Η λέξη «κύρωση» ετυμολογικά προέρχεται από την το κυρόω/κυρώ και σημαίνει, τιμωρία ποινή.

Η Ελλάδα ακολουθώντας την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, συμμετέχει στις κυρώσεις εναντίον της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Κυρώσεις ενάντιες στα συμφέροντα της Ελλάδος, που δεν έχει κανένα λόγο να ζητήσει η ίδια, απλώς υπακούει στην θέληση της Ε.Ε.
Σημειώστε εδώ, ότι η Ελλάδα, δεν ζητάει κυρώσεις εναντίον της συνεχούς εχθρικής τουρκίας, πράγμα που θα ήταν απολύτως δικαιολογημένο. Και όταν κάποτε ψέλλισε κάποιες τέτοιες απαιτήσεις, η αντίδραση της Ε.Ε. ήταν μάλλον προσβλητική για την Ελλάδα.

Οι κυρώσεις που επιβάλλονται στην Ρωσία, όλοι γνωρίζουν ότι επιβάλλονται στην διαχρονική πολιτική λογική πως, η Ρωσία αποτελεί μόνιμο εχθρό. Μια πολιτική λογική, ξεχασμένη και αραχνιασμένη, από την εποχή του ψυχρού πολέμου.
Μια πολιτική, που εισάγεται από τα νεκροζώντανα Νατοϊκά δόγματα. Που δεν ωφέλησε ποτέ στο παρελθόν και δεν ωφελεί σήμερα, κανέναν άλλον παρά μόνο εκείνον που την επιβάλλει, δηλαδή τις ΗΠΑ.

Η πολιτική αυτή, αρνείται να αναγνωρίσει την σημερινή πραγματικότητα, η οποία ξεκάθαρα καταδεικνύει ότι η Ευρώπη έχει πολύ περισσότερα να κερδίσει από μια συμμαχική προσέγγιση με την Ρωσική Ομοσπονδία, παρά από την Νατοϊκή ουτοπία.
Παραβλέπεται έτσι ότι, η Ρωσία αποτελεί σαφέστατα, μέρος τους ευρύτερου Ευρωπαϊκού ζωτικού χώρου.
Ότι οι εμπορικές συμφωνίες με την Ρωσία είναι αναγκαίες και επιτακτικές για τα ευρωπαϊκά κράτη.
Σκεφθείτε μόνο ότι π.χ. η Γερμανία εισάγει περίπου το 30% της ενεργειακής της κατανάλωσης, από την Ρωσία.
Για όλα τα κράτη μέλη της Ε.Ε. οι εμπορικές συμφωνίες με την Ρωσική Ομοσπονδία είναι σημαντικότατες.
Για την Ελλάδα το ίδιο. Είτε πρόκειται για τους δύο βασικούς άξονες της οικονομίας (τουρισμός-ναυτιλία) είτε για τις εξαιρετικά ευαίσθητες εξοπλιστικές συνεργασίες, είτε για τις υπόλοιπες οικονομικές δραστηριότητες, όπως για παράδειγμα οι εξαγωγές σε ροδάκινα κλπ.

Παρόλα αυτά, πειθήνια και σε αντίθεση με τα ελληνικά συμφέροντά, η Ελλάδα ακολουθεί όποια κύρωση επιβάλλει η Ε.Ε. στην Ρωσία. Κυρώσεις που και η Ε.Ε. επιβάλλει, υπακούοντας με την σειρά της πειθήνια στο ΝΑΤΟ.
Κι ας μειώνει αυτό τις δυνατότητες της Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, κι ας κοστίζει αυτό στην Ελληνική οικονομία, κι ας μην παίρνει η Ελλάδα κανένα απολύτως αντάλλαγμα για αυτή την υπακοή της.

Έρχεται όμως η καθημερινότητα να κρίνει αυτές τις πολιτικές επιλογές, τόσο σε τεχνοκρατικό επίπεδο, αφού ο ισολογισμός τέτοιων αποφάσεων, βγαίνει πάντα αρνητικός για την χώρα, αλλά πλέον και σε ηθικό επίπεδο.

Η Ρωσία, ποτέ δεν αρνήθηκε την βοήθειά της στην Ελλάδα. Ποτέ δεν μείωσε την χώρα με ανθελληνικές δηλώσεις, υπουργών, διπλωματικών ή της ηγεσίας. Η Ρωσία δεν σταματά να προβάλλει και να τιμά τους κοινούς ιστορικούς δεσμούς των δύο χωρών, τους κοινούς πολιτιστικούς δεσμούς των δύο Εθνών και τους κοινούς θρησκευτικούς δεσμούς των δύο λαών. Σε αντίθεση με τις Ελληνικές κυβερνήσεις, που κάνουν ότι δεν ακούν, δεν βλέπουν και βεβαίως δεν μιλούν. Ως πότε η Ελλάδα θα τιμωρεί τους φίλους της;

Η Ρωσία, παρά την συμμετοχή της Ελλάδος στις εναντίον της κυρώσεις, βρέθηκε δίπλα της έμπρακτα από την πρώτη στιγμή της πρόσφατης τραγωδίας των πυρκαγιών. Και ανταποκρίθηκε σε κάθε αίτημά της.

Αντίθετα η Ε.Ε. σφυρίζει αδιάφορα. Και οι διάφοροι εταίροι, εμφανίστηκαν ιδιαίτερα καθυστερημένα στο πλευρό της χώρας, κι αυτό αφού η απουσία τους έγινε αισθητή και θα στρεφόταν πολιτικά εναντίον τους. Σε καμία περίπτωση δεν θέλω να φανώ αγνώμων στην συμβολή όσων κρατών, έστειλαν προσωπικό και υλικά για τις πυρκαγιές, αλλά πρέπει να ξεχωρίσουμε τις μονομερείς ευαισθησίες κάποιων χωρών με τις συλλογικές ευθύνες της κραταιάς Ε.Ε.

Και κάποια στιγμή η φωτιά θα νικηθεί και θα σβήσει. Θα συνεχίσει τότε η Ελλάδα να συμμετέχει στις κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας, πηγαίνοντας ευθέως κόντρα στα εθνικά της συμφέροντα;

Θα συνεχίσει να αδικεί την Ρωσία και να την τιμωρεί, όχι μόνο σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο αλλά και σε ηθικό; Θα συνεχίσει να δρα αυτοκτονικά και να βάζει τα Νατοϊκά συμφέροντα πάνω από τα Ελληνικά;

Θα συνεχίσει να δείχνει ένα καθόλου ελληνικό πρόσωπο, αυτό που στερείται φιλότιμου, και να αρνείται να κρατήσει έστω μιαν ουδέτερη στάση, αλλά να τιμωρεί τον Ρωσικό λαό, προστατεύοντας τα συμφέροντα όλων εκείνων «που διαλέγουν να ξεχνούν ότι η Ελλάδα ήταν πάντοτε πιστός σύμμαχός και παρούσα σε κάθε στιγμή ανάγκης;» (όπως πολύ ορθά ανέφερε τις προάλλες ο Αμερικανός Γερουσιαστής Bob Menendez, μια φωνή φιλελληνική αλλά μειοψηφούσα).

Alexander Vasilyev