Αμέτρητοι τόνοι ηλεκτρονικού και συμβατικού μελανιού έχουν διεθνώς χυθεί από τα ΜΜΕ, ώστε να εξηγηθεί στους πολίτες, πόσο καταστροφικό θα ήταν το BREXIT για το Ηνωμένο Βασίλειο. Δεκάδες ‘ειδικοί’ έχουν καταναλώσει χιλιάδες ώρες τηλεοπτικού αέρα, για να περιγράψουν τις δυσμενείς συνθήκες που περιμένουν όποιον βγει από την πόρτα εξόδου, από το οικονομικό σύστημα που κυβερνάει σήμερα την Ε.Ε.

Εκλεγμένοι πολιτικοί αλλά ακόμη και υπάλληλοι των Βρυξελλών, έχουν κάνει εκατοντάδες ‘σκληρές’ και ‘αμετακίνητες’ δηλώσεις, που έκρυβαν αιχμηρές ή λιγότερο αιχμηρές, απειλές για την Βρετανία εάν τελικά έθετε εαυτόν εκτός Ε.Ε.

Και φτάσαμε στο σήμερα. Τι συμβαίνει σήμερα με το BREXIT ;

Ο Βέλγος Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ, στη Σύνοδο Κορυφής της 16ης Οκτωβρίου, με αντικείμενο το Brexit και την νέα εμπορική συμφωνία, πήρε από τους πρωθυπουργούς και αρχηγούς κρατών τα smartphones και τα tablets τους !!!
Η ΕΕ επιμένει στη θέση ότι το Ηνωμένο Βασίλειο πρέπει να «εφαρμόσει πλήρως» τη συμφωνία αποχώρησης που υπέγραψε τον περασμένο Ιανουάριο.
Όμως τον Σεπτέμβριο, η κυβέρνηση Τζόνσον, ψήφισε νομοσχέδιο, το οποίο ουσιαστικά αναθεωρεί τη συμφωνία εξόδου από την ΕΕ.
Η ΕΕ απειλεί με προσφυγή στα διεθνή δικαστήρια και η Βρετανία «εξηγεί» ότι πριν εφαρμοστεί ο νέος νόμος για κάποιον όρο της “συμφωνίας αποχώρησης” θα πρέπει να ψηφίζει η Βουλή των Κοινοτήτων.
Ουσιαστικά οι δύο πλευρές παρουσιάζουν ένα πολιτικό μπάχαλο που θυμίζει την λειτουργία του Ελληνικού δημοσίου. Ο ένας κατηγορεί τον άλλον για καθυστερήσεις, απρονοησίες, αλλαγές σε αποφάσεις, αγκυλώσεις και ελλείματα στο προσύμφωνο του διαζυγίου.

Δύο πράγματα είναι ξεκάθαρα από όλο το ιστορικό και σοβαρότατο πολιτικό γεγονός του BREXIT.

Πρώτο συμπέρασμα:
Δεν υπάρχει καμία απολύτως πρόβλεψη για κράτος μέλος που θέλει να αποχωρήσει.
Η Ε.Ε. στον μηχανισμό της, δεν ενσωμάτωσε ποτέ μια τέτοια διαδικασία, έστω και σε τυπική μορφή.

Αυτό είναι ιδιαιτέρως παράδοξο για την σκληρότατη τεχνοκρατική αντίληψη που διέπει το deep state των Βρυξελλών. Σε κάθε ενσωμάτωση εταιριών, οργανισμών, ιδρυμάτων, ακόμη και ιδιωτών, καθορίζονται πάντα και σαφώς: οι λόγοι (η Ε.Ε. το έπραξε) οι προϋποθέσεις (η Ε.Ε. το έπραξε) οι συνθήκες (η Ε.Ε. το έπραξε) η διοίκηση (η Ε.Ε. το έπραξε) και οι τρόποι αποχώρησης (το μόνο που η Ε.Ε. δεν έπραξε) από τη σύνθεση του νέου σχήματος.

Πόσο μάλλον όταν -υποτίθεται- ότι στην συγκεκριμένη περίπτωση, μιλάμε για την συνένωση δημοκρατικών και μόνο κρατών, με σκοπό την ειρήνη, την δημοκρατία και την ευημερία των κρατών μελών, όπως αναφέρεται στην ιδρυτική διακήρυξη. Πως γίνεται με τέτοιες προθέσεις να «ξεχάσεις» να βάλεις στο σχέδιο και την περίπτωση που ένας λαός, δυσαρεστηθεί ή αλλάξει γνώμη και θέλει να αποχωρήσει;

Και λέω ‘υποτίθεται’ διότι είναι ακόμη πιο παράδοξο ότι στην Ε.Ε. δεν έχουμε ψηφίσει ποτέ το Σύνταγμα, δηλαδή τον θεμελιώδη νόμο που θα λειτουργεί αυτός ο συνασπισμός κρατών μελών, αλλά ούτε ψηφίσαμε ποτέ, για τον έστω γενικό προσανατολισμό, των προϋπολογισμών της Ε.Ε. Αν δηλαδή ως πολίτες, προτιμάμε να διατεθούν κεφάλαια π.χ. υπέρ ή κατά της λαθρομετανάστευσης, υπέρ της οικολογίας ή υπέρ των εξοπλισμών κλπ.

Με δυο λόγια, η δημοκρατικότητα της Ε.Ε. μπάζει νερά, από την μεγάλη τρύπα που τεχνηέντως ξέχασαν να κλείσουν οι αρχιτέκτονες του οικοδομήματος, εκείνη της εθελουσίας εξόδου. Ομοίως βεβαίως δεν υπάρχει πρόβλεψη για αποπομπή κράτους μέλους.

Δεύτερο συμπέρασμα:
Είναι παραμύθι –και μάλιστα κακογραμμένο- ότι αν βγεις από το μαντρί θα σε φάει ο λύκος.
Υπάρχει τελικά ζωή έξω από την Ε.Ε.

Η Βρετανία δεν καταστράφηκε οικονομικά. Οι διεθνείς αγορές δεν της γύρισαν την πλάτη. Η ανεργία της δεν διπλασιάσθηκε. Οι καταθέσεις της, δεν εγκατέλειψαν την χώρα. Οι εξαγωγές της, δεν μειώθηκαν.
Και φυσικά μην χρησιμοποιήσει κανείς το επιχείρημα ότι δεν είχε ευρώ αλλά βρετανική λίρα, γιατί σε τελική ανάλυση αυτό δεν είναι επιχείρημα εναντίον του BREXIT αλλά εναντίον του ευρώ.

Ο μηχανισμός πληροφόρησης (ή μήπως παραπληροφόρησης) μας ενημέρωνε ότι όλα αυτά θα πάθουν οι αφελείς και εμμονικά ανημέρωτοι Βρετανοί που ζητούν να φύγουν απο την αγκάλη της στοργικής Ε.Ε.

Μόνο που η σημερινή αποκαλυπτική πραγματικότητα καταδεικνύει ότι μάλλον δεν πρόκειται για αγκάλη στοργικής μητέρας, αλλά για ασφυκτική μέγγενη βασανιστή. Αυτή την αποκάλυψη φοβόταν το σύστημα των Βρυξελλών γι αυτό και πολέμησε τόσο σκληρά την έξοδο της Βρετανίας.

Γι αυτό και τώρα δείχνει την ταραχή, την ανασφάλεια και το αληθινό πρόσωπο του κακομαθημένου δυνάστη, με χαζές κινήσεις, όπως αφαιρώντας τα κινητά τηλέφωνα των ηγετών.

Μια κίνηση που δεν έχει καμία ουσία, ούτε ασφαλείας ούτε και εμπιστευτικότητος, αλλά μια κίνηση προφανώς συμβολική για να δείξει ποιος κάνει κουμάντο, who is the boss δηλαδή. Απλά, δημοκρατικά και ευρωπαϊκά.

Πολύ φοβάμαι ότι το διευθυντήριο του Βελγίου, θα ξυπνήσει μια μέρα βιώνοντας ένα ισχυρό σοκ.
Θα κατανοήσει ξαφνικά ότι οι ευρωπαϊκοί λαοί δεν είναι οι κατακτημένοι του Κογκό.