Η ιστορία και τα σημεία καμπής αυτής είναι γεμάτη από συνωμοσίες, η πορεία της ιστορίας δεν λαμβάνει χώρα από μόνη της. Συχνά οι στόχοι των αποκαλούμενων συνωμοσιών δεν κρύβονται ή είναι μετά βίας κρυμμένοι, δεδομένου ότι το αποτέλεσμα αυτών των συνωμοσιών αργά ή γρήγορα γίνεται σε όλους ορατό. Τις περισσότερες συνωμοσίες θα μπορούσαμε να τις κατηγοριοποιήσουμε ως «πολιτική», αλλά φυσικά και υπάρχουν συχνά κρυμμένοι ελιγμοί μέσα στις μεγάλες γεωπολιτικές συγκρούσεις της εποχής μας.

Ως παράδειγμα αναφέρουμε την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους της Νέας Υόρκης στις 11 Σεπτεμβρίου 2001. Όσο απίθανη και αν είναι η επίσημη εκδοχή της συνωμοσίας (Αλ Κάιντα), δεν είναι άμεσα σημαντικό ποια από τις εναλλακτικές θεωρίες συνενώνει το θέμα καλύτερα. Σημασία έχει ότι το προγραμματισμένο αποτέλεσμα ήταν η εισβολή των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ με πρόσχημα αυτή την επίθεση.

Το 2008 υπήρξε μια παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση στην διάρκεια της οποίας αυτοί που υπέφεραν περισσότερο ήταν οι νατοϊκές χώρες, σίγουρα όχι η Κίνα ή η Ρωσία. Η κρίση απείλησε να σύρει τους πάντες στην άβυσσο, αυτό εμποδίστηκε δαπανηρά με την σταθεροποίηση του δολαριακού συστήματος. Όλοι οι ειδήμονες τότε διέβλεψαν ότι τα προβλήματα του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος δεν είχαν επιλυθεί, καθώς το θεμελιώδες πρόβλημα αυτού του συστήματος είναι το δολάριο ως παγκόσμιο νόμισμα.

Γίνεται προφανές ότι το δολάριο δεν μπορεί πλέον να αντέξει τα ελλείματα του χωρίς να γίνει παγκόσμιος χρηματοπιστωτικός σεισμός. Από την κρίση του 2008 είναι ορατό ότι για να λειτουργήσει το σύστημα πρέπει να απαλλαγεί από το δολάριο ως παγκόσμιο νόμισμα όσο το δυνατόν πιο σταδιακά. Ήδη Ρωσία και Κίνα έχουν κάνει τεράστια βήματα προς αυτή την κατεύθυνση, μετατοπίζοντας τις οικονομίες τους σε συστήματα που δεν βασίζονται στο δολάριο. Η ιδέα ενός νέου αποθεματικού νομίσματος είναι πνευματικό δημιούργημα του Κινέζου Zhou Xiaochuan, πρώην επικεφαλής της Κεντρικής Τράπεζας της Κίνας.

Για την ιστορία αναφέρουμε ότι ο Xiaochuan στις 24 Μαρτίου 2009 σε ομιλία του παρουσίασε το σχέδιο για την μεταρρύθμιση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, σχέδιο το οποίο περιλάμβανε την σταδιακή απαλλαγεί από το δολάριο. Το σχέδιο αυτό είχε θετική ανταπόκριση από τον τότε επικεφαλής του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος Καν, αλλά και από τον Λίβυο ηγέτη Καντάφι ο οποίος ανακοίνωσε την ίδια περίοδο την αποδέσμευση της χώρας του από το πετροδολάριο και την εισαγωγή του χρυσού δηναρίου. Οι ΗΠΑ αντιστάθηκαν σθεναρά, ο μεν Στρος Καν συνελήφθη για σεξουαλική επίθεση σε καμαριέρα σε ξενοδοχείο της Νέας Υόρκης, η δε χώρα του Καντάφι βομβαρδίστηκε ανηλεώς από το ΝΑΤΟ και ο ίδιος θανατώθηκε με φρικιαστικό τρόπο.

Μετά τον Καντάφι ο επόμενος στόχος των ΗΠΑ ήταν ο Άσαντ στην Συρία, αμφισβητίας και αυτός της ηγεμονίας των ΗΠΑ και του δολαριακού συστήματος, επιπλέον δε κύριος σύμμαχος του «κακού» Ιράν στην Μέση Ανατολή. Η αμερικανική επιχείρηση ανατροπής του Άσαντ ονομάστηκε «αραβική άνοιξη», συντονίστηκε από την CIA η οποία ως συνεργάτες-μισθοφόρους επέλεξε τζιχαντιστές της Αλ Κάιντα, μια οργάνωση δηλαδή που είχε αναλάβει την ευθύνη για τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001. Η Ρωσία με την Κίνα αποφάσισαν να αντιδράσουν σε αυτό τον μίνι παγκόσμιο πόλεμο εναντίον της Συρίας, η διακύβευση δεν ήταν μόνο το καθεστώς Άσαντ, αλλά όλο το οικοδόμημα που είχαν αρχίσει να θεμελιώνουν οι δυο χώρες στο χρηματοπιστωτικό-οικονομικό πεδίο.

Η Συρία ήταν το τέλος μιας σειράς χαμένων αμερικανικών πολέμων και επεμβάσεων που ξεκίνησαν αρχές του 21ου αιώνα. Η οικονομική κυριαρχία του δολαρίου που επιβιώνει τεχνητά με τον αμερικανικό στρατό δεν μπορεί πλέον να διατηρείται και πρέπει να αναδιοργανωθεί. Η αναδιάρθρωση αυτή λαμβάνει την μορφή περιορισμένων παγκόσμιων οικονομικών κρίσεων, με την Κίνα και την Ρωσία να μην πλήττονται σημαντικά, καθώς ήδη από το 2008 έχουν φροντίσει για την σταδιακή απελευθέρωση τους από το δολάριο ως παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό νόμισμα. Είναι πολύ πιθανό στο άμεσο μέλλον οι ΗΠΑ να εισέλθουν σε μια βαθιά οικονομική κρίση, χωρίς όμως να σύρουν και τον υπόλοιπο κόσμο στην άβυσσο. Είναι όμως εξ ίσου πιθανό αυτή η οικονομική κρίση να εξαχθεί προμελετημένα με στρατιωτικές επεμβάσεις και πολέμους προς άλλες ηπείρους, ως επιθανάτιος ρόγχος του σιωνιστικού καπιταλισμού.

Μια περιορισμένη παγκόσμια οικονομική κρίση ζούμε αυτή την εποχή λόγω της επιδημίας του κορωναϊού. Μια μοριακή ένωση με το όνομα «κορώνα» κατηγορείται για αυτή την κρίση, αλλά αυτό είναι μια απάτη. Απλά για τους πολιτικούς δυτικής κοπής είναι πιο εύκολο να κατηγορείς μια μοριακή ένωση για την αποτυχία του σιωνιστικού φιλελεύθερου καπιταλισμού, ουδείς στην αυτοαποκαλούμενη Δύση τολμά να θίξει ως αιτία το καθεστώς του δολαρίου ως αποθεματικό νόμισμα.

Οι προοπτικές για την Δύση και για την Ευρώπη ειδικότερα είναι δυσοίωνες, καθώς δολάριο και ΝΑΤΟ είναι έτοιμα να βουλιάξουν αύτανδρα την Ευρώπη, ίσως πιο βαθιά και από τις ΗΠΑ. Η Ευρώπη πρέπει να αναδιοργανωθεί στην βάση έθνους-κράτους και να πλησιάσει τον φυσικό της σύμμαχο που είναι η Ρωσία. Η γέννηση της Ευρώπης των πατρίδων υπό το πνεύμα της προστασίας των συνόρων από λαθροεισβολείς από Ασία και Αφρική θα είναι μια καλή αρχή. Το γενικό πολιτικό σύνθημα της εποχής πρέπει να είναι η λεγόμενη πολυπολική παγκόσμια τάξη χωρίς την ηγεμονία του δολαρίου, μια παγκόσμια αναδιοργάνωση που δεν θα είναι αποτέλεσμα ενός παγκόσμιου πολέμου, κάτι που εξακολουθεί να οραματίζεται το παγκόσμιο τοκογλυφικό σύστημα για να σωθεί.

Χρειάζεται προσοχή καθώς η συνωμοσιολογία περί του κορωναϊού μας κάνει δεκτικούς σε απροσδόκητες αλλαγές και επιτρέπει την προσαρμοστικότητα και την πειθαρχία σε αυτούς οι οποίοι υποτίθεται ότι οικοδομούν το αύριο, αλλά που είναι οι υπηρέτες και διαχειριστές του αποτυχημένου φιλελεύθερου καπιταλισμού. Η ακαμψία του φόβου που προκαλείται από τους διαχειριστές της κρίσης του κορωναϊού μας κάνει πιο υπάκουους, όμως η ενέργεια που εσωκλείει αυτός ο φόβος μπορεί να απελευθερωθεί για μια σοβαρή πολιτικο-οικονομική αναδιάρθρωση, υπό την προϋπόθεση ότι θα προκύψουν πολιτικές δυνάμεις που μπορούν να χρησιμοποιήσουν αυτή την ενέργεια.

Γ. Λιναρδής