Ανεξαρτήτως από το πόσο συμφωνεί ή διαφωνεί κάποιος από την ιδεολογία, τη βιοθεωρία ή και την κοσμοθεωρία ενός ετέρου, για να υπάρξει οποιαδήποτε ανταλλαγή απόψεων που θα προσδώσει κάποια ελάχιστη αξία στο χρόνο που θα αφιερωθεί σε αυτήν, προϋπόθεση και βασικός συντελεστής επιρροής είναι η αμοιβαία διάθεση ειλικρινούς αφήγησης των πεποιθήσεων.
Αυτή καθαυτή η ειλικρίνεια προκύπτει από την ύπαρξη ηθικής και αξιοπρέπειας ως θεμελιώδους ουσίας του χαρακτήρα ενός ανθρώπου. Ένας τέτοιος χαρακτήρας με φυσικό και ενστικτώδη τρόπο αναζητά την αλήθεια, είτε είναι βολική είτε δυσάρεστη. Κατηγορηματικά μπορούμε να ισχυριστούμε ότι στη χώρα μας, από την εποχή της μεταπολίτευσης και εντεύθεν, εκλείπουν παντελώς τέτοιοι χαρακτήρες από το «πολιτικό προσωπικό» που με «αυταπάρνηση» και «αγωνιστικό πνεύμα» ως αυτόκλητος σωτήρας ανέλαβε το επικό ανθρωπιστικό έργο να διασώσει τη χώρα (αλήθεια από τι;) και να την οδηγήσει στο δρόμο της δικαιοσύνης και της δημοκρατίας.
Θυμηθείτε τα «late seventies» και όλη τη δεκαετία του ‘80 όταν όλοι οι τηλεοπτικοί δίαυλοι φιλοξενούσαν δεκάδες πολύωρες «ενημερωτικές» εκπομπές σε καθημερινή βάση. Όταν το ντόπιο νοήμον κοινό παρακολουθούσε με ποδοσφαιρικό φανατισμό τους διάφορους μαϊντανούς και πιγκουίνους των πολιτικών πάνελ.
Πόσες χιλιάδες προβλέψεις, πόσες δεκάδες χιλιάδες αερολογίες, εκατομμύρια ανακρίβειες εκστομίστηκαν ανάμεσα σε βλακώδεις κοκορομαχίες στο όνομα της 3ης ελληνικής δημοκρατίας. Δεκάδες χιλιάδες ώρες καταστροφικής βλακείας εξέτρεφαν βουλευτές , δημοσιογράφους, παρατρεχάμενους και λοιπούς σωτήρες. Το νοήμον κοινό τους τάιζε με τα χρήματά του (από όπου και αν προέρχονταν (sic)) και αυτοί τάιζαν το νοήμον κοινό με κοινοβουλευτικά απόβλητα.
Αυτό το κοινωνικό φαινόμενο, μοναδικό σε ένταση στη χώρα μας άρχισε σταδιακά να φθίνει εξ’ αιτίας του εντεινόμενου ζόφου της καθημερινότητας των ψηφοφόρων. Οι θεσμοί αντέδρασαν και μετρίασαν τη δόση της βλακείας αλλάζοντας ταυτόχρονα τη συσκευασία. Νέα πρόσωπα, «φρέσκιες» ιδέες, προοδευτικές πολιτικές για να συντηρήσουν το κλίμα και να κρατούν πνευματικά εγκλωβισμένους τους «ολιγώτερον δυνάμενους».
Ένας νουνεχής και ψύχραιμος άνθρωπος θα έκανε στον εαυτό του μία ερώτηση: Τουλάχιστον όλες αυτές οι δεκάδες χιλιάδες ώρες τηλεοπτικής πρόζας απέφεραν κάτι θετικό για τη χώρα; Έστω κάτι θετικό, κάτι ηθικό για το πολιτικό σύστημα; Αυτή την ερώτηση κάνω στον εαυτό μου και δεν βρίσκω το παραμικρό. Αυτή την ερώτηση απευθύνω και προς υμάς μήπως γνωρίζετε κάτι. Ηγετική θέση στις πολιτικές τηλεοπτικές παραστάσεις της μεταπολίτευσης κατείχε και κατέχει η αριστερά.
Οι πολυπληθείς εκπρόσωποί της προβάλλουν διαχρονικά την ευαισθησία τους για τους οικονομικά αδύνατους και τους ευπαθείς, την ειλικρινή διάθεσή τους για κοινωνική δικαιοσύνη, ελευθερία και ισονομία, καθώς και την απόφασή τους να αγωνίζονται για κάποιες αξίες καταγγέλλοντας οτιδήποτε δεν είναι αριστερό. Σφυρηλάτησαν συστηματικά με τα λόγια την εικόνα του ευαίσθητου και ηθικού ανθρώπου.
Όμως άλλο να το δηλώνεις και άλλο να είσαι. Ο ηθικός και αξιοπρεπής άνθρωπος ζει σύμφωνα με τις αξίες του.
Επί παραδείγματι αυτός που καταγγέλλει τον πλούτο και την οικονομική ανισότητα έχει ταυτόχρονα επιλέξει να ζήσει τη ζωή των αδικουμένων και να αγωνιστεί ανάμεσά τους. Τουλάχιστον στη χώρα μας κάτι τέτοιο δεν συνέβη ποτέ. Οι εκπρόσωποι της αριστεράς παραδόξως (;) για τους εαυτούς τους έχουν διαφορετική αντίληψη διαβίωσης.
Ο κατάλογος που ακολουθεί είναι διαφωτιστικός:
Βούτσης Νικόλαος: 12 ακίνητα (7 διαμερίσματα στην Κηφισιά).
Κουρουμπλής Παναγιώτης: 18 ακίνητα, 9 αποθήκες, 4 γκαράζ και 3 αυτοκίνητα
Βαλαβάνη Όλγα – Νάντια: 15 ακίνητα, 800 χιλιάδες καταθέσεις, μετοχές, τρία αυτοκίνητα.
Δούρου Ρένα: 9 ακίνητα με περίπου δυο χρόνια εργασία στο Δημόσιο.
Κουράκης: 6 ακίνητα, 100 χιλ. ευρώ στην Τράπεζα.
Κοντονής Χαράλαμπος – Σταύρος: 7 ακίνητα, 100 χιλ. ευρώ σε καταθέσεις.
Κριτσωτάκης Μιχαήλ: 10 ακίνητα 100% δικής του ιδιοκτησίας, συνδικαιούχος σε περίπου 25 άκόμα
Μητρόπουλος Αλέξης: 12 ακίνητα
Φωτίου Θεανώ πανεπιστημιακός: 11 ακίνητα , εκ των οποίων 1 διαμέρισμα στο Λονδίνο, 100 χιλ. στερλίνες στην NATWEST.
Αλεξόπουλος Απόστολος: 11 ακίνητα, 100 χιλ. ευρώ σε τραπεζικές καταθέσεις.
Καφαντάρη Χαρούλα: συνταξιούχος της Εθνικής: 5 ακίνητα 100% δικής της ιδιοκτησίας και συνδικαιούχος σε άλλα 7, περίπου 100 χιλιάδες ευρώ στην τράπεζα.
Γεροβασίλη Όλγα: 8 ακίνητα.
Καραγιαννίδης Χρήστος: ιδιωτικός υπάλληλος – συνδικαλιστής!: 8 ακίνητα.
Χατζηλάμπρου Βασίλης τεχνικός νοσοκομείου- συνδικαλιστής!: 11 ακίνητα.
Γάκης Δημήτριος: 5 ακίνητα 100% δικής του ιδιοκτησίας, συνδικαιούχος σε άλλα 18 ακίνητα κατά 37,5%, υπάλληλος ΟΤΕ, πρώην μέλος του ΚΚΕ!
Αποστόλου Ευάγγελος: 8 ακίνητα, 350.000 ευρώ σε καταθέσεις.
Γεωργοπούλου – Σαλτάρη Έφη: 5 ακίνητα, καθηγήτρια μέσης εκπαίδευσης.
Διακάκη Μαρία: Φαρμακοποιός 5 ακίνητα.
Αμανατίδης Ιωάννης: δάσκαλος, 2 ακίνητα, 400.000 σε μετοχές, 50.000 σε μετρητά.
Χαραλαμπίδου Δέσποινα: 11 ακίνητα, έμπορος -συνδικαλίστρια – πρώην μέλος ΚΝΕ – ΚΚΕ.
Γαϊτάνη Ιωάννα: 5 ακίνητα, συνδικαιούχος σε άλλα 4 ακίνητα. Μέλος της τροτσκιστικής οργάνωσης ΟΣΕ, στέλεχος της ΔΕΑ, από τα ιδρυτικά μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, μέλος της Πρωτοβουλίας Γυναικών Ενάντια στο Χρέος και τα Μέτρα Λιτότητας.
Τριανταφύλλου Μαρία: 5 ακίνητα, Εργάζεται στην ιδιωτική εκπαίδευση. Συνδικαλίστρια, πρώην μέλος της ΚΝΕ.
Κοδέλας Δημήτρης: 5 ακίνητα 100% δικής του ιδιοκτησίας, συνδικαιούχος σε άλλα 8. γεωπόνος. Δραστηριοποιήθηκε στο φοιτητικό κίνημα, όπως και στο αντιπολεμικό και αντιπαγκοσμιοποιητικό κίνημα.
Μαντάς Χρήστος: 12 ακίνητα.
Μιχαλάκης Νίκος: 17 ακίνητα.
Σαμοϊλης Στέφανος: 16 ακίνητα.
Θεοπεφτάτου Αφροδίτη: Συνδικαιούχος σε 9 ακίνητα.
Συρμαλένιος Νίκος: συνδικαιούχος σε 17 ακίνητα. Υπάλληλος του υπουργείου Οικονομικών.
Σταθάκης Γεώργιος: 11 ακίνητα, 500.000 ευρώ σε καταθέσεις, 380.000 σε αμοιβαία εξωτερικού. Είχε αμετάκλητο βούλευμα του συμβουλίου εφετών να δικαστεί για κακούργημα για κομπίνες εκατομμυρίων στο πανεπιστήμιο.
Δερμιτζάκης Κωστής: 18 ακίνητα.
Δραγασάκης Γιάννης: 6 ακίνητα, 150.000 σε καταθέσεις.
Πετράκος Θανάσης: 8 ακίνητα. Μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΣΥΝ και της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ.
Αιχάν Καρά Γιουσούφ: 7 ακίνητα, συνδικαλιστής μειονότητας.
Σταμπουλή Αφροδίτη:. 13 ακίνητα, γυναικολόγος., συμμετείχε στο κίνημα των καταλήψεων κατά του Ν. 815 ενταγμένη στη Β’ Πανελλαδική και στις Συσπειρώσεις. Είναι μέλος της ΑΚΟΑ, του Δικτύου για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, του Δικτύου Γυναικών ΣΥΡΙΖΑ και της δημοτικής Κίνησης «Διάβαση Πεζών».
Είναι ένα απόσπασμα ενός μεγάλου καταλόγου ενώ τα ανωτέρω αποτελούν άκριτη αποδοχή των δηλώσεων αυτών των ιδίων. Προφανώς οι αγωνιστές και οι μπροστάρηδες της αριστεράς έχουν κρατήσει διαφορετικό τρόπο ζωής για τους εαυτούς τους σε σχέση με την τραγική καθημερινότητα των βιοπαλαιστών που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν. Το να είσαι άδικος με τους άλλους, να ζεις ως προνομιούχος και να μην σε ενδιαφέρει είναι απλώς ανηθικότητα. Το να ζεις ως προνομιούχος και να εμφανίζεσαι ως υποστηρικτής των αδυνάτων και ενίοτε να επωφελείσαι οικονομικά, πολιτικά και ψυχολογικά από αυτό είναι κυριολεκτικά αχαρακτήριστο!
Το ερώτημα που αναπόδραστα ανακύπτει είναι ποιοι πρέπει να αισχύνονται περισσότερο, αυτοί που καθοδηγούν την αριστερά ή αυτοί που στηρίζουν τους καθοδηγητές; Δυστυχώς δεν αισχύνονται ούτε οι μεν ούτε οι δε!
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΥΔΟΥΝΑΣ
