Προ τριών και πλέον ετών στον εθνικιστικό χώρο είχε κυκλοφορήσει πόνημα του Γ. Λιναρδή με τίτλο «ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΤΗΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΟΘΩΜΑΝΙΚΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ». Το πόνημα είχε προλογίσει ο σημερινός ευρωβουλευτής Αθανάσιος Κωνσταντίνου. Ακολούθως παραθέτουμε άνευ πρόσθετων σχολίων αποσπάσματα από το κεφ. 28 «ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ» και κεφ. 29 «ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ» του πονήματος.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
«Είναι βέβαιο ότι η παρακμή στις τουρκοαμερικανικές και τουρκο-ευρωπαϊκές σχέσεις και ο στρατηγικός επαναπροσανατολισμός θα καθορίσουν την μελλοντική τροχιά της Τουρκίας. Οι απειλές κατά της σταθερότητας και ασφάλειας της και οι δυναμικές αλλαγές της δίνουν μια μοναδική ευκαιρία να αναδειχθεί ως σημαντικός εταίρος και περιφερειακή δύναμη και όχι ως πληρεξούσιος των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής και της Κεντρικής Ασίας-Κασπίας. Η Τουρκία αλλάζει και προσπαθεί να προσαρμοστεί στις νέες γεωπολιτικές πραγματικότητες σύμφωνα με την δική της στρατηγική θεώρηση. Αυτό που τον 20ο αιώνα έγινε παρελθόν για την Τουρκία, τον 21ο αιώνα γίνεται το μέλλον: το Ισλάμ. Αυτό που θεωρήθηκε μέλλον τον 20ο αιώνα, τον 21ο αιώνα τίθεται στο παρελθόν: η Δύση. Τον 21ο αιώνα τα γεωπολιτικά, γεωστρατηγικά, γεωοικονομικά και γεωπολιτισμικά συμφέροντα της Τουρκίας έχουν αλλάξει ριζικά.

Μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου η Τουρκία ψάχνει για τον νέο ρόλο της στην Ευρασία. Αυτός ο «στρατηγικός διάλογος» αποτελεί μια πρόκληση για την τουρκική και διεθνή πολιτική ασφαλείας, αποτελεί όμως και πρόκληση για την πολιτική ασφαλείας της Ελλάδας στο άμεσο μέλλον. Η Ελλάδα πρέπει να αγωνιστεί για τις αξίες και τα ιδανικά της χωρίς να αποφύγει την Realpolitik. Η Ελλάδα πρέπει να συνειδητοποιήσει τα όρια και τον κίνδυνο του μετασχηματισμού και της ιστορικής μεταμόρφωσης της Τουρκίας και να αναγνωρίσει ότι η Άγκυρα του 21ου αιώνα κλείνει μια «παρένθεση» 100 ετών και τερματίζει τον Κεμαλισμό. Η Ελλάδα θα πρέπει να καταλάβει ότι με την «πολιτική ορθότητα» και τον τυφλό «πασιφισμό» δεν μπορεί να αποφύγει την «σύγκρουση των πολιτισμών», εάν το άλλο μέρος δεν είναι δεκτικό σε αυτό το είδος του διαλόγου, κάτι που έχει αποδειχθεί περίτρανα τα τελευταία χρόνια. Θα πρέπει η Ελλάδα να αναγνωρίσει ότι στην Τουρκία επικρατούν ρίζες αυταρχικές, ισλαμικές και άκρως επιθετικές.

Πριν από ένα αιώνα ο Οθωμανικός ιμπεριαλισμός κατέρρευσε και από τις στάχτες του σήμερα αναγεννιέται μια νέο-ιμπεριαλιστική Τουρκία η οποία απαγγέλλει τους στίχους του Ziya Gökalp (Ζιγιά Γκιοκάλπ): «Τα τζαμιά είναι οι στρατώνες μας και οι μιναρέδες οι ξιφολόγχες μας». Δυστυχώς η σύγκρουση των πολιτισμών μπορεί να αποδειχθεί ότι είναι το σωστό πλαίσιο για την κατανόηση της τρέχουσας γεωπολιτικής δυναμικής της Τουρκίας.»

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ
«Η Ελλάδα και η Κύπρος, το Ελληνικό Έθνος, αντιμετωπίζουν την σοβαρότερη απειλή μετά από δυο αιώνες ανεξαρτησίας. Πρώτο βήμα για να αντιμετωπισθεί η απειλή είναι η συνειδητοποίηση αυτής, το δεύτερο βήμα είναι να επιλέξουμε τα όπλα με τα οποία θα την αντιμετωπίσουμε. Η Ελλάδα από στιγμή σε στιγμή μπορεί να καταβαραθρωθεί καθώς δέχεται ταυτόχρονα γεωπολιτική και γεωοικονομική επίθεση, ενώ η εθνική της συνοχή είναι αμφισβητήσιμη. Ο μεγαλύτερος γεωπολιτικός κίνδυνος για την εθνική μας ασφάλεια προέρχεται από την Τουρκία. Ο ευρω-ατλαντικός αλληθωρισμός της εξωτερικής μας πολιτικής έχει γίνει εξαιρετικά επικίνδυνος καθώς μειώνει την στρατηγική αξία και υπεραξία της χώρας. Επείγει μια γενναία αναθεώρηση των αξόνων της εξωτερικής μας πολιτικής με στόχο νέες συμμαχίες και πολυπολικό υπόβαθρο.

Η Ελλάδα δεν πρέπει να ασφυκτιά στρατηγικά επειδή στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ δεν αρέσουν οι αγωγοί από την Ρωσία, τα ρωσικά ή κινεζικά όπλα ή οι σχέσεις με χώρες της Ευρασιατικής Ένωσης. Δεν μπορεί να απαγορεύεται για την Ελλάδα αυτό που αφομοιώνεται ήδη επιτυχώς από την Τουρκία. Η προκλητικότητα της Άγκυρας που αναμοχλεύεται έντονα το τελευταίο χρονικό διάστημα αναφορικά με την αμφισβήτηση της εδαφικής κυριαρχίας της Ελλάδας δυστυχώς ενισχύεται από την διπλωματική και στρατιωτική ανυποληψία των ελληνικών κυβερνήσεων των τελευταίων ετών, κυβερνήσεις οι οποίες αποτελούνται από ακομβίωτους στρατηλάτες που δεν τολμούν να πατήσουν το πόδι τους στα Ίμια, κομψευόμενους επαναστάτες με μοναδική ηγετική πείρα τις καταλήψεις σχολείων, κυβερνήσεις οι οποίες ελέγχονται από αντιπολιτεύσεις που υπερηφανεύονται ότι έκαναν αντίσταση στους Απριλιανούς από την κούνια φορώντας τις πάνες τους. Αυτός ο συρφετός διαπραγματεύεται σήμερα την αξιοπρέπεια του Ελληνικού Έθνους, αυτός ο συρφετός που έχει ως μοναδικό του προσόν τις βαθιές επικύψεις στους τοκογλύφους του διεθνούς Σιωνισμού και στους νεοταξίτες του ΝΑΤΟ.

Το έλλειμμα της Ελλάδας στην προστασία των κυριαρχικών της δικαιωμάτων είναι κραυγαλέο και αγγίζει τα όρια της προδοσίας, εάν δεν έχει ήδη συντελεστεί αυτή η προδοσία. Οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών δεν είναι ικανές, ούτε προφανώς ενδιαφέρονται για την υποστήριξη των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Πατρίδας μας αφού έχουν κυριολεκτικά καταστρέψει την αμυντική βιομηχανία της χώρας, έχουν οδηγήσει σε ανυποληψία το έμψυχο υλικό των Ενόπλων Δυνάμεων και έχουν ουσιαστικά κουρελιάσει την αμυντική ισχύ της χώρας. Οι στρατιωτικές ηγεσίες του υπουργείου Άμυνας πρέπει να αντιληφθούν ότι δεν είναι σε θέση, τουλάχιστον υπό τις τρέχουσες συνθήκες, να υπερασπιστούν με όλα τα μέσα τα πεδία που αποτελούν ipso facto χώρο άσκησης κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Η πολιτική ηγεσία της χώρας, τουτέστιν οι πολιτικάντηδες και οι υπόδουλοι των διεθνών τοκογλύφων, έχουν ακεραία την ευθύνη για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η αποτρεπτική ισχύς της χώρας. Η άμυνα της χώρας δεν έχει να κάνει με φανφάρες και δηλώσεις στις οποίες αρέσκονται τόσο πολύ οι εκάστοτε ηγεσίες του υπουργείου Άμυνας, αλλά με δυο βασικά πράγματα. Την στρατιωτική ενίσχυση και την στρατηγική. Αν δεν έχουμε τα μέσα να προστατευθούμε πρέπει, και με την βοήθεια της αμυντικής μας βιομηχανίας, να τα προμηθευτούμε, εάν δεν έχουμε στρατηγική πρέπει να την αποκτήσουμε και να συνεργαστούμε με εκείνα τα κράτη που μπορούν να υποστηρίξουν τα στρατηγικά μας συμφέροντα στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Βρισκόμαστε σε μια επικίνδυνη ιστορικά στιγμή της σύγχρονης ιστορίας μας και δεν διαθέτουμε αποτρεπτική άμυνα, ισχυρή για να πείσει τον εχθρό να μην προχωρήσει στους σχεδιασμούς του που όλοι γνωρίζουμε και έχουν αναφερθεί διεξοδικά σε αυτό το πόνημα. Τυχόν «μυστικές» διαβεβαιώσεις του παγκόσμιου χωροφύλακα ΝΑΤΟ περί «προστασίας», καλό θα ήταν να μην εκλαμβάνονται ως ειλικρινείς.

Η ιστορία έχει διδάξει πόσο εννοούν οι «προστάτες» αυτά που υπόσχονται. Αν εμείς οι ίδιοι δεν είμαστε αποφασισμένοι να υπερασπιστούμε αυτή την χώρα, την κυριαρχία της, τα δικαιώματά της και τον πολιτισμό της δεν πρόκειται να μας στηρίξει κανένας «φίλος» την ώρα της κρίσης. Επείγει άμεσα αλλαγή πολιτικής και στρατηγικής συνεργασιών με άλλους εν δυνάμει συμμάχους. Οι προδότες πολιτικοί πρέπει να αποχωρήσουν από την πολιτική σκηνή πριν επιτελέσουν το τελευταίο τους έργο που είναι η συνεκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων του Αιγαίου και η παραχώρηση εθνικού εδάφους στον εχθρό.

Πιστεύουμε ακράδαντα ότι η αντιπαλότητα μας με την Τουρκία είναι αγεφύρωτη και δεν μπορεί να εξομαλυνθεί υπό το πρίσμα μιας «ευρωπαϊκής», «ατλαντικής» ή «ισραηλινής» λύσης, εξ άλλου η ιστορία των τελευταίων χρόνων είναι αδιάψευστος μάρτυρας περί αυτού. Για αυτό η μόνη διέξοδος για την Ελλάδα είναι πανίσχυρες Ένοπλες Δυνάμεις, δυναμική και σύγχρονη Αμυντική Βιομηχανία σε συνδυασμό με νέους προσανατολισμούς στην εξωτερική μας πολιτική.

Η Τουρκία, αφού ολοκληρωθεί η αναδιοργάνωση των ενόπλων της δυνάμεων, μια αναδιοργάνωση που είναι απόρροια των εκκαθαρίσεων μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016, θα αυξήσει δραματικά την ένταση με την Ελλάδα και την Κύπρο, ούτως ώστε να αντισταθμίσει τις απώλειες από την πολιτική της στην Μέση Ανατολή, γνωρίζοντας ότι απέναντι της έχει ένα στρατιωτικά, οικονομικά και κοινωνικά διαλυμένο κράτος με ασυνάρτητες και επικίνδυνες ηγεσίες, τόσο σε επίπεδο κυβέρνησης όσο και σε επίπεδο μνημονιακής αντιπολίτευσης.»
Σήμερα εν έτι 2020 στα ανωτέρω θα θέλαμε να προσθέσουμε το εξής απόφθεγμα: «Η πληγή από την μάχη που αποφεύγουμε θα σημαδεύει μια ζωή την πατρίδα μας».