O «δημοκράτης» Τζο Μπάιντεν εξαπέλυσε την περασμένη Κυριακή επίθεση εναντίον βάσεων φιλο-ιρανών πολιτοφυλάκων στα σύνορα Συρίας και Ιράκ, πολιτοφύλακες που βρίσκονται στις δυο αυτές χώρες κατόπιν συμφωνίας με τις κυβερνήσεις Βαγδάτης και Δαμασκού και οι οποίοι έχουν ως στόχο την καταπολέμηση τρομοκρατικών ομάδων του Ισλαμικού Κράτους. Για πολλοστή φορά η πολεμική αεροπορία των ΗΠΑ έδρασε στην άλλη άκρη του κόσμου παράνομα και κατά παράβαση του Διεθνούς Δικαίου, σώζοντας ισλαμιστές-μισθοφόρους του βαθέως κράτους της Ουάσιγκτον από την συντριβή.

Η Συρία και το Ιράκ είναι κυρίαρχα κράτη και όποιος βομβαρδίζει το έδαφος κυρίαρχων κρατών χωρίς να έχει κηρύξει πόλεμο εναντίον τους, δεν πράττει μόνο κατάφωρη και απαράδεκτη παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου, αλλά συνάμα η πράξη αυτή ισοδυναμεί με κρατική τρομοκρατική ενέργεια.
Οι κυβερνήσεις του Ιράκ και της Συρίας καταδίκασαν τις αεροπορικές επιδρομές, τονίζοντας ότι «οι ΗΠΑ βομβαρδίζουν και πάλι παρανόμως χώρες στην άλλη πλευρά του πλανήτη, χώρες στις οποίες εισέβαλαν και αποσταθεροποίησαν είτε με αμερικανικά στρατεύματα ή με μισθοφόρους, χαρακτηρίζοντας αυτές τις δολοφονικές επιθέσεις ως αυτοάμυνα».

Σύμφωνα με την Ουάσιγκτον οι στόχοι της αεροπορικής επίθεσης επιλέχτηκαν επειδή οι συγκεκριμένες βάσεις των φιλο-ιρανών πολιτοφυλάκων είχαν στόχο αμερικανικές εγκαταστάσεις στην περιοχή. Σημειώνουμε ότι το αμερικανικό στρατιωτικό προσωπικό βρίσκεται παράνομα στην περιοχή με το πρόσχημα της καταπολέμησης της ισλαμικής τρομοκρατίας, στην πραγματικότητα όμως ουδέποτε η πολεμική αεροπορία των ΗΠΑ βομβάρδισε θέσεις του ISIS στην Συρία και στο Ιράκ, θα ήταν παράλογο να βομβαρδίσουν τους μισθοφόρους συμμάχους τους.

Τα αμερικανικά στρατεύματα βρίσκονται στο Ιράκ λόγω της παράνομης εισβολής το 2003 και μιας ψεύτικης επανεισόδου το 2014, μάλλον ακόμη ψάχνουν τα χημικά-βιολογικά όπλα του Σαντάμ Χουσεΐν. Η ιρακινή κυβέρνηση έχει ζητήσει την απομάκρυνση τους, ο Τραμπ είχε θετικά τοποθετηθεί στο αίτημα, είναι αβέβαιο τι θα πράξει ο σαφώς πάσχων από άνοια Μπάιντεν.
Στην Συρία επίσης βρίσκονται παράνομα και χωρίς την άδεια της νόμιμης συριακής κυβέρνησης, ο κύριος ρόλος τους είναι η προστασία αμερικανικής εταιρίας πετρελαιοειδών που κλέβει και διακινεί πετρέλαιο από ενεργειακές πηγές της βορειοανατολικής Συρίας και η διευκόλυνση των ενεργειών των λίγων εναπομεινάντων τρομοκρατών του ISIS.

Τουτέστιν οι αμερικανικές επιθέσεις της Κυριακής και όλες οι παρόμοιες των τελευταίων ετών δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως «αμυντικές» ή ως «αυτοάμυνα». Είναι σαν να διέρρηξες το σπίτι του γείτονα σου για να τον ληστέψεις, τον σκότωσες όταν προσπάθησε να σε σταματήσει, και ακολούθως διεκδίκησες «αυτοάμυνα» επειδή θεωρείς το σπίτι του ιδιοκτησία σου. Αυτό μόνο σε κάποιο παράλληλο σύμπαν των ΗΠΑ μπορεί να θεωρείται φυσιολογικό και αποδεκτό. Η μόνη αμυντική δράση που θα μπορούσαν νόμιμα να αναλάβουν οι ΗΠΑ στο Ιράκ και στην Συρία θα ήταν η απομάκρυνση των στρατευμάτων τους από την περιοχή.

Θα πρέπει να επισημάνουμε ότι ο Μπάιντεν δεν έχει νομική εξουσιοδότηση να βομβαρδίσει στόχους στην Συρία και στο Ιράκ, υποστηριζόμενους από το Ιράν, η νομική δικαιολογία που χρησιμοποιήθηκε δεν είχε σχέση με την τρομοκρατία, αλλά με εξαιρετικά ευρεία ερμηνεία του άρθρου ΙΙ του Συντάγματος των ΗΠΑ. Σύμφωνα με αυτή την ερμηνεία, «οι ΗΠΑ ενήργησαν με το δικαίωμα της αυτοάμυνας, οι επιθέσεις ήταν απαραίτητες για την αντιμετώπιση απειλής εναντίον του αμερικανικού στρατιωτικού προσωπικού στο Ιράκ και στην Συρία».

Αυτός ο ισχυρισμός στον οποίο στηρίχτηκε η κυβέρνηση Μπάιντεν και ο οποίος δέχεται έντονες επικρίσεις από νομικούς μελετητές και στρατιωτικούς αναλυτές των ΗΠΑ, επιτρέπει μονομερείς πράξεις πολέμου στην άλλη πλευρά του πλανήτη χωρίς την έγκριση του Κογκρέσου και υπό το ευρύ φάσμα χρησιμοποίησης βίας στο εξωτερικό εναντίον μη αρεστών κυρίαρχων κρατών.

Όταν ένα κράτος που θέλει να αυτοαποκαλείται «υπερδύναμη», ένα κράτος που αρέσκεται στον μύθο του «American Exceptionalism», καταφεύγει σε μαζικές πράξεις στρατιωτικής βίας στην άλλη άκρη του πλανήτη με την δικαιολογία της αυτοάμυνας, τότε κάτι σάπιο υπάρχει στην «αυτοκρατορία» που αργά ή γρήγορα, μάλλον γρήγορα, θα επιφέρει τον θάνατο από γάγγραινα.

Γ. Λιναρδής