ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ COUDENHOVE KALERGI (ΜΕΡΟΣ 1ο) 

Οι βίαιες και κατακλυσμιαίες κοινωνικές αλλαγές στην Ευρώπη πλησιάζουν τάχιστα προς ένα σημείο καμπής το οποίο εφόσον ξεπεραστεί θα έχει επιφέρει καταστάσεις μη αναστρέψιμες με ειρηνικούς - τουλάχιστον – τρόπους. Το ζήτημα της μαζικής μετανάστευσης διχάζει επί του παρόντος το ευρωπαϊκό κοινό. Ενώ ο αριθμός των Ευρωπαίων που πιστεύουν ότι η πολιτική των ανοικτών συνόρων, της μαζικής μετανάστευσης και το πολυπολιτισμικό πείραμα καταφανώς απέτυχαν, οι «θεσμοί» συνεχίζουν μία κοντόφθαλμη πολιτική αποκομμένη από το λαϊκό αίσθημα και τη φυσική βούληση των λαών της Ευρώπης. Προϊόντος του χρόνου αναφαίνεται μία αγχώδης εμμονή και ένας αγώνας δρόμου εκ μέρους των διεθνών διευθυντηρίων ωσάν να επιθυμούν διακαώς να ολοκληρώσουν μία ανειλημμένη αποστολή.
Παρά την ιδεολογική τρομοκρατία, την επιστράτευση των ΜΜΕ, τους κοινωνικούς αποκλεισμούς, τις φυλακίσεις και την αχαλίνωτη χρηματοδότηση οργανώσεων, συλλογικοτήτων, κομμάτων και ατόμων στρατευμένων στη νέα «κανονικότητα» οι αντιστάσεις δυναμώνουν. Οι «θεσμοί» το βλέπουν και αντιδρούν.
Το 2018 το Παγκόσμιο Σύμφωνο του ΟΗΕ για την Ασφαλή, Ομαλή και Τακτική Μετανάστευση εγκρίθηκε επισήμως από την Διακυβερνητική Διάσκεψη στο Μαρακές, παρά τις έντονες αντιδράσεις και τις ηχηρές απουσίες από τις ΗΠΑ και πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Το σύμφωνο αναφέρει ότι « όλοι οφείλουν να εργαστούν από κοινού για ένα ασφαλές, με λιγότερο φόβο και περισσότερη ευημερία μέλλον τόσο για τις δικές μας κοινωνίες όσο και για τους μετανάστες ανά τον κόσμο, δηλαδή για όλους μας. Απαγορεύονται οι κρατήσεις, και δεν επιτρέπονται οι συλλήψεις παρά ως ύστατο μέτρο.
Πρέπει να γίνονται ανταλλαγές πληροφοριών και εμπειρογνωμοσύνης για την ενσωμάτωση των μεταναστών και να υπάρχει μία κοινή προσέγγιση στη διεθνή μετανάστευση και τις προεκτάσεις της». Πρόκειται για μία επιθετική, πονηρή και ύπουλη τοποθέτηση η οποία δεν αποσαφηνίζει τίποτα και δεν δεσμεύεται σε τίποτα. Αυτό που σίγουρα αποπειράται να επιτύχει είναι να αποσπάσει τη διαχείριση της μαζικής μετανάστευσης από τα κυρίαρχα εθνικά κράτη σε κάποιους άλλους χωρίς πρόσωπο και χωρίς ταυτότητα. Παρότι οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν την ύπαρξη του εν λόγω συμφώνου, όσοι το πληροφορούνται και διαθέτουν πνεύμα ελεύθερο, οδηγούνται σε δεύτερες σκέψεις. Πως ο ΟΗΕ οδηγήθηκε στο συμπέρασμα ότι η μαζική μετανάστευση πρέπει να ενθαρρύνεται; Με ποια κριτήρια πείστηκε ότι η μαζική μετανάστευση είναι κάτι καλό για όλους; Και κυρίως γιατί όλα τα κράτη οφείλουν να τη θεωρούν ως κάτι δεδομένο και νομοτελειακά αναγκαίο;
Ας πάμε λίγο πίσω στο χρόνο. Λίγοι άνθρωποι γνωρίζουν ότι ένας από τους βασικούς εμπνευστές της διαδικασίας της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, ήταν επίσης ο άνθρωπος που σχεδίασε την προγραμματισμένη γενοκτονία των λαών της Ευρώπης. Πρόκειται για ένα σκοτεινό πρόσωπο, του οποίου οι μάζες αγνοούν την ύπαρξη, αλλά οι ισχυροί τον θεωρούν ως τον ιδρυτή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το όνομά του είναι Richard Coudenhove Kalergi. Ο πατέρας του ήταν ο Αυστριακός διπλωμάτης Heinrich von Coudenhove-Kalergi (με κάποιες ρίζες από την βυζαντινή οικογένεια των Καλλέργηδων) και η μητέρα του η Γιαπωνέζα Mitsu Aoyama. Ο Kalergi λοιπόν, έχοντας στενές επαφές με όλη την ευρωπαϊκή αριστοκρατία και τους Ευρωπαίους πολιτικούς, εξ αιτίας των διασυνδέσεων του αριστοκράτη -διπλωμάτη πατέρα του, κινούμενος στα παρασκήνια, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, κατάφερε να προσελκύσει στα σχέδιά του τους πιο σημαντικoύς αρχηγούς κρατών, κάνοντάς τους υποστηρικτές και συνεργάτες του στο «έργο της ευρωπαϊκής ενοποίησης».
Το 1922 ίδρυσε το κίνημα «Πανευρώπη» στη Βιέννη, που στόχευε στη δημιουργία μιας Νέας Παγκόσμιας Τάξης, βασισμένης σε μια ομοσπονδία των εθνών υπό την ηγεσία των Ηνωμένων Πολιτειών. Η Ευρωπαϊκή ενοποίηση θα αποτελούσε το πρώτο βήμα για την δημιουργία μιας παγκόσμιας κυβέρνησης. Μεταξύ των πρώτων οπαδών του, συγκαταλέγονται οι Τσέχοι πολιτικοί Tomáš Masaryk και Edvard Beneš καθώς και ο τραπεζίτης Max Warburg, ο οποίος διέθεσε τα πρώτα 60.000 μάρκα. Ο Αυστριακός καγκελάριος Ignaz Seipel και ο επόμενος πρόεδρος της Αυστρίας Karl Renner ανέλαβαν στην συνέχεια υπεύθυνοι για την καθοδήγηση του κινήματος της «Πανευρώπης». Αργότερα θα προσφέρουν την βοήθειά τους Γάλλοι πολιτικοί, όπως ο Léon Bloum, ο Aristide Briand, ο Ιταλός πολικός Alcide De Gasperi και άλλοι.
Με την άνοδο του Φασισμού στην Ευρώπη, το σχέδιο τίθεται υπό νάρκωση, και η «Πανευρωπαϊκή» κίνηση αναγκάζεται να διαλυθεί, αλλά μετά από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ο Kalergi , χάρη σε μία ξέφρενη και ακούραστη δραστηριότητα, καθώς και την υποστήριξη του Winston Churchill, της ιουδαϊκής μασονικής στοάς B’nai B’rith και σημαντικών εφημερίδων, όπως οι New York Times, καταφέρνει το σχέδιο του να γίνει αποδεκτό από την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών. Στην συνέχεια η CIA αναλαμβάνει την αποπεράτωση του σχεδίου της ενωμένης Ευρώπης.
Τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο ξεκάθαρα και τρομακτικά στο βιβλίο του Coudenhove-Kalergi με τίτλο PRAKTISCHER IDEALISMUS όπου αναφαίνεται ο σκοπός της Πανευρώπης. Αυτά καθώς και κάποιοι «αστέρες» της ευρωπαϊκής πολιτικής που αποδεικνύονται πειθήνια όργανα της θεωρίας της Πανευρώπης στο δεύτερο μέρος του παρόντος.

ΩΡΙΩΝ