Το γαλλικό περιοδικό «Valeurs Actuelles» (Επίκαιρες Αξίες) την περασμένη Κυριακή 9 Μαΐου δημοσίευσε επιστολή υπογεγραμμένη από 2.000 εν ενεργεία στρατιωτικούς. Στην επιστολή καταγγέλλεται η αδράνεια του γαλλικού κράτους έναντι του ισλαμικού κινδύνου και επιβεβαιώνεται η υποστήριξη των εν ενεργεία στρατιωτικών στους αποστράτους ανώτατους αξιωματικούς οι οποίοι την 21 Απριλίου είχαν απειλήσει, δια μέσου επιστολής στο ίδιο περιοδικό, τον Μακρόν με πραξικόπημα. Σημειώνουμε ότι η ημερομηνία 21 Απριλίου είναι σημαδιακή για το Γαλλικό έθνος, το 1961 Γάλλοι στρατηγοί είχαν εξεγερθεί εναντίον της κυβέρνησης Ντε Γκολ για να αποτρέψουν την ανεξαρτησία της Αλγερίας από την Γαλλία.

Στην επιστολή της 21ης Απριλίου οι Γάλλοι στρατηγοί απαιτούν από τον πρόεδρο Εμμανουέλ Μακρόν να δράσει για να σταματήσει τον εξισλαμισμό της Γαλλίας και απειλούν με πραξικόπημα. Η αδράνεια, σύμφωνα με τους στρατηγούς, θα οδηγήσει σε «έκρηξη και παρέμβαση των ενεργών συντρόφων μας σε επικίνδυνη αποστολή για να προστατεύσουμε τις αξίες του πολιτισμού μας και τους συμπατριώτες μας στην εθνική επικράτεια». Σε έναν τέτοιο «εμφύλιο πόλεμο», αναφέρεται στην επιστολή της 21ης Απριλίου, «οι θάνατοι για τους οποίους θα είσθε υπεύθυνοι, θα αριθμούν χιλιάδες».

Στην επιστολή της 9ης Μαΐου, η οποία απευθύνεται επίσης στον Μακρόν και την κυβέρνηση παρατηρείται ότι «οι ανώτεροι μας έχουν δίκιο στο περιεχόμενο της επιστολής τους (21ης Απριλίου) στο σύνολο της. Μπορούμε να δούμε βία στις πόλεις, στις κοινότητες μας, στους δημόσιους χώρους, στη δημόσια συζήτηση. Βλέπουμε το μίσος για την Γαλλία και την ιστορία της να γίνεται ο κανόνας».

Καθώς η σημερινή Γαλλία βιώνει καθημερινά την ισλαμιστική βία, προάστια πολλών μεγάλων πόλεων έχουν παραδοθεί στις συμμορίες μουσουλμάνων μεταναστών, ενώ η νέα γενιά των μεταναστών περιφρονεί και μισεί κάθε τι γαλλικό, οι εν ενεργεία και πρώην στρατιωτικοί προειδοποιούν για εξέγερση στην Γαλλία και υποστηρίζουν ότι αν ξεσπάσει εμφύλιος πόλεμος ο στρατός θα διατηρήσει την τάξη με ότι αυτό συνεπάγεται, είτε του ζητηθεί να το πράξει είτε όχι. Είναι προφανές ότι μια εκστρατεία βρίσκεται σε εξέλιξη στους γαλλικούς στρατιωτικούς κύκλους, ήδη πολλοί πατριωτικοί πολιτικοί συνασπισμοί καλούν για δραστικά μέτρα κατά των μουσουλμάνων μεταναστών, κατηγορώντας την Αριστερά για τις χαοτικές καταστάσεις που επικρατούν σε ορισμένες πόλεις και γειτονιές της Γαλλίας.

Από τότε που έγιναν γνωστές οι δυο επιστολές των στρατιωτικών, ο Μακρόν διατηρεί μια εκκωφαντική σιωπή για την απειλή επέμβασης, πραξικοπήματος, του στρατού. Η ηγέτης του κόμματος «Εθνικός Συναγερμός» Μαρίν Λεπέν συμμερίστηκε την διάγνωση των στρατιωτικών που υπέγραψαν τις δυο επιστολές και αντέδρασε προς αυτούς που θέλουν να παρουσιάσουν τους χιλιάδες υπογράφοντες ως στασιαστές, θέλοντας να τους σπιλώσουν.

Αυτό που βιώνει η γαλλική κοινωνία δεν είναι κάτι το απομονωμένο σε αυτή την χώρα. Δυστυχώς άνθρωποι, πολιτισμοί, κρατικές οντότητες της Ευρώπης δεν είναι πλέον σε θέση ή δεν θέλουν να διακρίνουν μεταξύ εχθρών και φίλων. Η ανίχνευση μεταξύ εχθρών και φίλων υπήρξε και εξακολουθεί να είναι το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό επιβίωσης ενός ατόμου. Μια αντιλόπη που δεν αναγνωρίζει ως εχθρό το λιοντάρι που την καταδιώκει, πολύ σύντομα θα καταλήξει στο στομάχι του. Η φύση είναι ανελέητη και διασφαλίζει με αυτό τον τρόπο ότι αυτή η αντιλόπη δεν μπορεί πλέον να μεταδώσει τα γονίδια της, επειδή όλα τα παιδιά της θα κατέληγαν στον θηρευτή ως αποτέλεσμα του κληρονομικού γενετικού ελαττώματος της ανίχνευσης φίλων-εχθρών.

Στους ανθρώπους αυτή η ανίχνευση δεν είναι θεμελιωδώς διαφορετική. Εκείνος που δεν μπορεί να διακρίνει μεταξύ φίλου και εχθρού σκοτώνεται ή υποδηλώνεται. Ίσως όχι άμεσα, αλλά σίγουρα μεσοπρόθεσμα. Αυτό συνέβη π.χ. σε εκείνους που δεν αντέδρασαν στην καταιγιστική επιδρομή των Μογγόλων του Τζένγκις Χαν, μια βάρβαρη καταιγίδα που είχε 50 εκ. θύματα, σε μια εποχή που ο πληθυσμός της γης δεν ήταν πάνω από 500 εκατομμύρια.
Η επιδρομή του Τζένγκις Χαν δεν ήταν διαφορετική από αυτή του Ισλάμ που κατέλαβε στην διάρκεια 1.400 ετών 57 χώρες. Ο αριθμός των θυμάτων από αυτές τις χώρες ανέρχεται σε 300 εκ. ανθρώπους. Στην Ινδία 80 εκ. Ινδουιστές σφαγιάστηκαν, μόνο τότε ο Ινδουισμός αναγκάστηκε να αλλάξει από μια κατά κύριο λόγο φιλειρηνική θρησκεία σε πολεμοχαρή. Ήταν μια διαδικασία επιβίωσης χωρίς την οποία ο Ινδουισμός θα είχε εξαφανιστεί από την Ινδία, ακριβώς όπως εξαφανίστηκε από το Πακιστάν και το Αφγανιστάν.

Το Ισλάμ μισεί τον Χριστιανισμό και τις χριστιανικές αξίες των ευρωπαϊκών λαών, ένα μίσος που μεταφέρεται καθημερινά επί 1.400 χρόνια στους πιστούς του μέσα από τα τζαμιά και τα τεμένη. Στις καθημερινές λειτουργίες στα τζαμιά όλου του κόσμου επαναλαμβάνονται προσευχές και κηρύγματα μίσους και μαζικών δολοφονιών των Χριστιανών. Η δολοφονία μη μουσουλμάνων είναι πρωταρχική ευθύνη οποιουδήποτε αφοσιωμένου μουσουλμάνου, το Ισλάμ είναι μια θρησκεία που εκπαιδεύει στην συστηματική δολοφονία. Δυστυχώς για αυτή την θρησκεία και τους οπαδούς της έχουν καλέσει οι προκαθήμενοι των δυο χριστιανικών Εκκλησιών τους πιστούς να δείξουν αδελφικότητα και ανεκτικότητα, τουτέστιν ανεκτικότητα σε μια θρησκεία-ιδεολογία που θέλει την εξαφάνιση του χριστιανικού πολιτισμού. Αν αυτό δεν είναι ψυχοπαθολογική περίπτωση διανοητικής διαταραχής, τότε το μόνο που απομένει είναι σχεδιασμένη υποταγή στο Ισλάμ.

Τους προκαθήμενους των Εκκλησιών δεν τους εκλέγουμε. Το ερώτημα είναι γιατί οι ψηφοφόροι επανειλημμένα εκλέγουν τους ίδιους μηχανισμούς που ανοίγουν τον δρόμο στο Ισλάμ, τουτέστιν εκλέγουν αυτούς που τους οδηγούν μετά βεβαιότητας στην εξαφάνιση τους, δηλαδή ακολουθούν ως πρόβατα τον βοσκό στο σφαγείο, πιστεύοντας ότι υπάρχουν ζουμερά βοσκοτόπια που τους περιμένουν. Προφανώς πρόκειται περί «καλών» ανθρώπων, οι οποίοι όμως είναι κλινικά παράφρονες.

Ο «καλός» άνθρωπος, ο «καλός» χριστιανός, ονειρεύεται έναν ιδανικό κόσμο στον οποίο πείθει τον εαυτό του ότι θέλει να ζήσει. Οι «καλοί» άνθρωποι συμπεριφέρονται σχιζοφρενικά σε όποιον δεν μοιράζεται τις απόψεις τους για το κακό και καλό της χριστιανικής πίστης. Οι καλοί άνθρωποι πείθουν τους εαυτούς τους ότι ορισμένες ομάδες, εν προκειμένω οι εισβολείς μουσουλμάνοι, βρίσκονται σε μειονεκτική θέση και ως εκ τούτου έχουν το δικαίωμα προτιμησιακής μεταχείρισης, απορρίπτοντας την υπευθυνότητα του ατόμου και υποτασσόμενοι στο θέλημα της Εκκλησίας και του Κράτους. Τι γίνεται όμως όταν αυτή η Εκκλησία έχει τουλάχιστον διανοητική διαταραχή και το κράτος είναι υποταγμένο σε ξένα συμφέροντα;

Οι «καλοί» άνθρωποι, οι «καλοί» Έλληνες, συμπεριφέρονται όπως οι οπαδοί του Στάλιν, μόνο που στην εποχή μας δεν τρέχουν πίσω από ένα διαταραγμένο άτομο, αλλά πίσω από μια χριστιανική ιδέα με τίτλο «αδελφοσύνη» και «ανεκτικότητα», η οποία με μαθηματική ακρίβεια και σαφή αποδεικτικά στοιχεία και επιχειρήματα τους οδηγεί στην εξαφάνιση τους.

Αν οι «καλοί» αυτοί άνθρωποι δεν ξυπνήσουν από τον λήθαργο τους, σε λίγο θα ξυπνήσουν μια και καλή στον παράδεισο, πιθανότερα στην κόλαση λόγω βλακείας.

Γ. Λιναρδής