Οι ΗΠΑ την δεκαετία 2010-2020 υποστήριξαν σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης τις λεγόμενες «έγχρωμες επαναστάσεις», χαρακτηριστικό παράδειγμα η αμερικανοσιωνιστικής έμπνευσης «πορτοκαλί επανάσταση» στην Ουκρανία το 2014 που αιματοκύλησε την χώρα και είχε ως αποτέλεσμα την αποσύνθεση της.
Στην πραγματικότητα επρόκειτο για ένα «πορτοκαλί πραξικόπημα» των μυστικών υπηρεσιών BND και CIA με στόχο να εκδιωχθεί από την εξουσία ο φιλορώσος πρόεδρος Βίκτορ Γιανουκόβιτς, ο οποίος αρνείτο την προσέγγιση με το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

Ας θυμηθούμε ότι ο τότε πρέσβης των ΗΠΑ στο Κίεβο Τζέφρι Πάιατ (σήμερα rector provinciae στην Ελλάδα) παρότρυνε τους διαδηλωτές της πλατείας Μαϊντάν να καταλάβουν δημόσια κτήρια, ενώ η τότε υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ υπεύθυνη για τις ευρασιατικές υποθέσεις εβραία Βικτόρια Νιούλαντ (πραγματικό Νούντελμαν), που έγινε γνωστή σε όλο τον κόσμο για την φράση «fuck the EU», υποστήριξε ανοικτά την εξέγερση και το πραξικόπημα κατά της νόμιμης κυβέρνησης της Ουκρανίας.

Παρενθετικά θα πρέπει να αναφερθεί ότι τόσο η Νιούλαντ όσο και ο σύζυγος της Ρόμπερτ Κέιγκαν είναι προϊόντα του αμερικανοσιωνιστικού κατεστημένου, καθώς εδώ και πολλά χρόνια υπηρετούν ανεπιφύλακτα την στρατηγική και την νοοτροπία της διεξαγωγής συνεχών πολέμων, σύμφωνα με τις αρχές του think tank «Project for the New American Century». Το PNAC είναι ένα think tank το οποίο ιδρύθηκε το 1997 με έδρα την Ουάσιγκτον. Ιδρυτές του ήταν ο Ρόμπερτ Κέιγκαν και ο Ουίλιαμ Κρίστολ, ως δηλωμένο στόχο είχαν την προώθηση της αμερικανικής παγκόσμιας ηγεσίας. Μεταξύ αυτών που υπέγραψαν την ιδρυτική δήλωση αρχών του PNAC ήταν ο Ντικ Τσένι, Ντόναλντ Ράμσφελντ και Πολ Βόλφοβιτς, στελέχη των κυβερνήσεων Μπους τα οποία έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση της εξωτερικής πολιτικής και στους επιθετικούς πολέμους των ΗΠΑ στην Μέση Ανατολή.

Το think tank PNAC επηρέασε σημαντικά και την εξωτερική πολιτική του Ομπάμα, είναι δε βέβαιο ότι οι Βόλφοβιτς και Κέιγκαν θα έχουν εξέχοντα ρόλο στο επιτελείο του Τζο Μπάιντεν, κάτι που θα γίνει εμφανές το επόμενο διάστημα, πρόσφατα σε ομιλία του ο Μπάιντεν εγκωμίασε το έργο του PNAC στην προώθηση της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ. Ήδη η Νιούλαντ ανέλαβε την θέση υφυπουργού Εξωτερικών στην νέα κυβέρνηση, υπεύθυνη για τις πολιτικές υποθέσεις (Under Secretary of State for Political Affairs).

Τώρα η ομάδα Ομπάμα-Μπάιντεν επιστρέφει στον Λευκό Οίκο, κάτι που σημαίνει ότι θα συνεχιστεί το έργο υποστήριξης του φιλικού προς την Ουάσιγκτον καθεστώτος του Κιέβου και των ομάδων εκείνων που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην «πορτοκαλί επανάσταση» και που σήμερα παίζουν καθοριστικό ρόλο στην πολιτική σκηνή της χώρας. Μια από τις ομάδες αυτές είναι το «τάγμα Αζόφ», μια νεοναζιστική ομάδα που επί προεδρίας (2014-2019) του Πέτρο Ποροσένκο (πραξικοπηματίας- αντικαταστάτης του Βίκτορ Γιανουκόβιτς και προσωπικός φίλος του Μπάιντεν) και υπό την υψηλή καθοδήγηση του Πάιατ και της Νιούλαντ ανέλαβε το έργο αποκατάστασης της τάξης, κυρίως στις ρωσόφωνες συνοικίες του Κιέβου και άλλων πόλεων.

Στελέχη και ο επικεφαλής του «τάγματος Αζόφ» είχαν προσκληθεί επί προεδρίας Ομπάμα από το αμερικανικό Κογκρέσο, δεν είναι μυστικό ότι αυτή η ομάδα χρηματοδοτήθηκε από την πρεσβεία των ΗΠΑ στο Κίεβο (πρεσβευτής Πάιατ) κατά την διάρκεια της «πορτοκαλί επανάστασης», πολλοί υποστηρίζουν ότι η αμερικανική πρεσβεία φρόντισε και για τον εξοπλισμό της.
Οι «έγχρωμες επαναστάσεις» λοιπόν όταν εξυπηρετούν τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης και τα αμερικανοσιωνιστικά σχέδια είναι γλυκές και ήρεμες εξεγέρσεις, όταν οι εξεγερθέντες λόγω στημένης εκλογής εισβάλουν στο Καπιτώλιο είναι «domestic terrorists», όπως δήλωσε ο Μπάιντεν. Όταν οι «ναζί» της Ουκρανίας συμβάλλουν στην εγκατάσταση του φιλοδυτικού καθεστώτος είναι αξιοπρεπείς αγωνιστές της δημοκρατίας, όταν οι «ναζί» αγωνίζονται κατά του αμερικανοσιωνιστικού ιμπεριαλισμού είναι αιματοβαμμένοι υποστηρικτές του Χίτλερ που πρέπει να εξοστρακιστούν με όλα τα μέσα από την πολιτική σκηνή.

Η προφανής υποκρισία της άρχουσας τάξης αναφορικά με τις επίμαχες εκλογές στις ΗΠΑ και τις επακόλουθες διαδηλώσεις στην Ουάσιγκτον, εγείρει το ζήτημα της νομιμότητας της υποστήριξης των εκάστοτε αμερικανικών κυβερνήσεων σε καθεστώτα που ήρθαν ή προσπάθησαν να έρθουν στην εξουσία μέσω «εγχρώμων πραξικοπημάτων» σε άλλες χώρες. Ήρθε ο καιρός λοιπόν που οι δαίμονες αυτών των «επαναστάσεων» χτύπησαν την πόρτα της Ουάσιγκτον, ο νόμος της ζούγκλας τον οποίο με περισσή ευκολία και προθυμία οι Αμερικανοί επέβαλλαν στους άλλους γίνεται μπούμερανγκ.

Η αμερικανική «πορτοκαλί επανάσταση» ξεκίνησε, το επόμενο διάστημα οι δαίμονες που απελευθέρωσε το αμερικανοσιωνιστικό κατεστημένο σε μη αρεστά καθεστώτα επιστρέφουν στους γεννήτορες τους.

Γ. Λιναρδής