Στις 15 Μαΐου συμπληρώθηκαν 73 χρόνια εκτοπισμών και εθνοκάθαρσης του γηγενούς παλαιστινιακού πληθυσμού από τις εβραϊκές παραστρατιωτικές οργανώσεις Χαγκανά και Ιργκούν. Η «νάκμπα» που στα αραβικά σημαίνει «καταστροφή» είναι ο σημαντικότερος σταθμός στην ιστορία των Παλαιστινίων και αποτελεί μια ανοικτή πληγή που δεν έχει κλείσει μέχρι των ημερών μας.
Το σύνολο των δραματικών γεγονότων της εποχής του 1948, που κορυφώθηκαν με την ανακήρυξη του κράτους του Ισραήλ στις 14 Μαΐου, χαράχθηκε στην συλλογική συνείδηση των Παλαιστινίων με τον όρο «αλ Νάκμπα», όρος που χρησιμοποίησε πρώτος ο συρο-ορθόδοξος ιστορικός Κωνσταντίν Ζουρέικ στο βιβλίο του «Μάανα αλ Νάκμπα» (Η Σημασία της Νάκμπα) λίγους μήνες μετά τα γεγονότα.
Ας ξεκινήσουμε κάνοντας μια σύντομη ιστορική αναδρομή, ήτοι πως η Παλαιστίνη έγινε Ισραήλ.
Προς το τέλος του 1800 ένα μικρό αλλά φανατικό κίνημα με την ονομασία «πολιτικός σιωνισμός» κάνει την εμφάνιση του στην Ευρώπη. Οι ηγέτες του κινήματος εγκαταστάθηκαν στην γη της Παλαιστίνης, η οποία τελούσε τότε υπό βρετανική αποικιοκρατική αρμοστεία. Ο πληθυσμός της Παλαιστίνης στο τέλος του 1800 (στατιστικά στοιχεία από την Βρετανική αρμοστεία) ήταν κατά 96% μουσουλμάνοι και χριστιανοί Παλαιστίνιοι και 4% Εβραίοι.
Οι ηγέτες του φανατικού αυτού κινήματος χρησιμοποιώντας διάφορες στρατηγικές προσπαθούν να πετύχουν τον σκοπό τους, που είναι η κατάληψη της παλαιστινιακής γης και η εθνοκάθαρση των Παλαιστινίων. Οι στρατηγικές του «πολιτικού σιωνισμού» ήταν οι εξής:
1) Ενθάρρυνση της εβραϊκής μετανάστευσης σε αυτή την περιοχή της Μέσης Ανατολής με το παραπλανητικό σύνθημα «μια γη χωρίς ένα λαό για έναν λαό χωρίς έδαφος», όταν στην πραγματικότητα η γη αυτή ήταν όλη κατοικημένη από Παλαιστίνιους.
2) Προπαγανδίζουν ότι μια «μεγάλη δύναμη» υποστηρίζει τον σκοπό τους. Κατά καιρούς προσπάθησαν να πιέσουν τους Οθωμανούς, τους Βρετανούς και τους Αμερικανούς να υποστηρίξουν τον σκοπό τους. Οι Οθωμανοί αρνήθηκαν, οι Βρετανοί τους υποστήριξαν με την διαβεβαίωση των Σιωνιστών των ΗΠΑ ότι θα έπειθαν την αμερικανική κυβέρνηση να πολεμήσει στο πλευρό τους τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο εναντίον των Γερμανών, όπως και έγινε.
3) Αγοράζοντας παλαιστινιακή γη (πολλές φορές μέσω αντιπροσώπων) και ανακηρύσσοντας την εβραϊκή γη για όλη την αιωνιότητα και αρνούμενοι να επιτρέψουν σε μη-εβραίους να ζουν ή να εργάζονται στην γη που αγόρασαν, πράγμα που συνεχίζεται ως σήμερα. Η αγορά γης χρηματοδοτήθηκε από σιωνιστές τραπεζίτες με προεξάρχοντες την οικογένεια Ρότσιλντ.
4) Εφαρμόζοντας βία στις περιπτώσεις που αποτύγχανε η αγορά γης. Η βία περιλάμβανε την δράση των σιωνιστικών τρομοκρατικών οργανώσεων Χαγκανά και Ιργκούν, αρχηγοί αυτών των οργανώσεων ανέλαβαν μετά την ίδρυση του εβραϊκού κράτους πρωθυπουργοί του Ισραήλ ( Γκόλντα Μεγίρ, Γιτζάκ Σαμίρ).
Το 1930 η κατοχή γης από 1% στο τέλος του 1800, είχε αυξηθεί στο 6%. Η βία και η τρομοκρατία εναντίον των Παλαιστινίων κορυφώθηκε μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, έχοντας μάλιστα ως προκάλυμμα και δικαιολογία το «ολοκαύτωμα» που υπέστησαν οι ευρωπαίοι Εβραίοι από τους Γερμανούς. Κατά τα έτη 1947-1949 περίπου 750.000 Παλαιστίνιοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα πατρογονικά τους εδάφη υπό την απειλή και την βία των εβραϊκών δυνάμεων.
Συντελέστηκε δηλαδή μια ανθρωπιστική καταστροφή η οποία είναι γνωστή στα αραβικά έθνη ως «αλ Νάκμπα». Κατά την διάρκεια αυτών των δυο ετών οι Εβραίοι καταστρέφουν 531 πόλεις και χωριά των Παλαιστινίων. Σε κάθε πόλη και χωριό που καταλαμβάνεται από τις εβραϊκές δυνάμεις διαπράττονται εγκλήματα όπως σφαγές, δολοφονίες και βιασμοί που σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο είναι εξ ορισμού εγκλήματα πολέμου και εθνοκάθαρσης.
Το εβραϊκό κράτος ιδρύθηκε στις 14 Μαΐου 1948. Τα εγκλήματα πολέμου και η σιωνιστική πολιτική ολοκαυτώματος συνεχίζεται μέχρι των ημερών μας, εδώ και 73 χρόνια αδιαλείπτως. Οι Παλαιστίνιοι είναι ο μεγαλύτερος προσφυγικός πληθυσμός ανά τον κόσμο. Σήμερα εκατομμύρια Παλαιστίνιοι ζουν στο Ισραήλ ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας και υπόκεινται συστηματικά σε διακρίσεις «απαρτχάιντ».
Απαγορεύεται να ζουν στα χωριά και στα σπίτια τα οποία έχουν απαλλοτριωθεί και απ’ όπου έχουν βιαίως εκδιωχθεί. Από το 99% γης που κατείχαν οι Παλαιστίνιοι στο τέλος του 1800, σήμερα έχουν περιοριστεί στο 22% γης, ήτοι απώλεια παλαιστινιακής γης 77%. Σήμερα ζουν στην λεγόμενη Δυτική Όχθη και στην Λωρίδα της Γάζας. Στην Δυτική Όχθη οι Εβραίοι έχουν αρχίσει εδώ και αρκετά χρόνια να κατασκευάζουν οικισμούς που θα έχουν ως συνέπεια την εκδίωξη των Παλαιστινίων και από εκεί, ενώ η Λωρίδα της Γάζας είναι μια αποκλεισμένη περιοχή η οποία ελέγχεται πλήρως από ξηρά, αέρα και θάλασσα από τους Εβραίους. Τα τελευταία γεγονότα το αποδεικνύουν.
Γιατί όμως συμβαίνουν αυτά τα γεγονότα;
Η Λωρίδα της Γάζας τις τελευταίες ημέρες βομβαρδίζεται ασταμάτητα και εκατοντάδες Παλαιστίνιοι έχουν σκοτωθεί, όμως τα κατευθυνόμενα ΜΜΕ παρουσιάζουν τα γεγονότα χωρίς το ιστορικό τους πλαίσιο με αποτέλεσμα ο μέσος πολίτης να μην δύναται να εξηγήσει τι πραγματικά συμβαίνει και γιατί.
Το ιστορικό πλαίσιο που ηθελημένα αγνοείται από τους προπαγανδιστές-δημοσιογράφους των ΜΜΕ είναι η βασική αρχή της πολιτικής του Ισραήλ από τότε που ιδρύθηκε ως κράτος, η αρχή αυτή συμπυκνώνεται στην φράση: Δεν αφήνουμε τους θεωρούμενους εχθρούς μας να ενωθούν και οι Παλαιστίνιοι ή πρέπει να εκδιωχθούν από την γη τους ή πρέπει να εξολοθρευθούν δια της εθνοκάθαρσης.
Το Ισραήλ την δεκαετία του 1980, φοβούμενο την ανερχόμενη PLO (Palestinian Liberation Army) του Γιασέρ Αραφάτ και την επίδραση που ασκούσε σε όλους τους Παλαιστινίους, ευνόησε τότε την ίδρυση μιας δεύτερης παλαιστινιακής οργάνωσης, της ονομαζόμενης Χαμάς, θέλοντας έτσι να δημιουργήσει ένα αντίβαρο στην ισχυρή PLO που κυριαρχείτο από το κόμμα Φατάχ. Ασχέτως αυτού η Χαμάς εξελίχθηκε σε μια μαζική οργάνωση, υπερκέρασε σε μαχητικότητα την Φατάχ και λόγω αυτής της μαχητικότητας έναντι του ισραηλινού κράτους τα τελευταία χρόνια απολαμβάνει μεγάλη βοήθεια από το Ιράν.
Προσφάτως, μετά από πολλά χρόνια αντιπαλότητας των δυο οργανώσεων, η Χαμάς και η Φατάχ συμφιλιώθηκαν. Η ειρηνευτική διαδικασία μεταξύ των δυο παλαιστινιακών κομμάτων και η προοπτική ένωσης όλων των Παλαιστινίων υπό μια απελευθερωτική σημαία ήταν κάτι που έπρεπε να εμποδιστεί και να αντιμετωπιστεί πάση θυσία από την ισραηλινή κυβέρνηση. Εξ ου και οι μαζικές επιθέσεις «αυτοάμυνας» εναντίον της Χαμάς στην Λωρίδα της Γάζας με αφορμή την εξέγερση των Παλαιστινίων για την πρόσφατη υφαρπαγή γης τους.
Η εξέγερση έδωσε στην κυβέρνηση Νετανιάχου μια «ευοίωνη» ευκαιρία. Ο Νετανιάχου ξεκίνησε έναν ανελέητο βομβαρδισμό αμάχων στην Λωρίδα της Γάζας, που κατά πλειοψηφία κατοικείται από Παλαιστινίους που πρόσκεινται στην Χαμάς. Ο κύριος στόχος του Νετανιάχου, πέραν της αποσυμπίεσης των δικαστικών του εκκρεμοτήτων στο εσωτερικό, είναι να πιέσει τον πρόεδρο των Παλαιστινίων Μαχμούντ Αμπάς να εγκαταλείψει την ενδο-παλαιστινιακή συμφιλίωση και να διαλύσει την κυβέρνηση εθνικής ενότητας που αποτελείται από στελέχη της Χαμάς και Φατάχ.
Είναι βέβαιο ότι η ισραηλινή κυβέρνηση γνώριζε πολύ καλά ότι η προσπάθεια καταστολής της Χαμάς στην Λωρίδα της Γάζας θα προκαλούσε σφοδρή αντίδραση αυτής της οργάνωσης με εκτοξεύσεις ρουκετών εναντίον κατοικημένων περιοχών του Ισραήλ, δίνοντας έτσι μια ευρεία δικαιολογία για περαιτέρω βομβαρδισμούς της Γάζας. Με τους βομβαρδισμούς αυτούς αυξάνεται η πίεση στην Χαμάς να αντεπιτεθεί και να εγκαταλείψει την μη βίαιη πολιτική της, που ήταν η βασική αρχή της συμφιλίωσης της με την Φατάχ για την δημιουργία κυβέρνησης εθνικής ενότητας. Όσο περισσότεροι πύραυλοι εκτοξεύονταν από την Γάζα προς το Ισραήλ, τόσο θα μεγαλώνει η διάσπαση μεταξύ των δυο παλαιστινιακών κομμάτων και θα μπορεί το Ισραήλ να κομπάζει ότι δεν μπορεί να διαπραγματευτεί με «τρομοκράτες».
Μια από τις συνήθεις μεθόδους προπαγάνδας του εβραϊκού κράτους είναι η τοξική μείξη της αλήθειας και του ψεύδους. Ένα τρανταχτό παράδειγμα περί αυτού είναι το πολύ γνωστό σε όλους μας σύνθημα περί του δικαιώματος «αυτοάμυνας» του εβραϊκού κράτους εναντίον των παλαιστινίων «τρομοκρατών». Υπάρχει όμως κάποιος που έχει αντίρρηση στο δικαίωμα αυτό; Ο καθένας, κάθε ομάδα ανθρώπων, κάθε κράτος έχει το δικαίωμα της αυτοάμυνας για να υπερασπιστεί τα δίκαια του. Η αυτοάμυνα είναι προφανώς ένα πανανθρώπινο δικαίωμα.
Αυτοάμυνα για ένα κυρίαρχο κράτος σημαίνει την υπεράσπισή του όταν αυτό δεχθεί επίθεση ή απειλή, προκειμένου να αποφευχθεί το αποτέλεσμα αυτής της απειλής. Ως εκ τούτου το δικαίωμα της αυτοάμυνας συνδέεται με την προϋπόθεση ότι υπάρχει απειλή, υπάρχει εισβολέας ή τουλάχιστον υπάρχει κάποιος που καταπιέζεται ή τρομοκρατείται.
Το Ισραήλ επί 73 χρόνια κατέχει παρανόμως παλαιστινιακά εδάφη και καταπιέζει και τρομοκρατεί τον παλαιστινιακό λαό. Έχει το Ισραήλ το δικαίωμα της αυτοάμυνας ως κατοχική δύναμη εναντίον του κατεχόμενου παλαιστινιακού λαού; Αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Παλαιστίνη δεν είναι άσκηση του δικαιώματος αυτοάμυνας του Ισραήλ , αλλά είναι ένα λουτρό αίματος, είναι σοβαρότατη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είναι έγκλημα πολέμου, είναι σφαγή, είναι πογκρόμ, είναι ολοκαύτωμα.
Οι δολοφονίες εκατοντάδων αμάχων δεν είναι δικαίωμα αυτοάμυνας, αλλά ένας κατακτητικός πόλεμος ενός σύγχρονου στρατού εναντίον ενός «ενδεούς» λαού που το μόνο που ζητά είναι μια αναγνωρισμένη πατρίδα και πολιτικά δικαιώματα στα πατρογονικά του εδάφη. Το Ισραήλ επιτίθεται εναντίον ενός πεινασμένου και αξιοθρήνητου λαού που ζει στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Γάζα, το εβραϊκό κράτος επιτίθεται εναντίον γυναικών και παιδιών. Το ολοκαύτωμα των Παλαιστινίων εδώ και 73 χρόνια συντελείται σύμφωνα με ένα προμελετημένο σχέδιο, σχολαστικά εκτελεσμένο, υποστηριζόμενο διεθνώς από το σιωνιστικό λόμπι και τους συμμάχους του, δυστυχώς και από αυτούς που κυβερνούν την χώρα μας.
Εν κατακλείδι ποιος τελικά υποστηρίζει τον αγώνα των Παλαιστινίων; Έχουν οι Παλαιστίνιοι λιγότερα δικαιώματα από τα ζώα; Απ’ ότι φαίνεται ναι. Που είναι οι διάφορες ΜΚΟ και άλλες οργανώσεις όπως η Greenpeace που προτάσσουν τα κορμιά τους και τα πλοία τους για τα δικαιώματα και την σωτηρία της φάλαινας και της φώκιας; Γιατί όλοι αυτοί δεν κατευθύνονται προς την θάλασσα της Γάζας για να προστατεύσουν από την σφαγή τα γυναικόπαιδα των Παλαιστινίων και να διαδηλώσουν εναντίον ενός πραγματικού ολοκαυτώματος;
Που είναι οι «πολέμαρχοι» τζιχαντιστές που αιματοκύλησαν την Συρία και το Ιράκ να πολεμήσουν στο πλευρό των αδελφών Παλαιστινίων; Που είναι οι Άραβες ηγέτες των καθεστώτων του Αραβικού Κόλπου; Που είναι τα «ανθρώπινα δικαιώματα» που τόσο συχνά επικαλείται ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπάιντεν; Όσοι υποστηρίζουν τον δίκαιο αγώνα των Παλαιστινίων, γνωρίζουν γιατί απουσιάζουν όλοι αυτοί. Γιατί ο αγώνας των Παλαιστινίων είναι αντι-σιωνιστικός και όλοι οι προαναφερθέντες είναι δεκανίκια και μίσθαρνα όργανα των Σιωνιστών.
Υπό τις σημερινές γεωπολιτικές συνθήκες που κυριαρχούν στην Μέση Ανατολή, η μόνη λύση για τους Παλαιστινίους και το όραμα τους για εθνικό κράτος είναι η ενότητα μεταξύ τους και η σύμπλευση με αυτούς που αγωνίζονται κατά του νέο-ιμπεριαλισμού και της νέο-αποικιοκρατίας που εκπορεύεται από την πυραμίδα της Νέας Παγκόσμιας Τάξης.
Η ιστορία του μέλλοντος είναι βέβαιο ότι θα αναφέρει το εβραϊκό κράτος ως στυγνό, εγκληματικό και γενοκτονικό κράτος που άξιζε την τιμωρία του. Γιατί είναι βέβαιο ότι θα τιμωρηθεί.
Λ. Ιουστινιάνης
