Ο μαρξισμός είναι η πηγή έμπνευσης κάθε «συνειδητοποιημένου» αριστερού που δηλώνει ότι δεν πιστεύει απλά στον κομμουνισμό αλλά είναι κομμουνιστής. Μία τέτοια δήλωση ενέχει την εκπλήρωση ορισμένων προϋποθέσεων. Επί παραδείγματι την πεποίθηση ότι η συσσώρευση κεφαλαίου και ακίνητης περιουσίας σε άτομα και μη κρατικούς οργανισμούς είναι κοινωνική ασθένεια που πρέπει να εξαλειφθεί.
Είναι το οικονομικό εφαλτήριο για την εκμετάλλευση των πολλών από τους λίγους. Βέβαια, κάποιοι αναθεωρητές ίσως να ανέχονται την ύπαρξη μίας μικρής ατομικής περιουσίας, ανάλογα με το πώς τα έχουν βολέψει στο μυαλό τους. Όμως, η κατοχή μεγάλης ακίνητης και κινητής περιουσίας εξακολουθεί να είναι ύψιστη αμαρτία. Ο μαρξισμός – λενινισμός δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του. Και στη χώρα μας πολιτικά εκφράζεται από το «τιμημένο» ΚΚΕ.
Το κόμμα του λαού, που υπάρχει και αγωνίζεται για τα δικαιώματα των εργατών (τώρα τελευταία έγινε «εργαζόμενων»). Αν και θα δυσκολευτεί κανείς να βρει κάποιο όφελος για τους εργαζόμενους από το ΚΚΕ στην υπερεκατονταετή ιστορία του, ας κάνουμε έναν γρήγορο έλεγχο σε σχέση με την ιδεολογική του αυθεντικότητα.
Το ΚΚΕ άρχισε τις μπίζνες μετά τη νομιμοποίησή του κατά τη Μεταπολίτευση.
Ίδρυσε επιχειρήσεις, όπως το ταξιδιωτικό γραφείο Lev Tours που διοργάνωνε επισκέψεις στις χώρες του ανατολικού μπλοκ και κάποια βιβλιοπωλεία όπως η Σύγχρονη Εποχή η οποία τελευταία έχει ανανεωθεί. Στην ευρύτερη «επιχειρηματική» επιρροή του φαίνεται ότι ενέπιπταν και οι εμπορικές ανταλλαγές με τις χώρες του ανατολικού μπλοκ.
Οι επιχειρήσεις αυτές λειτουργούσαν εν ονόματι μελών του κόμματος, αλλά μετά τη δεύτερη διάσπαση του ΚΚΕ το 1991 σημειώθηκε σοβαρή οικονομική σύγχυση. Ορισμένες επιχειρήσεις περιήλθαν στην ιδιοκτησία στελεχών που αποχώρησαν. Υπήρξαν τότε επώνυμες καταγγελίες, σύμφωνα με τις οποίες εγκαταλείφθηκαν στην τύχη τους μικρομέτοχοι σε χρεωμένες επιχειρήσεις οι οποίοι προσπαθούσαν χωρίς καμία κομματική βοήθεια να επιβιώσουν οικονομικά. Η περίφημη Lev Tours λέγεται ότι «πέρασε στο άλλο στρατόπεδο» αφού ο ιδιοκτήτης της αποχώρησε από το ΚΚΕ.
Οι επιχειρηματικές δραστηριότητες του κόμματος εκτοξεύθηκαν ωστόσο με τη γνωστή Τυποεκδοτική, την εταιρεία που ιδρύθηκε πριν από 27 χρόνια στον Περισσό, στο περίφημο «Σπίτι του Λαού» όπως αποκαλείται το μεγαλοπρεπές ιδιόκτητο κτίριο στο οποίο εδρεύει το κόμμα. Αποκλειστικός σκοπός της επιχείρησης ήταν αρχικώς η έκδοση του «Ριζοσπάστη», της επίσημης εφημερίδας του ΚΚΕ, καθώς και των υπόλοιπων κομματικών εντύπων.
Στην πορεία του χρόνου εξελίχθηκε σε μία από τις μεγαλύτερες εκτυπωτικές επιχειρήσεις της Ελλάδας, εξοπλισμένη με υπερσύγχρονα εκτυπωτικά μηχανήματα. Το φθινόπωρο του 2001 αποφασίστηκε η ριζική αλλαγή προσανατολισμού της επιχείρησης. Τότε, όπως λέγεται, σε διευρυμένη σύσκεψη στον Περισσό με τη συμμετοχή και επιχειρηματιών του ιδιωτικού τομέα οι οποίοι διατηρούσαν στο παρελθόν ισχυρούς δεσμούς με το κόμμα, προτάθηκε να μετατραπεί η επιχείρηση σε οικονομικό αιμοδότη ολόκληρου του κόμματος και εν συνεχεία αν ήταν εφικτό να εισαχθεί και στο Χρηματιστήριο.
Το εγχείρημα πέτυχε και δύο χρόνια αργότερα τα οικονομικά της εταιρείας άρχισαν να πηγαίνουν από το καλό στο καλύτερο. Το 2006 αξιοποίησε πλήρως τον αναπτυξιακό νόμο που ψήφισε η κυβέρνηση της ΝΔ και εισέπραξε ενίσχυση ενός εκατ. ευρώ με την αιτιολογία ότι έτσι θα αναβαθμίσει την ποιότητα των προϊόντων της. Ορισμένες πληροφορίες από τραπεζικούς κύκλους υποστήριζαν εκείνη την εποχή ότι η υπαγωγή της Τυποεκδοτικής στον αναπτυξιακό νόμο έγινε με εξαιρετική ευκολία από τα υπουργεία Οικονομίας και Ανάπτυξης.
Επενδύοντας περίπου 6 εκατ. ευρώ η Τυποεκδοτική μετεγκαταστάθηκε στο Κρυονέρι Αττικής σε μια έκταση 18 στρεμμάτων, αφήνοντας τα υπόγεια του Περισσού στα οποία είχαν προκληθεί σοβαρές ζημιές από τις πλημμύρες του 1994. Οι επιχειρήσεις όμως – ακόμη και οι κομμουνιστικές – ανήκουν τυπικά σε κάποια πρόσωπα. Δεν μπορεί, σύμφωνα με τον νόμο, το ΚΚΕ να εμφανίζεται ιδιοκτήτης και της Τυποεκδοτικής. Τα πρόσωπα αυτά δεν είναι όποια κι όποια. Πρόκειται για ανώτερα «κόκκινα» στελέχη, τα οποία έχουν υπογράψει επαρκείς (νομικά) δηλώσεις ότι εκπροσωπούν το κόμμα για να αποφευχθούν προβλήματα ανάλογα με εκείνα που ανέκυψαν το 1991.
Όποιος συνταξιοδοτηθεί, αποπεμφθεί ή αποστρατευθεί δεν μπορεί να «πάρει» μαζί του την επιχείρηση. Πρόκειται για έμπιστα στελέχη που ανήκουν στην πανίσχυρη Οικονομική Επιτροπή η οποία διατηρεί όλα τα στοιχεία σαν επτασφράγιστο μυστικό, αποκλείοντας οποιαδήποτε «διαρροή» εκτός των αδύτων του Περισσού, γεγονός που έχει «μυθοποιήσει» την όλη υπόθεση των οικονομικών δραστηριοτήτων του ΚΚΕ.
Το 1992 επί κυβερνήσεως Κ. Μητσοτάκη το υπουργείο Πολιτισμού αγόρασε από το ΚΚΕ το ιστορικό κτίριο της οδού Μπουμπουλίνας. Το κτίριο, γνωστό ως «κολαστήριο της Ασφάλειας», περιήλθε στο κόμμα μετά τη Μεταπολίτευση για συμβολικούς λόγους επειδή πολλά μέλη του βασανίστηκαν εκεί μέσα. Ουδείς γνωρίζει το ποσό που καταβλήθηκε. Λίγα χρόνια αργότερα ο συμβολισμός ξεπεράστηκε και το κόμμα αποφάσισε να το πωλήσει για να στεγαστεί το υπουργείο Πολιτισμού. Αγνωστο παραμένει ακόμη το ποσό της πώλησης.
Επιχειρηματίας που νοικιάζει χώρο ιδιοκτησίας του κόμματος όταν ζήτησε να γίνει μεταβίβαση της επιχείρησης που λειτουργούσε κλήθηκε να πληρώσει «αέρα» 100.000 ευρώ προκειμένου να ολοκληρωθεί η συναλλαγή όπως επιβάλλουν οι νόμοι της αγοράς. Και όταν έκπληκτος ρώτησε πώς θα καταβάλει το αιτούμενο ποσό, του ειπώθηκε «θα λάβεις αντίστοιχα κομματικά κουπόνια».
Το μεγαλύτερο μέρος των ακινήτων που διαχειρίζεται το ΚΚΕ προέρχεται από μέλη του κόμματος που κληροδοτούσαν την περιουσία τους όπως έπραξε και ο ιστορικός ηγέτης του κατά τη μεταπολιτευτική περίοδο Χαρ. Φλωράκης, ο οποίος «έγραψε» στο κόμμα το σπίτι του στο Χαλάνδρι.
Σε ορισμένες περιπτώσεις κληρονόμοι ηγετικών στελεχών είχαν διεκδικήσει την περιουσία που άφησαν οι πρόγονοί τους στο κόμμα προκαλώντας προστριβές οι οποίες λύθηκαν ή λύνονται με δικαστικό τρόπο. Τέτοια όμως προβλήματα φαίνεται ότι περιορίστηκαν τα τελευταία χρόνια, αφού οι τυπικοί ιδιοκτήτες των ακινήτων δεσμεύονται με ιδιωτικά συμφωνητικά ώστε να προστατεύεται η περιουσία του κόμματος από απρόβλεπτες καταστάσεις.
Κάθε φορά που τα τελευταία χρόνια ετίθετο στη Βουλή ζήτημα περισσότερης διαφάνειας στα κομματικά ταμεία, το ΚΚΕ ήταν κατηγορηματικό: «Τέτοιους ελέγχους εμείς δεν δεχόμαστε» είναι η επωδός των βουλευτών του, οι οποίοι επικαλούνται τις διώξεις που είχαν υποστεί «σύντροφοί» τους κατά το παρελθόν.
Η κτηματική περιουσία του ΚΚΕ δεν περιλαμβάνει μόνο το τεράστιο οικόπεδο, όπου είναι κτισμένο το συγκρότημα των κτιρίων της Κεντρικής Επιτροπής στον Περισσό (το Σπίτι του Λαού) και το διπλανό τυπογραφείο (ΤΥΠΟΕΚΔΟΤΙΚΗ).
Οϋτε μόνο το επιβλητικό νεοκλασικό κτίριο στο κέντρο της Αθήνας -πίσω από το Πολυτεχνείο- όπου στεγάζεται η Κομματική Οργάνωση Αθήνας, για την ανακαίνιση του οποίου διετέθησαν ποσά της τάξεως των 100 εκατομμυρίων δρχ. Περιλαμβάνει ακόμη, σύμφωνα με μετριοπαθείς εκτιμήσεις, περισσότερα από 800 κτίρια και διαμερίσματα, διάσπαρτα σε διάφορες πόλεις, όπως επίσης και καλλιεργήσιμα κτήματα.
Πριν από κάποια χρόνια το ΚΚΕ μπήκε στο χώρο των ναυτιλιακών επιχειρήσεων, κυρίως με την «Τρανς-Οριεντ Σίπινγκ Κόμπανι», η οποία βέβαια κινείται επιχειρηματικά και απολαμβάνει όλες τις ειδικές ρυθμίσεις, που υπάρχουν στην Ελλάδα για την αποφυγή της καταβολής φόρου. Οι συναλλαγές της κυρίως ήταν με τις Ανατολικές Χώρες και ιδιαίτερα με τη Σοβιετική Ένωση. Το 1978 ιδρύθηκε η πρώτη μεγάλη εμπορική ανώνυμη εταιρεία του είδους (εισαγωγικό-εξαγωγικό εμπόριο), η οποία γρήγορα δημιούργησε γύρω της ένα σύνολο από μικρότερες επιχειρήσεις «δορυφόρους». Η επιτυχία της πρώτης (επιχείρησης) δημιούργησε αισιοδοξία.
Το 1981 ιδρύθηκε η δεύτερη μεγάλη εξαγωγική επιχείρηση, η οποία μάλιστα το 1987 απέκτησε και ένα εργοστάσιο στην περιοχή του Βόλου. Αυτή ασχολήθηκε κυρίως με προϊόντα μετάλλου. Γύρω από τις δύο αυτές επιχειρήσεις υπάρχει ένας αστερισμός μικρότερων. Μία εξ αυτών -ασχολούμενη με εμπορία φαρμακευτικών ειδών- επιβεβαίωσε μάλιστα το ρητό «το χρήμα δεν έχει ούτε χρώμα ούτε μυρωδιά. Η εταιρεία αυτή για χρόνια έσπαγε το εμπάργκο, που είχε επιβάλλει ο ΟΗΕ στη Νότιο Αφρική, στέλνοντας στο Γιοχάνεσμπουργκ μεγάλες ποσότητες φαρμάκων.
Στις 24/08/2013 ανακοινώνεται συμβόλαιο μεταβίβασης της εταιρείας του ΚΚΕ Ραδιοτηλεοπτική ΑΕ στον αγοραστή, την εταιρεία Α-Orizon Ltd. με έδρα τη Λεμεσό και νόμιμο εκπρόσωπο τον δικηγόρο Αθηνών κ. Ιωάννη Μπούρα. Όλοι οι εργαζόμενοι στον τηλεοπτικό σταθμό απολύονται ενώ στο συμβόλαιο περιγράφεται πώς θα δοθεί το τίμημα των 3,7 εκατ. ευρώ (προκαταβολή 1,5 εκατ. ευρώ με επιταγή και τα 2,2 εκατ. ευρώ στο βάθος δεκαετίας), πώς θα εξοφληθούν οι υποχρεώσεις της αγοράστριας εταιρείας σε εργαζομένους αλλά και σε άλλους ασφαλιστικούς οργανισμούς και με ποιο τρόπο θα μεταβιβαστεί συνολικά η εταιρεία μετά τις 10 Σεπτεμβρίου 2013.
Υπάρχουν πλείστα ακόμη στοιχεία για την άκρατη καπιταλιστική δραστηριότητα του ΚΚΕ στο όνομα του «λαϊκού συμφέροντος». Δεν θα στηλιτεύσουμε το νομότυπο ή όχι της δραστηριότητας του «κόμματος του λαού». Δεν είναι αυτός ο σκοπός του παρόντος.
Θα καταγγείλουμε όμως την αλαζονεία, το θράσος και την αναισθησία αυτών των ανθρώπων. Εκμεταλλεύονται ιστορικές συγκυρίες για να αποκομίζουν οικονομικά οφέλη, τα οποία ουδείς γνωρίζει πως διανέμονται.
Εάν διατείνονται ότι το κόμμα αναπαριστά το κράτος τους και δικαίως ο πλούτος καταλήγει εκεί, τότε θα όφειλαν να διανείμουν τον πλούτο με διαφάνεια και δικαιοσύνη. Τα κέρδη σίγουρα δεν διανέμονται ούτε στον λαό που υποφέρει ούτε καν σε αυτούς τους ψηφοφόρους του κόμματος, από τους οποίους ζητείται επί πλέον ενίσχυση με κουπόνια.
Το ΚΚΕ, μήτρα όλου του θιάσου των αριστερών κομμάτων, συλλογικοτήτων και συμμοριών, το πρωί ορκίζεται στην καθαρότητα της ιδεολογίας και το απόγευμα κάνει σκληρές μπίζνες άκρατου καπιταλισμού. Εδώ θα προσθέταμε το χαρακτηριστικό της απόλυτης εξαπάτησης. Μήπως όμως όσοι εξακολουθούν να υποστηρίζουν το ΚΚΕ επιθυμούν να εξαπατώνται;
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΥΔΟΥΝΑΣ
