Με αφορμή το έξοχο άρθρο της κας Σταυρούλας Τσούτσα στον Εθνικό Κήρυκα της 30ης Ιανουαρίου 2021, με τίτλο “Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε τα μικρά παιδιά να αγαπήσουν την Ελληνική Γλώσσα” αξίζει μια περαιτέρω ανάλυση υπό το πρίσμα της κρατικής εμπλοκής στην εκμάθηση της Ελληνικής Γλώσσας στην αλλοδαπή.

Η κα Τσούτσα θίγει στο άρθρο της το σημαντικό θέμα ότι, τα παιδιά των ομογενών δεν συμμερίζονται την αγωνία των γονιών τους για τη διατήρηση της ελληνικής γλώσσας στην επικοινωνιακή φαρέτρα τους. Αναλυτικά τα παιδιά εκδηλώνουν δυσφορία για την φοίτηση στα ελληνικά σχολεία της αλλοδαπής, αρνούνται να συνομιλήσουν στα ελληνικά και γενικότερα χρησιμοποιούν τη γλώσσα της χώρας υποδοχής όταν συναναστρέφονται με συνομηλίκους τους που έχουν κοινή καταγωγή.

Η συγγραφέας ορθώς υποστηρίζει ότι για την επίλυση του παραπάνω προβλήματος θα πρέπει τα παιδιά των ομογενών να αγαπήσουν τα Ελληνικά πριν καν πάνε στο σχολείο. Επεξηγηματικά οι γονείς θα πρέπει να μιλάνε μόνο ελληνικά στο σπίτι καθώς παράλληλα από πολύ μικρή ηλικία θα πρέπει τα παιδιά να αγαπήσουν πολύ τον αρχαίο και σύγχρονο πολιτισμό της Ελλάδας ιδιανικά ακούγωντας μουσικά και παρακολουθώντας τανίες και κινούμενα σχέδια.

Με αυτό τον τρόπο η καμπύλη εκμάθησης θα εκμηδενιστεί και θα νοιώσουν περήφανα για την καταγωγή τους, αφού γνωρίζοντας την μυθολογία της Ελλάδα θα αποκτήσουν την απαραίτητη νεανική περιέργεια για την περαιτέρω μελέτη και ομιλία της ελληνικής γλώσσας. Επιπροσθέτως σημαντική σημασία διαδραματίζει η ένταξη των παιδιών πάντοτε από μικρή ηλικία σε μια ομάδα συνομήλικων που θα μαθαίνουν παραδοσιακούς χορούς, θέατρο ή οτιδήποτε άλλο θα βοηθήσει τα παιδιά να έρθουν σε επαφή με την ελληνική γλώσσα. Τελικά η συγγραφέας τονίζει την αξία των σημερινών εργαλείων του διαδικτύου, όπως το https://www.ellinopoula.com/ και το https://www.staellinika.com/home για την εκμάθηση ελληνικών.

Σίγουρα υπάρχουν προβλέψεις για την ενίσχυση των ελληνικών σχολείων του εξωτερικού απο τις εκάστοτε κυβερνήσεις. Βέβαια η σχετική νομοθεσία, όπως παντού, πάντοτε περιέχει προβλήματα και στρεβλώσεις που δεν εξυπηρετούν την υποστήριξη της εκπαίδευσης στην ομογένεια. Ένα σημείο είναι η προτεραιότητα της απόσπασης στις νέες αιτήσεις εκπαιδευτικών εις βάρος των ήδη εγκατεστημένων στις ξένες χώρες. Δυστυχώς ο νομοθέτης σε αυτή την περίπτωση νομίζει ότι η μετακόμιση απο Ελλάδα σε Αμερική ή στην Γερμανία ή στην Νότια Αφρική δεν είναι μεγάλη υπόθεση.

Επιπροσθέτως, όπως αναφέρεται πάλι στην ίδια ανάρτηση από σχόλια εκπαιδευτικών του εξωτερικού, υπάρχει και το πρόβλημα της υποστελέχωσης των σχολείων του εξωτερικού από το Υπουργείο Παιδείας. Επεξηγηματικά είναι δύσκολο να ανακοινωθούν τα υπάρχοντα κενά στις αντίστοιχες πόλεις και χώρες, να βγουν οι σχετικές προκυρήξεις, να δηλώσουν οι ενδιαφερόμενοι τα κενά που τους ενδιαφέρουν και βάσει αξιολογικού πίνακα και τηρώντας όλες τις νόμιμες προυποθέσεις να γίνουν οι σχετικές τοποθετήσεις.

Ακόμη ένα σημείο που η ελληνική πολιτεία εμφανίζεται να είναι πονηρή στο θέμα των εκπαιδευτικών του εξωτερικού είναι η ανανέωση των αποσπάσεων με προτεραιότητα εάν γίνει η αποποίηση του σχετικού επιμίσθιου που είναι ένα αρκετά σημαντικό ποσό.

Συμπερασματικά η εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας από την Ομογένεια είναι ένα σημαντικό στοιχείο του Ελληνικού πολιτισμού και σοβαρό καθήκον της Ελληνικής Πολιτείας. Δυστυχώς βλέπουμε ότι ενώ στις ομογένειακές οικογένειες γίνεται μια φιλότιμη προσπάθεια για την προώθηση των ελληνικών από την πιο νεαρή ηλικία, η ίδια αντιμετώπιση δεν υπάρχει από το μεταπολιτευτικό καθεστώς στην Ελλάδα.