Στις περισσότερες ποινικές υποθέσεις όταν αποκαλύπτεται το κίνητρο σύντομα ταυτοποιείται και ο δράστης. Και όπως πάντα, το ερώτημα «ποιος ωφελείται» αποτελεί έναν αξιόπιστο οδηγό για μια έρευνα.
Η Δύση και κυρίως οι γερμανικές και βρετανικές αρχές κατηγορούν την ρωσική κυβέρνηση ότι δηλητηρίασε τον αντικαθεστωτικό Αλεξέι Ναβάλνι (αντικαθεστωτικός και όχι «ηγέτης» της αντιπολίτευσης όπως ισχυρίζονται τα περισσότερα δυτικά ΜΜΕ) με θανατηφόρα νευροτοξίνη του τύπου Νόβιτσοκ. Ας βάλουμε όμως τα γεγονότα στην σωστή τους σειρά.

Όταν ο Ναβάλνι αρρώστησε στις 20 Αυγούστου σε πτήση από την Σιβηρία προς την Μόσχα, ο Ρώσοι θεράποντες γιατροί δεν βρήκαν ίχνη τοξινών στο σώμα του, ειδικά καμία νευροτοξίνη του τύπου Νόβιτσοκ που ως γνωστόν είχε παρασκευαστεί εργαστηριακά την εποχή της Σοβιετικής Ένωσης. Οι Ρώσοι γιατροί διαπίστωσαν ότι η νόσος του Ναβάλνι οφείλεται σε μια μεταβολική διαταραχή λόγω του χαμηλού σακχάρου στο αίμα, κάτι που δεν ήταν αδικαιολόγητο δεδομένου ότι ο Ναβάλνι έχει διαβήτη.

Ο Ναβάλνι κατόπιν απαίτησης της οικογενείας του μεταφέρθηκε στο Βερολίνο, με έξοδα ΜΚΟ που χρηματοδοτείται από τον διαβόητο Σόρος, όπου οι Γερμανοί γιατροί δεν μπόρεσαν να διαπιστώσουν συγκεκριμένες τοξίνες στο σώμα του και αναπαρήγαγαν την ιατρική γνωμάτευση των Ρώσων συναδέλφων τους. Έστειλαν όμως βιολογικό δείγμα σε εργαστήριο του γερμανικού στρατού (Bundeswehr), το οποίο ισχυρίζεται ότι εντόπισε ίχνη Νόβιτσοκ στο σώμα του Ναβάλνι.

Είτε οι Ρώσοι γιατροί λένε την αλήθεια ή οι Γερμανοί συνάδελφοι τους. Ένα διαφωτιστικό ερώτημα βεβαίως είναι γιατί οι Γερμανοί δεν παρέχουν το βιολογικό δείγμα που ισχυρίζονται ότι ήταν θετικό για το Νόβιτσοκ. Οι Ρώσοι γιατροί λένε ότι έχουν τα αρχικά βιολογικά δείγματα, τα οποία όπως ισχυρίζονται δεν έχουν ίχνος νευροτοξίνης. Από δω και πέρα αρχίζουν να δημιουργούνται ερωτηματικά, τουτέστιν «cui bono» από την περίπτωση Ναβάλνι. Ερωτηματικά που μεγιστοποιούνται αφού το Βερολίνο έσπευσε πριν αλέκτωρ λαλήσει τρεις να προβεί μαζί με το Λονδίνο σε σοβαρές κατηγορίες εναντίον της Μόσχας που έχουν ως στόχο πολιτικές και οικονομικές σκοπιμότητες. Ας γίνουμε πιο αναλυτικοί, τονίζοντας εν προοιμίω ότι όντως υπάρχει ένα δηλητηριώδες σχέδιο το οποίο όμως δεν εκπορεύεται από την Μόσχα.

Το κόμμα της Μέρκελ με συμμάχους τους Πράσινους με αφορμή την περίπτωση Ναβάλνι εντείνει τις πιέσεις για την ακύρωση του αγωγού φυσικού αερίου Nord Stream 2, στο ίδιο μήκος κύματος με την κυβέρνηση Τραμπ, με στόχο να γίνει προσιτό στην αγορά της Γερμανίας το σχιστολιθικό φυσικό αέριο των ΗΠΑ αντί του ρωσικού. Το Βερολίνο χρησιμοποιεί επίσης την περίπτωση Ναβάλνι για να τορπιλίσει τις προσπάθειες της Γαλλίας να αναπτύξει μια ανεξάρτητη πολιτική έναντι της Ρωσίας.

Ο αγωγός Nord Stream 2 βρίσκεται και πάλι στο επίκεντρο της διαμάχης στην εσωτερική πολιτική σκηνή της Γερμανίας, με την αντίσταση στην Μέρκελ και το κόμμα των Πρασίνων να προέρχεται κυρίως από το πανίσχυρο Συνδικάτο των Γερμανών Βιομηχάνων. Όπως δήλωσε ο εκπρόσωπος των βιομηχάνων Oliver Hermes «η γερμανική οικονομία, εφόσον το έργο ακυρωθεί, κινδυνεύει να χάσει δισεκατομμύρια και οι προσπάθειες της να αποκτήσει ηγετική θέση στην Ευρώπη θα αμφισβητηθούν. Είναι απαραίτητη η πρόσβαση σε ρωσικά κοιτάσματα». Θυμίζουμε ότι το Nord Stream 2 αφορά περισσότερες από 100 εταιρίες από 12 ευρωπαϊκές χώρες, οι μισές από αυτές τις εταιρίες είναι γερμανικές.

Πέρα από την κλιμάκωση της σύγκρουσης για τον αγωγό Nord Stream 2, που ειρήσθω εν παρόδω έχει σχεδόν ολοκληρωθεί, το Βερολίνο επιδιώκει να χρησιμοποιήσει την περίπτωση Ναβάλνι για να αναγκάσει το Παρίσι να εγκαταλείψει τις εντατικές προσπάθειες του να αναπτύξει καλές και ανεξάρτητες σχέσεις με την Μόσχα. Πριν περίπου ένα χρόνο, στις 19 Αυγούστου 2019, ο Μακρόν υποδέχτηκε στην θερινή του κατοικία τον Πούτιν και ζήτησε να ξεκινήσουν συζητήσεις για «μια νέα αρχιτεκτονική ασφαλείας» για την Ευρώπη που θα εκτείνεται από την «Λισαβόνα έως το Βλαδιβοστόκ». Λίγο πριν ξεσπάσει η υπόθεση Ναβάλνι, ο Γάλλος πρόεδρος είχε προγραμματίσει για τον Σεπτέμβριο μια συνάντηση με τον Πούτιν στην Μόσχα, η οποία τελικά αναβλήθηκε κατόπιν έντονων διαβουλεύσεων των υπουργών Εξωτερικών Γαλλίας και Γερμανίας. Χαρακτηριστικά ο πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Γερμανικής Βουλής Röttgen δήλωσε ότι «ειδικές εθνικές πολιτικές που δεν λαμβάνουν υπόψη την Ευρώπη δεν εντάσσονται πλέον σε αυτή την περίοδο. Αυτό ισχύει ιδίως για τις διαπραγματεύσεις για μια νέα στρατηγική εταιρική σχέση που διεξάγει ο Γάλλος πρόεδρος σε συμφωνία με τον Πούτιν σε ευρωπαϊκό επίπεδο».
Η Γερμανία σαφώς αμφισβητεί την ανεξαρτησία εξωτερικής πολιτικής της Γαλλίας, η υπόθεση Ναβάλνι ήταν νερό στον μύλο αυτής της αμφισβήτησης, ίσως να ήταν και μια false flag επιχείρηση δυτικών μυστικών υπηρεσιών.