Με έναυσμα την πρόσφατη αρχή συνομιλιών για την αμοιβαία αναγνώριση πτυχίων μεταξύ Ρωσίας και Ελλάδας επιχειρείται μια ανάλυση της σήψης και παρακμής της ανώτατης εκπαίδευσης στην Πατρίδα μας

Στις 5 Ιανουαρίου 2021 υπήρξε μια αναφορά στα μέσα μαζικής ενημέρωσης σχετικά με την εξίσωση των πτυχίων μεταξύ των ρωσικών και ελληνικών πανεπιστημίων που είναι μια εξαιρετικά ευεργετική κίνηση για όλο το φάσμα των Ελληνορωσικών σχέσεων. Αναλυτικά η σχετική ανακοίνωση της 11ης Συνόδου της Μικτής Διυπουργικής Επιτροπής για την Οικονομική, Τεχνολογική & Επιστημονική Συνεργασία (6 Δεκεμβρίου 2018) ανέφερε ότι θα πραγματοποιηθούν διαβουλεύσεις εμπειρογνωμόνων για να συνομολογήσουν το προσχέδιο της διακυβερνητικής συμφωνίας για την αμοιβαία αναγνώριση παιδείας, πτυχίων και τίτλων σπουδών μεταξύ των Ελληνικών και Ρωσικών ανωτάτων ιδρυμάτων.

Δυστυχώς η κύρια λέξη του παραπάνω εδαφίου είναι το “θα” επειδή όλα αυτά τα χρόνια της μεταπολίτευσης το ελληνόφωνο κράτος έχει εξαντλήσει κάθε προσπάθεια παρεμπόδισης της αναγνώρισης των σπουδών από αλλοδαπά ιδρύματα ανώτατης εκπαίδευσης.

Για παράδειγμα επί μία εικοσαετία η ελληνική πολιτεία δεν ενσωμάτωσε τις ευρωπαϊκές οδηγίες που επέβαλλαν την αναγνώριση επαγγελματικών προσόντων σε όλους τους αποφοίτους των ευρωπαϊκών ΑΕΙ. Κι αυτό διότι η ενσωμάτωση συνδεόταν με την αναγνώριση των κολεγίων στην Ελλάδα με αποτέλεσμα να προκαλεί αντιδράσεις από τα ελληνικά ΑΕΙ/ΤΕΙ και τους αντίστοιχους επιστημονικούς συλλόγους.

Ειδικότερα τα κολέγια εισήλθαν στην ελληνική μεταλυκειακή εκπαίδευση με την ευρωπαϊκή οδηγία 48/1989 που υπεδείκνυε ότι οι χώρες-μέλη πρέπει να αναγνωρίζουν επαγγελματικά δικαιώματα στους αποφοίτους των κολεγίων που ήταν παραρτήματα ευρωπαϊκών ΑΕΙ, στο πλαίσιο της ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς. Γι αυτό το σκοπό η Ελλάδα δημιούργησε το Συμβούλιο Αναγνώρισης Επαγγελματικών Προσόντων που υποτίθεται ότι θα ικανοποιούσε την ευρωπαϊκή οδηγία.
Όμως και σε αυτή την περίπτωση υπήρχε εσκεμμένη καθυστέρηση αφού η επιφορτισμένη επιτροπή καθηγητών από ΑΕΙ και ΤΕΙ χρέωνε περισσότερα μαθήματα από το ίδιο το ΔΙΚΑΤΣΑ. Παράλληλα το ΔΙΚΑΤΣΑ ήταν η επιτομή της καθυστέρησης της αναγνώρισης των πτυχίων εξωτερικού με στοιχεία χρηματισμού και διαφθοράς (επίσπευση αιτήσεων ημετέρων ή αναγνώριση/κατάταξη σε ελληνικά ΑΕΙ φοιτητών ανατολικών χωρών που δεν τηρούσαν τις ακαδημαϊκές προϋποθέσεις ιδιαίτερα για τον νευραλγικό τομέα της ιατρικής).

Βέβαια σε αυτό το σημείο εγείρεται μια μεγάλη ερώτηση, για ποιό λόγο να υπάρχουν ιδιωτικά εκπαιδευτήρια στην μέση εκπαίδευση ως το λύκειο και να μην μπορούν να υπάρχουν αντιστοίχως ιδιωτικά ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα στην Ελλάδα. Δυστυχώς η απάντηση είναι ο απόλυτος έλεγχος της παιδείας, σπουδαστών και καθηγητών, σε ολοκληρωτικό μοτίβο από το κομματικό κατεστημένο της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του ΚΚΕ καθώς και κάθε αναρχικού στοιχείου.

Υπενθυμίζουμε άλλωστε ότι το πρόσχημα της απαγόρευσης των ιδιωτικών πανεπιστημίων από το ελληνόφωνο μεταπολιτευτικό καταστημένο ήταν η παροχή της δωρεάν παιδείας ή με άλλα λόγια η απαγόρευση της “εμπορευματοποίησης της ανώτατης εκπαίδευσης”. Φυσικά αυτές ήταν και είναι πάμπτωχες δικαιολογίες που προσπαθούσαν να κρύψουν την φεουδαρχική και απολυταρχική μέγγενη του στην ουσία κομμουνιστικού καθεστώτος στην ανώτατη εκπαίδευση.

Τώρα για την υποστήριξη του παραπάνω ασφυκτικού ελέγχου στα ΑΕΙ/ΤΕΙ δημιουργήθηκε το αίσχος του πανεπιστημιακού ασύλου. Φυσικά σε αυτή την περίπτωση η ορθή μετάφραση του ασύλου είναι αναίσχυντη ασυδοσία και ανοχή στην εγκληματικότητα. Έτσι με αυτό τον τρόπο τα ΑΕΙ/ΤΕΙ καταστράφηκαν και καταληστεύθηκαν πάμπολλες φορές από τραμπούκους, διακινητές ναρκωτικών, αναρχικούς και ληστές. Ενδεικτικά την επόμενη κιόλας μέρα που στηνόταν ένα εργαστήριο ηλεκτρονικών υπολογιστών είχε συντελεστεί η κλοπή του από γνωστούς αγνώστους με την αστυνομία να μην μπορεί να πάρει καν δαχτυλικά αποτυπώματα λόγω του περιβόητου ασύλου. Άλλη ζοφερή πτυχή ήταν η τρομοκράτηση των φοιτητών ή η υποχρεωτική έγγραφη τους σε μια καθεστωτική φοιτητική παράταξη (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ) για να μπορέσουν να περάσουν τα μαθήματα.

Ας μιλήσουμε τώρα για τα άλλα αίσχη που ονομάζονται αιώνιοι φοιτητές ή αιώνιοι πελάτες ή αιώνια κομματόσκυλα. Με την εισαγωγή της νομοθεσίας της αιώνιας φοίτησης το καθεστώς εξασφάλιζε δύο πλεονεκτήματα. Πρώτον οι φοιτητές που έμεναν στα μαθήματα δημιουργούσαν στρατιές πελατών που δικαιολογούσαν καινούργιες θέσεις καθηγητών στα ΑΕΙ/ΤΕΙ. Δεύτερον με τον τρόπο της αιώνιας φοίτησης μπορούσαν να υπάρχουν επαγγελματίες κομματικοί πράκτορες στα πανεπιστήμια, ιδιαίτερα του ΚΚΕ, για τον έλεγχο της κατάστασης.

Από την πλευρά του καθηγητικού συστήματος υπήρξε η διαφθορά του νεποτισμού και της οικογενειοκρατίας.
Όταν σε κάποια στιγμή υπήρξε λαϊκή κατακραυγή το καθεστώς παράλλαξε το σύστημα έτσι ώστε τα παιδιά ή γενικότερα οι εκλεκτοί (φοιτητές, σύντροφοι) των καθηγητών του ενός ιδρύματος να εκλέγονται σε ένα άλλο ΑΕΙ και τανάπαλιν.

Ας περάσουμε σε ένα άλλο κύριο λόγο που το μεταπολιτευτικό καθεστώς καθυστερεί την αναγνώριση ξένων πτυχίων και την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, την κρατική επιχορήγηση, τα εθνικά ερευνητικά προγράμματα και τα ευρωπαϊκά ερευνητικά προγράμματα. Στην ουσία με το αποκλεισμό της εισαγωγής των ξένων πτυχίων και της ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων δημιουργείται ένα τράστ από καθηγητές και φοιτητές που νέμεται όλα τα παραπάνω κονδύλια. Πώς λοιπόν θα ήταν δυνατόν να χάσουν αυτό το πλεονέκτημα δημιουργώντας ένα δίκαιο και γρήγορο σύστημα αναγνώρισης πτυχίων εξωτερικού και δικαιώματος ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων?

Συμπερασματικά η αναγνώριση των ξένων πτυχίων είναι μια διαδικασία εξαιρετικά δύσκολη στην Ελλάδα λόγω της χρησιμοποίησης του εκπαιδευτικού συστήματος για κομματικούς αλλά και κερδοσκοπικούς σκοπούς από συγκεκριμένες κλίκες.

Όμως η αναγνώριση των ακαδημαϊκών και επαγγελματικών δικαιωμάτων είναι ένα θέμα που ενδιαφέρει εξαιρετικά κάθε επαναπατριζόμενο φοιτητή εξωτερικού και κάθε ομογενή που επιθυμεί να γυρίσει και να εργαστεί στην Ελλάδα.

Συμπερασματικά η ανάλυση για τους λόγους που η αναγνώριση των πτυχίων εξωτερικού είναι πολύ δύσκολη δυστυχώς συμπεριλαμβάνει περισσότερα σημεία που θα αναλυθούν σε επόμενο κείμενο. Ας ελπίσουμε ότι γενικότερα στο μέλλον η Πατρίδα μας θα αποτινάξει αυτό το σάπιο καθεστώς και θα απελευθερώσει την ανώτατη εκπαίδευση προς όφελος της Ελληνικής Οικονομίας.