Ο στρατηγικός στόχος της Τουρκίας στις κουρδικές περιοχές Συρίας και Ιράκ που έχει παρανόμως καταλάβει, διασυνοριακές περιοχές κατά μήκος των συνόρων Τουρκίας-Ιράκ και Τουρκίας-Συρίας, είναι η δημιουργία ζώνης εποικισμού με ισλαμιστές-σουνίτες Άραβες. Σε αυτή την περιοχή μήκους περίπου 1.400 χιλιομέτρων η Άγκυρα θέλει να εγκαταστήσει ένα νέο Ισλαμικό Κράτος, το οποίο θα είναι σύμμαχος της και εργαλείο αποσταθεροποίησης των γειτόνων της.

Είναι γνωστό ότι στις περιοχές που βρίσκονται υπό τουρκική στρατιωτική κατοχή (κυρίως Αφρίν, Ιντλίμπ, Σερεκανίγε, Γκίρε Σπι) έχουν αναπτυχθεί αραβόφωνοι μισθοφόροι που μάχονται δίπλα-δίπλα με Τούρκους στρατιώτες εναντίον των Κούρδων πολιτοφυλάκων που μάχονται για την ανεξαρτησία της πατρίδας τους.
Η στρατηγική της Τουρκίας έναντι των Αράβων μισθοφόρων, πολλοί εκ των οποίων προέρχονται από τις τάξεις του ISIS, περιλαμβάνει την υπόσχεση καλής αμοιβής, την τουρκική υπηκοότητα και την οικονομική βοήθεια στις περιοχές εποικισμού. Εφόσον η Άγκυρα επιτύχει στους σχεδιασμούς της, θα δημιουργήσει κρατικές δομές, δυνάμεις ασφαλείας, πολιτικά συμβούλια, αστικές υποδομές και τα εκατομμύρια των Κούρδων που ζουν σε αυτές τις περιοχές για χιλιάδες χρόνια θα εκδιωχθούν σχεδόν ολοκληρωτικά (βλ. αντίστοιχα βόρεια Κύπρος).

Η Τουρκία τα κάνει όλα αυτά για να τιθασεύσει την αντίσταση του κουρδικού πληθυσμού και του πολιτικά και στρατιωτικά αποτελεσματικού κόμματος PKK. Μια αραβική ζώνη εποικισμού θα διαχωρίσει τους Κούρδους της νοτιοανατολικής Τουρκίας από τους Κούρδους του βόρειου Ιράκ και της βόρειας Συρίας. Έτσι 100 χρόνια μετά την Συνθήκη της Λοζάνης, η Άγκυρα προσπαθεί να αντικαταστήσει τα πολιτικά σύνορα που ισχύουν από τότε με βάναυσα επαγόμενα δημογραφικά γεγονότα. Το νεοσύστατο Ισλαμικό Κράτος που θέλει να δημιουργήσει η Άγκυρα, από το Ιντλίμπ στην βορειοδυτική Συρία έως το Χακούρκε στο τουρκο-ιρακινο-ιρανικό συνοριακό τρίγωνο, θα παρέχει επίσης στην Τουρκία ένα πολύ αποτελεσματικό μέσο άσκησης πίεσης στην Ευρώπη. Τουτέστιν την μόνιμη απειλή της ισλαμικής τρομοκρατίας στην νοτιοανατολική πλευρά της ΕΕ. Η Τουρκία έχει αποδείξει πολλές φορές στο πρόσφατο παρελθόν ότι μπορεί να κάνει πολιτική με αυτόν ακριβώς τον τρόπο.

Το ΝΑΤΟ συμμετέχει ενεργά στην επιχείρηση τουρκικής κατοχής κουρδικών περιοχών στην Συρία και το Ιράκ. Η εκκωφαντική σιωπή της Συμμαχίας, η «αδιαφορία» των ΜΜΕ, η αδράνεια των πολιτικών οργάνων της ΕΕ, ο ανοιχτός εναέριος χώρος πάνω από το βόρειο Ιράκ που επιτρέπει τις επιδρομές της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας είναι μόνο μερικά από τα μέσα με τα οποία η δυτική στρατιωτική συμμαχία επιτρέπει στην Τουρκία να ξεκινήσει και να υλοποιήσει τα σχέδια της.

Η στήριξη του ΝΑΤΟ προς την Τουρκία έχει δυο κεντρικούς στόχους. Πρώτον, η Συμμαχία έχει συμφέρον να αποδυναμώσει το PKK, που θεωρείται ότι παραδοσιακά συγκλίνει προς την Μόσχα. Δεύτερον, το ΝΑΤΟ στο πλαίσιο επανευθυγράμμισης της Μέσης Ανατολής (Ρωσία και Ιράν αυξάνουν σημαντικά την επιρροή τους) επιθυμεί να χρησιμοποιήσει τα σχέδια της Τουρκίας για να εντείνει την αποσταθεροποίηση της περιοχής (πολιτική, κοινωνική, πολιτιστική κρίση), προκειμένου να παρουσιαστεί αργότερα ως σωτήρια δύναμη (το σενάριο αυτό έχει παιχτεί πολλάκις στο παρελθόν).

Εάν η τουρκική κατοχή επιτύχει, τότε είναι βέβαιο ότι εκατομμύρια άνθρωποι από τις κουρδικές περιοχές θα έρθουν στην Ευρώπη ως «πρόσφυγες» και εκατοντάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα κουρδικών περιοχών θα εποικιστούν από ισλαμιστές που θα είναι υπό την προστασία της Τουρκίας. Στο αναδυόμενο Ισλαμικό Κράτος οι ισλαμιστές-σουνίτες θα οργανωθούν, θα λάβουν στρατιωτική εκπαίδευση και θα κάνουν σχέδια για επιθέσεις στην Ευρώπη.
Όποτε θέλει η Τουρκία θα ανοίγει τις πύλες της προς την Ευρώπη για τους ισλαμιστές συμμάχους της.
Εάν οι υγιείς δυνάμεις της Ευρώπης δεν αντιδράσουν στους σχεδιασμούς της Τουρκίας που εκκολάπτονται υπό το αλεξιβρόχιο του ΝΑΤΟ, οι αυτόχθονες ευρωπαϊκές κοινωνίες θα πληρώσουν βαρύ τίμημα.

Λ. Ιουστινιάνης