Στις 12 Δεκεμβρίου 1916, δημοσιεύεται στις εφημερίδες η αναγγελία:
«Η εντολοδόχος επιτροπή του Πανελλήνιου Συνδέσμου Συντεχνιών καλεί σύμπαντα τον ελληνικό λαόν, όπως σήμερον 12η Δεκεμβρίου και ώρα 3 μ.μ, προσέλθη εις το Πεδίον του Άρεως και αναθεματίσει τον τρισκατάρατον προδότην Βενιζέλο. Όλοι ανεξαιρέτως, νέοι, γέροντες, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, ρίψατε ανά έναν λίθον αναθέματος κατά του μισαρού προδότου και δολοφόνου της Πατρίδος και του Βασιλέως ημών».
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος επικεφαλής της «Εθνικής Άμυνας» υποστηρίζει την ένταξη της Ελλάδος στον Α΄Π.Π. στο πλευρό της Entende (η συμμαχία μεταξύ Ρωσικής Αυτοκρατορίας, Γαλλικής Δημοκρατίας και της Μεγάλης Βρετανίας). Ο «Εθνικός Διχασμός» έχει ξεσπάσει, με πολύ μεγάλες πολιτικές διαφορές ανάμεσα στους Βενιζελικούς και τους αντιβενιζελικούς.
Η απρόκλητη και αναίσχυντη απόβαση γαλλικών δυνάμεων στον Πειραιά λίγες ημέρες πριν, η προσπάθεια τους για κατοχή στρατηγικών σημείων στην περιοχή Πρωτευούσης, η επίταξη οπλισμού για τις ανάγκες τους, οι βομβαρδισμοί γύρω από τα Ανάκτορα και το Στάδιο, προκαλούν μεγάλη έκρηξη οργής στους αντιβενιζελικούς, που κατηγορούν τον Βενιζέλο για τις κατάπτυστες ενέργειες των πολιτικών φίλων του.
Στο Πεδίον του Άρεως, που τότε χρησίμευε στην Ιππική Σχολή, μαζεύτηκε ένα ένθερμο πλήθος Αθηναίων, άλλοι λένε 100.000 κι άλλοι 150.000 ατόμων οι οποίοι πετούσαν μια πέτρα αναφωνώντας το σχετικό ανάθεμα.
Στην ενέργεια πρωτοστατεί ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Θεόκλητος που ρίχνει και την πρώτη κατάρα-ανάθεμα στον Βενιζέλο:
«Κατά Ελευθερίου Βενιζέλου, φυλακίσαντος αρχιερείς και επιβουλευθέντος την βασιλείαν και την πατρίδαν, ανάθεμα έστω».
Μεγάλες ταραχές ακολουθούν τις επόμενες ημέρες και υπάρχουν καταγγελίες για φόνους, λεηλασίες και παράνομες συλλήψεις.
Ο πολύ μεγάλος όγκος από τις «πέτρες της κατάρας» λίγα χρόνια αργότερα στην τελευταία κυβέρνηση Βενιζέλου (1929 – 1932) χρησιμοποιήθηκε για την ανέγερση του Ιερού Ναού Αγίου Ελευθερίου στου Γκύζη, που θεμελιώθηκε από τον ίδιο τον Βενιζέλο!!!
Ένα από τα πολλαπλά παραδείγματα της φαιδρότητος της πολιτικής ζωής στην Ελλάδα.
Αχιλλέας Ξανθάκης
