Οι περισσότεροι ειδικοί στο θέμα της εκλογής του Μπάιντεν συμφωνούν ότι η νίκη του ήταν αποτέλεσμα της έλλειψης αποφασιστικότητας του Τραμπ ως ηγέτη. Προφανώς ο Τραμπ αγνόησε την σύσταση του Λένιν ή δεν τον έχει καν διαβάσει, καθώς ο πρωτοπόρος της Οκτωβριανής Επανάστασης είχε τονίσει ότι «για να μπορέσεις να καταλάβεις την εξουσία πρέπει πρώτα να καταλάβεις τις γέφυρες, τους σιδηροδρομικούς σταθμούς, το τηλέφωνο και τον τηλέγραφο».

Επίσης δεν έλαβε υπόψη του ο Τραμπ το συμπέρασμα του Λένιν, ήτοι «ο ιμπεριαλισμός είναι το υψηλότερο στάδιο του καπιταλισμού». Εν προκειμένω με μια μικρή σύγχρονη διόρθωση: Το ιμπεριαλιστικό σύστημα αν και έχει φτάσει στο υπέρτατο στάδιο, παρ’ όλα αυτά το καπιταλιστικό σύστημα της οικονομίας συνεχίζει να λειτουργεί.
Δηλαδή «το τέλος της ιστορίας» δεν ήρθε, οι παγκόσμιες διαδικασίες δεν σταμάτησαν, αλλά μετασχηματίζονται για να ανταποκριθούν σε νέες εξωτερικές και εσωτερικές συνθήκες. Συνθήκες οι οποίες πρέπει να εξυπηρετούν, ελλείψει αντιστάσεως, την άρχουσα τάξη των πλουτοκρατών.

Μιλώντας ο Λένιν για τον ιμπεριαλισμό ως την υψηλότερη μορφή του καπιταλισμού είχε γενικά δίκιο, αλλά το συμπέρασμα του προήλθε όταν οι αστικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις μόλις είχαν αρχίσει να δημιουργούνται.
Ως εκ τούτου του διέφυγε μια σημαντική λεπτομέρεια, τουτέστιν οι κοινωνικές και οικονομικές διαδικασίες όταν φτάσουν στο αποκορύφωμα τους, δεν σταματούν. Είτε καταρρέουν υπό την πίεση συσσωρευμένων εσωτερικών αντιφάσεων στο προηγούμενο επίπεδο κοινωνικο-οικονομικής οργάνωσης της κοινωνίας, είτε συνεχίζουν να προχωρούν μεταλλασσόμενες σε άλλη μορφή. Ο Λένιν πίστεψε ότι αυτή η μορφή, το επόμενο επίπεδο, θα ήταν ο κομμουνισμός. Έκανε λάθος, η ιστορία τον διέψευσε.

Αυτό που σήμερα αποκαλούμε «δημοκρατικό κράτος» στην πραγματικότητα είναι ένα μέσο αυτοοργάνωσης της αστικής κοινωνίας. Ο διαχωρισμός των εξουσιών (νομοθετική, εκτελεστική, δικαστική) δεν προέκυψε από το πουθενά. Είναι το αποτέλεσμα της επιθυμίας των πλουτοκρατών να εξασφαλίσουν την προσωπική τους τύχη και την ικανότητα να πλουτίζουν περαιτέρω με ασφάλεια εις βάρος της κοινωνίας, μετασχηματίζοντας την κατά το δοκούν και παραμερίζοντας με όλα τα μέσα όσους αντιστέκονται.

Οι εικόνες όλων αυτών που έχουν συμβεί το 2020 στις ΗΠΑ, ήτοι τα πογκρόμ των υποστηρικτών του Μπάιντεν (βλ. κίνημα BLM) και η βίαιη εισβολή στο Καπιτώλιο των υποστηρικτών του Τραμπ, τα στρατεύματα στους δρόμους της Ουάσιγκτον και το χάος στα αμερικανικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν είναι αρκετά για να γίνει κατανοητό το βάθος του μετασχηματισμού στην αμερικανική κοινωνία. Το πιο σημαντικό σκέλος αυτού του μετασχηματισμού είναι η «κατάργηση του πολιτισμού» (cancel culture). Πίσω από αυτό τον τίτλο κρύβεται ένα τεράστιο υποβολιμαίο σχέδιο που σκοπό έχει να καταδικαστούν όλοι εκείνοι και όλα τα πολιτιστικά φαινόμενα που αντιστέκονται στα σχέδια της άρχουσας τάξης των πλουτοκρατών.

Στην εξάλειψη ή κατάργηση του πολιτισμού συμπεριλαμβάνονται και πρόσωπα όπως ο Τραμπ, που κινδυνεύει με ισόβια απαγόρευση υποψηφιότητας σε εκλογές, κυρίως όμως συμπεριλαμβάνονται «λέξεις» και «νοήματα».
Η Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ (θυμίζουμε ότι η προεκλογική εκστρατεία του 60% των γερουσιαστών χρηματοδοτείται από εβραϊκά λόμπι) ψήφισε κατάργηση στα κείμενα της των λέξεων «αυτός» και «αυτή» («he», «she»), αυτό σημαίνει ότι το φύλο αυτό καθ’ αυτό ακυρώνεται.
Σύμφωνα με το ψήφισμα δεν επιτρέπεται στα μέλη της Βουλής να χρησιμοποιούν τις λέξεις «γιός, κόρη, αδελφός, αδελφή, θείος, θεία, ανιψιός, ανιψιά, ξάδελφος, σύζυγος, πατριός, μητριά, κουνιάδα, εγγονός, παππούς, γιαγιά, γαμπρός, νύφη». Ο πατέρας ή η μητέρα γίνεται απλά ένας γονέας, ο αδελφός ή η αδελφή γίνεται αδελφός, ο εγγονός ή η εγγονή γίνεται το παιδί των παιδιών, η γιαγιά γίνεται ο γονιός ενός γονέα και ούτω καθ’ εξής.

Αυτό που συμβαίνει είναι ξεκάθαρα η κατάργηση της οικογένειας, διότι η ποικιλομορφία των συναισθημάτων σε αυτήν είναι το αποτέλεσμα των κοινών προσπαθειών των πατέρων, των μητέρων, των υιών, των θυγατέρων, των γιαγιάδων και των παππούδων. Με την εκκαθάριση αυτών νοημάτων και των ρόλων στην οικογένεια, όλα γίνονται πιο επίπεδα και ισοπεδώνονται. Τουτέστιν ο άνθρωπος ως άτομο και προσωπικότητα ισοπεδώνεται νομοθετικά, διαγράφεται η αυτό-αναγνώριση του ακόμη και στην ίδια την οικογένεια του.

Το νέο «λεξικό» για τα μέλη του Καπιτωλίου αντικατοπτρίζει προφανώς την τάση του σχεδίου της άρχουσας τάξης, το σχέδιο δηλαδή κατάργησης του πολιτισμού όπως τον ξέρουμε έως τώρα. Για να γίνει πιο απλό και κατανοητό: Μεταξύ των μαύρων της Αμερικής (Black Lives Matter) τα δυο τρίτα των παιδιών γεννιούνται εκτός γάμου, άρα γιατί χρειάζονται λέξεις που θυμίζουν οικογένεια; Γιατί μετά από αυτό να μην καταργηθούν το μαύρο και το λευκό στα φύλα, όπως καταργήθηκε και η λέξη «χοντρός» και αντ’ αυτής πρέπει να χρησιμοποιείται η λέξη «θετικό σώμα» («body positive»). Σε λίγο θα καταργηθούν και οι λέξεις «κοντός», «άσχημος», «αδύνατος», επειδή μπορεί να προσβάλλουν και να προκαλούν πόνο. Που θα σταματήσει όλο αυτό; Στο τέρμα είναι βέβαιο ότι θα δούμε να καταργούνται οι λέξεις «επιτυχία», «καλός», «κακός», «χριστιανός», «μουσουλμάνος» κ.α.

Αν κάποιος νομίζει ότι όλα αυτά είναι ανοησίες από κάποιους συνωμοσιολόγους ή ότι δεν μπορεί να συμβούν στην Ελλάδα, κοιμάται με τα τσαρούχια. Σας θυμίζουμε ότι στα κομμουνιστικά καθεστώτα του 20ου αιώνα υπό την σημαία της δικαιοσύνης και στο όνομα ενός λαμπρού μέλλοντος, οι μαζικές εκκαθαρίσεις αυτών που αντιστέκονταν στα σχέδια της άρχουσας τάξης είχαν μετατραπεί λεκτικά σε κάτι «καλό», δηλαδή ίσχυσε τότε η «κατάργηση της κουλτούρας» με όπλο το καταπιεστικό, αστυνομοκρατούμενο, βίαιο κομμουνιστικό σύστημα.

Σήμερα στις αυτοαποκαλούμενες «δημοκρατίες» μπορεί να γίνει το ίδιο, απλώς τα χρησιμοποιούμενα όπλα καταπίεσης είναι πιο σύγχρονα και δύσκολο από τον απληροφόρητο λαό να αναγνωριστούν, αλλά το ίδιο αποτελεσματικά.

Η ανάληψη της προεδρίας των ΗΠΑ από τον Τζο Μπάιντεν, ενός ιμπεριαλιστικού τέρατος που χρωστά την εκλογή του στα γνωστά κέντρα παραπληροφόρησης, στα σιωνιστικών συμφερόντων μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στους διεθνείς τοκογλύφους, θα οδηγήσει στο να επικαιροποιηθεί και να αυξηθεί η τάση «εξάλειψης του πολιτισμού».
Η παλιά Αμερική οδηγείται προς ένα κατασταλτικό κράτος, κάτι που σημαίνει ότι θα γίνει πιο επικίνδυνη για τον πλανήτη.
Τα «δημοκρατικά-επαναστατικά» φληναφήματα του Μπάιντεν και της σιωνιστικής παρέας του περί σωτηρίας του παγκόσμιου κλίματος, σωτηρίας των παιδιών του κόσμου από την λιμοκτονία, κατάργησης της φτώχειας, τερματισμού των επιθετικών πολέμων, μας θυμίζουν μια σύγχρονη εκδοχή του Όργουελ: «Η δικτατορία δεν καθιερώνεται για την προστασία της επανάστασης, η επανάσταση πραγματοποιείται για να εδραιωθεί η δικτατορία».

Ο Όργουελ είχε δίκιο, μόνο που έκανε λάθος ως προς την στοχοποίηση της Σοβιετικής Ένωσης. Τα γουρούνια στην «Φάρμα των Ζώων» τελικά δεν ήταν η κομμουνιστική νομενκλατούρα, αλλά η σιωνιστική.
Γ. Λιναρδής