Προσπαθώντας να δικαιολογήσουμε την αδράνεια, την αμέλεια και την τεμπελιά μας, κρυβόμαστε συχνά πίσω από το «Δεν ήξερα, δεν το κατάλαβα, δεν το περίμενα».

Η αλήθεια είναι πως και είχαμε προειδοποιηθεί για τα σενάρια καταστολής των οποίων προγευόμαστε από το 2020, αλλά και πως και τώρα ακόμη μπορούμε να αντισταθούμε στην ισοπέδωση των ανθρωπίνων προσωπικοτήτων, στο ποδοπάτημα της Δημοκρατίας, στην κατάλυση των ατομικών μας ελευθεριών. Αρκεί να συνειδητοποιήσουμε την θέση μας και να ενεργοποιήσουμε το ένστικτο επιβίωσης το οποίο διαθέτουμε αλλά τα χρόνια εξημέρωσης στην νήσο του ευδαιμονισμού έχουν καταστείλει.

Στην συνέχεια θα δούμε μια ενδεικτική περίπτωση προειδοποίησης, από τις πολλές που λάβαμε μέσω του κινηματογράφου αλλά και της καθημερινής ζωής.

Το πρόγραμμα λέγεται "Untact", δηλαδή «Χωρίς επαφή». Χωρίς ανθρώπινη επαφή. Δεν είναι σενάριο ταινίας. Εφαρμόζεται ήδη στην Νότιο Κορέα αλλά σημεία του είναι ήδη σε εφαρμογή στην Ελλάδα και σε πολλές άλλες χώρες, είτε στην πράξη είτε στο στάδιο της διαφήμισης-προπαγάνδας.

Απλά η Νότιος Κορέα βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του «Untact». Η «πανδημία» είναι -και στην περίπτωση αυτή-ένα πρόσχημα για την επιτάχυνση της εφαρμογής του. Το σενάριο έχει ως εξής: «Ο Άλλος», o διπλανός, ο άλλος άνθρωπος παρουσιάζεται ως ένας δυνητικά επικίνδυνος φορέας ιών. Γι’ αυτό και εάν κάποιος ενδιαφέρεται στοιχειωδώς για την υγεία του αλλά κυρίως για την υγεία των αγαπημένων του (σαν τους παππούδες, ας πούμε, που κάνουν να δακρύζει ο εθνικός λοιμοξιολόγος) πρέπει να έρχεται σε άμεση επαφή με όσο το δυνατόν λιγότερους ανθρώπους. Αυτό βεβαίως τον εμποδίζει να ανταλλάσσει σκέψεις χωρίς την επίβλεψη και την λογοκρισία των παρόχων επικοινωνίας, αλλά αυτό δεν είναι παρά ένα ακόμη σενάριο συνωμοσιολογίας.

Ο κίνδυνος μπορεί να είναι ή και να μην είναι υπαρκτός. Δεκαετίες κινηματογραφικών σεναρίων με ιούς που ξέφυγαν από εργαστήρια έκαναν τον βιολογικό πόλεμο σκουλήκι στο μυαλό κάθε υποχόνδριου. Στα καθ’ ημάς, μόλις πριν από λίγες δεκαετίες η ζωή μας τέθηκε σε κίνδυνο από το «θανατηφόρο νέφος της Αθήνας». Το νέφος το πήρε ο άνεμος και ξεχάστηκε, όμως οι περιορισμοί, τα «μονά-ζυγά» και οι φόροι έμειναν. Αλλά «το νέφος» φαντάζει σήμερα νηπιακό επεισόδιο κινουμένων σχεδίων.

Στην Νότιο Κορέα, όπου το πρόγραμμα βρίσκεται σε πλήρη ανάπτυξη, η λέξη "άθικτη" εμφανίζεται 47 φορές στο «πακέτο τόνωσης» των 136 σελίδων που παρουσίασαν οι αρχές για την αναζωογόνηση της οικονομίας της χώρας, τον Ιούλιο του 2020. Είναι όμως σαφές ότι τα προκαταρκτικά της εφαρμογής του είχαν ξεκινήσει νωρίτερα, και η θεωρητική σύλληψη ακόμη παλαιότερα.

Σκεφτείτε πώς ήταν η ζωή μας πριν από τρεις δεκαετίες χωρίς φορητά τηλέφωνα, και πώς σήμερα μικροί και μεγάλοι είναι κολλημένοι στις παιχνιδομηχανές και στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Είναι αξιοθαύμαστο αλλά όχι ακατανόητο το πόσο γρήγορα προγράμματα σαν το “Untact” εμφανίστηκαν μόλις λίγους μήνες μετά την είδηση της «πανδημίας». Προφανώς ένα τέτοιο σχέδιο βασίζεται σε συνεργασία πολυεθνικών, πανεπιστημιακών ερευνητικών κέντρων για νέες τεχνολογίες, τραπεζιτών χρηματοδοτών, κρατών και υπερκρατικών οργανισμών.

Η Νότιος Κορέα λοιπόν, θα επενδύσει στο «Untact» περισσότερα από 40 δισεκατομμύρια ευρώ για να ενθαρρύνει τις εταιρείες να αναπτύξουν ρομπότ, αυτόνομα οχήματα, drones, ακόμα και νοσοκομεία τα οποία θα βασίζονται στην τεχνητή νοημοσύνη και σε οποιαδήποτε άλλη τεχνολογία η οποία θα μπορεί να μειώσει την επαφή ανθρώπου με άνθρωπο.

Στην πραγματικότητα, η Νότιος Κορέα δεν περίμενε να ξεκινήσει με την «πανδημία» η επανάσταση του "Untact".
Η χώρα είναι μια από τις πιο συνδεδεμένες στον κόσμο και οι κάτοικοι ζουν ένα σημαντικό μέρος του χρόνου τους πίσω από μια οθόνη. Η λέξη "άθικτη" δεν είναι καινούργια. Η «πανδημία» απλώς κατέστησε δυνατή την αναγόρευσή της από την κυβέρνηση σε τίτλο του νέου μεγάλου κοινωνικού έργου της.

Η ανάπτυξη του 5G, της ρομποτικής και της τεχνητής νοημοσύνης πρέπει, σύμφωνα με τους όρους του πακέτου, να αλλάξει κάθε πτυχή της ύπαρξης των πολιτών.
Τα εστιατόρια θα αντικατασταθούν από αλυσίδες χωρίς ανθρώπινο προσωπικό, όπου τα ρομπότ θα ετοιμάζουν την παραγγελία και θα την σερβίρουν στο τραπέζι.
Η εξ αποστάσεως εκπαίδευση θα γίνει ο κανόνας.
18 νοσοκομεία εξοπλισμένα με τεχνητή νοημοσύνη θα αναλάβουν την απομακρυσμένη φροντίδα.
Τα περισσότερα καταστήματα θα εξαφανιστούν υπέρ του διαδικτυακού εμπορίου. Πολλές παραδόσεις θα γίνονται από drones.
Οι συζητήσεις με επαγγελματίες συνομιλητές αποκλειστικά μέσω διαδικτύου θα γίνουν ο κανόνας.
Οι πολίτες θα ενθαρρύνονται να μην έχουν συναντήσεις με τους φίλους και την οικογένειά τους παρά μόνο μέσα από παρεμβαλλόμενες οθόνες.
Δραστηριότητες για τον ελεύθερο χρόνο (συναυλίες, επισκέψεις σε εκθέσεις, μουσεία κ.λπ.) θα πραγματοποιούνται αποκλειστικά μπροστά από μια οθόνη (αυτός είναι επίσης ένας καλός τρόπος να ξαναγράψεις και να ξαναδιδάξεις την Ιστορία).
Οι «έξυπνες πόλεις» θα αναπτυχθούν με βασικό κανόνα το χωρίς «ανθρώπινη επαφή».

Σε συνέντευξή του στην γαλλική εφημερίδα Le Figaro, (https://www.lefigaro.fr/international/park-yang-woo-nous-devons-creer-une-culture-sans-contact-20200608 ) ο υπουργός Πολιτισμού, Αθλητισμού και Τουρισμού της Νοτίου Κορέας Park Yang-woo, δήλωσε ότι υπήρχε ανάγκη «δημιουργίας κουλτούρας χωρίς επαφή». «Πρέπει να δημιουργήσουμε μια νέα ζωή, η οποία περιλαμβάνει λιγότερη επαφή πρόσωπο με πρόσωπο. Το ονομάσαμε αυτό «άθικτο» πολιτισμό που θα υποστηριχθεί από την Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση, συμπεριλαμβανομένων νέων τεχνολογιών όπως η τεχνητή νοημοσύνη και το 5G ». Καλώς ήλθατε στον Θαυμαστό Καινούριο Κόσμο!

Στην πραγματικότητα, αυτή η «άθικτη» κοινωνία που προωθήθηκε από την κυβέρνηση της Νοτίου Κορέας ανταποκρίνεται ακριβώς στην περιγραφή του μετα-πανδημικού κόσμου που έκανε ο Klaus Schwab εξ ονόματος του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ με τον τίτλο Great Reset.

Και τι πειράζει λοιπόν το «Untact», θα ρωτήσετε.

Το άγγιγμα δεν είναι η πρακτική εξυπηρέτηση μιας ανάγκης και μόνο. Το άγγιγμα, η αφή, είναι μια από τις ανθρώπινης αισθήσεις και μάλιστα η τελευταία που εγκαταλείπει τον άνθρωπο. Το άγγιγμα, η σωματική επαφή, είναι βαθιά, πρωτογενής ανάγκη. Είναι αυτό που αναζητά το παιδί από τη μητέρα. Το άγγιγμα αυτό που αποζητούν οι σύντροφοι. Το άγγιγμα παρηγορεί και ενθαρρύνει μπροστά στον θάνατο. Το άγγιγμα ενώνει τους ανθρώπους με τα ζώα και με τα άλλα πλάσματα της Φύσης.

Το ερώτημα είναι απλό: Μπορούμε να αντισταθούμε στην ισοπέδωση των προσωπικοτήτων μας, στο ποδοπάτημα του πολιτισμού μας, στην κατάλυση των ατομικών μας ελευθεριών; Κι αν ναι, έχουμε την θέληση να μαζέψουμε τις δυνάμεις μας που σπαταλάμε σκόρπιες εδώ κι εκεί και να κάνουμε πράξη όσα ισχυριζόμαστε ότι πιστεύουμε;

ΜΕΛΙΤΙΝΗ ΔΟΝΤΑ