Μετά από 10 περίπου χρόνια αγώνα της Τουρκίας και του Ισραήλ στην Μέση Ανατολή, ειδικότερα μετά την απ’ ευθείας στρατιωτική ανάμειξη αυτών των δυο χωρών στον συμμοριτοπόλεμο της Συρίας, μπορούμε να προβάλουμε με επαρκή βεβαιότητα ποιο μπορεί να είναι το τέλος αυτού του γεωστρατηγικού παιγνίου που ξεκίνησε με την αμερικανοσιωνιστική επιχείρηση «αραβική άνοιξη» στην ζώνη ΜΕΝΑ (Middle East North Africa).

Ο στόχος των δημιουργών της «αραβικής άνοιξης» ήταν η χειραγώγηση των πληθυσμών κρατών, των οποίων τα σύνορα δημιουργήθηκαν από αποικιοκρατικές δυνάμεις πριν από περίπου έναν αιώνα. Ο κύριος στόχος της γιγαντιαίας επιχείρησης «αραβική άνοιξη», πλην της Τυνησίας, Λιβύης και Αιγύπτου, ήταν η καταστροφή της Συρίας και μετά από αυτήν η αποσταθεροποίηση του Ιράν.

Ο στόχος «καταστροφή της Συρίας» δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί χωρίς την συμμετοχή της Τουρκίας και του Ισραήλ, εξ άλλου η διαφύλαξη των γεωστρατηγικών συμφερόντων του εβραϊκού κράτους στην Μέση Ανατολή ήταν σημαντική γενεσιουργός αιτία αυτής της επιχείρησης. Σημειώνουμε ότι η απομόνωση και η αποσταθεροποίηση του Ιράν θα δημιουργούσε μεγάλο πλήγμα στην Ρωσία, γεωπολιτικό και γεωοικονομικό, ενώ θα έδινε κυρίαρχο ρόλο στην σουνιτική Τουρκία έναντι του σιιτικού Ιράν στην Μέση Ανατολή.

Από την αρχή του συμμοριτοπολέμου στην Συρία το 2011, η Άγκυρα ήταν ένας από τους κύριους προμηθευτές όπλων των ισλαμοσυμμοριτών του ISIS, ενώ αξιωματικοί των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων και της μυστικής υπηρεσίας ΜΙΤ φρόντιζαν για την εκπαίδευση των τρομοκρατών. Μεταξύ των ετών 2011-2015 οι ισλαμοσυμμορίτες του ISIS και άλλων τρομοκρατικών οργανώσεων σε άμεση συμπαιγνία με την Δύση (ΝΑΤΟ, ΗΠΑ, Ισραήλ) είχαν καταφέρει σοβαρά πλήγματα στους πυλώνες των Συριακών ενόπλων δυνάμεων, ενώ ο υβριδικός πόλεμος των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών εναντίον της κυβέρνησης του Άσαντ περιλάμβανε fake επιθέσεις με χημικά όπλα (Γκούτα) και άλλες άμεσες παρεμβάσεις.

Μετά την Ρωσική στρατιωτική επέμβαση το φθινόπωρο του 2015 τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν. Η Ρωσία με την στρατιωτική της επιχείρησε που έγινε σύμφωνα με όλους τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου γνωστοποίησε εμπράκτως ότι η Μέση Ανατολή δεν θα ανασυνταχθεί ενάντια στα συμφέροντα της. Έτσι με την αποτελεσματική και παρατεταμένη επέμβαση της Ρωσικής πολεμικής αεροπορίας το ISIS άρχισε να αποδεκατίζεται, οι ισλαμικές τρομοκρατικές δυνάμεις άρχισαν να συρρικνώνονται.

Ο Ερντογάν με το ξεκίνημα της Ρωσικής επέμβασης κατάλαβε ότι δεν μπορούσε πλέον να ελπίζει σε προσάρτηση οθωμανικών εδαφών της Συρίας, ούτε στην υποστήριξη της Ουάσιγκτον προς αυτή την κατεύθυνση, καθώς ο νέος ένοικος του Λευκού Οίκου είχε ήδη αποφασίσει την απομάκρυνση των αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων από το Ιράκ και το Αφγανιστάν, ενώ η Συρία δεν έπαιζε σημαντικό ρόλο στα σχέδια του. Έτσι ξεκίνησε μια διαδικασία αλλαγής στρατοπέδου στην Συρία, με την Ρωσία να του δίνει εναλλακτική λύση, μια λύση η οποία απομάκρυνε μεν τις νέο-οθωμανικές του φιλοδοξίες, αλλά του υποσχόταν την μη ίδρυση ανεξάρτητου κουρδικού κράτους στα νοτιοανατολικά σύνορα της Τουρκίας.

Ιδιαίτερα μετά την μάχη του Χαλεπίου στα τέλη του 2016 που είχε ως αποτέλεσμα την συντριπτική ήττα των ισλαμοσυμμοριτών από τις δυνάμεις του Άσαντ, ο Ερντογάν κατανόησε ότι θα ήταν μάταιη η συνέχιση της στρατιωτικής υποστήριξης του ISIS στην Συρία. Η αλλαγή στρατοπέδου ήταν πλέον επιτακτική για την Τουρκία, καταστροφική δε για τους ισλαμοσυμμορίτες, με την κατάσταση στην Μέση Ανατολή να εισέρχεται στο τελικό της στάδιο.

Σε στρατιωτικούς όρους η Συρία, αλλά και το Ιράκ, έχουν απελευθερωθεί από τους ισλαμοσυμμορίτες του ISIS. Εξ άλλου η προώθηση χιλιάδων μισθοφόρων ισλαμιστών προς τα μέτωπα της Λιβύης και πρόσφατα προς το Ναγκόρνο Καραμπάχ αυτό υποδηλώνει. Επίσης σε στρατιωτικούς όρους οι Κούρδοι της Συρίας ουδεμία ελπίδα έχουν να αποκτήσουν ανεξαρτησία, η τελευταία τους ελπίδα χάθηκε όταν οπορτουνιστικά συμμάχησαν στο τελευταίο στάδιο του συμμοριτοπολέμου με την Ουάσιγκτον, η οποία τελικά τους πρόδωσε.

Όσον αφορά το Ισραήλ, η επιχείρηση «αραβική άνοιξη», μια επιχείρηση που μεταξύ άλλων ήθελε να διασφαλίσει στο εβραϊκό κράτος την μελλοντική του ύπαρξη, απέτυχε αφού ο στόχος αυτής ήταν η καταστροφή της Συρίας και του Ιράν. Είναι προφανές ότι ΗΠΑ και Ρωσία δεν πρόκειται να θυσιαστούν προς χάριν του Ισραήλ σε μια άμεση στρατιωτική σύγκρουση στην Μέση Ανατολή. Η προοπτική των δημογραφικών αλλαγών στην περιοχή δείχνει ότι το 2025 οι Άραβες θα αποτελούν το 25% του πληθυσμού του Ισραήλ, ενώ είναι αντιληπτό ότι η ισορροπία δυνάμεων στην περιοχή μετατοπίζεται υπέρ του εχθρού του Ισραήλ, Ιράν, γύρω από το οποίο δημιουργείται ένας πολύ ισχυρός συνασπισμός.

Η ψυχρή ανάλυση της κατάστασης στην Μέση Ανατολή δείχνει ότι τα αρχικά σχέδια της Τουρκίας και του Ισραήλ που εκπονήθηκαν με βάση την επιχείρηση «αραβική άνοιξη» απέτυχαν ή δεν μπορούν να υλοποιηθούν. Σε ευρύτερο γεωπολιτικό σχέδιο, αναπόφευκτα η πραγματικότητα που διαμορφώθηκε τα τελευταία 10 χρόνια αλλάζει τον ρου της ιστορίας στην Μέση Ανατολή.

Σε αυτή την καμπή της ιστορίας η Ελλάδα συμπαρατάχθηκε με τους χαμένους, όντας πειθήνιο όργανο του ΝΑΤΟ και της αμερικανοσιωνιστικής ιμπεριαλιστικής πολιτικής. Θυμίζουμε ότι ένα σημαντικότατο επακόλουθο της «αραβικής άνοιξης» ήταν και είναι η κατακλυσμιαία εισβολή λαθρομεταναστών και λαθροεποίκων στην χώρα μας.

Γ. Λιναρδής