπτώσεις στην ικανότητα κοινωνικοποίησης στον πραγματικό κόσμο. Αυτές οι αρνητικές επιπτώσεις προκαλούν έλλειψη αυτοπεποίθησης στην προσέγγιση με άλλους, έλλειψη η οποία οδηγεί σε απομόνωση και μπορεί να οδηγήσει σε περαιτέρω δυσκολίες στην έκφραση συναισθημάτων, δυσκολίες κατάθλιψης και άγχους.
Τα ηλεκτρονικά πλέγματα που αποτελούν τους φορείς και μεταδότες της πληροφορίας, εκτός από βέβαιοι καθεστωτικοί μισθοφόροι, είναι συνάμα δυνητικοί διαστροφείς και διαφθορείς της πραγματικότητας.
Πλήττουν αποτελεσματικά τις υφές και λειτουργίας της φυσικής και ιστορικής πραγματικότητας, της Παράδοσης και της ψυχοπνευματικής ισορροπίας των ανθρώπων, επάγοντας νεόδμητους τεχνητούς «ρυθμιστές» («ενισχυτές» ή «αναστολείς») σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο.
Για παράδειγμα, ακολούθως, ενημερωθείτε και προβληματισθείτε σχετικά με την έκταση και πρακτική αντανάκλαση της παγκοσμιοποιμένης και χρησιμοθηρικά απλουστευμένης αγγλικής γλώσσας (της αποκαλούμενης «Υδρογειακής» – «Globish» κατά το «English»), χρησιμοποιύμενης παγκοσμίως ως δεύτερης γλώσσας, η οποία σε μεγάλο βαθμό κατακλύζει τους πάντες. «Globish» λοιπόν είναι ένα όνομα για ένα υποσύνολο της αγγλικής γλώσσας που επισημοποιήθηκε το 2004 από τον Γάλλο μηχανικό και απόστρατο αξιωματικό του γαλλικού πολεμικού ναυτικού Ζαν-Πολ Νεριέρ (Jean-Paul Nerrière),που υπηρέτησε ως αντιπρόεδρος της IBM USA, υπεύθυνος για το διεθνές μάρκετινγκ. Είναι ο «εφευρέτης» της globish. Με περισσότερα από εκατό χιλιάδες πουλημένα αντίτυπα, τα βιβλία του σήμερα είναι διαθέσιμα σε περισσότερες από 18 γλώσσες.
H «Υδρογειακή» xρησιμοποιεί ένα υποσύνολο τυπικής αγγλικής γραμματικής και έναν κατάλογο με 1500 αγγλικές λέξεις. Ο Νεριέρ ισχυρίζεται ότι «δεν είναι μια γλώσσα» από μόνη της, αλλά μάλλον είναι το «κοινό εκφραστικό έδαφος» που υιοθετούν οι μη γηγενείς αγγλόφωνοι στο πλαίσιο των διεθνών επιχειρήσεων.
Η λέξη «Globish», είναι ένα «σήμα κατατεθέν», ένα κράμα των λέξεων «global» και «English». Η πρώτη επιβεβαιωμένη αναφορά στον όρο ως «παγκόσμια αγγλική», δηλαδή, κατά την αναφορά σε ένα σύνολο διαλέκτων της αγγλικής που ομιλούνται εκτός των παραδοσιακών αγγλόφωνων περιοχών, ήταν σε ένα τεύχος του The Christian Science Monitor το 1997 Πράγματι, η «Globish» της παγκόσμιας νεανικής κουλτούρας είναι όλο και πιο διαδραστική. Οι μη δυτικές μορφές της αγγλικής γλώσσας είναι τώρα τόσο δημιουργικές και ζωηρές όσο ήταν κάποτε τα Αγγλικά του Γουίλιαμ Σαίξπηρ ή του Καρόλου Ντίκενς. [Το έργο του Νεριέρ διαφέρει από μιαν ομώνυμη, απλουστευτική, φωνητική γλώσσα που επινοήθηκε από τον Ινδό πολιτικό μηχανικό Μαντάκαρ Γκόκτε (Madhukar Gogate) έξι χρόνια νωρίτερα (και ονομάζεται επίσης «πράλληλη αγγλική»)].
Ο Νεριέρ έχει γράψει: «Η Globish είναι ένα προλεταριακό και δημοφιλές ιδίωμα που δεν στοχεύει στην πολιτιστική κατανόηση ή στην απόκτηση ενός ταλέντου που θα επιτρέπει στον ομιλητή να λάμψει στην (παραδοσιακά χαρακτηριστική για δημόσιες εξαγγελίες και αγορεύσεις) Γωνία του Χάϊντ Παρκ (Hyde Park Corner).
Είναι σχεδιασμένη για ασήμαντη αποτελεσματικότητα, αλλά πάντα, παντού, με όλους.» Ο Νεριέρ λέει ότι αυτή η παγκοσμιοποιημένη εκδοχή της αγγλικής είναι τόσο κοινή, ώστε «οι Βρετανοί, οι Αμερικανοί και άλλοι αγγλόφωνοι θα πρέπει να τη μάθουν επίσης ! Το θέμα είναι ότι οι Αγγλόφωνοι δεν είναι πλέον οι ιδιοκτήτες της αγγλικής.
Τώρα ανήκει σε ανθρώπους στην Σιγκαπούρη, στην Ουλάν Μπατόρ, στο Μοντεβιδέο, στο Πεκίνο και αλλού».
Λέει επίσης ότι σε πάμπολλες πολυεθνικές συναντήσεις, οι Αγγλοσάξονες ξεχωρίζουν ως «παράξενοι» και «ιδιότροποι» επειδή προσκολλώνται στην αρχική τους γλώσσα αντί να χρησιμοποιούν τα στοιχειώδη αγγλικά που υιοθετούν οι συνάδελφοί τους από άλλες χώρες.
Η πλούσια φρασεολογία και η γραμματική τους πολυπλοκότητα είναι συχνά ακατανόητες, λέει ο Νεριέρ, ο οποίος προσθέτει: «Ένα πράγμα που δεν κάνεις ποτέ με την Globish είναι να λες ένα αστείο. Τα μόνα αστεία που μπορούν να διασχίζουν τα σύνορα περιλαμβάνουν σεξ, φυλή και θρησκεία, οπότε δεν πρέπει ποτέ να αναφέρονται σε μια διεθνή συνάντηση».
Ο Νεριέρ έχει αναπτύξει λογισμικό για να βοηθήσει τους αγγλόφωνους να εκφραστούν σε γραπτή Globish.
Το πρόγραμμα ελέγχει τις αγγλικές λέξεις και εξαλείφει αυτές που δεν περιλαμβάνονται στην λίστα των 1500 της Globish. Ο Νεριέρ είπε: «Οι αγγλόφωνοι πρέπει να κάνουν την προσπάθεια να μιλούν όπως όλοι οι άλλοι.
Εάν το κάνουν, δεν θα θεωρηθούν αλαζονικοί, και μπορεί ακόμη και να γίνουν δημοφιλείς. Τα επιχειρηματικά εγχειρήματα θα μπορούσαν να εξαρτηθούν από την κατοχή και την χρήση της Globish. Αν χάσεις ένα συμβόλαιο με έναν Μαροκινό αντίπαλο επειδή μιλάς Αγγλικά που κανείς εκτός από άλλον Αγγλόφωνο δεν καταλαβαίνει, τότε έχεις πρόβλημα».
Ο Νεριέρ ως επινοητής του όρου «Globish», λέει ότι η μεγαλύτερη επίδραση της Globish θα είναι «να περιορίσει δραματικά την επιρροή της αγγλικής γλώσσας». Οι άνθρωποι δεν θα χρειαστεί να μάθουν την αγγλική όταν μπορούν να τα βγάλουν πέρα με την Globish. Αυτό θα ευχαριστούσε τους γλωσσολόγους που φοβούνται ότι η εξάπλωση της αγγλικής θέτει σε κίνδυνο την επιβίωση άλλων γλωσσών ! Είναι αλήθεια ότι η γλωσσική ιστορία είναι γεμάτη από συναλλακτικές υβριδικές γλώσσες «πίτζιν» (pidgin – από κινεζική παρεκφορά της αγγλικής λέξεις business), οι οποίες διευκόλυναν τη βασική επικοινωνία μεταξύ διαφορετικών μερών, όμως δεν εμπόδισαν κανέναν να μιλήσει τη δική του γλώσσα.
Ωστόσο, οι «πίτζιν» εξελίσσονται σε καταστάσεις όπου οι ομιλητές συγκεκριμένων γλωσσών (π.χ. Πορτογαλικά και …. Ταμίλ) πρέπει να επικοινωνήσουν για έναν σαφώς καθορισμένο σκοπό, συνήθως για το εμπόριο. Ίσως η Globish είναι απλώς παγκοσμίου φήμης, αλλά η ευκολία των σύγχρονων ταξιδιών και η τεράστια εμβέλεια των ηλεκτρονικών μέσων έχουν αυξήσει κατά πολύ τα είδη των αλληλεπιδράσεων που είναι πλέον δυνατές. Για πολλούς ανθρώπους, η Globish δεν θα είναι αρκετό. Θα θελήσουν να μάθουν την κανονική αγγλική.
Ιδού λοιπόν φίλοι αναγνώστες το φρικτό περί του πρακτέου ουσιώδες δίδαγμα από την μελέτη της «Υδρογειακής» – «Globish» : «Εμπρός λοιπόν με το προλεταριακό και δημοφιλές ιδίωμα, πάντα και παντού, με όλους, όπως όλοι οι άλλοι, χωρίς παραξενιά και ιδιοτροπία, δίχως προσκολλήσεις και εμμονές, ώστε ….να μη χάσουμε το κέρδος !». Εξαιρετικά αποτυπωμένη η κεντρική ιδέα της παγκοσμιοποιημένης ηθικονοητικής επιλογής και συμπεριφοράς !
Θεωρητικά, το Διαδίκτυο ως απεριόριστη εξέδρα προσέγγισης πολιτισμού, μας προσφέρει πρόσβαση σε όλους τους πολιτισμούς του κόσμου, αλλά τελικά, στη συντριπτική μας πλειοψηφία βρισκόμαστε στις ίδιες πεπερασμένες διανοητικές εξέδρες, στις ίδιες ρηχές «πλατφόρμες» που παράγουν, καταναλώνουν και ανακυκλώνουν το ίδιο ρηχό και ανούσιο περιεχόμενο, στην ίδια «διαδικτυακή γλώσσα», η οποία δεν μεταδίδει πλέον καμία απόχρωση.
Το αντίστοιχο αυτής της επιφανειακής σύνδεσης είναι η απομόνωση και η αδυναμία προσέγγισης μας με άλλους που είναι πολύ «φυσικοί», πολύ «πραγματικοί». Με άλλα λόγια, το φαινόμενο των «φυσαλίδων φίλτρου» (που περιγράφηκε ακροθιγώς στο προηγούμενο μέρος), το οποίο συνίσταται επίσης και στο εκούσιο «κλείδωμα», στον αυτόβουλο «περιεγκλεισμό» των χρηστών των κοινωνικών δικτύων στις δικές τους απόψεις, με όλο και πιο μειωμένη πρόσβαση σε αντιφατικές προς τις δικές τους απόψεις, αρχίζει πλέον να εκδηλώνεται και στον φυσικό κόσμο, ως μία κλιμακούμενη απομόνωση και ανικανότητα επικοινωνίας με τους γύρω μας.
Φυσικά, η πανδημία της covid και οι συνέπειές της, ιδίως στα εκπαιδευτικά συστήματα, έχουν επιδεινώσει περαιτέρω την κατάσταση αυτήν, με μιαν επιδείνωση που έχει επηρεάσει τόσο τις δυσκολίες μάθησης όσο και την εκμάθηση της γλώσσας, άρα και την ικανότητα επικοινωνίας, ιδίως λόγω της ευρείας χρήσης προστατευτικής μάσκας, οπότε φυσικά έχει επηρεάσει και την τάση απομόνωσης, καθώς για τους νέους το σχολείο είναι ο κύριος χώρος ώστε να κοινωνικοποιηθούν μέχρι το τέλος των σπουδών τους, (εάν βεβαίως, τα μαθήματα δεν πραγματοποιούνται με βιντεοδιάσκεψη).
Ακολούθως, η εξέλιξη αυτής της τάσης μας οδηγεί σε δύο (ίσως επάλληλες) επιλογές που παρουσιάζονται στην εισαγωγή αυτού του κειμένου : Απόσυρση ή και προσφυγή στη βία. Με την πάροδο του χρόνου, η απομόνωση θα τείνει εντονότερα να μετατραπεί σε απόσυρση, η οποία είναι ακόμη πιο σημαντική για ορισμένες κατηγορίες ανθρώπων. Η σκέψη μας στρέφεται σε εκείνους που μέχρι στιγμής έχουν κολλήσει σε «φούσκες φίλτρου», που τώρα απλώς καταγγέλλονται και στο εγγύς μέλλον θα αποκλειστούν.
Εκείνοι που παραμένουν στα αποδεκτά μέρη της κοινής γνώμης δεν θα γίνουν πιο ανεκτικοί, διότι για αυτούς δεν θα υπάρχουν πλέον εναλλακτικές απόψεις ! Είναι αφομοιωμένοι ολότελα από το Καθεστώς. Δεν τολμούν να αντιδράσουν, ούτε καν μπορούν να σκεφθούν ένα ψήγμα αντίθεσης στους Επικυριάρχους και τους κατά τόπους εκπροσώπους και διαχειριστές της εξουσίας τους, Τα επόμενα χρόνια η προσφυγή στη βία μπορεί να γίνει ένα από τα κυρίαρχα και πλέον ριζοσπαστικοποιημένα στοιχεία της κοινωνικής ζωής.
Μήπως άραγε χρειάζεται πιο ριζοσπαστική στρατηγική και τακτική ; Αν ναι, με τι όφελος ;
Η ριζοσπαστικοποίηση ενθαρρύνεται από ορισμένους πολιτικά στρατευμένους ή δήθεν «στρατευμένους» χρήστες του Διαδικτύου εδώ και πολλά χρόνια. Όπως μας υπενθυμίζουν διάφοροι αναλυτές του θέματος, η πολιτική ριζοσπαστικοποίηση βεβαίως δεν εφευρέθηκε από το Διαδίκτυο, και τα μέσα ενημέρωσης διαδραμάτιζαν πάντα ουσιώδη ρόλο σε αυτού του είδους την διαδικασία, μόνο που τώρα το Διαδίκτυο φαίνεται να είναι ολότελα μοναδικό : Ένα απόλυτα και τρομακτικά αποτελεσματικό εργαλείο, χρησιμότερο απ΄ ότι είχαμε ποτέ στα χέρια μας !
Τα κοινωνικά δίκτυα και ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούν οι αλγόριθμοί τους, διαδραματίζουν πράγματι κεντρικό ρόλο στην κυοφορία, στην εξάπλωση και στην κυκλοφορία των πλέον ριζοσπαστικών ιδεών. Η καθεστωτική λογοκρισία (όπως αυτή κατά των ρωσικών μέσων ενημέρωσης) δεν θα είναι αρκετή για να κατευνάσει, πόσο μάλλον να εξαλείψει, αυτές τις ιδεολογίες. Η επίθεση στο Καπιτώλιο των ΗΠΑ τον Ιανουάριο του 2021 θα μπορούσε να είναι ένα είδος «προεπισκόπησης» στον πραγματικό κόσμο, «προεπισκόπησης» της τάσης στην οποίαν αναφερόμαστε.
Στις 5 Ιανουαρίου και στις 6 Ιανουαρίου 2021 υποστηρικτές του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών Ντόναλντ Τραμπ συγκεντρώθηκαν στην Ουάσιγκτον, για να διαμαρτυρηθούν για το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών του 2020 και να υποστηρίξουν το αίτημα του Τραμπ προς τον Αντιπρόεδρο των ΗΠΑ Μάϊκ Πενς και το Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών, να απορρίψουν την νίκη του εκλεγμένου αντικαταστάτη του Τζο Μπάιντεν, λόγω νοθείας σε βάρος του Τραμπ.
Το πρωί της 6ης Ιανουαρίου, οι διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν στο συλλαλητήριο «Σώστε την Αμερική», μια προγραμματισμένη εκδήλωση όπου οι παρευρισκόμενοι άκουσαν ομιλίες του προέδρου Τραμπ, αλλά και του γιου του Ντόναλντ Τραμπ του νεότερου, καθώς και του Ρούντι Τζουλιάνι. Η διαδήλωση κατέληξε σε αναταραχή και το κτίριο του Καπιτωλίου παραβιάστηκε από τους υποστηρικτές του Τραμπ.
Πριν την ολοκλήρωση των ομιλιών, πλήθος υποστηρικτών του Τραμπ κατευθύνθηκε στο Κογκρέσο και εισέβαλε σε αυτό. Το Κογκρέσο εκείνη τη στιγμή συνεδρίαζε διεξάγοντας την καταμέτρηση των ψήφων του Εκλεκτορικού κολλεγίου και συζητούσε καθώς ο γερουσιαστής Τεντ Κρουζ του Τέξας και ο βουλευτής του Κογκρέσου Πωλ Γκόζαρ από την τέταρτη εκλογική περιφέρεια του Κογκρέσου της Αριζόνα ,αντιτάχθηκαν στην καταμέτρηση των ψήφων της Αριζόνας από το Εκλεκτορικό κολέγιο.
Αρκετά κτίρια στο σύμπλεγμα του Καπιτωλίου εκκενώθηκαν και οι διαδηλωτές διαπέρασαν την ασφάλεια του κτιρίου και εισήλθαν στο Καπιτώλιο, συμπεριλαμβανομένης της Εθνικής Αίθουσας Αγαλμάτων. Στη συνέχεια όλα τα κτίρια στο συγκρότημα του Καπιτωλίου στη συνέχεια τέθηκαν σε αποκλεισμό.Στις πόρτες των θαλάμων του Κογκρέσου έλαβε χώρα ένοπλη σύγκρουση, εξαιτίας της οποίας έχασαν την ζωή τους 4 υποστηρικτές του Τραμπ και ένας άνδρας της ασφάλειας του Καπιτωλίου.
Το απόγευμα της 6ης Ιανουαρίου, ο Πρόεδρος Τραμπ κατήγγειλε τον Πενς και τον αναπληρωτή του ότι απέτυχαν να «κάνουν ότι έπρεπε να είχαν κάνει για να προστατεύσουν την χώρα μας και το σύνταγμά μας», παρά το γεγονός ότι υπικά ο Πενς δεν είχε τη συνταγματική δυνατότητα να απορρίψει τη νίκη του Μπάιντεν. Στις 4:22 μ.μ. ώρα ανατολικών ΗΠΑ, ο Τραμπ προέτρεψε τους υποστηρικτές του στο Twitter να «γυρίσουν σπίτι ειρηνικά», λέγοντας τους όμως ότι τους «αγάπησε» και επαναλαμβάνοντας τους ισχυρισμούς του για την διενεργηθείσα εκλογική νοθεία.
Σημειωτέον ότι, η σύγκρουση στο Καπιτώλιο έχει περιγραφεί στις ΗΠΑ και γενικότερα στην Δύση ως «εξέγερση», ως «οριακά στάση» και ως «εγχώρια τρομοκρατία». Ορισμένες πηγές την χαρακτήρισαν ως «απόπειρα πραξικοπήματος». Πολλοί σχολιαστές θεωρούν το γεγονός, ως μια από τις πιο έντονες και σκοτεινές στιγμές της αμερικανικής ιστορίας
Με αφορμή το συμβάν του Καπιτωλίου, οι υποστηρικτές του τραμπικού κινήματος αναφέρουν τις πληροφορίες τους (ή την «παραπληροφόρηση») και τα μέσα επικοινωνίας ως «σπουδαία εργαλεία» που τους καθοδηγούν και τους επιτρέπουν να δράσουν. [«Defense for some Capitol rioters: election misinformation» – David Klepper, «Associated Press News» May 29, 2021]
Η παγκόσμια συστημική κρίση που διαπιστώνουμε, μας αποκαλύπτει για πολλά χρόνια ότι οι πολυποίκιλες κρίσεις εξακολουθούν να υφίστανται σε όλους τους τομείς του Δυτικού πολιτικού και οικονομικού συστήματος.
Οι προκλήσεις που αντιπροσωπεύουν για τον πολιτισμό μας δεν έχουν αντιμετωπιστεί καθ’ όλη τη διάρκεια της μεταβατικής μεταψυχροπολεμικής περιόδου που είχαμε στη διάθεσή μας, και τώρα έφθασαν σε ένα κρίσιμο σημείο. Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι ένα κραυγαλέο παράδειγμα αυτής της επικίνδυνης κρισιμότητας.
Εάν η στρατηγική του συστήματος πληροφοριών και επικοινωνιών είναι η λογοκρισία, η φίμωση και η αποσιώπηση, τότε θα υλοποιηθούν «νομοτελειακά» διάφορα σημεία «ανάφλεξης» και βίαιης αντιπαράθεσης σε όλες τις ιδεολογικές, κοινωνικές, οικονομικές και γενεαλογικές διαχωριστικές γραμμές. Κανείς δεν μπορεί να ξεγελά πάντοτε όλους !
Στην πραγματικότητα, αξίζει να εστιάσουμε σε βάθος τον εισαγωγικό ιστορικό μας παραλληλισμό του πρώτου μέρους, δηλαδή, πως ο Λουθηρανισμός γεννήθηκε μεν πριν από τον απαγορευτικό κατάλογο της Συνόδου του Τριδέντου, αλλά μετά ξέσπασαν οι πολύνεκροι και θηριώδεις θρησκευτικοί πόλεμοι…
Γεράσιμος Γροστολιώτης
