«Είχαμε μόνο τις εξής επιλογές: Είτε να τηρήσουμε τη δέσμευση που ανέλαβε η προηγούμενη κυβέρνηση και να αποχωρήσουμε από το Αφγανιστάν, είτε να πούμε ότι δεν φεύγουμε και να στείλουμε πίσω δεκάδες χιλιάδες στρατιώτες στον πόλεμο. Η πραγματική επιλογή ήταν μεταξύ αποχώρησης ή κλιμάκωσης. Δεν επρόκειτο να παρατείνω αυτόν τον ατέρμονο πόλεμο και δεν πρόκειται να παρατείνω μια ατέρμονη αποχώρηση. Σας δίνω τον λόγο μου, από τα βάθη της καρδιάς μου: Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι αυτή είναι η σωστή απόφαση, μια σοφή απόφαση και Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ». Τζο Μπάϊντεν, Πρόεδρος των ΗΠΑ

Οι Ταλιμπάν επέστρεψαν ! Η λευκή σημαία με την «σαχάντα» (την «μαρτυρία πίστεως», τον ουσιωδέστερο από τους 5 στύλους του Ισλάμ : «Δεν υπάρχει άλλος Θεός άλλος από τον Θεό και ο Μωάμεθ είναι ο Απεσταλμένος Του») κυματίζει σε πόλεις και χωριά του Αφγανιστάν. Στους δρόμους των αφγανικών πόλεων η ζωή επιστρέφει αναγκαστικά σε μιαν ιδιότυπη και επίφοβη ισλαμική «κανονικότητα» μετά την ταχυτάτη επάνοδο των Ταλιμπάν.

Πριν 20 χρόνια οι τραχείς και άκαμπτοι Ταλιμπάν δεν ανταπεκρίθησαν στις απαιτήσεις της Αμερικής : Δεν παρέδωσαν τον Μπιν Λάντεν και και δεν κατέστρεψαν τις στρατιωτικές βάσεις της Αλ Κάϊντα μέσα στο Αφγανιστάν απαγορεύοντάς της την επάνοδο στην χώρα. Τότε οι Αμερικανοί εισέβαλαν στο Αφγανιστάν για να εκδικηθούν τον Σαουδάραβα αντίπαλό τους και τους Αφγανούς υποστηρικτές του. Ο πόλεμος που εξέσπασε στο Αφγανιστάν υπήρξε μια συνεχιζομένη σύγκρουση μεταξύ των ΗΠΑ και του Αφγανιστάν, που ήρχισε με την αμερικανική εισβολή το 2001.

Ο πόλεμος χωρίζεται σε δυο διακριτές φάσεις : Η πρώτη φάση έλαβε την κωδική ονομασία «Επιχείρηση Διαρκής Ελευθερία – Αφγανιστάν» (2001–2014) και η δεύτερη φάση έλαβε την κωδική
ονομασία «Επιχείρηση Φρουρός της Ελευθερίας» (2015-2021).

Οι ΗΠΑ και η εισβολή τους το 2001 υπεστηρίχθησαν αρχικώς από το Ηνωμένο Βασίλειο και τον Καναδά και αργότερον από έναν συνασπισμό 40 χωρών, συμπεριλαμβανομένων όλων των κρατών μελών του ΝΑΤΟ. Οι δημόσιοι – δεδηλωμένοι στόχοι του πολέμου ήσαν να εξαρθρώσει την Αλ Κάϊντα και να της απαγορεύσει μιαν ασφαλή βάση επιχειρήσεων στο Αφγανιστάν, εκδιώκοντας τους Ταλιμπάν από την εξουσία.

Η συντριπτική στρατιωτική ήττα του Ισλαμικού Εμιράτου ήταν αναπόφευκτη : Οι Ταλιμπάν δεν ημπορούσαν να αντισταθούν ενάντια στην πάνοπλη αμερικανική εισβολή στις πόλεις τους. Έτσι εγκατέλειψαν τις πόλεις, καθώς εχρειάζοντο μιαν άλλη στρατηγική και διεσπάρησαν στην αφιλόξενο ορεινή ύπαιθρο. Τότε οι περισσότεροι παρατηρητές υπέθεσαν ότι ο πόλεμος ετελείωσε.

Όμως, η πτώση της Αλ Κάϊντα και του καθεστώτος των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν καθώς και η εξάρθρωση διαφόρων τρομοκρατικών πυρήνων ανά τον κόσμο ήταν απλώς άλλο ένα βήμα για να οδηγηθεί τελικώς η Ουάσινγκτον ….. σε ακόμη έναν πόλεμο! Αυτός διεξήχθη στο Ιράκ : Οι ΗΠΑ άρχισαν να μεταφέρουν πόρους από την έννομο μάχη που εκέρδισαν στο Αφγανιστάν, (για εκδίκηση των πληγμάτων της 11ης Σεπτεμβρίου), προς μια χώρα η οποία δεν είχε καμία σχέση με την διαβόητη τρομοκρατική επίθεση.

Στο Αφγανιστάν, περί το τέλος του μακρινού 2001 εξεκίνησε μια περίοδος αισιοδοξίας, μια περίοδος όπου η χώρα έβγαινε από τα «σκοτεινά» απολυταρχικά χρόνια που διήρκησαν από το 1996 ως το 2001. Οι Αφγανοί έβλεπαν αυτήν την κοινωνική αλλαγή ως μιαν … ευχάριστη και παράδοξη ευκαιρία. Πρώτη φορά ακουγόταν δημοσίως μουσική (!), κάτι που απαγορευόταν από το καθεστώς των Ταλιμπάν. Οι άνδρες ανέμεναν σε μακρές σειρές να ξυρίσουν τα γένια που οι θρησκόληπτοι αυθέντες τους υποχρέωναν να αφήνουν ! Ο λαός του Αφγανιστάν είχε βρει μιαν αόριστη νέαν ελπίδα, ειδικότερον όταν ήρθε στην χώρα η πολύμορφη διεθνής κοινότης. Μετά την φυγή των Ταλιμπάν ο κόσμος επέστρεψε στην Καμπούλ. Όσοι δεν ανέχονταν την θρησκειογενή ανελευθερία τους, επέστρεψαν στην πρωτεύουσα για να βιώσουν μια νέα ζωή.

Ο υπερεξοπλισμένος στρατός των ΗΠΑ υπήρξε πολύ αποτελεσματικός στον πόλεμο, στο να κατατροπώνει τον …. ελλιπώς εξοπλισμένο ημιάτακτο εχθρό. Δεν τα κατάφερε όμως πολύ καλά με ότι ακολουθεί τον πόλεμο για ανάνηψη και ανασυγκρότηση. Έτσι όταν οι Αμερικανοί εξεδίωξαν τους Ταλιμπάν από την Καμπούλ και το Κανταχάρ και από την υπόλοιπη χώρα, ο στρατός τους δεν είχε κανένα σχέδιο για το τι θα γινόταν στη συνέχεια. Δεν είχε καν σχηματοποιήσει μιαν απάντηση στα θεμελιώδη ερωτήματα μιας ανάλογης αναγκαίας σχεδίασης :
Πώς βοηθάς μια καθημαγμένη και ταραχώδη χώρα να επανέβρει την σταθερότητα;
Πώς προσφέρεις στον λαό της χώρας τις απαραίτητες βασικές υπηρεσίες;
Πώς θα φέρεις αυτήν την ημιμεσαιωνική χώρα στον σύγχρονο κόσμο;

Δεν ήταν καθόλου σαφές τι ήθελαν να πράξουν οι ΗΠΑ και πότε ήθελαν να γίνει το οτιδήποτε. Απλώς οι Αμερικανοί αξιωματούχοι ήσαν απολύτως σίγουροι ότι το Αφγανιστάν δεν θα ξαναγινόταν μία βάση για επιθέσεις έξω από τα σύνορά του και εναντίον της χώρας τους.

Και τότε, στην αρχή του μετασχηματισμού της κεντροασιατικής χώρας, εξεκίνησαν ήδη οι διαφωνίες: Οι υπεύθυνα σκεπτόμενοι Αμερικανοί ιθύνοντες επίστευαν ευλόγως πως για να ανασυγκροτηθεί σε καθολική κλίμακα μια χώρα όπως το πολύπαθο Αφγανιστάν πρέπει να κτίσεις πολυποίκιλες δομές. Πρέπει να έχεις ασφαλείς και εκτενείς γραμμές επικοινωνίας, καταλλήλους και ευρείς οδικούς άξονες για να μετακινείς τις στρατιωτικές δυνάμεις, αλλά και για να μεταφέρουν οι αγρότες - παραγωγοί τα προϊόντα τους στην αγορά.

Από την άλλη, ήλθεν αυτομάτως η απάντηση των ιμπεριαλιστών - πλουτοκρατών διαχειριστών του πολέμου : «Δεν μας νοιάζουν αυτά. Ας μην κάνουμε τίποτα… Να φύγουμε απλώς». Αυτό ήταν το διαβόητο «Δόγμα Ράμσφελντ» των …. «νεοσυντηρητικών».
Εν ολίγοις «Ρίξε ένα καθεστώς που δεν σου αρέσει με την ελαχίστη δυνατή φθορά και δύναμη και κατόπιν…. φύγε. Και άσε τα υπόλοιπα. Αν χρειασθεί, θα επιστρέψουμε σε μια δεκαετία για μιαν εκ νέου κατάκτηση και καταστροφή !»

Ήδη τον Δεκέμβριο του 2001, ο Στρατηγός Τόμυ Ρέϋ Φρανκς, ο διοικητής των αμερικανικών δυνάμεων του πολέμου στο Αφγανιστάν, έλαβε μια ξεκάθαρη κλήση από τον Υπουργό Άμυνας Ράμσφελντ : «Θα πάμε να βρούμε τον Πρόεδρο Μπους στο ράντσο του στο Κρόφορντ, στο Τέξας. Θέλω να του φέρεις επιλογές για το Ιράκ !». Σύμφωνα με τις στρατιωτικές αρχές των ΗΠΑ, πολλοί μαχητές της Αλ Κάϊντα, συμπεριλαμβανομένου του Οσάμα Μπιν Λάντεν, διέσχισαν τον Ινδικό Καύκασο (Λευκό Όρος / Σπιν Γκαρ) μιαν οροσειρά στο ανατολικό Αφγανιστάν για να δραπετεύσουν στο Πακιστάν κατά την επίθεση στο σπηλαιώδες σύμπλοκο του Μαύρου Σπηλαίου / Τόρα Μπόρα το 2001. Η μάχη εκεί είχε μόλις τελειώσει. Οι ΗΠΑ κυριαρχούσαν στο Αφγανιστάν και έψαχναν επισταμένα τον «αρχι-εχθρό» τους Μπιν Λάντεν. Όμως αντί για επίταση αυτής της προσπαθείας ζητήθηκε αμέσως από τον ίδιο νικηφόρο Αμερικανό στρατηγό να καταστρώσει ένα σχέδιο για ένα νέο πόλεμο στο Ιράκ !

Ο Ντόναλντ Ράμσφελντ έστησε στο Υπουργείο μιαν εννεαμελή ομάδα γνωστή ως η «Κλίκα» (Cabal), υπό τον Υφυπουργό του Γούλφοβιτς (το «Γραφείο Ειδικών Σχεδίων» / Office of Special Plans - OSP), για να υπερβεί διαδικαστικά τις όποιες αντιρρήσεις των αμερικανικών υπηρεσιών ασφαλείας – πληροφοριών. Κατόπιν μίλησε με τους ηγέτες του ΝΑΤΟ για τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας : «Ο μόνος τρόπος αντιμετωπίσεως των τρομοκρατών είναι να τους κυνηγήσουμε. Στοιχεία από πηγές πληροφοριών, μυστικές επικοινωνίες και δηλώσεις κρατουμένων υποδεικνύουν ότι ο Σαντάμ Χουσεΐν προστατεύει τρομοκράτες προσκείμενους στην Αλ Κάϊντα !».

Οι αμερικανικές υπηρεσίες ασφαλείας – πληροφοριών είχαν ξεκαθαρίσει ότι δεν υπήρχαν σχέσεις της Αλ Κάϊντα με το Ιράκ. Όμως πολλοί καλοθελητές πολεμοκάπηλοι αποκρίθηκα ν με έμφαση και επιμονή : «Όχι, βρίσκονται στο Ιράκ. Να τους κανονίσουμε, όπως κάναμε στο Αφγανιστάν !». Αυτή η δόλια και χαλκευμένη επιλογή απεδείχθη ολότελα λάθος για τις ΗΠΑ και τους λοιπούς Δυτικούς. Μέγα λάθος !

Πολλοί «νεοσυντηρητικοί» κύκλοι, «γεράκια» της κυβέρνησης Μπους, επίστευαν ότι στον πρώτο Πόλεμο του Κόλπου ήταν σφάλμα που άφησαν τον Σαντάμ Χουσεΐν (δεδηλωμένο εχθρό του Ισραήλ) στην εξουσία και ότι έπρεπε να τον είχαν διώξει δέκα χρόνια πριν. Ο πρώτος Πόλεμος ήταν γι αυτούς μια χαμένη ευκαιρία. Οπότε είδαν την περίσταση ως μια νέα ευκαιρία για να κάνουν κάτι γι' αυτό το … σφάλμα. Έτσι προσεπάθησαν να πείσουν τα Ηνωμένα Έθνη ότι ο Σαντάμ και ο Μπιν Λάντεν φτιάχνουν όπλα μαζικής καταστροφής!

Επ’ αυτού είχε βγάλει λόγο στον ΟΗΕ ο δαιμόνιος Αφροαμερικανός τέως ΑΓΕΕΘΑ και κατόπιν ΥΠΕΞ Κόλιν Πάουελ, λέγοντας μεταξύ άλλων: «Σας εφιστώ την προσοχή σε ένα ακόμα σατανικότερο σύμπλεγμα ανάμεσα στο Ιράκ και στο δίκτυο της Αλ Κάϊντα. Ένα σύμπλεγμα που συνδυάζει κλασικές τρομοκρατικές οργανώσεις και σύγχρονες μεθόδους δολοφονίας!».

Όλοι οι εχέφρονες και στοιχειωδώς ενήμεροι διεθνοπολιτικοί αναλυτές εγνώριζαν έκτοτε ότι ο Πάουελ έλεγε τερατώδη ψέματα. Όμως σκέφθηκαν ότι ίσως είχε άλλες πληροφορίες που εκείνοι δεν διέθεταν. Αργότερα μάθαμε όλοι από πού προήλθαν οι σπουδαίες … «πληροφορίες» του. Από τον Λίβυο Ιμπν Σεΐχ αλ Λίμπι (μαχητικό ψευδώνυμο του Αλί Μοχάμεντ Αμπντούλ Αζίζ Αλ Φαχέρι). Όταν τον συνέλαβαν οι Αιγύπτιοι, βασανίσθηκε κατ΄επανάληψη από αυτούς και κατόπιν από την CIA για να ομολογήσει ότι ο Μπιν Λάντεν και ο Σαντάμ έφτιαχναν όπλα μαζικής καταστροφής. Ο Κόλιν Πάουελ είπε ότι οι πληροφορίες προήλθαν από: «Ένα ανώτερο στέλεχος τρομοκρατικής οργάνωσης (; !) που είπε ότι το Ιράκ εκπαιδεύει την Αλ Κάϊντα στη χρήση αυτών των όπλων. Ευτυχώς αυτό το στέλεχος συνελήφθη. Και μας είπε την ιστορία του !»

Τότε οι ΗΠΑ ξεκαθάρισαν τη θέση τους δια στόματος Προέδρου Μπους του Νεωτέρου : «Δεν θα δεχθούμε τον Σαντάμ Χουσεΐν και τους τρομοκράτες συμμάχους του να στρέψουν τα όπλα μαζικής καταστροφής εναντίον μας ! Η πολιτική της κυβέρνησής μου είναι η αλλαγή καθεστώτος. Δεν επιτρέπουμε στους χειρότερους να μας απειλούν με τα χειρότερα όπλα. Δεν θα διστάσουμε να πάμε σε πόλεμο ! Οι επιθεωρήσεις δεν είναι μια μόνιμη λύση. Ένα ελεύθερο Ιράκ θα δείξει τη δύναμη της ελευθερίας.Η μεταμόρφωση της Μέσης Ανατολής θα φέρει ελπίδα και πρόοδο στις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων».

Αυτήν την φορά, από το Σαν Φρανσίσκο ως το Όρεγκον και την Τάμπα της Φλόριντα, ο απλός αμερικανικός λαός διεδήλωνε κατά του πολέμου ωρυόμενος : «Ο πόλεμος κατά του Ιράκ είναι λάθος!». Σημειωτέον ότι πριν, για την ανάληψη της στρατιωτικής δράσης στο Αφγανιστάν, υπήρχε σχεδόν ομόφωνη στήριξη από τους Αμερικανούς πολίτες. Με το Ιράκ ήταν πολύ διαφορετικά. Το Ιράκ δεν είχε επιτεθεί εναντίον των ΗΠΑ !

Υπήρχε μια πολύ ενθουσιώδης, και πολλές φορές σκληρή, δημόσια αντιπαράθεση για το τι θα συνέβαινε με το Ιράκ. Ο ραδιούργος Ράμσφελντ εξεκαθάρισε με πάθος ότι «…όσο κι αν το αρνείται, το Ιράκ έχει όπλα μαζικής καταστροφής. Τα όπλα μαζικής καταστροφής στα χέρια του Σαντάμ και οι γνωστές επαφές του με τρομοκράτες της Αλ Κάϊντα είναι ένας κίνδυνος που δεν ημπορούμε να αγνοήσουμε !»

Δεν υπάρχει βεβαίως καμία αμφιβολία ότι οι … «έντιμοι», φιλαλήθεις και … δημοκράτες δημοσιογράφοι (στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη) έπρεπε να ήσαν τουλάχιστον επιφυλακτικότεροι στην προπαγάνδα της κυβέρνησης Μπους για τα όπλα μαζικής καταστροφής στο Ιράκ, που ο Σαντάμ ήταν τάχα έτοιμος να χρησιμοποιήσει. Κατά τα εξωνημένα στο Κράτος ΜΜΕ, οι μυστικές υπηρεσίες εφέροντο να πιστεύουν ότι ο Σαντάμ Χουσεΐν έχει αποθέματα άνθρακα και αλλαντικής τοξίνης, (ενός από τα πιο επικίνδυνα δηλητήρια) ! Ότι έχει επαφές με τρομοκράτες στο Σουδάν και στο Αφγανιστάν! («Ο Μοχάμεντ Άτα είχε επαφές με …. έναν Ιρακινό διπλωμάτη», «Έχουμε αδιάσειστες αποδείξεις για την παρουσία στο Ιράκ μελών της Αλ Κάϊντα».)

Η αποκορύφωση του παραληρήματος ψεύδους αποτυπώθηκε στις δηλώσεις του Προέδρου Μπους : «Με απλά λόγια, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Σαντάμ Χουσεΐν κατέχει όπλα μαζικής καταστροφής. Ο λόγος που επιμένω ότι υπήρχε σχέση μεταξύ του Σαντάμ και της Αλ Κάϊντα, είναι … επειδή υπήρχε σχέση μεταξύ του Ιράκ και της Αλ Κάϊντα !» (Όντως σαφέστατος και απολύτως … λογικός με την τερατώδη ταυτολογία του!)

Ο επικεφαλής των επιθεωρητών του ΟΗΕ στο Ιράκ, Σουηδός διπλωμάτης Χανς Μπλιξ εξέδωσε την έκθεσή του. Οι επιθεωρητές του ΟΗΕ δεν βρήκαν στοιχεία για όπλα μαζικής καταστροφής στο Ιράκ. Ο Μπλιξ εκτός από την καταστροφή των πυραύλων ως δείγματα της έμπρακτης συνεργασίας στο πλαίσιο του ψηφίσματος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ ανέφερε τους καταλόγους των μαρτύρων της καταστροφής χημικών όπλων, την απρόσκοπτη εξέταση Ιρακινών επιστημόνων, καθώς και τα αρνητικά ευρήματα περί του βακίλου του άνθρακος και του νευροτοξικού αερίου VX. Υπεγράμμισε επίσης πως το Ιράκ δεν αποτελεί πλέον σοβαρή στρατιωτική απειλή. Μια δήλωση που ήλθε σε πλήρη αντίθεση με τους ισχυρισμούς του Κόλιν Πάουελ ο οποίος είχε δηλώσει ότι όλα αυτά είναι μέσα στα πλαίσια της στρατηγικής κωλυσιεργίας που ακολουθεί ο Σαντάμ.

Όταν εν τέλει οι Αμερικανοί πήγαν στο Ιράκ και συνειδητοποίησαν ότι όλοι οι ισχυρισμοί περί όπλων μαζικής καταστροφής ήσαν βλακείες, ότι όλα ήσαν ψέματα, ερώτησαν ενοχλημένοι τον δύσμοιρο Ιμπν Σεΐχ «Γιατί μας είπες ψέματα;» και αυτός απήντησε με αφοπλιστική αμεσότητα : «Με βασανίζατε, οπότε σας είπα ό,τι θέλατε».

Τον Μάϊο του 2003 ο «πολέμαρχος» Ράμσφελντ μετέβη στην Καμπούλ και εκήρυξε την ….. λήξη των εχθροπραξιών ! Την ίδια ημέρα ο Μπους πήγε στο Σαν Ντιέγκο και από ένα αεροπλανοφόρο διεκήρυξε μεγαλόστομα ότι …. «η αποστολή στο Ιράκ εξετελέσθη!» Ήταν μια ενορχηστρωμένη στιγμή, όπου η κυβέρνηση Μπους διεκήρυξε την ίδια ημέρα ότι οι πόλεμοι είχαν τελειώσει. Φυσικά, οι Αμερικανοί ασυνειδήτως ή σκοπίμως έκαναν λάθος. Τίποτε δεν είχε τελειώσει !

Ακολούθησε ένα αμερικανικό κυβερνητικό θέατρο του παραλόγου :

Μπους : «Ο κύριος λόγος που εισβάλαμε στο Ιράκ ήταν τα όπλα μαζικής καταστροφής. Τελικά δεν υπήρχαν».

Ράμσφελντ : «Απ' ό,τι φάνηκε δεν υπήρχαν όπλα μαζικής καταστροφής».
_Είπατε ότι ξέρατε πού ήταν.
«Είπα ότι ήξερα πού βρίσκονται οι ύποπτες τοποθεσίες και ότι…»
_Είπατε ότι ήταν στο Τικρίτ, κοντά στη Βαγδάτη, σε όλα τα σημεία του ορίζοντα. Αυτό είπατε.

Φαινομενικά, ο λόγος που οι ΗΠΑ εισέβαλαν στο Ιράκ ήταν τα όπλα μαζικής καταστροφής του Σαντάμ. Και αυτό απεδείχθη ένα τεράστιο ψέμα !

Ο αριθμός των απωλειών των ΗΠΑ υπερέβη τους 4.000 μαχητές. Όχι μόνον είχαν πρόβλημα στο Ιράκ, αλλά ο λόγος που ήσαν εκεί ήταν λάθος. Απεδείχθη ότι ήταν ψέμα. Τελικώς κανείς από τους λόγους για τους οποίους εισέβαλαν στο Ιράκ δεν ήταν αληθινός.

Ο Προσωπάρχης (2001-2006) του Λευκού Οίκου Άντριου Καρντ συνέχισε το παραλήρημα της παραπληροφορήσεως και μετά την αποκάλυψη του φιάσκου : «Δεν ήσαν μόνο τα όπλα μαζικής καταστροφής. Δεν ήσαν αυτά ο μόνος λόγος. Ο Σαντάμ Χουσεΐν είναι ένας αιμοβόρος δικτάτορας, εθισμένος (!) στα όπλα μαζικής καταστροφής. Παραβίασαν τα ψηφίσματα του ΟΗΕ 16 φορές, 16 διαφορετικά ψηφίσματα του ΟΗΕ. Δεν συμμορφώθηκαν. Δεν δέχτηκαν τους επιθεωρητές όπλων… Οπότε δεν συμμορφώθηκαν με τουλάχιστον 16 ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών. Και ο Πρόεδρος Μπους επίστευε ότι θα έπρεπε να υποστούν τις συνέπειες.»

Η κυβερνητική χορωδία του ψεύδους συνέχισε να ψεύδεται απτόητη : «Αν ο Σαντάμ καταλάβαινε την κρίση που δημιούργησε για την χώρα και τον λαό του με την ανάπτυξη όπλων μαζικής καταστροφής…». «Ίσως προσφέρει κρυφά τα όπλα μαζικής καταστροφής στους τρομοκράτες !»

Στον υπερφίαλο στρατηγικό ναρκισσισμό (καταφανή στο αμερικανικό κράτος) ορίζουμε τον κόσμο σε σχέση με εμάς ως κέντρο, μάλιστα δε υποθέτουμε πως ό,τι κάνουμε εμείς και μόνον εμείς είναι απολύτως αποφασιστικής σημασίας για το αποτέλεσμα.

Ο μέσος Αμερικανός ακόμη και τώρα συχνά αναρωτιέται άδολα : «Έπρεπε να εισβάλουμε στο Ιράκ το 2003;» Θα ήταν πιο καρποφόρο να αναρωτηθεί κριτικά : «Ποιος μας είπε ότι θα ήταν εύκολο; Γιατί νόμιζαν ότι θα ήταν εύκολο;»

Οι περισσότερες από τις πολιτικές αποφάσεις που ελήφθησαν το 2003 και το 2004, απλώς δυσχέραναν μιαν ήδη δύσκολη κατάσταση.

Ο Μπους μετά το πέρας της εισβολής και όταν απεδείχθη πως δεν υπήρχαν όπλα μαζικής καταστροφής, ερωτώμενος αν θα γινόταν πόλεμος εφ’ όσον ήξερε την αλήθεια εγκαίρως, απήντησε με θρασεία ειρωνεία: «Καταλαβαίνω τι λέτε. Ενδιαφέρουσα ερώτηση. Δεν ημπορώ να γυρίσω πίσω τον χρόνο. Δεν ημπορώ να μιλήσω υποθετικά!»

ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ «ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΥΡΙΖΕΙ ΠΙΣΩ», ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥ ΙΡΑΚ ΣΚΟΤΩΘΗΚΑΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΑΠΟ 4.400 ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΠΟΥ 200.000 ΑΜΑΧΟΙ ΙΡΑΚΙΝΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΜΕ ΜΟΝΟ ΤΟΥΣ ΕΓΚΛΗΜΑ …..ΠΩΣ ΗΣΑΝ ΙΡΑΚΙΝΟΙ !

Αν δούμε επισκοπικά τα τελευταία είκοσι χρόνια, είναι ιδιαιτέρως δύσκολο να αγνοήσουμε ότι η εισβολή στο Ιράκ εσήμανε την κατάπτωση της όποιας αμερικανικής επιτυχίας στον προφασικό πόλεμο κατά της τρομοκρατίας. Μάλιστα, δεν ήταν μόνον η εισβολή που επιβεβαίωσε το αφήγημα του Μπιν Λάντεν ότι οι ΗΠΑ και η Δύση διεξήγαγαν πόλεμο εναντίον του Ισλάμ και ότι θα εισέβαλαν και θα κατελάμβαναν μουσουλμανικές χώρες.

Οι εικόνες από την κτηνώδη φυλακή Αμπού Γκράϊμπ που είδαμε στις τηλεοράσεις μας, μας έδωσαν μιαν ουσιαστική διάσταση που υπεβάθμισε το αφήγημα των ΗΠΑ ότι δήθεν «απελευθέρωσαν το Ιράκ». Ο στρατός εσχολίασε τους βασανισμούς Ιρακινών από Αμερικάνους στρατιώτες ως «πράξεις μιας μειοψηφίας», όμως πόσοι πραγματικά εγνώριζαν τι φρικώδες συνέβαινε στη φυλακή Αμπού Γκράϊμπ λίγο έξω από τη Βαγδάτη;

Πέραν από κάθε ηθική διάσταση του δρωμένου, το γεγονός ότι οι ΗΠΑ εισέβαλαν στο Ιράκ έχει αναγνωρισθεί από πολλούς ως ένα από τα μεγαλύτερα λάθη στην εξωτερική πολιτική τους.

ΤΟ ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ
Το 2001 και το 2002 το Αφγανιστάν μετά το Ισλαμικό Εμιράτο ήταν ζωντανό, γεμάτο ελπίδα και χαρά. Ήταν κάτι εκπληκτικό. Όμως στην συνέχεια, όλοι οι πόροι, όλη η προσοχή, ο στρατός και οι Ειδικές Δυνάμεις, αποσύρθηκαν. Και λίγα χρόνια αργότερα, εξεκίνησε η ραγδαία αντεπίθεση των Ταλιμπάν. Αυτά τα γεγονότα δεν είναι ασύνδετα. Τώρα η αμερικανική κυβέρνηση είχε πλέον δύο ταυτοχρόνους «κακούς πολέμους» τους οποίους δυσκολευόταν να αντιμετωπίσει. Για το υπόλοιπο της θητείας Μπους το Ιράκ ήταν το επίκεντρο της στρατιωτικής προσπάθειας και το Αφγανιστάν το παρασκήνιο.

Στην προεκλογική του εκστρατεία ο μετέπειτα Πρόεδρος Ομπάμα είχε ειπεί απροσχημάτιστα: «Έχουμε ξοδέψει πάνω από 600 δισεκατομμύρια δολάρια, σχεδόν ένα τρισεκατομμύριο. Χάσαμε πάνω από 4.000 ζωές, μετρήσαμε 30.000 τραυματίες και, το πιο σημαντικό από στρατηγικής απόψεως για την εθνική ασφάλεια, η Αλ Κάϊντα τώρα είναι πιο δυνατή από οποιαδήποτε στιγμή μετά το 2001. Χάσαμε τον στόχο μας !».

Όταν λοιπόν ο Μπαράκ Ομπάμα ως η νέα χαρισματική πολιτική προσωπικότητα, (που δεν είχε υπηρετήσει ποτέ στον στρατό), διενεργούσε την προεκλογική του εκστρατεία, είχε ήδη ξεκαθαρίσει δημοσίως ότι ο πόλεμος στο Ιράκ ήταν λάθος και ότι αν εκλεγόταν, θα απέσυρε τον στρατό από το Ιράκ. Βεβαίως δεν έπρεπε οι ΗΠΑ να φανούν ενάντιοι και στους δύο αμερικανικούς πολέμους. Γι' αυτόν, το Ιράκ ήταν ο «κακός πόλεμος» και το Αφγανιστάν ήταν ο «καλός πόλεμος».

Από την πλευρά του ο λαός του Αφγανιστάν αποζητούσε περιπαθώς ένα καλύτερο μέλλον. Οι Αμερικανοί εδήλωναν πως ο πόλεμος στο Αφγανιστάν θα εστέφετο με επιτυχία. Μετά από οκτώ χρόνια, αν και κάποια από αυτά τα χρόνια οι ΗΠΑ δεν είχαν τους πόρους ή την κατάλληλη στρατηγική για να επιτύχουν, η αποστολή του αμερικανικού στρατεύματος προσήγγιζε ένα αίσιο πέρας.

Τι συνέβη στην συνέχεια; Ολίγους μήνες μετά την ορκωμοσία του Ομπάμα, ο πόλεμος στο Αφγανιστάν έλαβε άλλη τροπή. Ο Πρόεδρος έστειλε τον Στρατηγό Στάνλεϋ Άλλεν Μακ Κρίσταλ, πασίγνωστο για την τολμηρή ακριβολογία του (και την περιφρόνησή του προς τον νυν Πρόεδρο Μπάϊντεν) στην Καμπούλ, με εντολή να εκτιμήσει ενδελεχώς την κατάσταση και να του αναφέρει τι χρειάζεται για να αλλάξει η κατάσταση στο Αφγανιστάν.

Ο Στρατηγός συνέταξε μιαν εμπιστευτική έκθεση που περιελάμβανε προτάσεις για αύξηση των στρατευμάτων. Ετόνιζε πως το εγχείρημα είναι πολύ δύσκολο, ότι χρειάζεται συχνά μεγάλη υπομονή και επιμονή, ενώ μερικές φορές πρέπει να λαμβάνονται περισσότερα ρίσκα. Ως ιδανική περίπτωση εζήτησε 80.000 με 90.000 επιπλέον στρατιώτες, ενώ υπήρχε και η μέση λύση των 30.000 επιπλέον στρατιωτών. Η έκθεση έθεσε τον Ομπάμα σε δίλημμα, διότι είχε τοποθετηθεί δημοσίως για το Αφγανιστάν ως «καλό πόλεμο». Ήθελε ειλικρινά να αλλάξει την τροπή του πολέμου στο Αφγανιστάν και τώρα ο κορυφαίος Αμερικανός Στρατηγός, του είπε ότι δεν χρειάζεται 10.000 στρατιώτες, χρειάζεται δεκάδες χιλιάδες στρατιώτες. Με τους επιπλέον 40.000 θα έφθαναν τους 100.000 στρατιώτες στο Αφγανιστάν. Ήταν μια τεραστία δέσμευση πόρων σε μιαν εποχή που η οικονομία αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα.

Η νέα προσέγγιση βασίσθηκε κυρίως στην έννοια της «αντεξεγέρσεως», της «αντεπαναστάσεως», με το ατυχές ακρωνύμιο COIN (νόμισμα) / Counter INsurgency. Έτσι ορίζεται «το σύνολο των ενεργειών που αποσκοπούν στην ήττα των ανορθοδόξων δυνάμεων».
Το Αγγλικό Λεξικό της Οξφόρδης ορίζει την αντεπανάσταση ως κάθε «στρατιωτική ή πολιτική δράση που λαμβάνεται κατά των δραστηριοτήτων των ανταρτών ή επαναστατών» και ημπορεί να θεωρηθεί ως πόλεμος από ένα κράτος εναντίον ενός μη κρατικού αντιπάλου, όπως εν προκειμένω εναντίον των Ταλιμπάν μετά την κατάργηση του Εμιράτου.
Η σύγχρονη σκέψη για την αντεπανάσταση ανεπτύχθη μετά τον Β’ Μεγάλο Πόλεμο κατά την διάρκεια της από-αποικιοποιήσεως είχε ως πρωτοπόρο τον Γαλλοεβραίο στρατιωτικό θεωρητικό Νταβίντ Γκαλουλά, που εμελέτησε τον ελληνικό συμμοριτοπόλεμο, τον κινεζικό εμφύλιο και την αλγερινή εξέγερση κατά των Γάλλων. Στις στρατιωτικές επιστήμες, η αντεπανάσταση εκτιμάται ως μία από τις κύριες επιχειρησιακές προσεγγίσεις του ανορθοδόξου πολέμου.

Που διαφέρει η αντεπανάσταση από την αντιτρομοκρατία; Η αντιτρομοκρατία στοχεύει στο να αποτρέψουμε επιθέσεις, να σκοτώσουμε ή να συλλάβουμε τους κακούς, να δυσκολεύσουμε τους τρομοκράτες, και να ενισχύσουμε τους πιθανούς στόχους των τρομοκρατών. Η αντεπανάσταση είναι κάτι ολότελα διαφορετικό. Δεν είναι μόνον πρόληψη των τρομοκρατικών επιθέσεων, περιλαμβάνει τον επαναπροσδιορισμό των κοινωνιών έτσι ώστε η ιδεολογία που ωθεί κάποιον στο να γίνει «εξτρεμιστής» και εμπνέει αυτές τις πράξεις βίας να διοχετευθεί προς κάποια άλλη κατεύθυνση. Προσπαθείς να αναμορφώσεις την κοινωνία έτσι ώστε ο τρόπος σκέψεως που εμπνέει τους νέους τρομοκράτες και η ριζοσπαστικοποίηση των νέων να μετριασθούν ή και να εξαλειφθούν μέσα από θεμελιώδεις αλλαγές που επιφέρουν καλυτέρα διακυβέρνηση, εκπαίδευση, εγγραμματοσύνη του λαού, αλλά και υψηλότερο βιοτικό επίπεδο.

Τότε εξεκίνησαν οι διαβουλεύσεις του Ομπάμα με τα μέλη της Επιτροπής Πολεμικών Επιχειρήσεων. Συναντήθηκαν στον Λευκό Οίκο. Στο τραπέζι κάθονταν οι κορυφαίοι σύμβουλοι του Ομπάμα : Ο τότε Αντιπρόεδρος Τζο Μπάϊντεν. Ο Μπομπ Γκέιτς, ο Υπουργός Αμύνης, η Χίλαρι Κλίντον, η Υπουργός Εξωτερικών και ο διευθυντής της CIA.

Υπήρξε ένας εκτενής διάλογος με επιλέκτους στρατιωτικούς αξιωματούχους (Στρατηγός Καρλ Άϊκενμπέρυ, Στρατηγός Στάνλεϋ Άλλεν Μακ Κρίσταλ, Ναύαρχος Μάικλ Μούλεν και Στρατηγός Ντέιβιντ Πετρέους) που όλοι ζητούσαν σημαντική αύξηση των στρατευμάτων.
Ο Μπάϊντεν προέτεινε μιαν εναλλακτική λύση που θα εστίαζε περισσότερο στην Αλ Κάϊντα. Ήταν ένας πολύ πιο περιορισμένος στόχος. Πού και πού δημιουργήθηκαν ισχυρές εντάσεις, καθώς (έκτοτε) οι Στρατηγοί και ο Αντιπρόεδρος Μπάϊντεν δεν είχαν τις καλύτερες σχέσεις. Τελικώς ο Πρόεδρος κατέληξε σε μια «μέση λύση» μεταξύ των αιτημάτων των Στρατηγών και της απόψεως του Αντιπροέδρου Μπάϊντεν.

Όμως απαίτησε δύο πράγματα από τον στρατό:
Πρώτον, η αποστολή έπρεπε να είναι περιορισμένου εύρους.
Δεύτερον η αύξηση των δυνάμεων θα διαρκούσε μόνον 18 μήνες και μετά οι στρατιώτες θα επέστρεφαν. Ετέθησαν χρονικά περιθώρια. Κατόπιν ο Πρόεδρος έστειλε μια δυναμική ομάδα στο Καπιτώλιο για να υπερασπιστεί την αμφιλεγόμενη διαταγή του για απόσυρση των στρατευμάτων μέχρι τον Ιούλιο του 2011.

Σχολιάζων την ανωτέρω απόφαση ο περιβόητος Γερουσιαστής της Αριζόνας, βετεράνος πιλότος του ναυτικού στο Βιετνάμ και τέως αιχμάλωτος πολέμου Τζων Σίντνεϋ Μακέην ο Γ’ είπε προφητικά : «Δίνουμε λάθος εντύπωση στους φίλους και στους εχθρούς μας. Δίνουμε λάθος εντύπωση στους στρατιώτες μας που θέλουν να νικήσουμε. Ο πόλεμος είναι ανταγωνισμός θελήσεων. Ο εχθρός έμαθε πότε θα αποσυρθούμε πολύ πριν από την έναρξη της αποσύρσεως. Ο εχθρός εγνώριζε από πριν τον αριθμό των στρατιωτών καθώς και το τι δεν θα έκαναν. Είναι σαν να γράψαμε το σενάριο του πολέμου όπως θέλαμε εμείς και μετά το δώσαμε στον εχθρό με την ελπίδα ότι θα το ακολουθήσει !»

Ποια υπήρξε η διαφορά μεταξύ της σοβιετικής κατοχής του Αφγανιστάν και της αμερικανικής κατοχής; Υπάρχει άραγε διαφορά; Η μία είναι κατοχή… ενώ η άλλη όχι; Οι Αφγανοί επολέμησαν την παρουσία των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν με το ίδιο κίνητρο που είχαν με τους Σοβιετικούς. Οι δύο τζιχάντ δεν διαφέρουν. Οι δύο κατοχές δεν διαφέρουν. Δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στην αντίσταση εναντίον και των δύο κατοχών. Χθες τους αποκαλούσαν «μαχητές της ελευθερίας». Μετά την αμερικανική εισβολή, για το ίδιο πράγμα, τους αποκαλούσαν εχθρούς, βαρβάρους και τρομοκράτες.

Εν τω μεταξύ ο αμερικανικός λαός και κατ΄επέκταση οι δυτικοί Σύμμαχοι μάθαιναν κάθε χρόνο ότι τα πράγματα … «πήγαιναν καλά». Στο εύλογο ερώτημα «Κερδίζουν οι ΗΠΑ τον πόλεμο στο Αφγανιστάν;» η στερεότυπη απάντηση ήταν : «Τον τελευταίο χρόνο έχουμε κάνει μεγάλη πρόοδο. Η αποστολή μας μετράει πολλές επιτυχίες. Θα πετύχουμε τους στόχους μας !» Όμως το 2015 ο Γενικός Επιθεωρητής του αμερικανικού στρατού, Στρατηγός Μάϊκλ Τόμας Φλυν είπε με ανυπέρβλητη ειλικρίνεια : «…. αφού όλα πάνε καλά γιατί χάνουμε διαρκώς από το 2002;»

Κάποιοι υπεύθυνοι άνθρωποι εγνώριζαν τα σοβαρά προβλήματα που θα εμπόδιζαν τις ΗΠΑ να επιτύχουν την τελική νίκη. Ο εν λόγω Γενικός Επιθεωρητής είχε μιλήσει με εκατοντάδες άτομα για το πρόγραμμα «Παθήματα-Μαθήματα» (Lessons Learned) που στοιχειοθετούσε τα λάθη και τις παραλείψεις σε στρατηγικό, επιχειρησιακό και τακτικό επίπεδο. Και κατέγραψε περιληπτικά τις κυρίαρχες διαπιστώσεις του:

«Δεν εισβάλλουμε σε φτωχές χώρες για να πλουτίσουν.
Δεν εισβάλλουμε σε αυταρχικές χώρες για να εκδημοκρατιστούν.
Εισβάλλουμε σε βίαιες χώρες για να γίνουν ειρηνικές.
Προφανώς, στο Αφγανιστάν αποτύχαμε !»

Ήταν ένας Βρετανός στρατιωτικός, ο βαρώνος του Χέρστμονσου, Στρατηγός Ντέιβιντ Ρίτσαρντς, (διοικητής του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν από το 2006 έως το 2007), o οποίος σε συνέντευξή του ομολόγησε ευθέως πως η Δύση (ΗΠΑ και ΝΑΤΟ) δεν είχε στρατηγική, λέγοντας : «Δεν είχαμε στρατηγική. Δεν είχαμε καλή στρατηγική. Είχαμε πολλές τακτικές. Καμία στρατηγική».

Ο αντικαταστάτης του, ο Αμερικανός Στρατηγός τεσσάρων αστέρων, Νταν Κέλλυ Μακ Νιλ, εδήλωσε επίσης : «Δεν είχαμε στρατηγική. Πριν πάω εκεί τους ζήτησα τον ορισμό της νίκης. Δεν είχαμε στρατηγική ούτε τον ορισμό της νίκης»….. Ο ανώτατος διοικητής ερώτησε τον Λευκό Οίκο και το ΝΑΤΟ και δεν ήξεραν τι να του πουν !

Αυτοί ήσαν οι άνθρωποι που διεξήγαγαν τον πόλεμο εκ μέρους της Δύσεως. Είναι εκπληκτικό και αποκαλυπτικό όταν μελετάμε ανασκοπικά αυτά τα σχόλια. Βεβαίως αυτά δεν τα έλεγαν στον αμερικανικό λαό κάθε χρόνο. Έλεγαν ακριβώς τα αντίθετα.

O Κρίστοφερ Κολέντα, είναι διδάσκων στο King’s College του Λονδίνου, επίκουρος καθηγητής ιστορίας στο Γουέστ Πόϊντ (στην Αμερικανική Στρατιωτική Ακαδημία απ’ όπου απεφοίτησε), υπήρξε δε διοικητής μιας ειδικής μονάδος αερομεταφερομένου πεζικού στο Αφγανιστάν (2007-2008), στις επαρχίες Κουνάρ και Νουριστάν, σκληρά άντρα των Ταλιμπάν. Συνέγραψε με τον Στρατηγό Μακρίσταλ την αποκαλυπτική έκθεση εκείνου. Το 2009 επελέγη από τον αρμόδιο για την αμυντική πολιτική Υφυπουργό Αμύνης ως σύμβουλός του και έκτοτε υπηρέτησε ως συνεργάτης τριών Υπουργών Αμύνης.

O Κολέντα αναφέρθηκε στην διαφθορά. Καταγράφει απροσχημάτιστα ότι ως το 2006 η αφγανική κυβέρνηση είχε καταστεί μια «οργανωμένη κλεπτοκρατία». Λέει : «Η διαφθορά είναι σαν τον καρκίνο. Αρχικά είναι σαν καρκίνος του δέρματος. Αντιμετωπίζεται και μάλλον θα ζήσεις. Σε επίπεδο υπουργείων είναι σαν καρκίνος του παχέος εντέρου. Είναι χειρότερος, αλλά αν τον προλάβεις, θα ζήσεις. Η κλεπτοκρατία είναι καρκίνος στον εγκέφαλο. Βέβαιος θάνατος».
Ήδη προ δεκαπενταετίας, το 2006, η διαφθορά ήταν πλέον κλεπτοκρατία. Δηλαδή ένας ανίατος θανατηφόρος καρκίνος στον εγκέφαλο του Αφγανιστάν.

Η αμερικανική στρατηγική εξόδου από το Αφγανιστάν εξαρτάτο από την συστηματική και άρτια ενδυνάμωση του αφγανικού στρατού. Όλα αυτά ακουγόταν καλά. Παρά το φιάσκο της αποτυχημένης «βιετναμοποιήσεως» του πολέμου στο Βιετνάμ 50 χρόνια ενωρίτερον, οι Αμερικανοί σκέφθηκαν και πάλι : «Ας τους βοηθήσουμε να φτιάξουν στρατό σαν τον δικό μας, (γιατί αυτό μόνο ξέρουμε). Έτσι θα είμαστε συνεπείς και αυτοί θα σωθούν». Το πρόβλημα ήταν ότι το αμερικανικό «μοντέλο» δεν λειτουργούσε στο Αφγανιστάν.

Ο Στρατηγός των Πεζοναυτών Τζων Άλλεν, χρηματίσας και διοικητής της «Διεθνούς Δυνάμεως Αρωγής για την Ασφάλεια» - ISAF / International Security Assistance Force (7/2011-2/2013) ανέφερε : «Τα υψηλά επίπεδα αναλφαβητισμού του αφγανικού πληθυσμού μας ανάγκασαν να εκπαιδεύσουμε τους Αφγανούς από την αρχή. Τους μαθαίναμε ανάγνωση και αριθμητική επιπέδου πρώτης δημοτικού. Τόσο βασικά πράγματα. Είχαμε αναλάβει να μάθουμε στους Αφγανούς στοιχειώδη γραφή και ανάγνωση, ενώ συνεχίζαμε να τους εκπαιδεύουμε για …. να ηγηθούν των στρατιωτικών επιχειρήσεων».

Οι Αφγανοί στρατιώτες κάπνιζαν χασίς ενώ μαινόταν η μάχη. Δεν φορούσαν προστατευτικά απάρτια. Πολύ συχνά διέπρατταν εγκλήματα. Πουλούσαν καύσιμα, όπλα και οχήματα που τους είχαν δώσει. Επάνδρωναν μαζί με τους Αμερικανούς τα σημεία ελέγχου, αλλά ακόμη και εκεί έπαιρναν ηρωίνη και δεν ημπορούσαν να σταθούν όρθιοι. Κοιμόντουσαν.

Ήταν σύνηθες, ειδικά στον νότο και στα ανατολικά, αλλά και σε όλη τη χώρα, για τον αφγανικό στρατό, αλλά κυρίως για την αστυνομία, να έχουν αγόρια σερβιτόρους. Οι Αμερικανοί Πεζοναύτες επισκέπτονταν τις αφγανικές βάσεις και αυτά τα αγόρια τους σέρβιραν τσάι. Αυτά τα αγόρια ήσαν 11, 12, 13 ετών. Συνήθως ήσαν ευπαρουσίαστα και όλοι εγνώριζαν ότι εκτός από υπηρέτες την ημέρα ήσαν και «σκλάβοι του σεξ» την νύκτα. Ήσαν νεαρά αγόρια που είχαν απαχθεί από την τοπική αστυνομία ειδικώς για αυτόν τον σκοπό.

Και τότε η διαδεδομένη αφήγηση ήταν ότι οι Ταλιμπάν είναι οι κακοί σαδιστές, ενώ η αστυνομία, ο στρατός και η κυβέρνηση είναι οι καλοί, καθώς και ότι οι ΗΠΑ και οι Σύμμαχοί τους κέρδιζαν ! Όμως οι ίδιοι οι Αφγανοί είχαν άλλη άποψη !

Το Γραφείο SIGAR - Special Inspector General for Afghanistan Reconstruction είναι το γραφείο του «Γενικού Επιθεωρητή για την Ανασυγκρότηση του Αφγανιστάν». Αποστολή του ήταν να επιβλέπει πώς διοχετεύονται στο Αφγανιστάν τα χρήματα για την ανοικοδόμηση της χώρας. Ερευνούσε απάτες, σπατάλες και καταχρήσεις. Ήταν στο Αφγανιστάν επί 18 χρόνια και είχε ξοδέψει περισσότερα χρήματα από το Σχέδιο Μάρσαλ για την μεταπολεμική ανασυγκρότηση της Ευρώπης.

Τα περισσότερα χρήματα είχαν διοχετευθεί χωρίς επίβλεψη. Από τα αρχικά 140 δισεκατομμύρια δολάρια, περίπου το 80 τοις εκατό είχε διατεθεί στην ασφάλεια. Για την πρόσληψη και την μισθοδοσία των αστυνομικών, για τις στολές τους, για όπλα, για σφαίρες, για νοσοκομειακή περίθαλψη. Οι τοπικοί πολιτικοί και οι πολέμαρχοι πήραν όλα τα συμβόλαια.

Ο μέσος Αφγανός συνειδητοποίησε ότι αυτοί που κινούν τα νήματα είναι αυτοί που πληρώνονται από τις ΗΠΑ και τους Συμμάχους, οπότε βγάζουν πολλά λεφτά. Υπήρξαν πολλά συμβόλαια που ήσαν σκέτη καταστροφή. Ένα από τα μεγαλύτερα ήταν η αγορά μεταγωγικών στρατιωτικών αεροσκαφών. Ονομάζονται G.222. Είναι μικρά μεταγωγικά αεροσκάφη για τα οποία ξοδεύθηκαν 400 εκατομμύρια δολάρια. Τα αεροσκάφη αγοράσθηκαν από ένα αποθετήριο (μια …. Μάντρα) στην Ιταλία. Οι Ιταλοί τα προσέφεραν ως ευκαιρία, αλλά δεν ημπορούσαν να πετάξουν ! Ήταν σκέτη καταστροφή. Όλα τα αεροσκάφη πήγαν για παλιοσίδερα.

Ο αμερικανικός στρατός προσέφερε και στολές παραλλαγής στους Αφγανούς : Επέτρεψε στον επικεφαλής στρατηγό του αφγανικού στρατού να διαλέξει το σχέδιο της στολής παραλλαγής. Του άρεσε ένα σχέδιο που λέγεται «πράσινο του δάσους» (woodland green). Το πρόβλημα είναι ότι μόνο το 4% του Αφγανιστάν καλύπτεται από δάσος! Δεύτερον, ο εν λόγω Αφγανός άνοιξε ένα βιβλίο και επέλεξε ένα σχέδιο …. που δεν άνηκε στον αμερικανικό στρατό. Έτσι το SIGAR επλήρωσε επιπλέον για το σχέδιο. Αγόρασε τις στολές και επλήρωσε περίπου 30 με 40 τοις εκατό περισσότερο από το κανονικό. Αγόρασε με επιπλέον κόστος λάθος στολές για τους Αφγανούς.

ΧΑΜΙΝΤ ΚΑΡΖΑΪ – Ο ΤΥΠΙΚΟΣ… ΛΑΜΠΡΟΣ ΑΦΓΑΝΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ, 2001-2014
Ο Καρζάϊ ήταν Πρόεδρος στο Αφγανιστάν επί 13 χρόνια. Αυτά είναι πάρα πολλά χρόνια. Ο Καρζάϊ ήταν ένας πολύ ευγενικός τοπικός ηγέτης από το Κανταχάρ. Και όταν έφυγε μετά από 13 χρόνια προεδρίας ήταν απίστευτα ισχυρός, πολύ αλαζόνας, κάπως ηγεμονικός, ενώ προήδρευε μιας εξαιρετικά διεφθαρμένης εγκληματικής οργανώσεως. Ήταν η κυβέρνηση του Αφγανιστάν. [Οι Αμερικανοί είχαν ένα στρατιωτικό αρκτικόλεξο για όνομά της (το αμερικανικό στράτευμα έχει ένα αρκτικόλεξο για όλα τα πράγματα). Το όνομα της κυβερνήσεως του Αφγανιστάν ήταν ΚΟΕΟ, που σημαίνει «Κάθετα Ολοκληρωμένη Εγκληματική Οργάνωση» (VICE-Vertically Integrated Criminal Enterprise)].
Ο Καρζάϊ ήταν διεφθαρμένος όπως όλοι τους, όμως ήταν ο Πρόεδρος και προστάτευε συστηματικά την διαφθορά. Οι Αμερικανοί επίστεψαν βλακωδώς ότι ήταν απαραίτητος και αναντικατάστατος. Του έδιναν ό,τι τους ζητούσε. Έτσι εδημιούργησαν ένα τέρας που κατεβρόχθιζε απλούς Αφγανούς και τελικώς τους έστελνε στην αγκαλιά των Ταλιμπάν.

ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΩΝ ΗΠΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΣΤΟ ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ
Με την ανεξέλεγκτη πολυεπίπεδη βοήθεια σε ποικίλους κρατικούς αφγανικούς φορείς και με τα «χρυσοφόρα» συμβόλαιά τους οι Αμερικανοί ενδυνάμωσαν τα μεγαλύτερα και χυδαιότερα αρπακτικά της αφγανικής κοινωνίας. Αρπακτικά που ήσαν υπεύθυνα για την διάρρηξη του νόμου, την κατάργηση κάθε τάξεως και την αποσύνθεση της ασφαλείας που οδήγησε στην επάνοδο των αμετακίνητων Ταλιμπάν. Την φτιασιδωμένη ανομία θα αντικαταστήσει η Σαρία.

Ήταν ο μακροβιότερος πόλεμος στην αμερικανική ιστορία, από τον οποίον κανείς δεν εγνώριζε πως θα εξέλθουν οι ΗΠΑ και οι Δυτικοί τους Σύμμαχοι. Την ταφόπλακα στον τάφο της μεγαλόστομης ψευδαισθήσεως έθεσε ανερυθρίαστος ο κύριος Μπάϊντεν.

Είναι προφανές ότι οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, η Ευρωπαϊκή Ένωση και γενικότερον η «Δύση», απέτυχαν παταγωδώς στο Αφγανιστάν. Η απόσυρση και η καταστροφή ημπορούν να συγκριθούν με την ατιμωτική ήττα των ΗΠΑ στο Βιετνάμ προ πενήντα ετών. Η Ευρώπη θα υφίσταται επί μακρόν τις συνέπειες της Δυτικής ήττας στο Αφγανιστάν, ενώ πρέπει να φοβάται το νέο κύμα Ασιανών Μουσουλμάνων προσφύγων, καθώς και μιαν αναζωογονημένη τρομοκρατική απειλή. Η «αυτοκρατορία» των ΗΠΑ έχει αποσυρθεί οπίσω από τον Ατλαντικό. Οι Αμερικανοί προέβησαν στην στρατιωτική τους επιλογή, αφήνοντας τους Ευρωπαίους «δούλο-συμμάχους» δίχως καμία επιλογή, παρά μόνον να ακολουθήσουν τις υποδείξεις της Ουάσιγκτον. Το αμερικανοκίνητο ΝΑΤΟ έχει υποστεί μία από τις χειρότερες ήττες του στην ιστορία.

Αυτήν την στιγμή η πανωλεθρία στο Αφγανιστάν επηρεάζει σαφέστατα την Ευρωπαϊκή πολιτική και ο τρόμος για επανάληψη της προσφυγικής κρίσεως του 2015 είναι εμφανής.

Η κατάσταση είναι εξόχως επισφαλής. Το Αφγανιστάν δεν είναι το μόνο κράτος το οποίον ημπορεί να καταλήξει ως ένα «αποτυχημένο κράτος» (failed state) ή ως ένα νέο ιδιότυπο «χαλιφάτο».

Η Λιβύη, η Υεμένη και το Ιράκ κινούνται επίσης στην ιδία κατεύθυνση. Η Δύση επυροδότησε την αποσταθεροποίηση του Αραβικού κόσμου υποστηρίζουσα τις «Αραβικές επαναστάσεις», τώρα πρέπει να αντιληφθεί ότι η διπλωματία των «φιλελευθέρων αξιών» απέτυχε οικτρά. Η εμμονή στα απραγματοποίητα «φιλελεύθερα ιδανικά» καθίσταται πλέον μια αυτοκτονική αυταπάτη.

Α. Κωνσταντίνου