Από την εποχή της μεταπολίτευσης και εντεύθεν άρχισε να προπαγανδίζεται σε ευρεία κλίμακα ανάμεσα στους νεοέλληνες η αντίληψη ότι η αριστερά επιδιώκει την εν γένει ισότητα ενώ κόπτεται για την ατομική ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αυτό σημαίνει ότι αποδέχεται την ισονομία και επιθυμεί να έχουν όλοι ίσες ευκαιρίες ώστε να εκφράσουν ανεπηρέαστα τις απόψεις τους. Επίσης αποδέχεται τις αποφάσεις της πλειοψηφίας, ακόμη και όταν αυτή αποφαίνεται με τρόπο που δεν συνάδει με τους ισχυρισμούς των αριστερών. Συμβαίνει όμως αυτό στην πράξη;
Τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης, με την ακατανόητη ανέχεια και ενίοτε τη συμβολή των φιλελευθέρων, η αριστερά κυριάρχησε στο πεζοδρόμιο των μεγάλων πόλεων της χώρας. Με πρωτοφανή οργάνωση και στρατιωτική πειθαρχία ξαμόλησε στελέχη, ινστρούχτορες και πιόνια κηρύσσοντας ένα γενικευμένο κοινωνικό και ιδεολογικό πόλεμο. Όταν οι φιλελεύθεροι έπνιγαν κάθε εθνική και πατριωτική φωνή και χάιδευαν το ΚΚΕ και τα εκτρώματα που γεννήθηκαν από αυτό, η αριστερά βάδιζε βάσει σχεδίου. Παράλληλα με το πεζοδρόμιο στόχος ήταν και τα ΜΜΕ.
Κομμουνιστές και σοσιαλμαρξιστές είχαν ήδη διεισδύσει σε θέσεις διοίκησης, τεχνικών και δημοσιογράφων. Ιδιαίτερα ήλεγχαν πλήρως τις συνδικαλιστικές παρατάξεις. Ο έλεγχος των συνδικαλιστικών παρατάξεων επεκτάθηκε και σε όλους τους τομείς του δημόσιου τομέα, γεγονός που η χώρα πλήρωσε πανάκριβα και ακόμα πληρώνει. Σε κάποιες περιόδους της μεταπολίτευσης το μόνο μη αριστερό κοινοβουλευτικό κόμμα ήταν η Ν.Δ.
Στα τηλεοπτικά πάνελ οι εκπρόσωποι της αριστεράς ήσαν σχεδόν πάντοτε πλειοψηφία, καθότι ο αριθμός των κομμάτων της αριστεράς ήταν μεγάλος. Υπήρξαν επιθετικοί, αδιάλλακτοι, θρασείς και αλαζόνες.
Αντιμετώπιζαν οποιοδήποτε ζήτημα και οποιονδήποτε συνομιλητή με τακτικές αγκιτάτσιας, χωρίς επιχειρηματολογία και με ιεροεξεταστικό ύφος. Δυστυχώς αυτές οι μεθοδεύσεις που ταιριάζουν σε φελλαχολαούς έπιασαν τόπο και επηρέασαν ένα μεγάλο τμήμα της κοινωνίας. Για κάποιους έγιναν μόδα και για άλλους ιδεολογική τρομοκρατία. Οι κάθε λογής αριστεροί έλεγαν ό, τι ήθελαν, κατηγορούσαν και υπαινίσσονταν ό, τι τους βόλευε.
Το χειρότερο όμως ήταν ότι εν τοις πράγμασιν επέλεγαν τους συνομιλητές τους. Πολλοί είμαστε μάρτυρες αποχωρήσεων διαφόρων αριστερών από εκπομπές πολιτικού περιεχομένου επειδή δεν τους άρεσε η παρουσία κάποιου στην ομήγυρη. Δηλαδή απαιτούσαν να θέτουν το πλαίσιο της συζήτησης καθώς και να εγκρίνουν τα φυσικά πρόσωπα. Αυτή η τακτική ακολουθήθηκε και σε όλα τα fora. Συνδικαλιστικές συγκεντρώσεις, ομοσπονδίες, περιφερειακά και δημοτικά συμβούλια. Για δεκαετίες δεν υπήρχε Εθνική και Πατριωτική φωνή στη χώρα.
Ήταν απαγορευμένη από όλους. Λοιπόν, η αριστερά ενδιαφέρεται για ισονομία και ίση μεταχείριση; Επιθυμεί την κάτω από ίσες ευκαιρίες λογική αντιπαράθεση; Ακριβώς το αντίθετο.
Και όμως η αριστερά εξακολουθεί να αυτολιβανίζεται για το ήθος της και το «δημοκρατικό» της DNA! Αυτή η αρρωστημένη κατάσταση συνεχίζεται και σήμερα βασισμένη σε ένα ρετρό παρακμιακό ύφος με ένα μίγμα σχιζοφρένειας και θρησκευτικού φανατισμού.
Παραθέτουμε λίγα παραδείγματα:
Στις 9/9/2015 στην εκπομπή της ΕΡΤ1 «Στην τελική ευθεία για τις κάλπες» αποχώρησε ο Πάνος Σκουρλέτης του ΣΥΡΙΖΑ επειδή ο Μανώλης Κεφαλογιάννης της Ν.Δ. του απάντησε με το ίδιο ύφος. Η συζήτηση ήταν «δύσκολη» για τον Σκουρλέτη και τη συνέχεια την έδωσε η «Αυγή» γράφοντας: «Με ένα χυδαίο υβρεολόγιο προσήρθε η Ν.Δ. σε έναν ούτε κατ’ επίφαση πολιτικό διάλογο αποκαλύπτοντας το πάλαι ποτέ «μάγκικο» και «τραμπούκικο» πρόσωπό της. Ξεκίνησε να επαίρεται ότι ο ίδιος έχει εξαιρετικές σπουδές στο London School of Economics ενώ απευθυνόμενος στον κ. Σκουρλέτη του είπε «δεν ξέρω, τι σκατά έχετε κάνει, εσείς». «Είστε ανόητος» επανέλαβε πολλές φορές. «Πρέπει να σκύβετε το κεφάλι για τις ψευτιές που λέτε». «Είστε απατεώνες και ψεύτες πολιτικοί». Ευτυχώς που υπάρχει το βίντεο και καταδεικνύεται η πραγματική στιχομυθία.
Στις 24/1/2015 ο Παναγιώτης Λαφαζάνης αποχώρησε πριν βγει στον αέρα σε εκπομπή του ΣΚΑΙ διότι θεώρησε το πάνελ εχθρικό, όπως και την παρουσιάστρια. Δηλαδή το πάνελ δεν ήταν συμβατό με τις προτιμήσεις του.
Η «καλλιτέχνις» Νατάσα Μποφίλιου ευχήθηκε δημόσια σε όσους ψήφισαν εθνικιστικό κόμμα να πεθάνουν από καρκίνο. Εξαιρετικό ήθος. Αργότερα δήλωσε ότι πολύ περισσότεροι από αυτούς που ψήφισαν είναι «φασίστες» και ότι δεν μετανιώνει για τη δήλωσή της.
Τα παραδείγματα της αλαζονείας, του φθόνου και της μισαλλοδοξίας εκ μέρους της αριστεράς είναι χιλιάδες, ιδιαίτερα εναντίον ανθρώπων που δεν γνωρίζουν και δεν έχουν διαπράξει το παραμικρό παράπτωμα, πέραν του να ασπάζονται ιδέες που δεν αρέσουν στους αριστερούς.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΥΔΟΥΝΑΣ
