ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΒΛΑΣΤΟΙ, Μ’ ΑΤΣΑΛΕΝΙΑ ΚΟΡΜΙΑ
ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΠΕΡΝΩΝΤΑΣ ΤΗ ΦΡΙΚΗ,
ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΑΣ ΤΗ ΦΛΟΓΑ ΤΗ ΦΕΡΑΜΕ ΜΙΑ
ΩΣ ΕΚΕΙ, ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΡΟΣΜΕΝΕ Η ΝΙΚΗ.

ΜΕ ΤΗ ΛΟΓΧΗ ΧΑΡΑΞΑΜΕ ΑΔΡΟ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ
Τ’ ΟΝΟΜΑ ΜΑΣ -ΓΑΛΑΖΙΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ-
ΝΑ ΤΟ ΠΑΡΕΙ ΩΣ ΤΑ ΠΕΡΑΤΑ Ο ΘΡΥΛΟΣ ΞΑΝΑ,
ΣΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙ.

ΠΡΟΣΤΑΓΗ ΣΤΗ ΦΥΛΗ ΜΑΣ, ΣΑΝ ΝΟΜΟΣ ΒΑΡΙΑ,
ΤΟ ΠΑΛΙΟ Ν’ ΑΝΑΣΤΗΣΟΥΜΕ ΘΑΥΜΑ.
ΝΑ ’ΝΑΙ ΑΙΩΝΙΑ ΣΕ ΤΟΥΤΗ ΤΗ ΓΗ Η ΛΕΥΤΕΡΙΑ,
ΚΑΠΟΙΑΣ ΜΟΙΡΑΣ ΟΡΙΖΕΙ ΤΟ ΤΑΜΑ.

ΜΑΝΑ ΕΛΛΑΔΑ, ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΜΙΑ ΣΑΛΠΙΓΓΑ ΗΧΕΙ
ΛΕΣ ΑΚΟΜΑ, ΣΤΗΣ ΠΙΝΔΟΥ ΜΙΑ ΚΟΧΗ,
ΣΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΝΑ ΘΥΜΙΖΕΙ, ΓΕΜΑΤΟ ΨΥΧΗ,
ΤΟ ΤΡΑΝΟ ΠΟΥ ΞΕΣΤΟΜΙΣΕΣ ΟΧΙ.