Η Άγκυρα από ιδρύσεως του νεοτουρκικού κράτους ισχυρίζεται ότι είναι ένα κοσμικό κράτος.
Αυτό διατρανώνει η πολιτική νομενκλατούρα της Τουρκίας, αλλά και στενοί σύμμαχοι της όπως η Γερμανία.
Είναι όμως έτσι;

Στις πολιτισμένες χώρες «κοσμικότητα» σημαίνει ο διαχωρισμός κράτους και εκκλησίας και η ελευθερία έκφρασης της θρησκευτικής πίστης. Το νεοτουρκικό κράτος όμως εφαρμόζει εδώ και έναν αιώνα πολιτική η οποία είναι παντελώς αντίθετη με την έννοια της κοσμικότητας.
Όλες οι τουρκικές κυβερνήσεις υποστήριξαν στο παρελθόν και υποστηρίζουν σήμερα με τεράστια κεφάλαια το σουνιτικό Ισλάμ εντός και εκτός της χώρας.
Όλες οι τουρκικές κυβερνήσεις καταπίεσαν θρησκείες όπως την χριστιανική και την αλεβίτικη και τρομοκράτησαν αυτόχθονες χριστιανούς, την πλειοψηφία των οποίων εκκαθάρισαν τον 20ο αιώνα με γενοκτονίες.
Το πολιτικό σύστημα της Τουρκίας δεν ήταν ποτέ κοσμικό, απλώς είχε φορέσει τον φερετζέ του κοσμικού για να μπορέσει να επωφεληθεί από την αφέλεια της Δύσης και να προωθήσει τα γεωπολιτικά του συμφέροντα.

Η Τουρκία τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιεί το Ισλάμ και διεισδύει μέσω της Διεύθυνσης Θρησκευτικών Υποθέσεων «Diyanet» (Diyanet İşleri Başkanlıḡı) πολιτικά στην Ευρώπη, υποσκάπτοντας φυλετικά και θρησκευτικά τους γηγενείς πληθυσμούς.
Η Διεύθυνση Θρησκευτικών Υποθέσεων Diyanet είναι ο κυβερνητικός βραχίονας που ελέγχει και διευθύνει όλους τους σουνίτες μουσουλμάνους της Τουρκίας. Ιδρύθηκε από τον Κεμάλ Ατατούρκ στις 3 Μαρτίου 1924 και έχει κατοχυρωθεί στο άρθρο 136 του τουρκικού Συντάγματος. Η Diyanet είναι μια μεγάλη, βαρύνουσα και ισχυρότατη διεύθυνση στην δομή του τουρκικού κράτους με 100.000 υπαλλήλους.

Όλοι οι σουνίτες κληρικοί της Τουρκίας που εργάζονται στο εσωτερικό ή εξωτερικό μισθοδοτούνται και είναι υπάλληλοι της Diyanet. Υπό την διεύθυνση της Diyanet λειτουργούν περίπου 85.000 τζαμιά εντός της χώρας και πάνω από 2.000 στο εξωτερικό, εξυπακούεται ότι και αυτά που λειτουργούν στην Ελληνική Θράκη (παρά τα αντιθέτως υποστηριζόμενα από το αθηναϊκό κράτος-οπερέτα) υπάγονται ατύπως στην Διεύθυνση Θρησκευτικών Υποθέσεων της Τουρκίας.
Η Diyanet συντάσσει εβδομαδιαίο κήρυγμα που παραδίδεται στους ιμάμηδες σε όλα τα τζαμιά του εσωτερικού και εξωτερικού που λειτουργούν υπό την διεύθυνση της, οι ιμάμηδες είναι υποχρεωμένοι να μεταφέρουν το κήρυγμα στους πιστούς του σουνιτικού δόγματος στην προσευχή της Παρασκευής.

Ο ετήσιος προϋπολογισμός αυτής της διεύθυνσης ανέρχεται σε περίπου δυο δισεκατομμύρια ευρώ και είναι πολύ μεγαλύτερος από τον προϋπολογισμό του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών. Όλες οι πρεσβείες και τα προξενεία της Τουρκίας στην Ευρώπη διατηρούν υπηρεσίες θρησκευτικών υποθέσεων, οι επικεφαλής αυτών των υπηρεσιών υπάγονται απ’ ευθείας στην Diyanet.

H Διεύθυνση Θρησκευτικών Υποθέσεων «Diyanet» έχει εξελιχθεί σήμερα σε μια πανευρωπαϊκή πολιτικο-θρησκευτική δύναμη που προσελκύει όχι μόνο Τούρκους σουνίτες μουσουλμάνους που ζουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, κυρίως στην Γερμανία, Γαλλία και Βέλγιο, αλλά απευθύνεται και σε όλους τους μουσουλμάνους που προέρχονται από Αφρική και Ασία (Μαροκινοί, Αλγερινοί, Αφγανοί, Πακιστανοί, Ινδοί, Μπανγκλαντεσιανοί, κ.α.).

Πάρα πολλοί μουσουλμάνοι που ζουν στην Ευρώπη προτιμούν την τουρκική διοίκηση που εκπορεύεται από τα τζαμιά και τα τεμένη, παρά την διοίκηση των νόμιμων κυβερνήσεων των ευρωπαϊκών χωρών. Πολιτική της Άγκυρας είναι να ενώσει όλους τους μουσουλμάνους της Ευρώπης υπό το τουρκικό λάβαρο, με τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να μην έχουν την πολυτέλεια ή την διάθεση να αντιπαρατεθούν με τον αναδυόμενο κίνδυνο αυτού του τουρκικού τόξου.
Δεν υπάρχει άλλη πολιτική ή θρησκευτική μαχητική οργάνωση στην Ευρώπη με ηγεσία από το εξωτερικό που να έχει ένα τόσο διαδεδομένο δίκτυο, του οποίου η ιδεολογία είναι ξένη προς τους γηγενείς Ευρωπαίους.

Πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις σήμερα κινδυνεύουν να υποστούν την Diyanet ως μοναδικό μεσολαβητή μεταξύ των ισλαμικών κοινοτήτων τους και της κρατικής διοίκησης. Στο εγγύς μέλλον χωρίς την βοήθεια της Diyanet οι ευρωπαϊκές αρχές δεν θα είναι σε θέση να επιβάλλουν τον νόμο και την τάξη στα περίπου 30 εκατομμύρια μουσουλμάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εξ αυτών 9 εκατομμύρια Τούρκοι. Το 50% αυτών των μουσουλμάνων είναι κάτω των 30 ετών, κάθε μουσουλμάνα στην Ευρώπη φέρνει στον κόσμο 2,6 παιδιά κατά μέσο όρο, έναντι 1,6 παιδιών μη μουσουλμάνων μητέρων.
Η Diyanet ήδη έχει καθιερωθεί ως ο πολιτικός εκπρόσωπος πολλών τοπικών κοινοτήτων στην Ευρώπη, πολλές περιφερειακές αρχές της Γερμανίας, Γαλλίας και Βελγίου μπορούν να διατηρήσουν τον έλεγχο στις γειτονιές τους μόνο μέσω της Διεύθυνσης Θρησκευτικών Υποθέσεων της Άγκυρας.

Το πολύ σε 10 έως 20 χρόνια οι ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις θα έχουν καταληφθεί από μουσουλμάνους πολίτες με έλλειψη εθνικής ταυτότητας. Η έλλειψη εθνικής ταυτότητας, αφενός, και η εκρηκτική άνοδος του πολιτικού Ισλάμ, αφετέρου, θα δώσει στους Τούρκους την δυνατότητα να αποκτήσουν παράλληλη εξουσία στην Ευρώπη.
Ίσως για κάποιους αφελείς πολυπολιτισμικούς η ιδέα ότι το Βερολίνο, Αμβούργο, Ρότερνταμ, η Μασσαλία ή η Α΄ εκλογική περιφέρεια της Αθήνας θα γίνει τουρκικό έδαφος να φαντάζει εξωπραγματική, όμως αν οι πληθυσμοί αυτών των πόλεων διεξάγουν σε μερικά χρόνια δημοψήφισμα, το αποτέλεσμα θα είναι η εξουσία αυτών των πόλεων να παραδοθεί στην Άγκυρα. Ουτοπικό;
Ποιος Έλλην φανταζόταν στο τέλος του 20ου αιώνα ότι θα υπήρχε τζαμί στον Βοτανικό και ότι μουσουλμάνοι θα είχαν κατακτήσει το παραδοσιακό κέντρο της Αθήνας.

Αυτονομιστικά μουσουλμανικά κινήματα που θα ξεπηδήσουν από τις ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις και περιφέρειες όπως η Ελληνική Θράκη, θα βρουν την πλήρη υποστήριξη της ηγεσίας της Τουρκίας, όποια και αν είναι αυτή.
Εκείνοι που κατανοούν την ιστορία, την γεωπολιτική και τα δημογραφικά στοιχεία συνειδητοποιούν ότι αυτό το σενάριο είναι ρεαλιστικό, η γεωμετρικά αυξανόμενη επιρροή και εξουσία της Τουρκίας επί των μουσουλμάνων στην Ευρώπη είναι μια επικείμενη απειλή για την ασφάλεια των γηγενών πληθυσμών και πρέπει να αντιμετωπισθεί άμεσα με εθνικά και φυλετικά κριτήρια.

Η πολιτική νομενκλατούρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ορμώμενη από τα ιδεώδη του Coudenhove-Kalergi διαβεβαιώνει τους γηγενείς πληθυσμούς ότι οι μουσουλμάνοι μετανάστες από Αφρική και Ασία θα ενσωματωθούν και θα γίνουν Γερμανοί, Βέλγοι, Γάλλοι, Έλληνες. Ούτε σε χίλια χρόνια δεν θα συμβεί αυτό.

Θυμίζουμε ότι όταν οι Σελτζούκοι Τούρκοι έφτασαν από την Κεντρική Ασία στα σύνορα του Βυζαντίου δεν ήταν ούτε έγιναν ποτέ πλειοψηφία.
Εκμεταλλεύτηκαν όμως το γεγονός ότι οι φυλές και οι κοινωνίες της Μικράς Ασίας στερούνταν συνοχής και αποφασιστικότητας, κάτι που προσομοιάζει με την σημερινή Ευρώπη.

Γ. Λιναρδής